รู้จักเจ้า facebook มานานแค่ไหนหน่ะเหรอคะ

ก็นานมากแล้วหน่ะค่ะตั้งแต่ประมาณเมื่อสี่ห้าปีที่แล้ว

สมัยที่มายสเปซเร่ิมวุ่นวายและมีปัญหาเยอะก็เลยมีเพื่อนในนั้นชวนมาที่นี่แทน

แรกๆก็เล่นไม่รู้เรื่องหรอกค่ะเพราะว่างงมากๆ

ตอนแรกสมัยนู้นเลยเนี่ยมันจะมีแอ็บฯแปลกๆซึ่งคนไทยอย่างเราๆอาจจะงง

อย่างเช่น คุณจะประมูลเพื่อนคนนี้เท่าไหร่

คุณคิดว่าเพื่อนคนนี้จะจบส้ินการประมูลที่ราคาเท่าไหร่

งงสิคะ  งงมากๆเลยด้วย

ไม่ใช่แค่งงภาษาอังกฤษเท่านั้นแต่ว่าไม่เข้าใจมุขฝรั่ง

วันๆเปิดมาก็มีเพื่อนคนนั้นให้ประมูล

เพื่อนคนนี้ประมูลไปแล้วจะให้ราคาสูงกว่านี้มั๊ย

อะไรประมาณนั้นจำแบบแม่นไม่ได้หรอกค่ะมันนานแล้ว

ทำให้ไม่ค่อยได้เล่นเท่าไหร่ก็ยังคงบ้าๆบอๆอยู่ในมายสเปซต่อไป

เพื่อนก็พยายามมาตามใหญ่บอกว่าไปเล่นที่นู่นได้แล้ว

อ้าว.... ก็ชั้นไม่เข้าใจนิ เธออธิบายให้ชั้นฟังสิ

เค้าก็อธิบายหน่ะนะแต่ว่าเค้าอธิบายเป็นภาษาอังกฤษไง

ก็เค้าเป็นฝรั่งเราก็ต้องคุยกันเป็นภาษาอังกฤษแล้วก็งงต่อไป

แต่ว่าก็ไม่ละความพยายามหรอกค่ะ พยายามอ่านพยายามถามและฝึกต่อไป

จนวันหนึ่งที่เร่ิมกดไปกดมาแล้วก็ถามพวกเค้าจนเค้าเร่ิมจะรำคาญ

เลยเร่ิมเข้าใจมากขึ้นเร่ิมเล่นมากขึ้น

อ๊ะ ก็เร่ิมต้นด้วยการส่งดอกไม้ ส่งตุ๊กตาหมีไรง๊ี

สมัยนู้น  facebook ยังให้ตกแต่ง wall ได้อยู่ไงคะ

วางกันสวยงามไปเลยแล้วมันจัดได้ด้วยนะว่าจะให้วางอันนั้นอันนี้ตรงไหน

แล้วย่ิงส่งย่ิงปลดล๊อคทำให้ได้ส่งอันที่สวยขึ้นหรูขึ้นไรงี๊

มันเหมือนน่ารำคาญอ่ะสำหรับแอนเพราะว่าต้องมานั่งเก็บแต้ม

ส่วนเกมส์เหรอคะก็เคยเล่นค่ะ เคยอยู่ประมาณ 2 เกมส์มั๊ง 

อันหนึ่งเกมส์แวมไพร์อีกอันเลี้ยงหมา

เหมือนเป็นทาสเกมส์ต้องมาคอยฆ่าแวมไพร์ตัวอื่นๆเพื่อเก็บแต้มเลื่อนขั้น

ต้องมาคอยป้อนข้าวป้อนน้ำหมาแล้วก็พามันไปเดินเล่น

วันไหนไม่ว่างหมาน้อยของเราก็จะคอตกหมดเรี่ยวหมดแรง

ดูหน้าตาสงสารเป็นที่สุดก็เลยเลิกมันซะหมดเลย

พอแล้วทรมานชั้นไม่เป็นทาสใครแล้วเว๊ย.... เลิก

อ้าว.... พล่ามไปเรื่อย ไปไกลด้วยนะน่ัน

กลับมาเรื่องธุรกิจกันบ้างดีกว่า

ก็นะคะหลังจากที่ facebook ลามเข้าไปในเมืองไทยอย่างรวดเร็ว 

จากที่มีเฟสบุคเอาไว้คุยกับญาติๆทางสามีก็เร่ิมเห็นประโยชน์อย่างอื่น

เพราะว่าก่อนหน้านี้เห็นสามีขุดหาเพื่อนสมัยอนุบาลเจอ เพื่อนสมัยมัธยมเจอ

ไอ้เราก็นั่งอิจฉากันไป แหม.. ก็อยากคุยบ้างนิ บางคนตั้งแต่เรียนจบไม่เคยเจอ

ไม่รู้ว่าไปทำอะไรอยู่ที่ไหนอย่างไงบ้าง

แล้ววันหนึ่งฝันก็เป็นจริงเพราะว่าเริ่มเจอเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย

เจอรูมเมทสมัยเรียนปีหนึ่ง เจอเพื่อนร่วมคณะ เพื่อนมัธยม

แล้วเราก็เร่ิมเมาส์กันไปเรื่อยๆเปื่อยๆ

อ้าว.... ไปไกลอีกแล้วอ่ะ  ขอโทษจริงๆค่ะแบบว่าเป็นคนพูดเยอะ

มันเลยหยุดไม่ได้ นี่ถ้าพิมพ์ช้าแอนคงชักตายแน่ๆเลย

นั่นหล่ะค่ะส่ิงที่พอทำได้เองนะคะเพราะว่ามันไม่ได้ยากอะไรมากมาย

แต่ว่าก็ยังไม่ได้อย่างใจเพราะว่ารู้สึกว่าคนอื่นเค้ามีรายละเอียดกว่านี้

ไหนๆก็มีคนอ่านกันบ้างที่บล๊อคแก็งค์หล่ะนะคะ

ขอกำลังใจคนอ่านให้แม่บ้านคนนี้หน่อยแล้วกันค่ะ

ใครที่เล่น facebook นะคะ ฝากเข้าไปดูที่หน้านั้นหน่อยค่ะ 

ชื่อว่า AmericanFlyer แล้วคลิ๊กคำว่า Like เท่านั้นเองค่ะ

ขั้นตอนก็ดังข้างล่างน้ีเลยค่ะ

พิมพ์คำว่า AmericanFlyer ไปท่ีช่องสีขาวที่มีแว่นขยายอยู่ข้างๆ

โดยที่ช่องขาวๆนั่นคือที่เอาไปเสิร์ชหาอะไรต่างๆใน facebook นั่นหล่ะค่ะ

พิมพ์เข้าไปแล้วก็คลิ๊กไปที่หน้านั้นหลังจากทาง facebook ประมวลผลให้นะคะ

ทีนี้พอมาถึงหน้านั้นแล้วก็จะเห็นโลโก้เหมือนกับที่เห็นภาพข้างบนหน่ะค่ะ

มันจะมีคำว่า like อยู่ข้างๆกัน ซึ่งจะหน้าตาเหมือนกับรูปข้างล่างนั่นหล่ะค่ะ 

คลิ๊กเข้าไปเลยค่ะ คราวนี้เราก็จะเป็นแฟนกัน

ไว้รับข่าวคราวข่าวสารและความคืบหน้าต่างๆ

รวมไปถึงสิทธิพิเศษที่อาจจะมีตามมา

แต่ว่าตอนนี้ไมมีไปมากกว่าอัตราค่าบริการพิเศษเนื่องในโอกาสเปิดร้านหน่ะค่ะ

รออีกนิดตอนนี้ยังคิดไม่ค่อยออก หุหุ ไว้คิดออกแล้วจะบอกค่ะ

นั่นหล่ะค่ะเจ้าเครื่องหมายที่ว่าแล้วอยากให้เพ่ือนๆช่วยๆกันนิดเนอะ

ว่าแต่ว่าอย่างงี๊แอนต้องเอาหน้านี้บล๊อคนี้ไปเปลี่ยนประเภท

ให้มันกลายเป็นเกี่ยวกับขายของป่ะนะเพราะว่าแอนไม่ได้ขายในนี้นี่นา

ใครรู้ฝากบอกทีนะคะไม่อยากถูกปิดบล๊อคค่ะ

 วันนี้วันเกิดลูกสาวคนเล็กค่ะ อายุ ๑๗ แล้วค่ะ

คุณนายอยากไปกินเจแปนนีสเต็กเฮาส์ก็ตามใจกันไป

ใกล้เวลาอาหารมื๊อสำคัญประจำปีแล้วค่ะ

ข้อความเก่าจากบล๊อคเก่าเดี๋ยวกลับไปตอบนะคะ

วันนี้ไปแล้วค่ะมีความสุขทุกคนเลยนะคะ