หวัดดีจ้า...หมูน้อยของแม่

วันนี้ตามกำหนดไปโรงพยาบาลเพื่อไปเข้าโรงเรียนพ่อแม่ เรื่อง การเตรียมตัวคลอดและน้ำนมแม่ ไปตั้งแต่เช้าแต่ก็ได้คิวนานเหมือนเดิม คนเยอะมากมายรุย พอถึงคิวแม่ก็ชั่งน้ำหนัก 71.50 - -" แม่ชั่งตอนเช้า 70 เท่าเดิมน๊า...ตรวจไข่ขาวในฉี่ปกติ ความดันปกติ จากนั้นก็ไปเข้าโรงเรียนพ่อแม่ คนเยอะมากกกกก...วันนี้ได้ดูวิดีโอการคลอดและสอนเรื่องการให้นมลูก สอนอุ้มตุ๊กตาท่าอุ้มให้นม และมีพี่หมอที่อยู่ห้องผ่าตัดมาพูดคุยเกี่ยวกับการคลอดธรรมชาติกับผ่าคลอด แม่เลยถามเรื่องถ่ายรูปกับวิดีโอ พี่หมอเค้าบอก ทางรพ.ไม่อนุญาตให้ถ่ายระหว่างคลอดจ่ะ แต่หลังหมูน้อยคลอด แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ถึงจะถ่ายได้ T^T อดถ่ายตอนนาทีตื่นเต้นที่หมูน้อยออกมาอุแว้เลย ฮือๆๆ แต่ไม่เป็นไร แม่ขอให้หนูคลอดออกมาปลอดภัยแข็งแรงก็พอใจแล้วจ้า จากนั้นก็ไปตรวจท้อง ป้าพยาบาลคุยเป็นกันเองมากกก แม่เลยถามว่า ตอนนี้หนูอยู่ท่าไหนแล้ว ป้าพยาบาลเลยคลำๆ (ขยำๆ มากกว่า - -") บอกว่าหัวหนูอยู่ทางตะโพกซ้ายของแม่ หลังหนูอยู่มาทางเอวด้านขวา ออกจะแนวขวางๆนิดหน่อย แต่คิดว่าหนูคงจะเตรียมหัวลงแระม้าง (แม่คิดๆ) แต่ถึงบางอ้อเพราะว่าทำไมแม่ถึงตะแคงซ้ายไม่ได้ คงเพราะลูกหัวทิ่มช่ายปะ แขนขาหนูเลยค้ำท้องแม่ พอตะแคงขวา ลูกนอนหงาย สบายเลยซิ แม่ถึงหลับได้ ขอให้หนูนอนสบาย แม่นอนท่าไหนก็ได้จ้าลูกรักของแม่ ^_^ วัดท้องเสร็จก็ไปรอพบคุงหมอ (คนเดิมที่ฝากไว้ เพิ่งเจอเมื่อวันเสาร์) ก็ปกติ เจอที่รพ. ไม่ค่อยพูด ถามคำตอบคำ ตามสเต็ป - -* เสร็จก็กลับบ้าน หมดไปเกือบครึ่งวัน ไปรพ.นี่เนอะ ต้องทำจายยยย แต่ไม่มีค่าใช้จ่ายเพราะเบิกได้หมด อ้อเกือบลืมเลย ก่อนกลับบ้าน พ่อกะแม่ไปสมัครเข้าโครงการลามาซของรพ. คือโครงการให้สามีเข้าไปให้กำลังใจระหว่างคลอดหนูด้วย ป้าพยาบาลห้องคลอดก็สอนพ่อหมูนวดแม่ตอนแม่ปวดท้องใกล้คลอด หน้าที่หลักรุย หุหุ หมอนวดประจำตัว แล้วก็พาทัวร์ห้องคลอด ว่าแม่ต้องอยู่ตรงไหนๆ พ่อหมูต้องอยู่ตรงไหน ก็ตื่นเต้นดี ตอนเดินดูมีคนมารอคลอดแล้ว 3 คน ชักเสียวๆเหมือนกัน ไม่รู้จะทนได้สักกี่น้ำ T_T แต่แม่ก็จะสู้ๆ ให้หนูคลอดปลอดภัยที่สุด จากนั้นถึงได้กลับบ้านกันซะที เหนื่อยๆๆ แต่อากาศดีกำลังเย็นๆ เริ่มเข้าหน้าหนาว ว ว ว แว้วววว เลยไม่ร้อนเท่าไหร่

ระหว่างทางกลับ พ่อหมูพาแม่ไปกินก๋วยเตี๋ยว อาหย่อยมากกกก พ่อหมูกะแม่หมูเลยซัดไปคนละ 2 ถ้วย อิ่ม ม ม  ม ม มาก

วันนี้พ่อหมูต้องพาแม่ไปดูหนังด้วยแระลูกจ๋า เรื่อง 2012 วันสิ้นโลก ก็เลยแวะไปซื้อตั๋ว แจ๊กพ็อตเลย วันนี้วันพุธ ทุกเรื่องทุกรอบตั๋วเหลือ 60 บาท(ราคาเต็ม 120 บาท) แต่ยกเว้นเรื่องที่แม่จะดู 80 บาทเพราะหนังนาน 3 ชั่วโมง แต่แม่มีรหัสซื้อตั๋ว 1 ใบแถม 1 ใบของทรูมูฟ มือถือที่แม่ใช้ เลยซื้อตั๋วได้ในราคาใบละ 40 บาท (แต่มาหมดกับป๊อบคอน ซึ่งไม่อาหย่อยยยเยย ตั้ง 70 บาทแนะ -*-) ได้ตั๋วรอบ 14.15 น.

พอหนังจะเริ่ม สิ่งแรกที่ทำ ห้องน้ำจ๋า...อยู่หนายยยย หุหุ ต้องทำธุระให้เสร็จก่อน หนังตั้ง 3 ชม คงจะเดินออกมาบ่อยแน่ๆเลย

3 ชม.ผ่านไป...หนังจบ ไม่ได้ลุกมาฉี่เลย เวลาผ่านไปเร็วมากกกกกกก ลูกหมูก็ดิ้นไปมาตลอด คงเพราะเสียงดัง แต่ลูกแม่ไม่เป็นอะไรใช่มั๊ยลูก แม่เอาเสื้อเอาผ้าที่หอบมาด้วย (กันหนาวแอร์) มาคลุมท้องไว้ แต่หนังตื่นเต้นมากก ลุ้นกันตลอด ดูแล้วอยากกลับบ้านไปอยู่กะคุงตาคุงยายเนอะ จะเป็นอะไรก็ตามขออยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันก็พอ T_T ขากลับระหว่างทาง พ่อหมูแวะซื้อก๋วยเตี๋ยวให้อีกแระ (ก็แม่ชอบกินมากกก มานกินง่ายกว่าข้าวอะ พ่อหมูชอบบ่นแม่กินข้าวน้อย)

นึกถึงเรื่องวันสิ้นโลก ในชีวิตนี้ของแม่เคยเจอเรื่องใหญ่ๆแบบนี้ 2 ครั้งแระ ครั้งแรก พายุเกย์ที่จังหวัดชุมพร ตอนปี 2533 ตอนนั้นแม่ยังเด็ก เรียนประถมต้นได้ม้าง น่ากลัวมาก คุงตาหนูก็ออกเรืออยู่ ต้องเอาเรือไปแอบเกาะถึงจะรอดมาได้ คุงตาเขาเก่งนะลูกเรื่องทะเล มีสัญญาณบอกว่าจะมีพายุใหญ่ คุงตาเล่าให้ฟังว่า ได้วิทยุบอกเรือต่างๆที่เป็นเพื่อนคุงตา แต่ไม่มีใครเชื่อเลยเพราะฟ้าใส ทะเลนิ่งมาก แต่สุดท้ายคนที่ออกเรือไปก็ไม่รอดสักคน มีคนตายเยอะมาก มาเกยตามชายหาดเต็มไปหมด โรงเรียนประถมที่แม่เรียนก็มีศพมาเกยหาด (ชายหาดอยู่ฝั่งตรงข้ามโรงเรียน) แต่แม่ไม่กล้าไปดูหรอก น่ากลัว ว ว ว

ส่วนอีกเหตุการณ์หนึ่ง สึนามิที่ภูเก็ต วันที่ 26 ธันวาคม 2547 ตอนนั้นแม่อยู่บ้านกับคุงตาคุงยาย (รู้จักกับพ่อหมูแล้ว) ส่วนพ่อหมูไปทำงานที่โรงแรมที่กำลังสร้าง จะเปิดให้บริการวันที่ 28 ธันวา โชคดีที่บ้านแม่อยู่ใกล้ทะเลก็จริงแต่เป็นอ่าวลึก น้ำเลยไม่แรง แต่ก็ท่วมในครัว ยังไม่ทันได้เก็บของอะไรเลย คุงตาพาแม่กะคุงยายไปบ้านคุงป้าบนเขาโต๊ะแซะ (ก็ไม่สูงเท่าไหร่ แต่คงคิดว่าปลอดภัยแล้วม้าง) รถติดมากกกก รถยนต์ไม่ขยับกันเลย แต่ที่โดนหนักสุด ที่ป่าตอง เขาหลัก บ้านน้ำเค็ม ที่คนตายเยอะๆ บ้านแม่อยู่ในเมืองเลยปลอดภัย แต่วันนั้นจำได้ว่า โทรศัพท์ติดต่อใครไม่ได้เลย เรียกว่าล่มไปเลย พอบ่ายๆ พ่อหมูติดรถมอไซค์เพื่อนกลับมา ตัวเลอะเทอะมอมแมมมาก รองเท้าหายไปข้างนึง พ่อหมูเล่าว่า น้ำทะเลมา หนีกันแทบไม่ทัน เอาอะไรไม่ทันเลย ได้แต่วิ่งหนีขึ้นเขากัน กว่าน้ำจะลด ถึงได้ลงมา ดีนะไม่ได้เอารถยนต์ไปทำงาน ไม่งั้นคงไม่เหลือ แต่โรงแรมที่กำลังสร้าง ไม่เหลืออะไรเลย เรียกว่าต้องสร้างใหม่ (ปัจจุบันเปิดปกติแล้ว) ดีแล้วที่ปลอดภัย แม่ตื่นเต้นมาก ไม่ได้เก็บอะไรเลย อุ้มแต่เจ้าสำลี (พุดเดิ้ลสุดรัก สีดำ) อย่างเดียว กว่าเหตุการณ์จะสงบ ดูข่าวผู้เสียหายและคนตาย ก็เกือบเย็นแล้ว โทรศัพท์จากญาติๆทางเหนือโทรกันมากระหน่ำ

เฮ้อ...2012 หวังว่าคงไม่มีอะไรนะ อยากจะย้ายไปอยู่ลำปางกะคุงตาคุงยายจังเลย T^T

- -" พ่อหมูชิ่งนอนกรนไปแระ แม่ไปนอนดีกว่านะลูก วันนี้เหนื่อยมากเลย แม่เที่ยวซะลืมเลยว่ามีหมูน้อยในท้อง หุหุ ฝันดีนะลูกรัก จุ๊บๆๆๆ บายจ่ะ

ปล.แม่อัพรูปเสื้อผ้าหนูหน่อยนะจ่ะ เริ่มเตรียมของบ้างแล้ว ^_^ หยิบเสื้อผ้าหนูมาลูบๆคลำๆ แล้วนั่งยิ้มคนเดียว (พ่อหมูคงจะคิดว่าต๊องแระม้าง) ยังมีอีกเยอะแต่อยู่บ้านคุงย่า เด่วต้นเดือนหน้าค่อยไปช็อปของใช้หนูกันน๊า

Create Date : 18 พฤศจิกายน 2552
Last Update : 19 พฤศจิกายน 2552 9:14:55 น.		2 comments
Counter : 732 Pageviews.
Share Tweet