เรื่อง ปุถุชน ๒ ประเภท อันธปุถุชนกับกัลยาณปุถุชน

ความต่างของผู้ที่เป็นปุถุชนกับผู้ที่เป็นพระอริยบุคคล // ปุถุชนที่ไม่ได้ฟังเลย เป็น “อันธปุถุชน” มืดบอดสนิท     ไม่สามารถแม้จะได้ยินคำว่า “ธรรมะ นามธรรม รูปธรรม หรือว่า อนัตตา” ไม่สามารถจะมีปัจจัยให้เกิดขึ้นมีศรัทธาที่จะฟังให้เข้าใจยิ่งขึ้นว่าคำที่ได้ยินนี้ถูกไหม จริงไหม นั่นคือปุถุชนผู้มืดบอด // แต่ก็ยังมี “กัลยาณปุถุชน” ปุถุชนผู้มีโอกาสได้ยินได้ฟัง การได้ยินได้ฟังนี้ยาก เพราะว่าส่วนใหญ่ก็จะมีปัจจัยให้ได้ยินอย่างอื่น และยากกว่านั้นคือ ได้ยินได้ฟังแล้ว  “เห็นประโยชน์” ยากกว่านั้นอีกคือได้ยินได้ฟังแล้ว  “มีศรัทธาที่จะรู้ความจริงของสิ่งที่ได้ยินได้ฟังด้วยความอดทน” เพราะเหตุที่เป็นสิ่งที่ยากที่จะรู้ได้ ไม่ใช่จะรู้ง่ายๆ //
   เพราะฉะนั้นก็จะเห็นได้จริงๆว่า  // เพียงขั้นการได้ยินได้ฟังก็ยังยาก  //  และการได้ยินได้ฟังแล้ว เห็นประโยชน์ที่จะมีศรัทธามั่นคงที่จะฟังต่อไปก็ยาก  //  และการที่จะประจักษ์ความจริงของสภาพธรรมจากปุถุชนเป็นกัลยาณปุถุชน       (ก็ยาก) เข้าใจความต่างขณะที่ฟังเรื่องราวแล้วเข้าใจ  แต่ขณะนี้ ที่สภาพธรรมปรากฏ หลงลืมสติ สติไม่เกิด หรือว่าสติเกิดแล้วเริ่มเข้าใจลักษณะของสิ่งที่ปรากฏ เพราะว่าสิ่งที่ปรากฏทางตาไม่ได้หนีหายไปไหนเลย ตามความจริงเกิดแล้วดับแล้วไม่ได้หายไปไหนเลย แต่ไม่ต้องไปคำนึงถึงตราบใดที่ยังมีสิ่งที่ปรากฏที่จะให้ค่อยๆเริ่มที่จะเข้าใจขึ้น ว่าแท้ที่จริง จริงๆสิ่งนี้มีจริงแน่นอน แต่จริงเมื่อจิตเห็นเกิดขึ้น แล้วก็ดับแล้วด้วยทันทีอย่างรวดเร็ว แล้วเวลาที่มีจิตได้ยินเกิดขึ้นต่อ    ก็ไม่ใช่จิตที่เห็น เพราะฉะนั้น ถ้ามีความเข้าใจอย่างมั่นคง ความจริงเป็นอย่างนี้ แล้วหนทางที่จะทำให้ค่อยๆเข้าใจความจริงนี้มีไม่ใช่ไม่มี แต่ว่าไม่ใช่ตัวตนที่จะไปพยายามบังคับไปเร่งให้เร็ว ให้เข้าใจมากๆ ให้รู้ชัดให้กิเลสหมด เป็นไปไม่ได้เลย สิ่งที่พิสูจน์คือขณะนี้นะคะ ได้ยินได้ฟังว่า ตานี้ไม่ใช่ใครเลย อันนี้แน่นอนและพระโสดาบันเป็นผู้ที่เห็นถูกต้องตามความเป็นจริง ไม่ได้มีความสงสัยว่า สิ่งที่กำลังปรากฏทางตา ขณะนี้เป็นอย่างนี้เท่านั้นและมีการประจักษ์การเกิดดับจริงๆด้วย มิฉะนั้นจะไม่มีการละคลายการยึดถือสภาพธรรมว่าเป็นเรา เพราะเหตุที่ยึดถือสภาพธรรมมานานมากแสนโกฏิกัลป์ จะเพิ่มไปอีกเท่าไรก็ไม่มีใครนับได้ แล้วต่อไปข้างหน้าจะมากขึ้นหรือเปล่า หรือว่าจะลดน้อยลง
บรรยายโดย อ.สุจินต์ บริหารวนเขตต์

::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

เรื่อง ปัจจุบันนี้เป็นกาลวิบัติจริงหรือ

คุณณรงค์ ผู้ถาม
ทีนี้จากการศึกษา เรารู้ว่าในปัจจุบัน มันเป็นกาลวิบัติ ผมก็เลยยังไม่แน่ใจว่า ก็เลยเดาว่า เมื่อ ๒๕๐๐ กว่าปีมานี้ ก็เป็นกาลสมบัติ แต่บัดนี้ กาลสมบัติ มันก็ไม่เกิดแล้ว
อาจารย์สุจินต์ ผู้ตอบ
ถ้ากล่าวโดยส่วนรวมนะคะ แต่ถ้ากล่าวโดยส่วนละเอียด ขณะนี้เป็นกาลวิบัติและกาลสมบัติของบางคน จะกล่าวว่าเป็นกาลวิบัติหมด ไม่มีการฟังธรรม ไม่มีการสนทนาธรรมเลย ถ้าเป็นกาลวิบัติขณะที่พระศาสนาอันตรธาน (จึงกล่าวได้ว่าเป็นกาลวิบัติโดยส่วนรวม) // แต่แม้ในครั้งพุทธกาล ที่กล่าวว่าเป็นกาลสมบัติ มีพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า มีพระอัครสาวก มีพระมหาสาวก พระโสดาบัน ทั้งคฤหัสถ์และบรรพชิตมากมาย // แต่คนที่ไม่เลื่อมใสในพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าก็มี เพราะฉะนั้นจะกล่าวว่าเป็นกาลสมบัติของคนที่ไม่เชื่อ ไม่ศรัทธาก็ไม่ได้ใช่ไหมค่ะ // ต้องเป็นขณะที่มีการเห็นถูกเกิดขึ้นเมื่อไร เฉพาะบุคคลนั้นก็เป็นกาลสมบัติ // ในยามที่เศรษฐกิจกำลังไม่ค่อยดีนี่นะคะ แต่บางคนก็ได้รับประโยชน์มาก เห็นไหมคะ กาลวิบัติส่วนรวม // แต่สำหรับแต่ละบุคคล เรื่องของกรรมเป็นเรื่องซึ่งไม่มีใครจะสามารถรู้ได้ ว่ากรรมใดจะให้ผล เมื่อไร สำหรับคนไหนในกาลไหน ในยามซึ่งเหมือนเป็นกาลวิบัติ แต่คนนั้นเป็นกาลสมบัติก็ได้ ก็มี เพราะฉะนั้นเรื่องของกรรมเป็นเรื่องซึ่งถ้าเราดูตามหนังสือพิมพ์ เรื่องราวต่างๆ วงศาคณาญาติ อุบัติเหตุทั้งหลายที่เกิดขึ้นนี้ จะเห็นได้ว่าไม่มีใครจะสามารถทำอะไรได้เลย ให้เป็นอย่างนั้น นอกจากกรรมทำได้ทุกอย่าง อย่างที่คาดคิดไม่ถึงเลยก็เป็นเรื่องของกรรม
บรรยายโดย อ.สุจินต์ บริหารวนเขตต์
เขียนโดย : รู้ไว้มีสุข

คลิกที่นี่ --> เว็บไซต์บ้านธัมมะ