|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ให้รักก็ได้ ให้ร้ายก็เป็น เลี้ยงดี ดูแลด้วยรักก็จะเป็นลูกแมวเชื่องๆ น่ารัก น่าเอ็นดู เลี้ยงไม่ดี ทิ้งๆขว้างๆไม่ใส่ใจจะกลายร่างเป็นเสือตะปปหนังหลุด โหดเนาะ
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
อย่าไปเคร่งมากสิ หย่อนๆบ้างก็ได้
มีโอกาสรู้จักและพูดคุยกับเพื่อนคนหนึ่งผ่านทางแคมฟรอกทุกคืน คุยทั่วไปสัพเพเหระมีโทรคุยกันบ้าง จนวันหนึ่งเพื่อนมาบอกว่าเราจะบวชแล้วน่ะ เราก็เออโมทนาสาธุด้วย แต่มันไม่แค่นั้น เหตุการณ์ต่อทางนี้ทางโทรศัพท์ เพื่อน : นี่เกิดว่าบวชไปแล้วจะโทรหาได้มั้ย เรา : ไม่ดีกว่ามั่ง ไว้สึกแล้วค่อยคุยกันก็ได้ เพื่อน : ทำไมล่ะ เรา : มันคงไม่เหมาะเท่าไหร่มั่ง บวชไปแล้วก็ควรจะตัดขาดทางโลกสิ เพื่อน : แต่เราก็ไม่ได้คุยกันแบบชู้สาวนิ แค่ถามข่าวคราวแค่นั้น เรา : ไม่รู้ดิ มีความรู้สึกว่าบวชไปแล้วก็น่าจะไปทำหน้าที่ของพระดิ อีกอย่างเกิดเราเผลอพูดลามกๆ หรือพูดอะไรที่มันไม่หมาะสมนรกจะกินหัวเอา เพื่อน : คนที่คุยด้วยไม่บาปหรอก แต่ตัวพระเองจะบาป เรา : ยังงัยๆ ก็ไม่ดีกว่าอ่ะ อีกอย่างก็จะบวชไม่นานนิ เพื่อน : อืม แล้วแต่นะ ถ้าเธอจะโทรมาหาเราก็โทรมาได้นะ อีกอย่างเธอก็อย่าไปเคร่งครัดอะไรขนาดนั้น ไม่ใช่ว่าเป็นพระแล้วจะต้องตัดขาดโลกขนาดนั้น คุยโทรศัพท์ไม่ได้เลย
.อื่นๆอีกมากมายที่เพื่อนยกมากล่าว เรา : แล้วไปบวชทำไมอ่ะ เพื่อน : ให้จิตใจสงบ เรา : แล้วยังมาคุยโทรศัพท์รับรู้เรื่องทางโลกมันจะสงบมั้ยละ ฮ่วย เอาเป็นว่าเลิกคุยเรื่องนี้เหอะ เถียงกันไปก็เท่านั้น
หลังจากเพื่อนบวชไปได้สักพัก ก็มีสายเข้าเป็นชื่อของเพื่อนเวลาประมาณ 4-5 ทุ่ม ไอ่เราก็เออเข้าใจว่าเพื่อนคงสึกแล้วโทรมาดึกขนาดนี้ กดรับสายด้วยเสียงเริงร่าทักทาย
เรา : อ้าวสึกแล้วเหรอ ทำไมไวจัง เพื่อน : เปล่า หลวงพี่ยังไม่สึก ยังคงอีกนาน เรา : หน้าตาแบบเอ๋อแดรกปนงงๆ คิดในใจกรุจะบาปมั้ยนิ แล้วกรุจะแทนตัวเองว่ายังงัยดีนิ เรียกว่าพระดีมั้ยหว่า อายุเท่าๆกัน เลยแทนตัวเองว่าโยมแล้วแทนอีฝ่ายว่าพระ เพื่อน : โยมเรียกหลวงพี่นะ อย่าเรียกพระ เรา : ทำไมละค่ะ เพราะเรียกเพื่อนก็เรียกว่าพระ เพื่อน : บอกเหตุผลบลาๆๆๆๆๆ พร้อมกับถามสารทุกข์สุขดิบ เรา : ก็สบายดีค่ะ เพื่อน : แล้วกับพี่ที่คุยๆกันล่ะไปถึงไหนกันแล้ว เรา : เอ่อ คุยเรื่องแบบนี้ ความรงครามรักได้ด้วยเหรอค่ะหลวงพี่ เพื่อน : ได้สิ พร้อมกับพร่ำสอนว่าถ้าเรารักชอบเค้าก็ควรจะพูดจะบอกไปตรงๆ เรา : เอ๋า เอ๋อแดรกอีกครั้ง เพื่อน : ยังสอนต่อ นี่คิดดูสิว่า ในเมื่อเรารู้แล้วว่าพี่เค้าคิดยังงัยแล้วเราก็ควรจะรักษาน้ำใจ ไม่ใช่ทำไมแบบนี้ เค้าจะคิดยังงัย เรา : เอ๋า งานเข้าละกรุ ก็พี่เค้าไม่ใช่แฟนไม่ใช่ปั๋วนิค่ะ จะได้มาฉันต้องคุยก่ะเค้าคนเดียวไม่ให้โอกาสคนอื่น ได้แต่คิดในใจ เพื่อน : อีกอย่างนะ โยม รักของพ่อแม่ถึงจะยั่งยืน แล้วก็เทศน์มา....... เรา : คิดในใจ หน้าตากรุตอนดูในกล้องท่าทางจะดูทุกข์ขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ ดูเปนคนอกหักเหรอว่ะ หลังๆเริ่มอึดอัดเลยตัดสินใจตัดบทสนทนา ขอตัวนอน
เฮ้อ ไม่รู้ว่ายังงัยดีหลังจากนั้นพระก็ไม่ได้โทรมาอีกเลย คิดว่าคงเข้าใจว่าเราอึดอัดที่จะคุยด้วยเพราะเคยบอกตั้งแต่ยังไม่บวชแล้วว่า ระหว่างที่บวชอย่าเพิ่งคุยกันเลยสึกแล้วมาคุยตอนนั้นก็ยังไม่สาย ที่หลวงพี่เทศน์มามันก็ซึ้งน่ะ แต่คืออารมณ์มันไม่ใช่อ่ะ กับเรื่องความรักพ่อแม่นี่เข้าใจซึ้งนะ แต่พอมาเรื่องความรักหนุ่มสาวนี่มันไม่ใช่กิจของสงฆ์ละที่จะมาแนะนำว่าควรจะทำตัวแบบไหนกับการคุยกับคนที่มาชอบเรา ให้ชัดเจนว่าคุยๆกับคนนี้แล้วอย่าไปคุยกับอีกคนนั้น มันไม่ดีแบบนั้นแบบนี้ เอ่อ ถ้าหลวงพี่สึกแล้วมาแนะนำแบบนี้ก็ยังพอเข้าใจแต่ว่าหลวงพี่ครองผ้าเหลืองอยู่นะค่ะ -.-
Create Date : 28 มกราคม 2552 |
Last Update : 28 มกราคม 2552 5:15:41 น. |
|
0 comments
|
Counter : 525 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|