บวมแล้วเพิ่งจะ 17w เอง??
วันที่ 9 กุมภา 54 หม่ามี้เริ่มสังเกตเห็นว่า นิ้วมือของหม่ามี้มันบวมอ่ะ เพราะหม่ามี้ใส่แหวนตลอดเวลามาตลอด มันไม่เคยเป็นรอยแหวนเลย ตอนแรกก็คิดว่าสงสัยจะเป็นเพราขี้นำ้หนักมันเพิ่มขึ้ดูดายเฉยๆ ไม่ได้อะไร แต่มาสังเกตตัวเองอีกที เวลาถอดรองเท้า ทำไมมันติดๆ ถอดไม่ค่อยออก พอมองดูเท้า โอ้ว ตกใจเลย เท้าเป็นรอยสายรองเท้าซึ่งไม่เคยเป็นมาก่อน. ตรงใต้ตาตุ่มก็บวม ไม่เห็นตาตุ่มเลย ลองกดดูมันก็บุ๋ม ไม่เด้งกลับด้วย แย่แล้ว ทำไม่ถึงบวม เคยได้ยินว่าคนใกล้คลอดเค้าถึงจะบวมกัน ตอนนี้ลูกกม่ามี้เพิ่งจะ17w เองนะ รีบโทรไปที่BIC. คุยกับพยาบาล เค้าก็ถามว่า แล้วมีอาการปวดหัว มึนหัว ตาลายไม๊ หม่ามี้ก็บอกไม่มีนะ เค้าเลย แนะนำว่าให้หม่ามี้. พยายามอย่าเดินเยอะ อย่านั่งห้อยเท้า นอนยกเท้าให้สูงกว่าระดับหัวใจ และงดอาหารที่มีรสเค็ม ( ซึ่งไอ้อาหารรสเค็มเนี่ยะ หม่ามี้โดนเต็มๆเลย เพราะหม่ามี้เป็นคนกินเค็ม มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เป็นกันทั้งบ้าน ) หลังจากนั้นหม่ามี้ก็ทำตัวอย่างที่เค้าแนะนำมา รุ่งขึ้น ตอนเช้ามันก็หายบวมจริงๆ แต่พอบ่ายๆ มันก็เริ่มอีก . และมีอีกอย่างปกติหม่ามี้จะชั่งนำ้หนักตัวเองทุกเช้าเวลาเดิมๆ ที่ผ่านมามันก็ขึ้นตลอดไม่เคยมีวันไหนลดลงเลย แต่พอมาวันนี้ นำ้หนักลดอ่ะ มันเกี่ยวกันไม๊ หม่ามี้ก็กังวล ยิ่งวันก่อนไม่ได้U/S ลูกด้วย เลยกลัวว่าลูกจะเป็นไรรึเปล่า ก็โทรไปคุยกับคุณพยาบาลอีก เค้าก็บอกว่าถ้ามันลดนิดหย่อยก็ไม่เป็นไร หม่ามี้ก็เลย OK. เดี๋ยวดูอีกซักวัน. สองวันละกัน ปรากฎว่าอีกวันมันก็ยังลดลงอีก( ลดคร้ังแรก ครึ่งโล ครั้งที่สอง 8ขีด). หม่ามี้ก็คุยกับป๊าเปี้ยวนะว่าจะเป็นไรรึเปล่า ป๊าเปี้ยวว่าไงรู้ไม๊ลูก เค้าบอกว่า หม่ามี้นะคิดมาก เค้าเห็นหม่ามีิคิดมาก กังวล ตั้งแต่ที่ไม่ได้ตรวจU/S ลูกแล้ว และยังเรื่องเจาะนำ้ครำ่อีก. แต่หม่ามี้ก็บอกป๊าเปี้ยวว่า แต่หม่ามี้ก็กินได้เหมือนเดิมนะ. หม่ามี้อยากไปหาหมอเพื่อU/S ดูลูกอ่ะ หม่ามี้ไม่สบายใจ แต่ไม่อยากไปหาหมอวิวรรธน์ เกรงใจคุณหมอ ก็เลยคิดกันว่าไปหาหมอที่ไหนดี. หม่ามี้น่ะคิดแต่ว่าหมอที่ไหนก็ได้ ขอแค่ได้เห็นว่าลูกปกติดี อยากได้ตอนนี้เลย แต่ป๊าเปี้ยวเค้าบอกว่าไม่ได้ ควรเป็นหมอที่รู้จักกันด้วย คุยกันง่าย ไม่ใช่เดี๋ยวไปเจอหมอไซโค พูดอะไรไม่ดีเดี๋ยวจะยิ่งไม่สบายใจ. หม่ามี้ก็มานั่งคิด หม่ามี้รู้จักคุณหมอสูติอยู่2คน คนนึงคือพี่บีม ทำอยู่ที่เมโย กับ พี่เก่งซึ่งเป็นญาติกันเลย ทำอยู่ที่เกษมราฎร์ ประชาชื่น ซึ่งมันไปได้เร็วว่า ก็เลย รีบโทรหาพี่เก่ง แส้วนัดกันเลยในอีก1ชั่วโมง หม่ามี้ก็เล่าเรื่องบวม นำ้หนักลด ให้พี่เก่งฟัง เค้าก็บอกไม่เป็นอะไร คิดมากไปแล้ว ตาชั่งมีปัญหารึเปล่า หม่ามี้ก็ไม่สนใจแล้ว อยากตรวจU/S. อย่างเดียวแล้วตอนนี้ พอได้ตรวจ ก็พบว่าสูกหม่ามี้ก็ปกติดีคะลูก หัวใจเต้นปกติดี ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง src=//www.bloggang.com/emo/emo6.gif> แฮะ แฮะ หม่ามี้ก็สบายใจ ขอแค่ได้เห็นว่าลูกเป็นปกติดี พี่เก่งยังแซวอีกเรื่องตาชั่งเธอน่ะมันเจ๊งแล้ว ส่วนป๊าเปี้ยวนะ บ่นหม่ามี้ให้พี่เก่งฟังใหญ่เลย บอกว่าหม่ามี้น่ะคิกมาก เครียดไปเองจนนำ้หนักลดเลย แล้วยังจะไปหาหมอที่ไหนก็ได้อีก เรื่องแบบนี้ต้องหาหมอที่คุยกันง่าย รู้จักกันมาก่อน ไม่งั้นเดี๋ยวไปเจอหมอพูดไซโค อะไรจะยิ่งไปกันใหญ่ สรุปแล้วหม่ามี้ก็กลับบ้านด้วยความสบายใจ หลังจากวันนั้นเรื่องบวมก็เป็นๆหายๆ ไม่มากมายอะไร นำ้หนักก็ขึ้นปกติแล้ว ต้องขอขอบคุณพี่เก่งด้วยนะคะที่ช่วยทำให้สบายใจ ลูกหม่ามี้ปลอดภัยดีคะลูกรัก