ลองดูซิเราเข้าค่อยอยู่ในกลุ่มมีสิทธิถูกเลิกจ้างมั้ย

การเลิกจ้าง เป็นโทษร้ายแรง โทษหนักที่สุดในชีวิตของการเป็นลูกจ้าง เสมือนการ”ถูกประหารชีวิต” ให้หมดอนาคตการทำงานในกิจการของนายจ้างตลอดไป นั่นคือ นายจ้างไม่ต้องจ่ายค่าจ้าง และ ไม่ต้องให้สิทธิประโยชน์ และสวัสดิการแก่ลูกจ้างตลอดไป หากไม่จำเป็นจริง ๆ ปกติ นายจ้างก็จะไม่เลิกจ้างลูกจ้างที่ดี ที่ตั้งใจทำงานของตน เพราะการรับคนใหม่ก็ต้องเสียเวลาสอนงาน กว่าจะรู้ใจกัน กว่าจะเข้าใจงาน และ เข้าใจสภาพแวดล้อมในการทำงาน ก็ต้องใช้เวลากันมากพอสมควร
อย่างไรก็ตาม ลูกจ้างบางราย ก็ปฏิบัติตนไม่ดี ทำความผิดต่าง ๆ ทำผิดระเบียบบ้าง ทำผิดข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานบ้าง และ/หรือทำผิดกฎหมายบ้าง บางรายทำความผิดไม่ชัดแจ้งไม่มีหลักฐานเอาผิดร้ายแรงได้ แต่ก็มีพฤติการณ์ในการทำตนให้เป็นปัญหาแก่นายจ้าง และเป็นปัญหาในการทำงาน แต่ศาลฎีกา ก็ถือว่า เป็นการเลิกจ้างที่เป็นธรรม เช่น

• เฉื่อยงาน
• ทำงานไม่ได้ตามมาตรฐานที่กำหนด
• มาสายกลับก่อนเวลา
• ใช้คำพูดไม่สุภาพกับนายจ้าง
• ใช้สิทธิลาหยุดงานมาก
• ทำงานประมาทเลินเล่อ
• รับเงินจากลูกค้าไปโดยไม่มีหน้าที่
• เล่นการพนันแต่นอกสถานที่ทำงาน
• ทำผิดระเบียบไม่ร้ายแรงเป็นครั้งคราว
• ไม่ควบคุมดูแลผู้ใต้บังคับบัญชาให้ดี
• ลากิจโดยยังไม่ได้รับอนุญาต
• ให้เข้าประชุม ก็ละเลยไม่เข้าประชุม
• ดื่มเหล้าจนดึก เช้าไปทำงานไม่ได้
• ลาหยุดงานกะทันหันไปเยี่ยมภริยาที่ป่วย
• รับเงินลูกค้ามาแล้ว แต่ส่งให้นายจ้างช้า
• ละทิ้งหน้าที่ 2 ชั่วโมง
• ลูกจ้างชกต่อยกัน ไม่มีบาดแผลฉกรรจ์
• ขับรถหวาดเสียวแต่ไม่เคยเกิดอุบัติเหตุ
• ทำผิดนอกสถานที่ นอกเวลาทำงาน
• ทำงานขาดความรอบคอบ ทำเงินขาดบัญชีเล็กน้อย
• หย่อนสมรรถภาพในการทำงาน
• ลาหยุดพักผ่อนโดยยังมิได้รับอนุมัติ
• ทำผิดระเบียบไม่ร้ายแรง
• มีใบรับรองแพทย์ว่าป่วย
• อ้างเหตุเลิกจ้างไม่ตรงกับความผิด
• ไม่มีงานให้กรรมการลูกจ้างทำ ฯลฯ

Create Date : 23 กันยายน 2553		0 comments
Last Update : 23 กันยายน 2553 9:19:14 น.
Counter : 694 Pageviews.
Share Tweet