@storylove
|
|||
สุดท้ายก็เหลือตัวคนเดียว เคยคิดว่าตัวเองนั้น ไม่มีทางที่จะถูก "ปล่อยทิ้งให้อยู่คนเดียว" แต่จริง ๆ ไม่ใช่เลย คนเราเกิดมาคนเดียว ก็ต้องเดินคนเดียว และต้องตายคนเดียว แต่บางครั้งการที่ได้อยู่คนเดียว กลับฟุ้งซ่าน คิดนู่น ห่วงนี้ สารพัด แต่บางครั้งการที่อยู่คนเดียว ก็ได้ค้นพบตัวตนที่แท้จริง ว่าเรา รักเค้าจริง ๆ หรือป่าวหล่ะ ไม่มีเขาอยู่ข้าง ๆ ไม่มีใครคอยจูงมือ ให้รู้ไว้ว่าความเหงามันเดียวดาย ในฝูงชน มันเหงา ในความเฮฮา มันมืด ในความสว่างขนาดไหน กลับได้ไปคิดทบทวนว่าเขา คือส่วนเติมเติมเหล่านี้ไหม ความรักมันสั้น แต่มันก็หวานพอที่จะทดแทนความสั้น ความหลงมันยาว แต่มันก็ขมพอที่จะทดแทนความยาว แล้วเราหลงหรือรักเขากันแน่ แล้วเขาเป็นแค่เพื่อนหรือคนที่เรารักกันแน่ ช่วงเวลาที่ตอบได้ก็ต้องมีเวลาที่เปรียบเทียบตอนที่เราได้อยู่กับเขา และเราถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว ความรู้สึกมันแตกต่างกันขนาดไหน บอกตัวเองเถิด และถ้ามันอ้างว้าง เหงา มืด ก็จงอย่าปล่อยให้แสงสว่างผ่านชีวิตคุณไปเลย....ขอร้อง เพราะคุณคงต้องเผชิญโลกมืดอีกยาวไกลกว่าที่จะพ้นความมืด และสุดท้าย คุณจะต้องอยู่กับสิ่งที่คุณหนีมาตลอด นั่นก็คือ "ตัวคุณเอง" ไม่นะยังมีคนตั้งมากมาย ที่เรายังไม่ได้รู้จักกันนะ
โดย: บรรยายไทย วันที่: 20 ธันวาคม 2554 เวลา:21:38:06 น.
และสุดท้าย คุณจะต้องอยู่กับสิ่งที่คุณหนีมาตลอด
นั่นก็คือ "ตัวคุณเอง" แล้วถ้าไม่คิดจะอยู่ละค่ะ คือ หนีแม้กระทั้งตัวเอง... จะมีทางไหนให้เลือกอีก นอกจาก การจากไป บางครั้งการอดทนหายใจอยู่เพื่อรักษาตัวเองรักษาลมหายใจของตัวเองไว้...ก็อาจไม่ใช่ทางที่ดีสำหรับใครเลย โดย: pps_n วันที่: 28 ธันวาคม 2554 เวลา:19:16:30 น.
|
aestorylove
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Group Blog All Blog
|
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |