Bloggang.com : Ever Unlimited - แวะจิบเบียร์ลาว ณ เมืองหลวงพระบาง ภาค 2 (ตอนจบ)

ตามเรื่อง ตามราว ตามประสบการณ์ เล่าสู่กันฟัง

Group Blog

All Blogs

แวะจิบเบียร์ลาว ณ เมืองหลวงพระบาง ภาค 2 (ตอนจบ)

11/11/07
ตื่นแต่เช้าตรู่ แปรงฟัน ล้างหน้า กะว่าจะออกไปเก็บรูปยามเช้าซะหน่อย และก็ใด้เก็บรูป ตักบาตรข้าวเหนียว ตลาดเช้า แล้วก็บรรยากาศยามเช้าของเมือง ขอบอกอากาศดีมากเลย ชักจะติดใจเมืองนี้ซะแล้วซิ ชมรูปยามเช้าของคนเมืองหลวงพระบางกันดีกว่า หุหุ

เริ่มจากหน้าที่พัก แม่น้ำคาน

ถนนยามเช้า บริเวณหน้าที่พัก

ถนนสายหลักของเมือง

ตักบาตรข้าวเหนียว

ต่อด้วยเดินตลาดยามเช้า

และแล้วก็ใด้อาหารเช้ากลับมาทานกับกาแฟร้อนๆ
แถวๆน้ำโขง พอดีเจอร้านกาแฟโบราณ ที่คนขายไม่โบราณ อิอิ

อิ่มแล้วก็กลับไปยังที่พัก นอนต่ออีกซักงีบใหญ่ๆ
ตื่นมาเที่ยงกว่า เช็คเอาท์ จ่ายตังค์
เดินไปหาของกินซักหน่อย กะว่าจะหาข้าวกินซักหน่อย
แต่ก็ต้องจบลงที่เฝอ อีกแระ เพราะหายากจริงๆ
(อาจจะไม่รู้แหล่งขายข้าว ก็เป็นใด้) นึกในใจ
" อยู่ฮานอยกินทุกวัน มานี่ก็กินอีกแระ"

อิ่มเรียบร้อย ก็ออกไปเดินเล่นแถวๆ เลียบฝั่งโขง
ไปนั่งดูชาวลาวเล่น"เปตอง" กันสนุกสนานทีเดียว
ส่วนใหญ่เล่นเพื่อการพนัน 555

จากนั้นก็ใด้เวลาที่จะเดินทางจากในเมืองไปยังสนานามบิน
กะว่าจะไปนั่งเล่นเน็ทแถวๆนั้นซะหน่อย

และแล้วก็เหมารถโดยใช้เงิน 50,000Kip

ก่อนอื่นเช็คเวลาตารางการบินซะหน่อย

เมื่อถึงเวลาก็เข้าเช็คอินเลยดีกว่าจะใด้เสร็จๆซะ

และแล้วก็ใด้มันมา อิอิ จะใด้กลับไปทำงานต่อแระ

จากนั้นก็มาเสียค่าภาษีสนามบิน 10 USD or 10,000Kip
เงินไทยก็จ่ายใด้ จะมีป้ายกระดาษบอกใว้ว่ากี่บาท
(พอดีจำไม่ใด้)

เสร็จสิ้นก็เข้าไปหาที่นั่ง หยิบแล๊ปท๊อปขึ้นมา ลองหา Wi Fi ซักหน่อยซิ
แล้วก็เจอหนึ่งสัญญาณ นั่นคือ สัญญาณของ Bangkok Airways
ลอง connect แล้วเข้าไม่ใด้ มันฟ้องให้ใส่พาสเวิร์ส อืมม์
ลองหลายวิธีมาก แต่ก็ต้องยอม ไหนๆก็เปิดคอมม์มาแล้ว
ว่างๆแต่งรูปที่ถ่ายใว้ดีกว่า จู่ๆมีหนุ่มสาวคู่หนึ่งชาว USA
(แอบดูจากพาสพอร์ท)เดินเข้ามาถาม ว่า Wi Fi สามารถใช้ใด้ใหม
ตอบกลับแบบไม่ต้องเมื่อยมือเลย
" ไอเจอหนึ่งสัญญาณ ของ Bangkok Airways แต่ติดระบบป้องกัน ไอเข้าไม่ใด้"
จากนั้นพี่ท่านลองเข้าดูบ้าง อิอิ สงสัยจะไม่เชื่อเรา
(ยังครับเรื่องนี้ยังไม่จบ มีบทสรุปต่อตอนจบอีก)

และแล้วเวลาก็ดำเนินไปอย่างช้าๆ รอเครื่องนานมาก
เพราะมาแต่เนิ่นๆ พอถึงเวลาก็ขึ้นเครื่องกลับสู่ฮานอย
ด้วยลำนี้

ถึงสนามบิน Noi Bai ประมาณค่ำๆพอลงจากเครื่องปั๊ป
เจ้าหนุ่มสาวอเมริกันชน เดินเข้ามาบอกว่า
" ยู จำเราสองคนที่หลวงพระบางแอร์พอร์ทใด้ใหม
เรื่อง WiFi อะ ยูรู้ใหมเราเล่นใด้นะ"
อึ้งไปพักใหญ่ก็เลยถามกลับไปว่า
"ยูทำอย่างรัย"
เขาบอกด้วยรอยยิ้มนิดๆที่มุมปากว่า
"แค่ปล่อยว่างใว้ ทั้งสองช่อง ก็เข้าใด้แล้ว"
อืมมม์ อยากจะอุทาน โอพระเจ้า แต่ก็เกรงใจ
เจ้าของภาษา ก็เลยเก็บใว้ดีกว่า อิอิ
แต่ตอบกลับไปด้วยสำเนียงอังกฤษแบบไทยๆ
"ลืมมันไปเหอะ"
ดันมีหน้าตอบกลับมาอีกนะว่า
"ใว้โอกาสหน้าค่อยลองใหม่แระกัน"
เอากะเขาซิ แต่เขาก็น่ารักดีนะ เป็นกันเองดี
เพราะผู้หญิงเป็นคนพูด ผู้ชายยืนยิ้มอย่างเดียว
และสรีระของเธอช่างโดนอะไรเช่นนี้และแล้ว
เราสามคนก็ต้องแยกย้ายกันไปตามชะตา และวิถี

นิทานเรื่องนี้สรุปว่า "WiFi เล่นใด้ แต่ไม่ต้องใส่อะไรเลยทั้งสองช่อง"
ลองดูนะครับ

ออกจากสนามบินด้วยประตูหน้า
เลี้ยวขวาเดินไปเรื่อยๆเพื่อไปขึ้น
รถเมล์สาย 17 เพื่อเข้าเมือง
เก็บรูปมาฝากกัน ขึ้นต้นสาย
ลงสุดสาย 5,000 VND
แล้วเดินต่อเข้า รร
เป็นอันเสร็จสิ้นภาระกิจแบกเป้ ชิมเบียร์ลาว ณ เมืองหลวงพระบาง

เจอกันทริปหน้าแต่.......................................................

" ไม่รู้ที่ใหน เมื่อไหร่ อย่างไร "