คำตอบของเค้า....กับเรื่องของเราสองคน พอเราถึงบ้านได้สักพักพี่เค้าก็โทรมาบอกว่ามาถึงแล้ว ให้เรารอเค้าที่บ้านเดี๋ยวเค้าจะมารับ ตอนนั้นเราดีใจนิดๆนะ รู้สึกว่าตัวเองคงจะมีความหวังบ้างว่าเค้าคงจะให้โอกาสเรา ประมาณเกือบสี่ทุ่มพี่เค้าก็มารับ เค้าก็พูดกับเราเหมือนปกติ เราดีใจมากๆ ดีใจว่าอย่างน้อยก็ไม่เย็นชาเหมือนเมื่อก่อนนะ ตอนนั้นเรานั่งน้ำตาซึม... คิดว่าอืม.... หลังจากที่เราต้องทรมานมานาน เราได้รับบทเรียนที่แย่ๆมา เราคงจะได้เจอสิ่งดีๆในชีวิตบ้าง นึกถึงทุกๆคนที่เคยให้กำลังใจ ที่บอกว่าอย่างน้อยเราก็กลับตัวได้แล้วมันก็ยังดี.. เค้าเองก็คงมองเห็น เห็นว่าเราที่เค้าคบกับเราคนก่อนไม่ใช่คนเดียวกัน เราไปกันที่ร้านเดิมๆไม่ไกลจากบ้านเราเท่าไหร่ นั่งที่มุมโปรดมุมเดิม อาหารก็สั่งแบบเดิมๆทุกอย่างดูจะเหมือนเดิม แต่คนตรงหน้าเราเราไม่รู้ว่าเค้าเหมือนเดิมรึเปล่า........ระหว่างรออาหาร พี่เค้ายังคงไม่พูดอะไร เราก็ไม่กล้าที่จะถาม เรานั่งกันอยู่เงียบๆ เค้าก็ถามเรื่องทั่วๆไป เรื่องฝึกงาน เรื่องแม่เรา เราคุยกันหลายๆเรื่องได้เหมือนเดิม แต่เรากลับรู้สึกว่าระยะห่างของเรามันมากขึ้นทุกทีๆ พอทานข้าวเสร็จพี่เค้ามองหน้าเรานิ่งๆอยู่นานมาก ดูเหมือนเค้าจะเริ่มอึดอัด เราก็เลยบอกว่า ไม่ว่าคำตอบมันจะออกมาเป็นยังไง เราก็จะพยายามทำใจรับมันให้ได้ ให้เค้าพูดมาเถอะ พี่เค้าก็บอกว่า พี่เค้ารักเรามาก ตลอดเวลาที่ผ่านมา เค้าคิดว่าเค้ารู้จักเราดีแล้ว เค้าเคยแน่ใจว่าจากนี้ไปเค้าจะใช้ชีวิตที่เหลือกับเรา อยู่ด้วยกันไปตลอด แต่ตอนนี้เค้าไม่แน่ใจเลย เค้ารู้สึกว่าเค้าไม่รู้จักเราเลย ทำไมไม่บอกเค้าตรงๆ ถ้าเค้ารู้จากปากเราเอง เค้าคงจะไม่รู้สึกแย่ขนาดนี้ ทั้งๆที่เค้าก็เคยถามแล้ววันที่เราคุยกันเรื่องแต่งงานว่า เรามีอะไรอยากจะบอกเค้าไม๊ วันนั้นเค้าเล่าเรื่องในอดีตของเค้า เรื่องแย่ๆของเค้าให้เราฟัง แต่พอเค้าถามกลับเรากลับไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้เค้าฟัง ทั้งที่ในใจคิดอยู่ตลอดเวลาที่เค้ากำลังเล่าอยู่ ว่าเราจะเล่าให้เค้าฟังดีไม๊ ตอนนั้นเรายังไม่กล้าพอ แต่ไม่ใช่ว่าเราจะไม่เล่า เราตั้งใจไว้แล้วว่าสักวันเราจะเล่าให้เค้าฟังเอง และแน่นอนว่าเราจะต้องเล่าก่อนที่เราจะแต่งงานกัน เค้าบอกว่าในตอนนั้นเค้ารู้เรื่องนี้แล้ว เค้าคิดมาก่อนแล้วว่าตอนนั้นถ้าเราพูด เรายอมรับ และอธิบายให้เค้าฟัง เค้าจะยอมรับและให้อภัย เราจะเริ่มต้นกันใหม่ แต่พอเราตอบว่าไม่มีอะไรนิ เค้ารู้สึกว่าเราจะหลอกเค้าไปถึงไหน เห็นเค้าโง่มากหรอ ตอนนั้นเค้าเสียใจมาก เค้ากลับไปคิด ทบทวนเรื่องของเรา จน2วันต่อมาเค้าทนไม่ไหวเลยต้องถามเรื่องที่เราขายวิว หลังจากนั้นเค้าก็หายหน้าไป แล้วเราเลยตัดสินใจสร้างบลอคอันนี้ขึ้นมา (เรื่องที่พี่เค้ารู้ได้ไงว่าเราขายวิว เราจะเล่าให้ฟังทีหลังคะ) ตอนนี้เค้าไม่คิดว่าเราจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ ความรู้สึกของเค้ามันเปลี่ยนไปแล้ว มันก็คงจะดีกว่าถ้าเราจะกลับไปเป็นแค่คนรู้จัก เป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันเหมือนเดิม เราพิมไม่ไหวแล้วคะ รู้สึกหายใจไม่ค่อยออก เอาไว้เราอัพต่อนะ ตอนนี้เรามองหน้าจอไม่รู้เรื่องแล้ว อาการเมื่อคืนมันกลับมาแล้ว ไว้เรารู้สึกดีขึ้นเราจะกลับมาเล่าให้ฟังแน่นอนคะ   Create Date : 15 กุมภาพันธ์ 2550     14 comment Last Update : 15 กุมภาพันธ์ 2550 15:05:19 น.     Counter : 555 Pageviews.   Share Tweet

14 กุมภา ก็แค่วันธรรมดา อีกวัน..... อันนี้เราเขียนไว้ตั้งแต่ก่อนที่จะไปเจอและได้คุยกับพี่เค้า วันแห่งความรัก ..มันคงเป็นวันที่มีความสุขมากๆของใครหลายๆคน เราเห็นมีผู้ชายหลายคนเดินเลือกซื้อดอกไม้ ผู้หญิงหลายคนเดินถือช่อดอกไม้กันตั้งแต่เช้าดูเขามีความสุขกันจัง วันนี้เราไปนั่งทานข้าวที่ร้านอาหารที่เราเคยไปทานกับพี่เค้าเป็นประจำ เห็นแฟนคู่นึงมานั่งทานข้าวกันผู้หญิงเค้าเอาของขวัญมาให้ แล้วก็พยายามมองหาว่าผู้ชายเอาอะไรมาให้ แต่เห็นผู้ชายส่ายหน้าคงจะไม่ได้ซื้ออะไรมาให้ ผู้หญิงก็เลยงอนนั่งหน้าตูมเชียว ทีแรกเราเห็นเราก็สงสารผู้หญิงจัง คงหวังว่าจะได้ของขวัญจากแฟนบ้าง สักพักพอเค้าทานข้าวกันเสร็จ เหมือนในหนังเลยคะ เด็กเสิร์ฟเดินถือช่อดอกไม้มาให้ผู้หญิงคนนั้น เราว่าเป็นดอกลิลลี่สีขาวนะ พอเค้าอ่านการ์ดที่เหน็บมาด้วยเสร็จ เค้ายิ้มเขินๆกับผู้ชาย เราเห็นแล้วนั่งน้ำตาซึมเลยอะ จะว่าอิจฉาก็คงได้นะคะ เราคิดถึงพี่เค้ามาก คิดถึง “เรา” คิดถึงช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน เรานั่งทานข้าวกันที่ร้านนี้...เราคิดๆ เมื่อปีที่แล้วเราก็ตื่นเต้นมากตอนใกล้ถึงวาเลนไทน์ เราเตรียมเลือกซื้อของขวัญให้พี่เค้าตั้งแต่ต้นปี ตื่นเต้นที่เราจะมีวันที่พิเศษที่สุดอีกวันนึงด้วยกัน ได้นั่งทานข้าวโรแมนติกกัน มาปีนี้เราก็ตื่นเต้นเหมือนกัน เราเลือกซื้อของขวัญให้พี่เค้าแล้วเหมือนเดิมนั่นแหละ ปีนี้เราซื้อกระเป๋าสตางค์ใบใหม่ให้เค้า(แต่ก็ไม่รู้ว่าพี่เค้าจะยังอยากได้ของขวัญจากเราอยู่รึเปล่า) แต่ความตื่นเต้นของเราครั้งนี้มันต่างจากครั้งก่อนมาก มันไม่ใช่ความตื่นเต้นแบบที่ทำให้หัวใจพองโต มีความสุขเวลานึกถึงวันที่จะมาถึง นั่งอมยิ้มได้ทั้งวัน แต่เราตื่นเต้นที่จะได้ฟังคำตอบที่เรารอฟังมานาน คำตอบที่มาจากความผิดจากการกระทำของเราเอง คำตอบที่จะตัดสินว่าเราจะได้รับโอกาส อีกครั้งหรือเราจะต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว............. วันนี้เราไม่มีความสุขเลย มองไปทางไหนก็คิดถึงแต่พี่เค้า พี่ๆที่ออฟฟิศก็มีดอกไม้บนโต๊ะแทบ ทุกคน คุยกันเรื่องแฟน จะไปทานข้าวกันที่ไหน? ไปเที่ยวกันหรือเปล่า? คบกันมานานรึยัง ? มีพี่คนนึงที่นั่งข้างๆ หันมาถามเราว่าวันนี้นัดไปเที่ยวไหนกับแฟน? เรานี่ทำหน้าไม่ถูกเลยคะ(พี่ๆที่ออฟฟิศไม่มีคนรู้เรื่องของเรา) เราเลยตอบไปว่า “ ไม่มีหรอกคะพี่ พอดีแฟนไม่ว่าง เค้าติดไปงานศพญาติที่ต่างจังหวัด ” พี่เค้าก็แซวทีเล่นทีจริงว่าน่าสงสารจัง วันนี้ไปเที่ยวกับพี่ไม๊ ? เราเลยบอกว่าขอตัวเพราะนัดกับแม่ไว้แล้ว ง่า.....เศร้าคะ ใจจริงเราแอบหวังอยู่เหมือนกันนะว่าวันนี้พี่เค้าจะโทรมาหา โทรมา happy valentine’s day หรือ message มาบ้าง เรารอจนเลิกงานพี่เค้าก็ยังไม่โทรมา เราก็ยังแอบคิดให้กำลังใจตัวเองอีกนะว่าเพิ่งจะ 5โมงเย็นเอง เดี๋ยวพี่เค้าอาจจะโทรมาตอนหัวค่ำก็ได้ ตอนนี้เค้าอาจจะกำลังเดินทางกลับมา กทม. เรากลับถึงบ้านประมาณเกือบทุ่มคะ เรานั่งทานข้าวกับแม่ แม่มองหน้าเราแบบสงสัย ช่วงนี้แม่ถามถึงพี่เค้าบ่อยว่าไม่เห็นมาหา มาส่งเราบ้างเลย พี่เค้าไปไหน หรือ มีเรื่องอะไรกันรึเปล่า เมื่อวานก็ถามเราว่า พรุ่งนี้ไปเที่ยวกันที่ไหน เราก็บอกแม่เหมือนเดิมว่าพี่เค้าไม่ว่างไปงานศพน้าเค้าที่เชียงใหม่ พรุ่งนี้จะเผาแล้ว   Create Date : 15 กุมภาพันธ์ 2550     11 comment Last Update : 15 กุมภาพันธ์ 2550 12:59:48 น.     Counter : 1195 Pageviews.   Share Tweet

เค้าเลื่อนวันคุยกับเราออกไปค่ะ วันนี้เค้าโทรมาหาเราตอนสายๆ บอกเราว่าเค้าขอเลื่อนวันที่จะคุยกับเราออกไปได้ไม๊ ตอนนี้เค้าอยู่เชียงใหม่ คุณน้าเค้าเสียเมื่อวาน เค้าก็รีบบินไปเชียงใหม่กับแม่เลย เลยไม่ได้โทรมาบอกเราก่อน แต่เค้าไม่อยากคุยทางโทรศัพท์ เค้าอยากเจอเราแล้วคุยกันมากกว่า เค้าขอเป็นวันพุธ เพราะเค้าจะเผาน้าวันนั้น แล้วก็คงจะกลับมาถึงมืดๆเลย เราบอกเค้าว่าไม่ต้องก็ได้ เพราะถ้าอย่างนั้นเค้าเองก็ต้องเหนื่อย เป็นวันพฤหัสก็ได้ ไม่เป็นไรหรอก... แต่เค้ายังยืนยันว่าวันวันพุธ เราก็โอเค จากนั้นเราก็เงียบไปทั้งคู่... ไม่มีใครพูดอะไร เราก็เลยบอกเค้าว่าแค่นี้นะ แล้วเจอกันวันพุธ เค้าเรียกเราเหมือนจะพูดอะไร แต่แล้วก็บอกว่าเจอกันวันพุธเหมือนกัน เราต้องอึดอัดไปอีกสามวัน แต่ยังไงถึงเวลาจะยืดออกไป คำตอบมันคงเหมือนเดิม.. เราเองก็ได้เวลาทำใจเพิ่มเติม นี่มันดีรึเปล่านะ?   Create Date : 11 กุมภาพันธ์ 2550     6 comment Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2550 17:32:54 น.     Counter : 325 Pageviews.   Share Tweet

สงสัยจะเป็นไข้(ใจ)ซะแล้วล่ะมั้ง... รู้สึกปวดหัว แล้วก็ตัวรุมๆยังไงก็ไม่รู้ ว่าจะมาอัพเรื่องพี่เค้ากับเราต่อก็เบลอๆยังไงไม่รู้ เลยคิดว่าเอาไว้ก่อน ให้สมองทำงานเต็มที่แล้วมาอัพจะดีกว่า ช่วงนี้ผอมลงเลย ไม่ค่อยอยากกินข้าวก็เลยผอมลง สงสัยจะตรอมใจซะแล้วล่ะมั้งเรา อิอิ แม่ก็ถามว่าเราเป็นไร เราก็ได้แต่ฝืนยิ้มให้แม่แล้วก็บอกท่านว่าทำงานหนักค่ะช่วงนี้ เลยนอนไม่ค่อยพอ แต่จริงๆแล้วนอนไม่หลับมากกว่า เราหมกมุ่นอยู่กับวันพรุ่งนี้ อยากรู้ว่าจะเป็นยังไง จะดีจะร้าย ไม่ได้อะไรมากมายหรอกค่ะ แต่คิดว่าถ้ารู้คำตอบคงดีกว่ามานั่งรอแบบนี้ เพราะการรอคอยบางทีมันทรมานเหมือนกันนะคะ เราเชื่อว่าจนถึงตอนนี้ทุกคนก็คงเห็น ชีวิตเราที่ผ่านมา สิ่งที่เราทำไม่ดีไว้ ไม่ได้ให้ความสุขกับเราเลย ไม่อยากให้ใครมาทำตามเรา ไม่อยากให้ใครเป็นเหมือนเรา และต้องมีชีวิตเหมือนเรา ถ้าทุกคนเลือกเดินได้ เราก็อยากให้ทุกคนที่เคยอ่านเรื่องของเราเดินไปในทางที่ต่างจากเรา เดินในทางที่ดี ไม่อยากให้ใครต้องมามีบทเรียนเหมือนเรา บทเรียนจากการกระทำโง่ๆของตัวเอง... วันพรุ่งนี้พี่เค้าก็จะมาบอกคำตอบแล้ว... จะเป็นยังไงก็เอา ยังไงเราก็เตรียมใจไว้แล้ว ยังไงก็คงเสียใจ แต่เราสัญญาว่าจะเข้มแข็งให้มากที่สุด ต้องขอบคุณทุกๆคนมากๆเลย ที่ให้กำลังใจเรามาตลอด รวมถึงคนที่มาช่วยคอมเม้นเตือนสติเราด้วย ขอบคุณจริงๆค่ะ อยากจะบอกว่าช่วยเราได้มากจริงๆ เรารู้สึกดีทุกครั้งเลยที่ได้มาอ่านคอมเม้น บางวันนั่งร้องไห้ เราไม่คิดว่าจะมีคนให้กำลังใจเราเยอะขนาดนี้ ขอบคุณ...มากๆๆๆค่ะ แล้วผลเป็นไง เราจะมารายงานให้ฟังค่ะ   Create Date : 10 กุมภาพันธ์ 2550     0 comment Last Update : 10 กุมภาพันธ์ 2550 22:27:56 น.     Counter : 340 Pageviews.   Share Tweet

+++เรื่องเก่าๆของเราสองคน+++ วันนี้อัพบลอกสองรอบเลย ด้วยเหตุเพราะความขยันไปนั่งเก็บของ ว่าจะทำให้มันเข้าที่เข้าทาง สุดท้ายก็ไปเจอของทำให้บ่อน้ำตาแตกจนได้ เราไปเจอไดอารี่เก่าๆ ก็นั่งเปิดอ่านไปเรื่อยๆ อ่านตั้งแต่ที่เรากับเค้าเจอกัน เรื่องราวของเราสองคนตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา นั่งยิ้ม นั่งหัวเราะ และร้องไห้ให้กับเรื่องเก่าๆ... นึกถึงความสุขที่มันคงจะไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิมได้อีกแล้ว ถ้าเรื่องต่างๆที่มันเคยเกิดขึ้นมาจะลบได้เหมือนเรื่องราวที่เราเขียนไว้บนกระดาษ ลบมันให้สะอาด... ถ้าทำอย่างนั้นได้ก็คงจะดี พอร้องไห้จนสะใจแล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่า ในเมื่อสุดท้ายวันอาทิตย์นี้... เราอาจจะต้องไม่มีเค้าแล้ว เราก็ยังอยากจะเก็บเอาความรู้สึกดีๆที่มีต่อกันเอาไว้ เก็บเรื่องราวดีๆที่คนๆนึงเคยมอบให้เรา ก็เลยว่าจะอัพเรื่องในไดอารี่บางวันที่เคยมีความสุขเอาไว้ในบลอกตัวเองบ้าง ถึงวันไหนที่นึกถึง... วันไหนที่เราเจอเรื่องร้ายๆ.. เมื่อได้มาอ่านเราก็คงจะยิ้มได้บ้าง แม้อาจจะยังยิ้มทั้งน้ำตาก็ตาม วันนี้คงเอามาเขียนไม่ไหว แต่ก็คงจะลงพรุ่งนี้ ก็เราเหลือเวลาที่จะยัง”รัก”กับเค้าน้อยเต็มทีแล้ว อีกไม่กี่วันก็อาจจะไม่มี”เรา” คงจะเป็นตัวเราและเขาบนเส้นทางที่มันต้องเดินแยกจากกันไป ดังนั้นขอให้ความสุขในวันเก่าๆเหล่านั้นช่วยเป็นกำลังใจให้ตัวเราก้าวต่อไปด้วยก็แล้วกันนะ   Create Date : 06 กุมภาพันธ์ 2550     10 comment Last Update : 6 กุมภาพันธ์ 2550 22:31:23 น.     Counter : 432 Pageviews.   Share Tweet