Group Blog
 
All Blogs
 
จากบ้านเกิด สู่เมืองไกลบ้าน กับความทรงจำอันไม่อาจลืม

"อะไรนะ....จะลาออก" หัวหน้า Group lead ที่ผมเคารพรัก และโปรดปรานในตัวผม กล่าวอย่างตกใจ ใช่ครับ....หลังจากที่ผมได้ lotto จากการที่สมัครแค่ครั้งแรก ที่ทุกคนดีใจ แต่นี่คือจุดพลิกผันชีวิตเริ่มต้นของผมตั้งแต่นั่นมา

เดือนนั้นเป็นเดือนมกราคมปี 06 ทุกคนต่างตกใจในการลาออกของผม ผมมีความสุขกับการทำงานมากๆ เรียกว่าชีวิตผมมันช่างน่าอิจฉาเหลือเกิน เงินเดือนผมแม้เพิ่งจบมาหมาดๆ ก็เป็นเงินเดือนที่สูงมากเมื่อเทียบกับคนทั่วๆไป ประกอบกับผมเพิ่งได้ขึ้นเงิน บ.ที่ทำงานเป็นบริษัทต่างชาติ ผมมีโต๊ะทำงานเป็นของตัวเอง อยู่บนตึกสูง สามารถเห็นวิวทิวทัศน์ของสวนลุมพินีอย่างสวยงาม..

พี่แห้ว(นามสมมติ) หัวหน้า Group lead ของผมเป็นคนแรกที่ได้รับรู้เรื่องลาออกในที่ทำงาน หลังจากที่ผมนั่งครุ่นคิด กินไม่ได้นอนไม่หลับ ปวดตับสุดฤทธิ์ ผมได้ปรึกษาแม่ เริ่มบอกคนรอบข้างถึงการได้ใบอย่างไม่คาดคิด เพื่อนร่วมงานทุกคนใน project ผมต่างเศร้าส้อย กับการตัดสินใจของผม

"เฮ้ยแกไปแล้ว กูจะอยู่กะใครวะ" นายต๊อบ เพื่อนรักสนิทที่สุดในที่ทำงานผมบอก ผมยอมรับว่าผมเสียใจอย่างมาก แต่ก็คงละทิ้งโอกาสที่น่าลิ้มลองนี้ไม่ได้ เชื่อหรือไม่? ที่ผมจะถอดใจไม่เอาใบเขียวซะดื้อๆ แต่ที่ทำงานของผมก็มีคนที่สมัครใบเขียวต่างพูดว่า "เฮ้ย ไม่เอานี่ไม่โง่ ก็บ้านะ" บางคนก็โกรธ "จะไม่เอาแล้วกันที่คนอื่นทำไมฟะ" มันเลยเป็นเหตุให้ผมต้องตัดสินใจ ทิ้งสถานที่ที่ผมเรียกว่า ผมยังรักที่สุด และเป็นความใฝ่ฝันของผมลง

และแล้ว วันที่ผมต้องจากเมืองบ้านเกิด มาดินแดนแห่งเสรีภาพก็มาถึง คนที่มาส่งผม ก็มีไม่กี่คน ผมไม่ค่อยได้บอกใคร บอกแต่เพื่อนสนิทจริงๆ เท่านั้น
เพื่อนประถม ปรัชญา นิด ดั๊ก อุ๋ม
เพื่อนมัธยม ไอ้ริด กับไอ้หยด
แฟน
เพื่อนที่ทำงาน พี่วุฒิ กับแฟน และนายต๊อบเพื่อนรัก
และพ่อและแม่ที่เป็นที่รักของผมเหนือสิ่งอื่นใด

หลังจากที่ผมได้กอดทุกคนร่ำลา ผมน้ำตาคลอเบ้า และจำใจจากทุกคนมา

ฟิ้ว......



และประสบการณ์การบินข้ามทวีปของผมก็ได้เริ่มขึ้น จังหวะแรกที่เครื่องบินเริ่มยกตัวออกจากสนามบินดอนเมือง ใจของผม หวิวๆ ปนตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก ผมบินมาพร้อมป้า ไม่ได้มาคนเดียว มีเป้าหมายปลายทางไปสนามบินนาริตะเพื่อไปต่อเครื่องสู่ชิคาโก้ ระหว่างทางบินไปญี่ปุ่นผมนอนไม่หลับ กังวลและคิดถึงพ่อแม่ กับแฟน ป้าผมก็ช่วยผมดีมากเลยครับ พูดถึงแม่ให้ฟังตลอดบนเครื่อง โอ้โห เรียกว่าแซวจนจะให้ผมร้องไห้ให้ได้ แต่ผมนั่งทำใจมาหลายวันมากๆนานแล้วล่ะ และสัญญากับตัวเองว่า เป็นลูกผู้ชายจะไม่ร้องไห้ ไม่กี่อึดใจเครื่องก็ถึง สนามบินนาริตะ



ระหว่างทางที่สนามบินญี่ปุ่น สภาพจิตใจเริ่มดีขึ้น ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ตื่นตาตื่นใจกับสิ่งที่ไม่เคยเจอ ผมกำลังบ้าภาษาญี่ปุ่นด้วยช่วงนั้น พูดได้ไม่กี่คำหรอกครับ แต่เรียกได้ว่าเป็นประเทศที่ใฝ่ฝันอยากจะไป ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกจะได้พักอยู่ซักสองชม.เห็นจะได้ สิ่งที่ประทับใจที่สนามบินก็คงจะเป็นความสะอาดมั้งครับ พอดีไม่ได้มีโอกาสออกไปข้างนอก ก็มีแต่ภาพขยะที่ดูแปลกตาที่สุด ก็เลยถ่ายมา



อีกสามสิบนาทีถัดมาผมก็ขึ้นเครื่องต่อ คราวนี้ล่ะครับ นั่งยาวของจริง ผมก็นอนไม่ค่อยหลับ ดูหนังบนเครื่องบินจบหนึ่งเรื่อง แล้วก็เคลิ้มหลับไป ตื่นมาอีกทีผมก็ถึงชิคาโก้ซะแระ



ขอจบบทสอง เพียงเท่านี้ครับ อาทิตย์หน้าจะเริ่มบททรหดนะครับ แล้วท่านจะรู้ว่าใบเขียวเนี่ย ควรจะสมัครหรือไม่สมัครครับ หวังว่าคงจะมีประโยชน์กับคนอ่านไม่มากก็น้อยครับ.

vanderzaz. at Valencia, CA Fri. Sep 25, 2009 11.34pm.



Create Date : 26 กันยายน 2552
Last Update : 26 กันยายน 2552 13:42:01 น. 3 comments
Counter : 431 Pageviews.
Share

 
เรื่องราวชีวิตน่าสนใจมากค่ะ.....

หวัดดีค่ะ


โดย: PrettyNatty วันที่: 26 กันยายน 2552 เวลา:16:12:57 น.  

 
บางครั้งเราก็ต้องเสียสิ่งนึงไปเพื่อได้สิ่งนึงมา แต่นั่นเมื่อเราเลือกแล้วก็ไม่มีอะไรต้องหวาดหวั่น เดินต่อไปนะ ...คาเคชิ 5555 ปู่เสื่อรอ


โดย: อ้อ (loveTRAVEL1977 ) วันที่: 26 กันยายน 2552 เวลา:17:52:42 น.  

 
ปัจจุบัน ผ่านมาสามปีกว่าแล้วครับ รับรองทรหดครับ ผมโตขึ้นเยอะ ที่มาเขียนไดอารี่ย้อนเพราะมีคนถามเรื่องราวมาเยอะครับผม ผมเลยอยากให้คนอื่นอ่าน ก่อนสมัคร lotto ครับ


โดย: vanderzaz วันที่: 27 กันยายน 2552 เวลา:13:41:17 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

vanderzaz
Location :
Valencia United States

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]

Friends' blogs
[Add vanderzaz's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.