บล็อกแรกของผมซึ่งขอถ่ายทอดโดยขอสื่อผ่านจากประสบการณ์และความรู้ความเข้าใจในฐานะที่อยู่ในสายงานของการบริหารทรัพยากรบุคคลและสายงานกฎหมาย รวมถึงเป็นทั้งนายจ้างทั้งจ้างตนเองและจ้างบุคคลอื่น รวมถึงเป็นลูกจ้างในขณะเวลาเดียวกันซึ่งจะสามารถสะท้อนภาพต่าง ๆ ได้พอสมควร  ทั้งนี้โดยจะเริ่มกล่าวถึงGlobalization หรือ โลกาภิวัฒน์ ทำไมผมถึงมองถึงระดับโลกก็เนื่องมากจากนักธุรกิจหรือผู้บริหารประเทศต่าง ๆที่ประสบความสำเร็จในระดับโลกนั้น พวกท่านไม่เคยมองหรือตั้งเป้าหมายแค่เพียงระดับชุมชนหรือระดับท้องถิ่นหรือการที่จะมองในระดับทวีปนั้น ท่านไม่เคยพิจารณาแต่เพียงเท่านี้พวกท่านมองถึงระดับโลก ตั้งเป้าให้เป็นระดับโลก แต่นั่นไม่ใช่สำหรับประเทศไทย ThailandOnly ท่านผู้บริหารนั้นมีวิสัยทัศน์กว้างไกลและลงลึงมากจนมากเกินไปไม่ช่วยพัฒนาให้ประชากรนั้นมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น ซึ่งท่านนั้นตั้งเป้าผลความสำเร็จถึงระดับรากหญ้าเช่น OTOP การจำนำข้าวการรับประกันราคาข้าว หรือกิจกรรมที่เป็นหน้าตาระดับจังหวัดเท่านั้นซึ่งก็เป็นเรื่องที่น่ายินดีแต่กับกิจกรรมระดับโลกหรือระดับภูมิภาคนั้นแทบจะนับนิ้วได้ หรือไม่สามารนับได้เลยว่ามีกิจกรรมอะไรบ้างที่แสดงให้เห็นถึงศักยภาพในระดับโลกนอกจากจัดประชุมเท่านั้นที่คิดเป็นและทำเป็นเพียงอย่างเดียว ดังนั้นเพื่อความอยู่รอดภาคองค์กรธุรกิจต่าง ๆ ควรตั้งเป้าให้เป็นระดับโลกไม่ใช่ตั้งเป้าแต่เพียงเอื้อมมือ มิฉะนั้น องค์กรของท่านคงจะถูกลบชื่อและกลายเป็นเพียงตำนานในอีกช่วงระยะเวลาไม่นาน

Globalizationหรือ โลกาภิวัฒน์ คือเป็นผลมาจากการพัฒนาในด้านต่างๆ ที่มีความเชื่อมโยงและมีความสัมพันธ์ทั้งระดับของบุคคล ชุมชน สมาคม องค์กรภาคธุรกิจ ภาครัฐบาล รวมไปถึงนานาประเทศทั่วโลก ซึ่งเห็นได้ชัดคือพัฒนาการทางด้านการสื่อสาร การคมนาคมขนส่ง และเทคโนโลยีในด้านต่าง ๆซึ่งเป็นส่วนสำคัญที่ช่วยผลักดันให้เข้าสู่ยุค Globalizationหรือโลกาภิวัฒน์ ด้วยการพัฒนาการต่าง ๆที่แสดงถึงความเชื่อมโยงในด้านต่าง ๆ ซึ่งกันและกัน ทั้งด้านการติดต่อสื่อสาร การคมนาคมขนส่งการเดินทางซึ่งสะดวกรวดเร็วและประหยัดค่าใช้จ่ายถ้าเปรียบเทียบกับหลาย ๆ ปีที่ผ่านๆ มา สิ่งดังกล่าวข้างต้นทำให้โลกของเรานั้นแคบลงและปราศจากเขตพรมแดนซึ่งเป็นกำแพงขวางกั้น ซึ่งเห็นได้จากความสัมพันธ์ในด้านต่าง ๆที่มีแนวโน้มเพิ่มสูงขึ้น หรือมีการเจริญเติบโตมากยิ่งขึ้นและเป็นปรากฏจะมีแนวโน้มการพัฒนาการที่สูงขึ้นภายในอีกไม่กี่ปีต่อจากนี้ไป

และเมื่อพูดถึงการบริหารทรัพยากรบุคคล หรือ การบริหารทรัพยากรมนุษย์ หรือ HRในหลาย ๆ องค์กร หรือในหลาย ๆ หน่วยงานนั้น มีหน่วยงาน HR ซึ่งต่างจะตั้งชื่อหรือเรียกชื่อกันต่าง ๆ นา ๆ เช่น Personel, HR,HRM, HRD, HROD ฯลฯ ซึ่งองค์กรส่วนใหญ่ยังขาดความรู้ความเข้าใจและไม่ได้เตรียมพร้อมในการปรับตัวให้พร้อมรับการปรับเปลี่ยนเพื่อเข้าสู่ยุคโลกาภิวัฒน์ ซึ่งก่อนที่จะปรับตัวให้องค์กรนั้นสามารถผ่าฟันแข่งขันเพื่อความอยู่รอดขององค์กรในระดับอาเซียนได้ซึ่งในสถานการณ์นี้ยังไม่ต้องพูดถึงการแข่งขันระดับโลก เมื่อพิจารณาจากที่จะเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนปี 2558 หลาย ๆ องค์กร ทั้งแต่ภาครัฐบาลลงมาถึงระดับประชาชนยังไม่มีการส่งเสริมหรือนโยบายที่เหมาะสมเป็นรูปธรรมหรือยังไม่มีการตื่นตัวเท่าที่ควรและเมื่อเปรียบเทียบกับประเทศเพื่อบ้านที่เตรียมความพร้อมในด้านต่าง ๆอย่างชัดเจนเช่นประเทศพม่า, เวียดนาม, อินโดนีเซีย ยิ่งแสดงให้เห็นได้ชัดว่าเราไม่ใช่แต่เพียงอยู่กับที่แต่ตามความรู้สึกของผมคิดว่าเรากำลังเดินถอยหลังลงคลอง ผมคิดว่าท่านผู้อ่านหลายท่านก็คิดเหมือนผมและถ้ารัฐบาลทั้งไร้ประสิทธิภาพ ห่วงแต่คอรัปชั่น รวมถึงคำนึงต่อผลประโยชน์ของตนเองและพวกพ้องไปจนถึงความอ่อนแอของการบังคับใช้กฎหมายอย่างเคร่งครัด ต่อไปประเทศไทยจะเป็นอย่างไร

แล้วทำไมHR ถึงเกี่ยวข้องกับการปรับตัวสู่ยุคโลกาภิวัฒน์ ซึ่งตามที่เข้าใจนั้นไม่ใช่แต่เพียงHR ในองค์กรเท่านั้นที่เกี่ยวข้อง แต่ความเกี่ยวข้องนั้นทุก ๆส่วนของหน่วยงานภายในนั้นต่างมีความเกี่ยวข้องและความสัมพันธ์ด้วยกันทั้งสิ้นไม่ว่าจะเป็นด้าน การเงิน การบัญชี จัดซื้อ การผลิต การขนส่ง เป็นต้น ทั้งนี้ก็เนื่องมาจากความอ่อนแอของภาครัฐบาลซึ่งไม่มีการดำเนินการอย่างจริงจัง ไม่มีการช่วยเหลือองค์กรหน่วยธุรกิจต่าง ๆ อย่างเท่าเทียมกันดังนั้น ในภาคธุรกิจเอกชน รวมถึงหน่วยงานต่าง ๆ นั้น จะงอมืองอเท้าให้ทางรัฐบาลมาช่วยเหลือพัฒนา หรือส่งเสริมอย่างเต็มความสามารถนั้นเป็นไปได้ยากยิ่งถ้าไม่ใช่พวกพ้องของตนเองหรือธุรกิจที่มีความสัมพันธ์กับทางการเมืองคงเป็นไปได้ยากในเมื่อเกิดความเหลื่อมล้ำและการเลือกปฏิบัติเช่นนี้ ภาคธุรกิจเอกชนรวมถึงหน่วยงานต่าง ๆ จึงต้องปรับตัวเพื่อความอยู่รอดและการสร้างโอกาสทางการแข่งขันและความได้เปรียบให้สามารถอยู่รอดได้ในยุคโลกาภิวัฒน์ด้วยความสามารถของตนเอง ถ้าไม่เช่นนั้นแล้วหน่วยงานนั้นๆ คงจะสูญสิ้นไป และเมื่อกล่าวถึงงานในด้าน HR แล้วในอดีตจะมีเพียงหน้าที่รับผิดชอบเพียงไม่กี่ด้านเช่น สรรหาบุคลากร ฝึกอบรม ค่าจ้างและสวัสดิการ และได้มีการพัฒนาเป็นสายงาน Function Core ทางด้านHR ในชื่อเรียกต่าง ๆ แต่ในปัจจุบันมีการแข่งขันกันสูง เมื่อพิจารณาจากหน้าที่ที่กล่าวข้างต้นจึงยังไม่สามารถตอบโจทย์เพื่อความอยู่รอดขององค์กรในอนาคตได้ดังนั้นHR จะต้องมีการปรับตัวนอกเหนือจากการเป็นเพียงลูกจ้างหรือที่ปรึกษานั้นยังไม่เพียงพอ จะต้องปรับกลยุทธ์ของ HR เสมือนเป็นหุ้นส่วนของเจ้าของกิจการนั้นๆ โดยจะต้องก้าวเป็น HR Business Partner (HRPB)

แล้ว HRBP เป็นอย่างไร.......โปรดติดตามในบทความต่อๆไป

Create Date : 19 มิถุนายน 2556
Last Update : 19 มิถุนายน 2556 15:02:19 น.		0 comments
Counter : 809 Pageviews.
Share Tweet