|
|
ซุ้มสะบันงา
ตรากตรำเพียงไหน.. ต้องช้ำใจเท่าไหร่.. ทุกๆวันดั่งคนที่แพ้พ่าย.. สู้เพียงลำพัง อยู่อ้างว้างและเดียวดาย.. ทุกๆวันไม่คืนมา...
*ผ่านวันและคืน.. ต้องฝีนกลืนน้ำตา.. จำต้องยอมให้ใจหม่นหมองไหม้.. เก็บความชอกช้ำ ให้ซ้ำเติมหัวใจ.. ยอมอภัยรับได้ทุกเรื่องราว..
**เป็นดั่งซุ้ม.. สะบันงา เป็นบ้านเป็นร่มเงา.. เพื่อจะช่วยบรรเทาและคอยคุ้มครอง ป้องภัย เป็นแค่ไม้.. ในป่าไม่มีค่าอันใด.. ทุกๆคนจึงมองข้ามไป.. หลายคนไม่เหลียวแล.. ไม่เคยเรียกร้อง แต่ว่าพร้อมที่จะให้.. แม้เป็นได้แค่เพียงซุ้ม สะบันงา...
| Create Date : 04 กันยายน 2550 |
| Last Update : 4 กันยายน 2550 21:49:34 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 584 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
