การเดินทางของ เด็กติ๋ม
|
|||
เรียนแกรมมาในวัย ๕๐ ลืมว่าจ่ายอะไรไปบ้าง เพราะมัวโฟกัสกับการเรียน คุณ...ตั้งแต่เตรียมอนุบาล จนครึ่งร้อย เอาจริงเราไม่ชอบเรียนไรเลย ดนตรี กีฬาก็ไม่ชอบ ชอบหายใจทิ้งมากกว่า เลยไม่มีลูกไง เพราะคงละอายถ้าจะสอนลูก แต่ก็นะ เราเรียนเปียโนทุกอาทิตย์ตั้งแต่ ๔ ขวบยัน ๔๐ เป็นอย่างเดียวที่ยอม ไม่ได้ชอบนะ แต่ถ้าหยุดคือ ได้เรื่อง กว่าจะฟื๋นตัวนี่ยาว มาอยู่ยุโรปก็เรียนนะ กลัวตกชั้น มาถึงการเรียนแกรมมาในภาษาเยอรมัน คือแกรมมาอังกฤษเราก็มั่วนะ พูดเขียนคนเข้าใจ แต่ผิดมหันต์ แล้วภาษาเยอรมันมันผันทุกอย่าง เช่น รองเท้าใหม่ รองเท้าสใหม่น รองเท้าสรใหม่นส. ไม่ได้เขียนผิดนะคะ คือจะยกตัวอย่าง ... แล้วเรียน ๖ เดือนศัพท์ใหม่ทุกวัน ศัพท์วิชาการ ศัพท์การเมืองมาหมด ยาวๆทั้งนั้น เหมือนเราเรียนเปียโน ๕ เดือน แล้วโยน โชแปงให้เล่น เหนือยมากคุณ ฝันว่าพูดภาษาเยอรมันเลย ท้องเสียทุกวัน แล้วสำเนียงนานาชาติอีกต่างหาก คู่เราเป็นปากีสถาน นึกถึงความกระดกลิ้นคุณคงเข้าใจอยู่ เรานี่เสียงนาฬิกาปลุกตอนเช้าคือ งอแงมากกกกก .....คนชอบเรียนหนังสือคงไม่เข้าใจ ประเภทแบบ ชั้นจะต้องเอาชนะตัวเองให้ได้ เกิดมาไม่มีโมเมนต์นี้เล้ย ให้ตายสิ แต่ก็มีคนบอก แล้วทำไม เอ ๑ เราเรียน ๑๐ วันแล้วผ่านล่ะ ก็เราต้องไปเรียน ไปสอบแถวสีลม แล้วเราเกลียดรถติดมากๆ เลยกลั้นใจพยายาม เพราะไม่อยากเจอรถติดไง ทำเรื่องจ่ายตังค่าสอบก็วุ่น ค่าสมัครสอบก็แพง ครั้งเดียวก็เกินพอ .......จนกว่าจะพบกัน เป็นกำลังใจให้นะคะ การเริ่มอะไรตอนอายุเยอะหน่อย อาจจะทำให้ยากกว่าตอนอายุน้อยๆ เพราะความจำของเราไม่ดีเท่าตอนเราเด็กๆ แต่ไม่มีอะไรยากเกินไปกว่าความพยายามของเราค่ะสู้ๆนะคะ
โดย: ณ มน วันที่: 21 กันยายน 2563 เวลา:10:13:06 น.
|
อุปสรรคไม่ใช่คำสาป
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] All Blog
|
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |