Bloggang.com : แพรวบ้าห้าร้อย

แพรวกลายเป็นคนตกงาน 100% แล้วคะ

(ภาพสุดท้ายของการทำงาน ถ่ายโดยพี่สาว(พี่อัน)ที่ดีกับแพรวเสมอ และทำให้แพรวผ่านช่วงร้ายๆไปได้)

แพรวเองจะมีนิสัยประหลาดๆ อยู่อย่างหนึ่ง คือ

"ถ้าต้องเจอปัญหาใหญ่ๆ จะจัดการได้ เข้มแข็งมาก เป็นไปเองโดนอัตโนมัติ

แต่ถ้าเป็นเรื่องเล็กๆ จะชอบเครียด"

การตกงานคือปัญหาใหญ่ ทั้งก่อนและหลัง เป็นยังงัยนะหรือคะแพรวจะเล่าให้ฟังคะ

##ก่อนตกงาน##

แพรวนะคะ เป็นคนชอบทำงานมาก เหนื่อย หนักไม่กลัว ขอให้ได้ืฃทำงานที่รัก ถ้าให้เลือกงานเงินเดือนดีๆ มั่งคง กับงานที่แพรวรักแต่ยังไม่รู้ทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไร แพรวมักเลือกทางที่สองเสมอ แม้มันจะมีทั้งความกดดัน ความไม่มั่นคง ความเครียด ความกลัว ทั้งของเราเองและคนที่เป็นห่วงเรา แต่แพรวก็อยากลองเสี่ยง เพื่อที่จะได้ทำงานที่เหมาะกับเรา เรารักมัน เราสามารถพัฒนามันได้ แพรวคิดว่าการทำงานที่เรารู้เรารักเราจะทำได้ดี ในตอนแลกค่าตอบแทนมันจะน้อยซึ่งมีผลต่อการดำรงชีวิต แต่เมื่อเราทำไปไม่หยุดถึงจุดหนึ่ง มันจะผลิดอกออกผลแบบที่เราไม่เคยจิตนาการมาก่อน ซึ่งแพรวเชื่อจนหมดใจกับแนวคิดนี้ และอย่างพิสูจท์ว่าจะเป็นจริงไหม ณ จุดนี้แพรวยังไม่รู้คำตอบหรอกนะคะ

(วันสุดท้ายที่ทำงานคะ)

แพรวรู้แล้วคะว่าแพรวอยากทำงานอะไรไปตลอดชีวิต จะว่าค้นหาตัวเองเจอก็ได้นะคะ คนอาจคิดว่าโชคดีจังได้รู้จักตัวเอง ว่าเราต้องการอะไร แต่ต้องขอบอกว่าที่พบเพราะ แพรวค้นหาจริงจังมาก แพรวรีบเรียนจบ 3 ปีครึ่งทั้งที่วิชาโทนอกคณะ เพื่อจะได้มีเวลา 4 เดือนเพื่อค้นหาตัวเองก่อนเข้าสู้โลกวัยทำงาน เพราะแพรวกลัวเหลือเกินว่า หากเราไม่รู้ว่าเราจะทำงานแบบไหน ถึงเวลาจริงๆ เราจะเกาะขอนไม้ที่ใกล้ที่สุดและมันว่ายไปต่อจนถึงฝั่ง ประมาณว่า ทำงานนี้แหละมั่นคงดี เลิกตามฝันละกัน แพรวเองก็ไม่ได้รู้สึกว่าการทำงานที่มั่นคงไม่ดีนะคะ บ้างทีแพรวก็คิดว่าคงดีถ้าในหัวไม่มีความคิดติสส์ๆ หางานดีๆอย่างการไฟฟ้าที่แม่กับพ่อทำ แต่งงานกับติงนักกฎหมายผู้มีสติในการใช้ชีวิต (แฟนแพรว) กู้เงินซื้อบ้าน แต่งงานกัน ปลูกบ้านใกล้ๆแม่ รับย่ามาอยู่ด้วย มีความสุขจะตาย แค่เขียนยังรู้สึกดีเลย 5555+ แต่เพราะแพรวมีความฝัน ที่ยังงัยก็ทิ้งไม่ได้ มีคนที่แพรวอยากที่จะเป็น มีเรื่องราวที่อยากจะพิสูจท์แล้วเอามาบอกเพื่อนๆที่น่ารักที่ดูวีดีโอแพรวอยู่ เช่น ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั้นจริงไหม การทำงานที่รักจะให้ผลและค่าตอบแทนที่เราคิดไม่ถึง มันคืออะไร ฝันของทุกคนเป็นจริงได้ถ้าลงมือทำจริงหรอ นั้นคือสิ่งที่แพรวอยากรู้ และอยากเอาคำตอบมาบอกทุกๆคน

(ดินน้ำมันที่แพรวรีบปั้นเพราะเริ่มรู้ตัวว่าจะโด้ไล่ออก อะไรที่จะทำให้บริษัทได้ขอทำไปก่อน)

(มัชรูมเค้ามีบริการเยอะเกี่ยวกับการท่องเที่ยว)

ดังนั้นเมื่อเดือนกันยายนปี 55แพรวได้รวบรวมความกล้าไปสมัครงานที่บริษัททัวร์ที่แพรวคัดเลือกแล้วว่าบริษัทนี้มีเจ้าของที่มีวิสัยทัศน์กว้างไกล ทุกคนรู้จัก สตีฟ จอบ ใช่ไหมคะ นั้นเป็นเหตุผลที่แพรวเลือกไปสมัครงานกับ บริษัทมัชรูมทราเวล เพราะในหน้าแฟนเพจ เค้าแจกไอเพดให้ลูกค้า งง ใช่ไหมคะว่าแค่แจกไอแพด มันมีอะไรที่ทำให้แพรวอยากทำงานที่นี้ แพรวคิดว่าเค้าจะแจกพนักงานด้วยหรอ ไม่ใช่นะคะ แพรวไม่ได้อยากได้ไอแพดขนาดนั้น (ถึงที่บริษัทมัชรูมจะแจกไอโฟน5 และไอแพดให้พนักงานจริงๆ ด้วยกติกาที่เท่าเที่ยมกันโดยการจับสลาก และที่น่ารักคือ แม่บ้าน ได้ไอโฟน5คะ) ที่แพรวเลือกไปสมัครบริษัทนี้เพราะแพรวคิดว่า เค้ามีรสนิยมที่สตีฟ จอบ มีคือ การมองเห็นอนาคต สิ่งใหม่ๆ หรือนวัตกรรมทางความคิดใหม่ๆคะ

พอแพรวไปสมัครงาน แพรวเห็นเค้าเปิดรับตำแหน่งเซลล์ แพรวก็แอ๊บไปสมัครเซลล์แต่ถึงเวลาจริงๆ แพรวไปสมัครงานพร้อมกับโน็ตบุ๊คที่เตรียมเนื้อหาบางอย่างไว้ คำแรกที่แพรวพูดคือ แพรวมีตำแหน่งงานมาเสนอคะ.....แพรวลุ้นมากนะคะ หลังจากสัมภาษณ์งานเสร็จ แพรวคิดว่าได้งานหรือไม่ๆไม่สำคัญแล้ว เพราะแพรวได้พูดไอเดียที่แพรวรู้สึกว่ามันเจ๋งที่สุดเท่าที่แพรวคิดออก ไม่ว่าจะทำที่ไหน ทำกับใคร สักวันมันต้องเกิดขึ้น ต่อให้ไม่มีบริษัทไหนสนใจ แพรวก็จะทำเอง แม้จะมีคนคิดคล้ายๆกัน เค้ามีทุน มีภาษีดีกว่า แต่เค้าทำไปก่อน แพรวก็ไม่หวั่น เพราะสิ่งที่คล้ายกันอาจไม่เหมือนกัน แพรวไม่คิดแข่งกับใคร เพราะแพรวมีคู่แข่งคือตัวเอง เป็นคู่แข่งที่ร้ายกาจที่สุดในโลกจนไม่ต้องไปแข่งกับคนอื่น (ทั้งหมดแพรวคิดปลอบใจตัวเองเผื่อไม่ได้งานตอนนั่งรถตู้กลับบ้านว่ายังงัยมันก็ต้องเกิดขึ้น ไม่มีอะไรหยุดแพรวได้ แม้แต่ความผิดหวังและการปฏิเสธิ 555+ )

ความประทับใจของแพรวอีกอย่างคือคนที่มาสัมภาษณ์แพรวในวันนั้นซึ่งแพรวมาทราบชื่อที่หลัง ว่าชื่อพี่เบย์ เค้าฟังแพรว คะ แค่ฟัง แต่คนพูดอย่างแพรวรู้สึกว่าเค้าสนใจในสิ่งที่แพรวนำเสนอ มันยิ่งใหญ่นะคะ มันคือพลัง เพราะ 1 แพรวบุคคลิกประจำตัวแพรวคือความเป็นเด็ก แพรวไม่มีผลงานอะไรมาก่อน มันเชื่อถือได้ยากมาก หลายคนที่เห็นก็ตัดสินแพรวไปแล้ว จนมองข้ามความสามารถของแพรว แต่ก็ไม่เป็นไรอีกนั้นแหละคะ เพราะการมีบุคคลิกแบบนี้มีประโยชน์ กับชีวิตในส่วนอื่นของแพรวมากโข

และสิ่งที่แพรวมีก็คือความคิดสร้างสรรค์และความตั้งใจมั่น ถ้าใครไม่โดนลักษณ์ภายนอกของแพรวหลอกซะก่อน มองเห็นถึงสองสิ่งนั้น แพรวจะมีประโยชน์กับเค้ามากๆ เพราะแพรวทำด้วยใจและรักในสิ่งที่ทำจริงๆ สำหรับแพรวโครงการนี้คือความหมายของชีวิต (ตอนที่เขียนในเฟสบุ๊คคนก็สงสัยว่างานอะไร โครงการอะไรหรอ จะทำอะไรหรอ ปี 57 จะได้รู้กันนะคะเพราะตอนนี้แพรวตั้งใจจะทำทุกอย่างด้วยทุนตัวเอง ทำกัน 2 คนกับแฟนคะ เลยต้องหาเงิน ซื้ออุปกรณ์ และหัดทำอะไรอีกมากมายเพราะอย่างที่บอก ทีมเรามีแค่ 2 คนเน้อต้องใช้เวลาซักหน่อย)

(โต๊ะทำงานคะ)

ต่อมาไม่นานแพรวก็ถูกเรียกไปทำงานคะ แพรวคิดว่าจากนี้ไปแพรวต้องมีความสุขแน่ๆ แพรวแพรวจะได้ทำในสิ่งทีี่รัก ในบริษัทที่แพรวรักและประทับใจ แต่มันไม่ได้เป็นอย่างงันละซิคะ เพราะตอนจบของเรื่องนี้แพรวถูกไล่ออก ><

เด๋วมาเขียนต่อนะคะ

(ทุกคนในรูปคือคนที่ทำให้แพรวผ่านช่วงสุดโหดมาได้ ขอบคุณมากคะ)

ตอน คนตกงาน 2

แพรวเองถูกเรียกสัมภาษณ์งานรอบสองกัน คนที่แพรวเรียกว่าพี่หัวหน้าน้อย ในตำแหน่งนักเขียนคะ คือสิ่งที่แพรวอยากทำมันยังไม่มีตำแหน่งโดยเฉพาะ เลยให้มาลงนักเขียนเกี่ยวกับสถานที่ท่องเที่ยวก่อน การสัมภาษณ์รอบสองนี้ แพรวรู้สึกต่างออกไปคะ เหมือนพูดกับคนที่ไม่ได้ฟังเรา เค้าชมแพรวว่าดีคะ แต่เป็นคำชมที่รับรู้ได้ว่าเพราะไม่รู้จะพูดอะไรต่อกับเรื่องที่แพรวนำเสนอ รู้สึกเค้าไม่ได้ฟังจากใจเท่าไหร่ แต่ก็ได้ทำงานนะคะ ทำงานวันแรกได้เจอกับพี่คนหนึ่งคิดว่าดีจังจะได้มีเพื่อน เราไปกินข้าวด้วยกันทุกวันเลยคะ แต่สุดท้ายอะไรมากมายก็เกิดขึ้น จากพี่หัวหน้านอนและพี่ที่ไปกินข้าวกลับแพรวทุกวัน ทั้งบอกว่าไม่มีทางทำวีดีโอได้ เขียนภาษาคนไม่รู้เรื่อง บีบกันตั้งแต่เดือนแรกที่เข้าไปว่าให้เลือก ระหว่างลดเงินเดือน หรือไล่ออก บอกให้เราแกล้งเป็นเพื่อนกันคนอื่นจะได้ไม่รู้ว่ามีปัญหา และอีกมากมาย ถ้าเล่าคงมันส์มากเหมือนในหนังเลยคะ แพรวยังจำได้นะคะ แต่วันนี้ไม่ได้อยู่ในความรู้สึกที่จะพูด ***ไว้คราวหน้านะคะ อยากให้อ่านกับแบบขำๆ เผื่อคนที่เจอแบบแพรวจะได้ไม่ต้องเครียด แพรวว่าที่แพรวเจอนี้ เยอะอยู่คะ****

แต่ท้ายที่สุด แพรวผ่านเรื่องนี้ไปได้เพราะ พี่ๆแทบทั้งบริษัทเป็นกำลังใจให้ รับฟังและเข้าใจแพรว คนเราไม่ว่าจะเจอเรื่่องไม่สบายใจมาแค่ไหนแต่ถ้ารู้สึกว่ามีคนห่วงใยและเข้าใจ มันผ่านได้เสมอคะ ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับปัญหาคนนะคะ เพราะฉะนั้นเวลากลุ่มเพื่อนทะเลาะกัน ถ้าเป็นปัญหาของสองแล้วพาล ทั้งกลุ่มไม่คุยกับคนคนเดียว กลุ่มนั้นก็ไม่โอเคแล้วนะคะ ให้ใจแข็งเลิกคบไปเลย เพราะนั้นไม่ใช่เพื่อนที่ดีคะ ถ้าเจอแบบนั้น แล้วกลัวไม่มีเพื่อนก็มาเป็นเพื่อนกับแพรวได้คะ แพรวเห็นบ่อยคนที่โดนทั้งกลุ่มแบนแต่ไม่ใช่คนนิสัยไม่ดี ระรานคนอื่น แค่มีข้อเสียบางอย่าง เช่น ขีโม้ หัวอ่อน ไม่มั่นใจในตัวเอง เป็นทองสุกของกลุ่ม ไม่ทำร้ายใคร เป็นตัวของตัวเอง พวกสัประหลาด เป็นข้อเสียที่น่ารำคาญแต่ไม่มีพิษมีภัย เค้าก็โอแค่นะคะ แพรวชอบเลยคนแปลกๆ

สุดท้าย ผ่านไปอาทิตย์กว่าก็ไม่มีทางเลือกแล้วถูกไล่ออกจากพี่หัวหน้าน้อยสถานเดียว ตอนนั้นพี่เบย์และพี่คนอื่นๆมาช่วยต่อลมหายใจให้แพรวนะคะ ทั้งเรียกพี่หัวหน้าน้อยและคณะไปคุย สอบถามเหตุที่เกิด ทั้งบอกว่าจะสอนงานขายตั๋วให้ แพรวนะคะสนใจมากกกกเพราะถ้าได้ทำงานที่บริษัทนี้ต่อมันมีความหวัง แต่ตลอดเวลาหลายเดือนแพรวถูกกรอกหูจากพี่หัวหน้าน้อยว่าไม่เอาไหนเลยพลังชีวิตไปเยอะ เลยอยากกลับมาฟื้นฟูตัวเองเพราะช่วงนั้นกลับมาร้องไห้ทุกวัน ถึงเราจะรู้ว่าที่เค้าว่าเรามันมีจุดประสงค์ อยากให้เราเขียนใบลาออก แต่โดนบ่อยๆก็เบลอ เลยตัดสินใจออกจากงานมาฟื้นฟูตัวเอง พัฒนาตัวเอง ทำความฝันของเรา ก้าวเดินไปข้างหน้าดีกว่ารอความหวังว่าสักวันจะมีคนหยิบเราไปทำสิ่งที่เรารัก โดนไม่รู้เลยว่าเมื่อไหร่แล้วเราจะทนอยู่ในจุดที่ต้องรอการเห็นคุณค่าได้นานแค่ไหน แล้วถ้านานเกินไปเราจะสงสัยในตัวเองว่าเราทำได้ไหม ถ้าถึงวันนั้นเรายังไม่ทำอะไร ยังไม่มีใครเห็น เราก็จะคิดว่าเราทำไม่ได้ในที่สุด เกิดเป็นคนต้องเด็ดขาด ชัดเจน เรื่องว่าจะออกไปทำอะไรค่อยว่ากันอีกที ><