เปิดเผยเรื่องราวการโจรกรรมเพชรครั้งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์

กลับมาอีกครั้งสำหรับบทความแปลที่ผมนำมาจากนิตยสาร Wired เจ้าเดิมนะครับ งวดนี้อาจจะเป็นเรื่องที่เก่าไปหน่อย แต่เป็นเรื่องที่ผมรู้สึกสนใจและชอบตั้งแต่อ่านครั้งแรกเลยทีเดียว เพราะมันเป็นหนึ่งในการโจรกรรมที่เหนือความคาดหมายของหลายๆ คน นั่นก็คือการโจรกรรมเพชรในตู้เซฟที่ Antwerp นั่นเอง

ปูพื้นกันสักเล็กน้อย Antwerp เป็นเมืองในประเทศเบลเยียม และเป็นเมืองท่าที่ใหญ่มากติดอันดับต้นๆ ของโลก หนึ่งในเขตการค้าที่รู้จักกันคือ Antwerp's Diamond District ซึ่งเป็นสถานที่ที่เพชรราวๆ 80% ของทั้งโลกจะต้องเคยเดินทางผ่านมาที่นี่ ดังนั้นมันจึงนับเป็นศูนย์การค้าเพชรที่ใหญ่ที่สุดในโลกแห่งหนึ่งเลยทีเดียว

เรื่องเกิดขึ้นที่ Antwerp Diamond Center ซึ่งมีห้องนิรภัยที่เคยเชื่อกันว่าปลอดภัยสุดๆ (อ่านบทความที่ผมแปลมาแล้วจะพอเข้าใจว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น) แต่ไม่วาย โดนโจรเข้าไปกวาดทรัพย์สินออกมาจนได้ จนถูกขนานนามว่า "โจรกรรมแห่งศตวรรษ"

เขาทำได้อย่างไร เราลองไปดูกันครับ

Credit: แปลจาก //www.wired.com/politics/law/magazine/17-04/ff_diamonds?currentPage=all

Antwerp Exchange


-------------------------------------------------

Leonardo Notarbartolo ค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้ามาในห้องเยี่ยมผู้ต้องขังตามหลังผู้คุมคนหนึ่งที่ดูเหมือนกับว่าเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของเขาเสียมากกว่า ผู้ต้องหาคนอื่นๆ ในคุกทางทิศตะวันออกของเบลเยี่ยมนี้หันมาดู Notarbartolo ผงกหัวให้แล้วก็ยิ้มจางๆ รอยย่นที่แสดงถึงการหัวเราะปรากฏรอบๆ ดวงตาสีน้ำเงินของเขา แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ต้องขังและต้องใส่เสื้อสีขาวตามกฏของคุก Notarbartolo ก็ยังคงเปล่งรัศมีของชายหนุ่มอิตาเลียนรูปงาม โรเลกซ์สีเงินโผล่ขึ้นมาให้เห็นใต้กุญแจมือของเขา และแถบเคราสีขาวของเขาไล่ลงมาจากริมฝีปากล่างราวกับเครื่องหมายตกใจ

ในเดือนกุมภาพันธ์ 2003 Notarbartolo ถูกจับกุมข้อหานำทัพเหล่าโจรอิตาลี พวกเขาถูกกล่าวหาว่าเจาะเข้าไปโจรกรรมอัญมณีและสิ่งมีค่าอื่นๆ กว่าร้อยล้านดอลลาร์สหรัฐในห้องนิรภัยที่อยู่ลึกลงไปใน Antwerp Diamond Center ถึงสองชั้น ห้องนิรภัยนี้ครั้งหนึ่งเคยถูกขนานนามว่า “ไม่สามารถเจาะเข้าไปได้” มันถูกปกป้องด้วยระบบรักษาความปลอดภัยถึงสิบชั้น ซึ่งมีทั้งกล้องตรวจจับอินฟราเรด เรดาห์ดอปเปลอร์ สนามแม่เหล็ก เซนเซอร์วัดการสั่นสะเทือน และแม่กุญแจที่มี key space กว่า 100 ล้านรหัส การโจรกรรมครั้งนี้ถูกขนานนามว่าเป็นการโจรกรรมแห่งศตวรรษ และแม้กระทั่งตอนนี้ (ในตอนที่บทความออกมา: ผู้แปล) ตำรวจก็ไม่สามารถอธิบายได้ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร

สิ่งของที่ถูกโจรกรรมไปไม่เคยถูกค้นพบ แต่อาศัยหลักฐานแวดล้อม Notarbolo ถูกตัดสินให้จำคุก 10 ปี เขาปฏิเสธข้อกล่าวหาทุกอย่าง และปฏิเสธที่จะให้สัมภาษณ์กับสื่อมวลชน เขาอาศัยอยู่เงียบๆ คนเดียวเป็นเวลากว่าหกปี

จนกระทั่งตอนนี้

Notarbartolo นั่งลงตรงข้ามผมบนโต๊ะตัวหนึ่งในห้องเยี่ยมผู้ต้องขัง เขามีชื่อเสียงอันน่าเกรงขาม ตำรวจปราบมาเฟียของอิตาลีอ้างว่าเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับแกงค์ Sicilian ซึ่งญาติของเขาถูกวางตัวให้เป็นผู้นำคนต่อไป Notarbartolo ต้องการที่จะทำให้เรื่องนี้กระจ่าง เขาวางมือของเขาลงบนโต๊ะ เขามีเวลาหกปีในการครุ่นคิดว่าจะพูดอะไรบ้าง

“ผมอาจจะเป็นหัวขโมยและคนขี้โกหก” เขาพูดเป็นภาษาฝรั่งเศสสำเนียงอิตาลี “แต่ผมจะบอกกับคุณว่าจริงๆ แล้วมันเกิดอะไรขึ้นบ้าง”

วันนั้นเป็นวันที่ 16 กุมภาพันธ์ 2003 วันอาทิตย์ที่แจ่มใสแต่หนาวเหน็บในประเทศเบลเยี่ยม Notarbartolo ขับรถบนเส้น E19 ออกจาก Antwerp ในที่นั่งผู้โดยสารข้างๆ ชายที่รู้จักในโค้ดเนม Speedy กำลังฟึดฟัดอย่างกระวนกระวาย เหงื่อไหลออกมาทั้งตัว Notarbartolo เหยียบคันเร่งลงไปเพิ่ม และรถเปอร์โยต์ 307 ก็วิ่งผ่านกรุงบรัสเซลไปอย่างรวดเร็ว พวกเขาไม่ได้หลับเลยในสองวันที่ผ่านมา

Speedy กวาดสายตามองรถที่วิ่งอยู่ข้างหลังผ่านทางกระจกมองข้างและนั่งเงียบเช่นเดิม Notarbartolo ทำงานกับเขามาแล้วกว่าสามสิบปี พวกเขาเป็นเพื่อนสมัยเด็ก แต่เขารู้ว่าเพื่อนของเขามีนิสัยเสียที่มักจะสติแตกตอนจบงานเสมอๆ คนอื่นๆ ในทีมไม่อยากได้ Speedy มาร่วมงานนี้ พวกเขาบอกว่ามันจะเป็นภาระ Notarbartolo เข้าใจดี แต่เขาก็ไม่สามารถจะบอกปัดเพื่อนเขาไปได้ เขาจึงบอกกับคนอื่นๆ ว่า Speedy ทำงานนี้ได้

และก็เป็นดังนั้น พวกเขาทำตามแผนอย่างสมบูรณ์แบบ ไม่มีการเตือนภัย ไม่มีตำรวจ ไม่มีปัญหา การโจรกรรมจะไม่ถูกค้นพบจนกระทั่งยามเข้ามาตรวจห้องนิรภัยในเช้าวันจันทร์ ทุกคนในทีมกำลังขับรถกลับอิตาลีพร้อมๆ กับอัญมณี พวกเขาจะนัดเจอกันรอบนอกมิลานเพื่อแบ่งสมบัติ มันไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่ต้องเป็นกังวล Natarbartolo และ Speedy เพียงแต่ต้องเผาหลักฐานชิ้นโตที่กองอยู่ในถุงขยะท้ายรถของเขา

Notarbartolo ขับรถออกจากทางหลวงแล้วเลี้ยวเข้าไปในถนนลูกรังที่มุ่งตรงเข้าไปในพุ่มไม้ จุดนี้มองไม่เห็นจากถนนหลวง แม้ว่าแสงจากไฟหน้าของรถที่วิ่งสวนไปมาจะลอดผ่านพุ่มไม้เข้ามาก็ตาม Notarbartolo บอก Speedy ให้อดทนไว้แล้วให้ออกไปตรวจตราบริเวณรอบๆ

เขาผ่านประตูรั้วเก่าคร่ำครึอันหนึ่งที่ดูเหมือนจะไม่เคยถูกแตะเลยตั้งแต่สมัยสงครามโลกครั้งที่สอง มันมองเห็นยากในที่มืด แต่เหมือนว่าจะไม่มีใครอยู่รอบๆ เขาตัดสินใจที่จะเผาหลักฐานทิ้งใกล้ๆ เพิงที่อยู่ข้างๆ บ่อน้ำเล็กๆ แล้วก็กลับไปที่รถ

พอเขาถึงรถ เขาแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง Speedy เสียสติไปแล้ว สิ่งของที่อยู่ในถุงขยะกระจัดกระจายไปตามต้นไม้ Speedy กำลังวิ่งกระโดดไปมาบนโคลน โยนกระดาษไปตามใต้พุ่มไม้ ม้วนเทปวิดีโอห้อยต่องแต่งบนกิ่งไม้เหมือนเครื่องประดับบนต้นคริสต์มาส เงินอิสราเอลและอินเดียส่องประกายอยู่ใกล้ๆ แซนด์วิชที่เพิ่งกินไปครึ่งชิ้น โคลนที่อยู่รอบๆ รถเต็มไปด้วยเพชรเม็ดเล็กๆ มันต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงถ้าจะเก็บทุกอย่างกลับมาแล้วก็เผาทำลาย

“ผมคิดว่าบางคนกำลังมา” Speedy พูดขึ้นมา มองดูหวาดระแวง

Notarbartolo จ้องเขม็งไปที่เขา ทั้งป่าเงียบสงัดยกเว้นเสียงรถยนต์ที่วิ่งผ่านมาเป็นระยะๆ บนถนนหลวง มันเงียบเสียจนบางครั้งได้ยินเสียงน้ำไหลด้วยซ้ำ Speedy หายใจเข้าออกอย่างรวดเร็ว เขากำลังหวาดระแวงอย่างถึงที่สุด

“กลับเข้าไปในรถ” Notarbartolo สั่ง พวกเขากำลังจะออกไปจากที่นั่น จะไม่มีใครมาค้นเจอสิ่งของที่อยู่ตรงนี้อีก

งานสำเร็จลุล่วงแล้ว

สถานที่ที่นำหลักฐานมาเผา


Patrick Peys และ Agim De Bruycker มาถึง Diamond Center ในเช้าวันถัดไป พวกเขาเพิ่งจะได้รับโทรศัพท์เร่งด่วน ห้องนิรภัยถูกเจาะเข้าให้แล้ว ห้องนิรภัยใต้ดินนี้สมควรที่จะเป็นหนึ่งในห้องนิรภัยที่ปลอดภัยที่สุดในโลก ตอนนี้ประตูเหล็กหนากว่าหนึ่งฟุตถูกเปิดออก และกล่องเซฟกว่า 100 กล่องจาก 189 กล่องถูกแงะออกมา Peys และ De Bruycker แทบไม่เชื่อสายตา ทั่วทั้งพื้นเต็มไปด้วยเงินสดและกล่องเซฟ Peys เหยียบไปโดนกำไลเพชรอันหนึ่ง ดูเหมือนว่าพวกหัวขโมยจะได้ของไปเยอะมาก เยอะจนกระทั่งพวกเขาขนออกไปไม่หมด

Peys และ De Bruycker นำทีมสายตรวจเพชร - ทีมตำรวจหนึ่งเดียวในโลกที่เชี่ยวชาญเกี่ยวกับอัญมณี สถานที่ประจำ: Antwerp Diamond District เพชรกว่า 80% ในโลกนี้ต้องเคยผ่านเข้ามาในบริเวณ 3x3 บล็อคนี้ ซึ่งอยู่ภายใต้กล้องวงจรปิดตลอดเวลา และมีกล้องตรวจตราทั้งหมด 63 ตัว มูลค่าการซื้อขายอัญมณีที่นี่สูงกว่า $3 พันล้านในปี 2003 และนั่นยังไม่รวมถึงธุรกรรมใต้ดินอีกจำนวนมาก ความสัมพันธ์ทางธุรกิจนั้นดำเนินตามธรรมเนียมครอบครัวและศาสนาของพ่อค้าชาวยิวและอินเดีย ซึ่งรู้จักกันในนามของ Diamontaire ในปี 2000 รัฐบาลเบลเยี่ยมตระหนักว่าพวกเขาต้องการตำรวจพิเศษเพื่อที่จะดูแลธุรกรรมเหล่านี้ และได้ตั้งหน่วยสืบขึ้นมา Peys และ De Bruyckers เป็นคนแรกๆ ที่เข้ามา

De Bruyckers โทรหาศูนย์บัญชาการ แจ้งให้ออกประกาศทั่วประเทศ Antwerp Diamond Center โดนเล่นงานเข้าให้แล้ว จากนั้นเขาก็โทรหา Securilink บริษัทที่ติดตั้งสัญญาณกันขโมยให้ห้องนิรภัย

“สถานะของสัญญาณกันขโมยเป็นไงบ้าง” เขาถาม

“ทุกอย่างทำงานปกติดี” พนักงานกล่าว หลังจากตรวจสอบสัญญาณที่มาจาก Diamond Center “ห้องนิรภัยปลอดภัยดี”

“ถ้างั้นมันเป็นไปได้ไงที่ประตูเซฟโดนงัดอ้า แล้วผมก็มายืนอยู่ข้างในเนี่ย” De Bruyckers ตะคอกกลับ พร้อมๆ กับมองไปดูเศษซากทั้งหลายรอบตัวเขา

เขาวางสายโทรศัพท์แล้วมองไปที่ Peys พวกเขากำลังเจอกับอาชญากรพันธุ์พิเศษเข้าให้แล้ว

สภาพห้องนิรภัยหลังการโจรกรรม


18 เดือนก่อนหน้านั้น ในฤดูร้อนของปี 2001 Leonardo Notarbartolo กำลังจิบเอสเปรซโซ่ในร้านกาแฟแห่งหนึ่งบนถนน Hoveniersstraat ร้านนั้นเป็นร้านเล็กๆ ที่มีโต๊ะอยู่ครึ่งโหล แต่จากหน้าต่าง Notarbartolo สามารถมองดูกิจกรรมแห่งศูนย์กลางของการค้าเพชร ในช่วงเวลาทำงาน ชาว Hasidic ที่ใส่หมวกปีกกว้างรีบเดินผ่านไปพร้อมๆ กับกระเป๋าที่ผูกติดกับข้อมือ รถหุ้มเกราะจอดนิ่งๆ อยู่กับที่ในขณะที่คนขนส่งติดอาวุธกำลังเข็นกระเป๋าสีดำเล็กๆ ไป ตรงนั้นมีชาวแอฟริกาในชุดสูทสีน้ำเงินสด พ่อค้าอินเดียที่มีกล้องส่องแขวนไว้ที่คอ และชาวอามาเนียนหัวล้านที่เอาแว่นสายตาคาดไว้บนหัว

เงินเป็นพันๆ ล้านเหรียญเดินทางผ่านหน้าต่างของร้านกาแฟไป ในระหว่างวัน พวกมันเดินทางจากออฟฟิศหนึ่งไปอีกออฟฟิศหนึ่งในกระเป๋าเดินทาง กระเป๋าเสื้อ และกระเป๋าลาก ในกลางคืน อัญมณีเหล่านั้นจะถูกเก็บไว้ในเซฟและห้องนิรภัยใต้ดิน สถานที่นี้เป็นหนึ่งในบริเวณที่มีเงินมากระจุกตัวหนาแน่นที่สุดในโลก

มันเป็นสวรรค์ของพวกโจรเช่นกัน ในปี 2000 Nortarbartolo เช่าออฟฟิศเล็กๆ ใน Diamond Center ซึ่งเป็นตึกที่ใหญ่ที่สุดตึกหนึ่งในบริเวณนั้น เขาแนะนำตัวเองว่าเป็นคนนำเข้าอัญมณีจาก Turin, Italy และมีกำหนดนัดพบกับผู้ค้าหลายราย เขาซื้อพวกหินเล็กๆ จ่ายเงินสด แต่งตัวดี แล้วก็พูดจาสนุกสนาน พวกผู้ค้าอาจจะไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าเขากำลังเอาหนึ่งในโจรอัญมณีตัวเอ้ของโลกเข้ามาร่วมวง

จากปากคำของเขาเอง Notarbartolo กระทำการโจรกรรมมาแล้วไม่ต่ำกว่า 12 ครั้งใหญ่ๆ ตั้งแต่ปี 2000 มันไม่ใช่เรื่องของเงินอีกต่อไป เขาขโมยเพราะเขาเกิดมาเพื่อจะขโมย เขายังจำทุกๆ รายละเอียดได้ของการขโมยครั้งแรก มันเป็นปี 1958 ตอนนั้นเขาอายุเพียงหกขวบ แม่ของเขาใช้ให้เขาไปซื้อนม และเขาก็กลับมาพร้อมกับเงิน 5000 lira หรือราวๆ $8 คนขายนมกำลังหลับอยู่ และเจ้าตัวแสบก็คุ้ยเก๊ะของคนขายนม แม่ของเขาตีเขา แต่มันก็ไม่สำคัญ เขาค้นพบสิ่งที่เขาต้องการแล้ว

ในชั้นประถม เขาขโมยเงินจากครู ในช่วงวัยรุ่น เขาขโมยรถยนต์และก็เรียนการสะเดาะกุญแจ ในช่วงอายุยี่สิบ เขาทุ่มเทให้กับการศึกษาพฤติกรรมมนุษย์ เขาเดินทางตามคนขายอัญมณีทั่วอิตาลีเป็นอาทิตย์ๆ เพื่อจะเข้าใจนิสัยของพวกเขา ในช่วงอายุสามสิบ เขาก็รวมพวกหัวขโมยเข้าด้วยกัน ซึ่งแต่ละคนก็มีความชำนาญแตกต่างกันไป เขารู้จักนักสะเดาะกุญแจขั้นเทพ นักปลดสัญญาณกันขโมยชั้นอ๋อง นักเจาะเซฟ คนที่สามารถเจาะอุโมงค์ลงไปใต้อะไรก็ได้ ในแต่ละงานจะมีการนำคนแตกต่างกันไปเข้ามาร่วมด้วย ส่วนมากจะอาศัยอยู่ในหรือใกล้ๆ Turin รวมถึง Notarbartolo ด้วย และแกงค์นี้ก็รู้จักกันในนาม the School of Turin

ความสามารถของ Notarbartolo คือเสน่ห์ ด้วยการแสร้งเป็นพ่อค้าอัญมณีขี้เล่น เขาถูกเชื้อเชิญเข้าไปในออฟฟิศ ร้านค้า หรือแม้แต่ห้องนิรภัยมากมายเพื่อตรวจสอบสินค้า เขาจะซื้อหินมาบ้าง และหลังจากนั้นสักอาทิตย์ หรือเดือนนึง เขาก็จะขโมยสิ่งที่เหลือทั้งหมดไปในตอนกลางคืน

Antwerp นั้นเป็นสถานที่ที่ยอดเยี่ยมในการระบายของโจร สร้อยเพชรที่ถูกขโมยในอิตาลีสามารถถูกนำมาแยกชิ้น และนำอัญมณีแต่ละชิ้นไปขายใน Antwerp เขามายังเมืองนี้ราวๆ เดือนละสองครั้ง อาศัยในอพาร์ทเมนต์เล็กๆ สักพักหนึ่งใกล้ๆ กับ Diamond District แล้วก็กลับไปหาลูกเมียที่ตีนเขาแอลป์

เวลาที่เขามีของโจรจะมาขาย เขาจะติดต่อแค่ลูกค้าที่ไว้ใจได้เท่านั้น ตอนนี้เขาทานเอสเปรซโซ่เสร็จแล้ว และลูกค้าที่ว่าคนหนึ่งก็ก้าวมาหาเขา

“จริงๆ แล้ว ผมอยากพูดกับคุณในเรื่องที่อาจจะประหลาดสักหน่อย” พ่อค้ากล่าวแบบเป็นกันเอง “ช่วยเดินไปคุยไปได้ไหม”

พวกเขาเดินออกจากร้าน และเมื่อพวกเขาออกมาไกลจากบริเวณนั้นแล้ว พ่อค้าก็เริ่มบทสนทนา น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนไป ความกันเองหายไปในพริบตา

“ผมอยากจะจ้างคุณให้ขโมย” เขากล่าว “งานขโมยชิ้นใหญ่เลยล่ะ”

สัญญาว่าจ้างชิ้นแรกนั้นเรียบง่ายมาก ด้วยเงินว่าจ้างแรกเริ่มที่ 100,000 euro Notarbartolo จำเป็นต้องตอบคำถามง่ายๆ เท่านั้น: ห้องนิรภัยที่ Antwerp Diamond Center นั้นเจาะเข้าไปได้ไหม

เขาค่อนข้างมั่นใจว่ามันเป็นไปไม่ได้ เขาเคยอาศัยในตึกนั้นและเช่ากล่องนิรภัยในตู้เซฟเพื่อเก็บทรัพย์สินของเขาเอง เขามองว่ามันเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดที่จะเป็นของมีค่าใน Antwerp แต่เพื่อเงิน 100,000 euro เขาเต็มใจที่จะถ่ายภาพสถานที่และแสดงให้ผู้ว่าจ้างเห็นว่าของจริงมันปลอดภัยแค่ไหน

เขาเดินเข้าไปใน Diamond District พร้อมๆ กับปากกาที่เหน็บไว้ที่กระเป๋าเสื้อ มองผ่านๆ มันอาจจะดูเหมือนปากกาไฮไลท์ธรรมดาๆ แต่ในปลอกปากกานั้นมีกล้องดิจิตอลขนาดจิ๋วที่บันทึกภาพความละเอียดสูงไว้ได้ถึง 100 ภาพ การถ่ายภาพนั้นเป็นกิจกรรมต้องห้ามในบริเวณ แต่ไม่มีใครรู้ว่า Notarbartolo พกอะไรมา

เขาเริ่มงานที่ป้อมตำรวจตรง Schupstraat ซึ่งเป็นถนนที่นำเข้าไปสู่ในกลางของ District ภายในป้อมที่ถูกกั้นไว้ด้วยกระจกกันกระสุน ตำรวจสองนายคอยสอดส่องพื้นที่ ในบริเวณสามบล็อคของ district นั้นเต็มไปด้วยกล้องวิดีโอ ทุกๆ นิ้วของถนนและท้องฟ้าอยู่ภายใต้การสอดส่องดูแลเสมอ ในป้อมยังมีแผงควบคุมรั้วแท่งเหล็กที่เอาไว้กั้นยานพาหนะไม่ให้เข้าออกบริเวณ เมื่อ Notarbartolo เดินผ่านป้อม เขาก็เริ่มลงมือถ่ายภาพ

เขามุ่งตรงไปที่ Diamond Center ซึ่งเป็นตึกสีเทาสูงสิบสี่ชั้นในตอนใต้ของ District ตึกมีหน่วยรักษาความปลอดภัยส่วนตัวอยู่ตรงทางเข้า ทางเข้าถูกจำกัดไว้ด้วยประตูหมุน และผู้เยี่ยมชมทุกคนจะถูกสัมภาษณ์โดยหน่วยรักษาความปลอดภัย Notarbartolo แสดงบัตรผู้อาศัยให้ดู แล้วก็เดินผ่านเข้าไป กล้องของเขาจับภาพของทุกๆ สิ่งไว้

เขาเข้าลิฟท์ ลงไปชั้นใต้ดินที่มีห้องนิรภัยอยู่ ประตูห้องนิรภัยทำจากเหล็กหนัก 3 ตันจับจองพื้นที่ตรงข้ามไว้ แค่ตัวมันเองก็มีชั้นความปลอดภัยถึงหกชั้นแล้ว มันมีที่ใส่รหัสที่มีหมายเลขตั้งแต่ 0 ถึง 99 รหัสทั้งหมดสี่ตัวจะต้องถูกใส่ลงไป และตัวเลขรหัสจะถูกมองเห็นได้ผ่านเลนส์ที่ติดตั้งไว้เท่านั้น มันมีรหัสที่เป็นไปได้ทั้งหมดกว่า 100 ล้านรหัส

การใช้กำลังเจาะทะลวงเข้าไปไม่ได้ผลแน่ๆ ประตูถูกออกแบบมาให้ทนทานต่อการเจาะต่อเนื่องสิบสองชั่วโมงแบบไม่หยุด แน่นอนว่าถ้าขืนเจาะแบบเซ่อๆ แรงสั่นสะเทือนจะทำให้สัญญาณกันขโมยดังแน่ๆ

ประตูถูกตรวจสอบด้วยแท่งเหล็กสองแท่ง อันนึงอยู่บนประตู และอีกอันอยู่ที่กำแพงทางด้านขวา เมื่อเปิดการทำงาน แท่งเหล็กจะให้กำเนิดสนามแม่เหล็ก ถ้าประตูถูกเปิดออก สนามแม่เหล็กจะถูกทำลาย และสัญญาณกันขโมยก็จะดัง ถ้าจะปิดสนามแม่เหล็ก ก็ต้องใส่รหัสเข้าไปในแป้นพิมพ์ และสุดท้ายยังมีลูกกุญแจที่ยาวหนึ่งฟุตในการไขอีกต่างหาก

ในช่วงเวลาทำงาน ประตูจะถูกเปิดออก มีเพียงกรงเหล็กเท่านั้นที่จำกัดการเข้าออก แต่ Notarbartolo ก็ไม่ได้ตั้งใจจะวิ่งบู๊เข้าไปปล้นแล้วกลับออกมา การโจรกรรมต้องกระทำตอนกลางคืนเท่านั้น หลังจากที่ยามได้ล็อคทุกอย่างแล้ว และปิดทางเข้าทั้งหมดด้วยลูกกรงเหล็ก ในช่วงเวลากลางคืนนั้น ไม่มีใครเฝ้าเวรในตึก เพราะทุกคนเชื่อใจในเทคโนโลยีรักษาความปลอดภัย

Notarbartolo กดออดที่กรงเหล็ก ยามข้างบนก้มมองที่ภาพวิดีโอ และจำหน้า Notarbartolo ได้ จากนั้นก็เปิดกรงให้ Notarbartolo เดินเข้าไปข้างในห้องนิรภัย

มันเงียบสงัด เขาถูกล้อมไปด้วยกำแพงคอนกรีต ในที่นี้มีทั้งเซนเซอร์จับการเคลื่อนไหว ความร้อน และแสงสว่าง กล้องวงจรปิดจับการเคลื่อนไหวของเขาไปที่ศูนย์เฝ้าระวัง และภาพจะถูกบันทึกลงในวิดีโอเทป กล่องนิรภัยนั้นก็ถูกทำมาจากเหล็กและทองแดง และต้องใช้ทั้งลูกกุญแจและรหัสในการเปิด แต่ละกล่องมีรหัสที่เป็นไปได้ถึง 17576 รหัส

Notarbartolo เปิดแล้วก็ปิดกล่องของเขา จากนั้นก็เดินออกไป ห้องนิรภัยนี้เป็นตู้ที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมา

ประตูห้องนิรภัยทำจากเหล็กหนักสามตัน


มันใช้เวลากว่าห้าเดือนกว่าที่พ่อค้าเพชรจะโทรกลับมาหา หลังจากที่ Notarbartolo บอกเขาว่าการโจรกรรมนั้นเป็นไปไม่ได้ เขายกภาพถ่ายให้เพื่อเป็นหลักฐานยืนยัน Notarbartolo คิดว่าเรื่องนี้คงจบลงแล้ว แต่ตอนนี้พ่อค้าคนนั้นอยากจะเจอกับเขา เมื่อ Notarbartolo ไปถึง พ่อค้ากำลังรอเขาข้างหน้าโกดังร้างแห่งหนึ่ง

“ผมอยากแนะนำคุณให้รู้จักคนบางกลุ่ม” เขากล่าว แล้วเปิดประตู

ข้างในโกดัง โครงสร้างขนาดใหญ่ถูกห่อหุ้มไว้ด้วยพลาสติค พ่อค้าดึงมุมนึงออกมาแล้วก็พาเขาเข้าไปข้างใน

ตอนแรก Notarbartolo มึนงง เพราะเหมือนกับว่าเขากำลังยืนอยู่ในชั้นห้องนิรภัย ทางด้านซ้ายของเขามีประตูห้องนิรภัยอยู่ เขากำลังยืนอยู่ในสิ่งที่ก่อสร้างเลียนแบบชั้นห้องนิรภัย ทุกๆ อย่างเหมือนกันหมด เท่าที่ Notarbartolo รู้ พ่อค้าได้สร้างมันขึ้นมาจากภาพถ่ายที่เขาให้ไป Notarbartolo รู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในกองถ่ายภาพยนตร์

ข้างในห้องนิรภัยจำลอง คนอิตาลีสามคนกำลังคุยกันเงียบๆ พวกเขาหยุดพูดเมื่อเห็นพ่อค้าและ Notarbartolo พ่อค้าแนะนำพวกเขา แต่ Notarbartolo ปฏิเสธที่จะบอกชื่อพวกเขา และเรียกพวกเขาด้วยโค้ดเนมเท่านั้น

Genius ชำนาญในด้านสัญญาณกันขโมย จากการบอกเล่าของพ่อค้า เขาสามารถตัดสัญญาณกันขโมยได้ทุกชนิด

“คุณจัดการมันได้เหรอ” Notarbartolo ถาม ชี้ไปยังห้องนิรภัย

“ผมจัดการมันได้เกือบหมด” Genius ยิ้ม “คุณต้องทำอย่างหรือสองอย่างด้วยตัวของคุณเอง”

ชายร่างสูงใหญ่นั้นชื่อ Monster เขาถูกเรียกอย่างนั้นเพราะว่าเขาทำอะไรก็เก่งไปหมด เขาชำนาญทั้งการสะเดาะกุญแจ ด้านไฟฟ้า ด้านกลไก และการขับรถ แถมยังมีพละกำลังมหาศาล ทุกๆ คนดูจะกลัวเขาอยู่ และน่าจะเป็นที่มาสำหรับโค้ดเนมเช่นกัน

พ่อมดกุญแจเป็นคนแก่ที่เงียบๆ อายุของเขาทำให้แตกต่างจากคนอื่นมาก เขาดูเหมือนจะเป็นรุ่นปู่เลยทีเดียว พ่อค้าบอกว่าคนนี้เป็นคนสร้างกุญแจผีที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลก เขาจะเป็นคนจัดการปลอมกุญแจยาวหนึ่งฟุตที่ใครๆ ก็ไม่สามารถปลอมได้

“ขอแค่เอาวิดีโอชัดๆ มาให้ผม” เขากล่าวกับ Notarbartolo “ที่เหลือผมจัดการเอง”

“นั่นมันไม่ง่ายเลยนะ” Notarbartolo แย้ง

พ่อมดกุญแจไม่สนใจ มันไม่ใช่ปัญหาของเขา

“ไม่ต้องห่วง” Genius พูด “ผมจะช่วย”

ในกันยายน 2002 ยามรักษาการณ์ก้าวไปที่ประตูห้องนิรภัยและเริ่มที่จะหมุนวงล้อรหัส มันเป็นเวลาเจ็ดโมงเช้า ยามคนนั้นมาตรงตามเวลา

บนหัวของเขาในมุมมืด กล้องวิดีโอขนาดเล็กกำลังจับการเคลื่อนไหวของเขาอยู่ ทุกๆ การหมุน รหัสจะมาหยุดอยู่ที่ตัวเลขนึง เสาอากาศเล็กๆ กระจายภาพออกไป ใกล้ๆ กันในห้องเก็บของ มีที่ดับเพลิงธรรมดาๆ ถูกติดไว้กับกำแพง ที่ดับเพลิงนั้นใช้งานได้ปกติ แต่ว่าข้างในนั้นมีแผงวงจรที่คอยรับและบันทึกภาพวิดีโอไว้

เมื่อยามใส่รหัสเร็จ ก็ได้เวลาใส่ลูกกุญแจ กล้องวิดีโอบันทึกภาพลูกกุญแจไว้ได้อย่างชัดเจนก่อนมันจะหายเข้าไปในประตู

เขาหมุนที่เปิด และประตูก็เปิดออก

เช้าวันพฤหัสบดีที่ 13 กุมภาพันธ์ 2003 สองวันก่อนการโจรกรรม เสียงเฮลิคอปเตอร์ดังขึ้นเหนือขบวนรถตำรวจที่คอยคุ้มกันรถบรรทุกหุ้มเกราะผ่านใจกลางของ antwerp พวกเขาผ่านโปสเตอร์ของ Venus Williams ที่กำลังจะมาแข่งขันในรายการ Proximus Diamond Games tennis tournament

ขบวนคุ้มกันนั้นถูกติดอาวุธอย่างแน่นหนา พวกเขาเป็นหน่วยพิเศษสำหรับคุ้มกันการขนส่งเพชรและตำรวจทุกนายจะมีปืนกลประจำตัว ของในงวดนี้: คลังเพชรประจำเดือนของ De Beers มูลค่านับล้านเหรียญ

De Beers เป็นบริษัทขุดเพชรที่ใหญ่ที่สุดในโลก ในปี 2003 บริษัทควบคุม 55% ของ supply เพชรทั่วโลก และมีเหมืองที่แอฟริกาใต้ นามิเบีย และบอซวาน่า และยังมีที่อื่นๆ อีกมาก เพชรดิบจะถูกนำไปที่ลอนดอนเพื่อคัดแยกและบรรจุลงในกล่อง 120 กล่อง แต่ละกล่องคือสินค้าสำหรับผู้จัดจำหน่ายอย่างเป็นทางการของ De Beers แต่ละราย และหลายรายก็มีศูนย์ใหญ่อยู่ที่ Antwerp

ทุกๆ เดือน กล่องเหล่านั้นจำนวนมากจะบินมายังเบลเยี่ยมและถูกขนไปใส่ในรถหุ้มเกราะ หลังจากที่ประตูรถบรรทุกปิดลง ขบวนก็จะเคลื่อนที่พร้อมกับเสียงไซเรน ขบวนรถพุ่งผ่านประตูรักษาการณ์ที่ทางเข้าของ District และรั้วแท่งเหล็กก็จะโผล่ออกมาเพื่อป้องกันไม่ให้รถคันอื่นๆ เข้าไปได้อีก

หน่วยรักษาความปลอดภัยติดอาวุธกระจายตัวไปรอบๆ รถหุ้มเกราะเพื่อตั้งกำแพงป้องกัน ไม่มีใครที่ได้รับอนุญาตให้เข้าใกล้รถได้ จากนั้นประตูรถก็จะเปิดออก และกล่องเหล่านั้นก็จะถูกขนเข้าไปผ่านทางเข้าที่ไม่โดดเด่นตรงกลางของ block ถนนนั้นๆ วันนี้เป็นวันเงินเดือนออก และ Diamond District ก็เต็มไปด้วยเงินจำนวนมหาศาล

Notarbartolo เดินเข้าไปในห้องนิรภัยในวัดถัดมา วันศุกร์ที่ 14 กุมภาพันธ์ ซึ่งเป็นวันก่อนการโจรกรรม ครั้งนี้เขาไปเพียงคนเดียว ในเสื้อแจกเก็ตของเขามีสเปรย์ฉีดผมสำหรับผู้หญิงอยู่

กล้องวงจรปิดจับการกระทำของเขาไว้ได้ ซึ่งตำรวจก็ได้มาเห็นภาพดังกล่าวในภายหลัง แต่ยามในตอนนั้นชินชนกับชาวอิตาลีและไม่ได้ใส่ใจอะไร Notarbartolo เดินถอยออกจากกล่องนิรภัย และหยิบสเปรย์ออกมา จากนั้นก็ทำการพ่นเป็นวงกลมอย่างรวดเร็วตามที่ได้ฝึกมา บัดนี้เซนเซอร์ตรวจจับการเคลื่อนไหวและความร้อนถูกเคลือบไว้ด้วยฟิล์มบางๆ จากน้ำมันแล้ว

ห้องนิรภัยเต็มไปด้วยกลิ่นของผมผู้หญิงไปชั่วขณะหนึ่ง

มันเป็นวิธีง่ายๆ ที่ได้ผล ชั้นฟิล์มน้ำมันจะทำหน้าที่เป็นฉนวนกันการถ่ายเทอุณหภูมิชั่วขณะหนึ่ง ทำให้เซนเซอร์ตรวจจับการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิได้ และเซนเซอร์จะเตือนภัยต่อเมื่อมันตรวจจับได้ทั้งการเคลื่อนไหวและความร้อน

อย่างไรก็ดี มันยากที่จะรู้ว่าชั้นฟิล์มจะกันความร้อนได้นานแค่ไหน เมื่อ Monster เข้าไปในห้องนิรภัยแล้ว เขาก็ต้อง bypass ตัวเซนเซอร์ให้สำเร็จ ก่อนที่ความร้อนจากตัวของเขาจะทะลุฉนวนไปถึงเซนเซอร์ เขาอาจจะมีเวลาห้านาที หรือบางทีอาจจะน้อยกว่านั้น ไม่มีใครรู้ตัวเลขที่แน่นอน

ภาพเซนเซอร์ตรวจจับความร้อนที่ถูกสเปรย์พ่นทับไว้


ในวันโจรกรรม พวกเขาไปอยู่ในสวนใกล้ๆ ด้านหลังของ Diamond Center มันเป็นสถานที่ไม่กี่แห่งที่ไม่มีกล้องวงจรปิด จากนั้น Genius ก็ปีนบันไดที่ได้ซ่อนเอาไว้ขึ้นไปยังชั้นสอง บริเวณนั้นมีกล้องตรวจจับอินฟราเรดติดตั้งอยู่ แต่เขาก็ค่อยๆ เข้าไปมามันโดยมีเกราะ Polyester ที่ทำเองกำลังกายไว้ เพราะว่า Polyester นั้นมีอัตราการนำความร้อนต่ำ ทำให้ความร้อนจากร่างกายของเขาไปไม่ถึงตัวเซนเซอร์ จากนั้นเขาก็จัดการติดตั้งฉนวน Polyester ลงข้างหน้าตัวตรวจจับ ทำให้มันไม่สามารถตรวจจับอะไรได้อีก

ตอนนี้ทางสะดวกแล้ว ระหว่างที่คนที่เหลือกำลังขึ้นมา Genius ก็จัดการสัญญาณกันขโมยที่หน้าต่างอันหนึ่ง จากนั้นพวกเขาก็ค่อยๆ ลอดเข้าหน้าต่างมา เดินลงบันได้ไปยังชั้นห้องนิรภัยที่มืดมิด พวกเขาเอาถุงพลาสติคสีดำคลุมกล้องวงจรปิดไว้แล้วเปิดไฟ ตอนนี้ประตูห้องนิรภัยกำลังยืนท้าทายพวกเขาอยู่ ตึกทั้งตึกเงียบสงัด ไม่มีสัญญาณกันขโมยใดๆ ดังขึ้น พวกตำรวจไม่เคยสืบจนเจอว่าพวกเขาเข้ามาในตึกได้อย่างไร

Genius ดึงเอาแท่งอลูมิเนียมที่ทำพิเศษออกมา และติดเทปกาวสองหน้าลงไป จากนั้นก็แปะมันลงไปบนแท่งสนามแม่เหล็กสองแผ่นที่อยู่บริเวณด้านขวาบนของประตู และก็จัดการขันน็อตจากทั้งสองแผ่น ตอนนี้แท่งสนามแม่เหล็กหลุดออกมาแล้ว แต่เพราะว่าแท่งอลูมิเนียมยังยึดพวกมันทั้งสองไว้ให้ห่างจากกันเท่าเดิม ทำให้ Genius สามารถย้ายมันไปไว้ที่อื่นได้ โดยที่สนามแม่เหล็กไม่โดนรบกวน ตอนนี้พวกมันไม่สามารถตรวจจับประตูได้อีกแล้ว สามสิบชั่วโมงต่อมา ตำรวจถึงจะเข้าใจและทึ่งกับวิธีการดังกล่าว

จากนั้น พ่อมดกุญแจก็สำแดงเดชบ้าง ในวิดีโอของ Notarbartolo ยามมักจะเข้าไปในห้องอุปกรณ์ก่อนที่จะเปิดประตูห้องนิรภัย เมื่อพวกหัวขโมยค้นห้องนั้น พวกเขาเจอกับข้อผิดพลาดครั้งใหญ่ เพราะว่ากุญแจห้องนิรภัยของจริงยังอยู่ในนั้น

พ่อมดกุญแจหยิบกุญแจต้นฉบับไปด้วย มันไม่มีประโยชน์ที่จะทำให้ผู้ผลิตห้องนิรภัยรู้ตัวว่ากุญแจอันมีค่าของพวกเขาโดนทำเลียนแบบซะแล้ว แม้แต่ตำรวจก็ยังไม่รู้ว่ามีกุญแจเลียนแบบถูกทำขึ้นมา

พ่อมดกุญแจเอากุญแจต้นฉบับใส่เข้าไปในแม่กุญแจ และรอจน Genius ใส่รหัสที่จับมาได้จากวิดีโอเสร็จ สักพักหลังจากนั้น Genius ก็ผงกหัวให้ Monster ทำการปิดไฟ พวกเขาไม่ต้องการให้เซนเซอร์จับแสงสว่างในห้องนิรภัยทำงานเมื่อเปิดประตู ในความมืด พ่อมดกุญแจทำการหมุนลูกกุญแจและเปิดประตูออกมา

จากนั้นพ่อมดกุญแจก็จัดการสะเดาะกุญแจของกรงเหล็กออก เขาหลีกทางออกมาให้ Monster เอาถังสีเข้าไปวางขวางกรงให้เปิดออกไว้ เช่นเดียวกับคนอื่นๆ Monster ใส่ถุงมือไว้ ทำให้ตำรวจไม่สามารถค้นเจอรอยนิ้วมือได้ ตอนนี้มันขึ้นอยู่กับเขาแล้วที่จะจัดการกับเซนเซอร์ตัวอื่นๆ

Monster จัดการวางระนาบตัวของเขาในความมืดที่ทางเข้าห้องนิรภัย เสียงเดียวที่ได้ยินตอนนี้คือเสียงหายใจของคนอื่นๆ ในทีม ตอนนี้ตัวของเขากำลังส่งถ่ายความร้อนเข้าไปในห้องนิรภัย สเปรย์ผมที่พ่นไว้ตอนแรกจะช่วยไม่ได้ตลอดไป ทุกวินาที่ผ่านพ้นหมายถึงการที่อุณหภูมิในห้องสูงขึ้น เขาต้องกระทำการอย่างรวดเร็วแต่ก็ต้องรักษาจังหวะชีพจรด้วย

เขาทำตามที่ได้ฝึกมา โดยการเคลื่อนตัวไป 11 ก้าวไปยังกลางห้อง เอื้อมมือขึ้นไปบนเพดาน แล้วผลักฝาออก เขาสัมผัสได้ถึงสายสัญญาณเข้าและออกหลักของระบบ ทุกๆ ระยะจะมีคลื่นไฟฟ้าถูกส่งมายังห้องนิรภัยและออกไปจากห้อง ถ้าเกิดเซนเซอร์ตัวไหนทำงานขึ้นมา วงจรจะถูกตัดออก ทำให้เวลาส่งคลื่นไฟฟ้าเข้ามา จะไม่มีคลื่นไฟฟ้ากลับออกไป เมื่อเป็นเช่นนั้น สัญญาณกันขโมยก็จะทำงาน

มือของเขาอยู่เหนือหัว จากนั้น Monster ก็ใช้เครื่องมือลอกฉนวนสายไฟฟ้าออก มันเป็นงานที่ละเอียดอ่อนมาก เพียงแค่พลาดนิดเดียว วงจรก็จะขาดออกจากกัน และสัญญาณกันขโมยก็จะทำงาน

ตำรวจค้นเจอสายไฟฟ้าที่ถูกเอาฉนวนออกในเพดาน และก็สันนิษฐานว่าพวกโจรคงจะตัดสาย แต่ล้มเลิกความตั้งใจไปก่อน แต่ Notarbartolo บอกว่า Monster นั้นรู้ดีว่าเขาต้องทำอะไร เมื่อฉนวนโดนลอกออก เขาก็เอาลวดวางพาดลงไประหว่างสายสัญญาณเข้าและออกเพื่อลัดวงจร ตอนนี้คลื่นไฟฟ้าที่เข้ามาก็จะไหลกลับออกไปก่อนที่จะไปผ่านเข้าเซนเซอร์ มันไม่สำคัญอีกแล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเซนเซอร์ วงจรถูกลัดไปแล้ว ตอนนี้ทุกคนก็เข้ามาในห้องนิรภัยได้

แต่กระนั้น ทุกคนก็ระมัดระวังตัวเองอย่างดี พวกเขาจัดการเอากล่องโฟมมาวางครอบเซนเซอร์จับการเคลื่อนไหวและความร้อน และเอาเทปมาพันเซนเซอร์จับแสงไว้ แล้วก็ไปทำงานต่อ พ่อมดกุญแจหยิบเอาสว่านที่ทำขึ้นมาเองออกมา และเอาแท่งเหล็กบางๆ สวมเข้าไป จากนั้นก็เอามันใส่ไปในแม่กุญแจและหมุนสว่านราวๆ สามนาที จนกระทั่งแม่กุญแจถูกทำลาย และเปิดกล่องได้

ทุกคนผลัดกันเอาสิ่งของออกจากกล่อง และเพราะว่าพวกเขาจำแผนผังของห้องนิรภัยได้ทั้งหมดจากห้องจำลอง พวกเขาจึงทำงานในที่มืด และเปิดไฟฉายเป็นครั้งคราวด้วยระยะเวลาสั้นๆ เท่านั้น เพื่อที่จะวางสว่านให้ตรงกับแม่กุญแจอันถัดไป

แม้ว่าจะเปิดไฟฉายแค่ครู่เดียว แต่พวกเขาก็เห็นได้ว่ากระเป๋าที่เตรียมมานั้นเต็มไปด้วยแท่งทอง เงินเป็นล้านๆ ทั้งในสกุลอิสราเอล สวิส อเมริกา ยุโรป และอังกฤษ และกระเป๋าหนังที่บรรจุของมีค่าไว้ ซึ่งมีทั้งเพชรเจียระไนแล้วและเพชรดิบ พวกเขาพยายามไม่หันไปดูพวกมัน เพราะว่าเวลามีไม่มากนัก

ถึงตีห้าครึ่ง พวกเขาเปิดกล่องไปได้ทั้งหมด 109 กล่อง พวกเขาต้องหยุดงานแล้ว เพราะว่าผู้คนกำลังจะหลั่งไหลออกมายังถนน พวกเขาต้องขนของออกไปใส่ไว้ในรถของ Notarbartolo มันใช้เวลาเกือบๆ ชั่วโมงกว่าจะแบกกระเป๋าขึ้นบันได ผ่านเซนเซอร์อินฟราเรด และปีนบันไดกลับออกไปข้างนอกตึก ในเวลาเช้ามืด คนทั้งสี่วิ่งออกมาจากตึก พวกเขายัดกระเป๋าใส่ในรถ ปิดประตู และก็ค่อยๆ เดินไปยังอพาร์ทเมนท์ของ Notarbartolo จากนั้นรถก็ค่อยๆ ขนของออกไปอย่างช้าๆ

หลังจากนั้นราวๆ ครึ่งชั่วโมง พวกเขาก็มารวมตัวกันในอพาร์ทเมนท์ Monster เปิดซิปกระเป๋าหนังอันหนึ่ง พร้อมที่จะฉลอง แต่แล้วก็ต้องหัวเสีย เมื่อพบว่ามันว่างเปล่า

เขาหยิบอีกอันออกมา มันว่างเปล่าเช่นกัน ทุกคนเริ่มตึงเครียด พวกเขาลองคุ้ยกระเป๋าหนังอื่นๆ ดู แต่ส่วนมากมันจะไม่มีอะไรอยู่ข้างใน

มีอะไรบางอย่างผิดปกติ พวกเพชรทั้งหลายควรจะอยู่ในนั้น

“พวกเราโดนซ้อนแผน” Notarbartolo กล่าว

-----------------------------------

ตอนท้ายๆ ผมไม่ได้แปลต่อนะครับ สรุปก็คือบริเวณที่นำหลักฐานไปทิ้งไว้ดันมีคนดูแลครับ คนดูแลเลยโทรไปร้องเรียนกับตำรวจว่ามีคนบุกรุกเข้ามาอีกแล้ว ตอนแรกตำรวจก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่พอได้ยินว่า มีคำว่า Antwerp อยู่บนกล่องที่เรี่ยราดเต็มไปหมด ตำรวจก็รีบไปทันที จากนั้นก็ขยายผลและจับกุมได้เกือบยกทีม ยกเว้นพ่อมดกุญแจคนเดียวครับ

ส่วนเรื่องเพชรที่หายไปนั้น Notarbartolo กล่าวว่า พ่อค้าที่มาจ้างวานให้โจรกรรมเป็นคนซ้อนแผน โดยเขาและเพื่อนๆ มาขนเพชรออกไปจากห้องนิรภัยก่อน แล้วให้พวกเขาลงมือโจรกรรม เพื่อที่จะได้ฟ้องร้องค่าเสียหายกับประกันภัยครับ

ส่วนอันนี้เป็นภาพห้องนิรภัยและระบบรักษาความปลอดภัยครับ


1. กุญแจรหัส (0-99)
2. แม่กุญแจ
3. เซนเซอร์จับแรงสั่นสะเทือน
4. ประตูลูกกรง
5. เซนเซอร์สนามแม่เหล็ก
6. กล้องวงจรปิดภายนอก
7. แป้นรหัสสำหรับปลดล็อคระบบรักษาความปลอดภัย
8. เซนเซอร์แสง
9. กล้องวงจรปิดภายในห้องนิรภัย
10. เซนเซอร์ตรวจจับความร้อนและการเคลื่อนไหว

หวังว่าทุกท่านคงชอบสำหรับบทความแปลชิ้นนี้นะครับ หากใครต้องการอ่านเพิ่มเติม เรียนเชิญอ่านฉบับเต็มได้ที่เว็บของ Wired เลยครับ

Create Date : 15 สิงหาคม 2554 Last Update : 18 สิงหาคม 2554 0:40:18 น. Counter : 879 Pageviews.		1 comments
Share Tweet