เรื่อยเปื่อย...
ขายเพื่อน




เห็นรถเร่มุ่งหน้ามาทางผม ผมก็ตั้งกล้องเข้าสู่โหมดของมืออาชีพทันที (P: Professional) และเก็บภาพนี้โดยกล้องยังคล้องคออยู่ระดับเอว ที่ไม่กล้ายกกล้องขึ้นเล็งเพราะผมไม่มั่นใจว่าการเร่ซื้อหมาหรือการแลกครุแลกตะกร้านั้นมันถูกกฎหมายหรือเปล่า กลัวว่าเจ้าของรถจะระแวงว่าผมทำให้อาชีพเขากระทบกระเทือน

นิยามที่ว่า หมาคือเพื่อนแท้ คงใช้ไม่ได้ในกรณีนี้ หรือหมายังคงเป็นเพื่อนแท้แต่คนไม่ใช่

เพื่อนแท้ ทำไมมีค่าเพียงกาละมังพลาสติกหรือตะกร้าสาน 1 ใบ

ทำไมคนถึงกินสิ่งมีชีวิตที่แสนรู้ เรียกชื่อก็หันมามอง อย่างหมาได้ลง

เห็นบางตัวหมอบทอดตัวหมดอาลัย บางตัวมองไปท้ายรถเหมือนจะรอเจ้าของมารับกลับ



ผมเก็บภาพนี้ด้วยความสะเทือนใจ




Create Date : 09 กรกฎาคม 2550
Last Update : 9 กรกฎาคม 2550 9:51:38 น. 2 comments
Counter : 583 Pageviews.

 

เศร้าและสะเทือนใจจิงๆ ผมมันพวกรักหมาคับ


โดย: หากผมรักคุณจะผิดมากไหม วันที่: 9 กรกฎาคม 2550 เวลา:11:08:27 น.  

 
โห..เศร้าเลยเรา แล้วคนที่เค้ารับแลกนี่เค้าเอาหมาพวกนี้ไปทำอะไรคะ อย่าบอกนะคะว่า...เอาไปทำเนื้อย่าง โอ๊ย..สะเทือนใจอย่างแรง


โดย: MeJayya วันที่: 9 กรกฎาคม 2550 เวลา:14:03:24 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Minstrel
Location :
บุรีรัมย์ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ในส่วนพาโนรามาแกลเลอรี่ ภาพที่มีกรอบไม้สีน้ำตาล มีขนาด 12x36 นิ้ว พิมพ์จากแล็บสีอย่างดีจำหน่ายครับ แวะชมได้ที่ร้านสะตางค์ นางรอง
Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Minstrel's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.