เยี่ยมวิมาน By ว.วินิจฉัยกุล

ประเดิม blog แรกของชีวิตด้วย "เยี่ยมวิมาน"

เป็นหนังสืออีกหนึ่งเล่มที่หายากมาก ปกติหาซื้อหนังสือเรื่องไหน ก็จะมีวางขายอยู่ทั่วไป แต่สำหรับหนังสือเรื่องนี้ เราเดินเข้าร้านนี้ เดินออกร้านนั้น ก็ไม่เจอ

จะซื้อในเว็บไซด์ก็ต้องรอ 2-3วัน รอไม่ไหว อยู่ๆก็เกิดอาการอยากอ่านมาก ถึงมากที่สุด

สุดท้าย ก็มาเจอในดอกหญ้า สยามซอย3 ซะงั้น

สรุปว่าหาไม่ยากเลย แต่มองข้ามไปเองว่าใกล้ๆตัวก็มี 555

มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า...

คำโปรยหลังปกเขียนไว้ว่า

" เมื่อเราพบสิ่งที่คิดว่าวิกฤตอย่างมหาศาลในชีวิตเรานั้น
เพียงเวลาผ่านไปนิดเดียวก็ว่างเปล่าเหมือนไม่มีอะไรเลย
เหมือนเราเดินผ่านมุมถนนตรงนั้นเลี้ยวไปอีกทางหนึ่ง
สิ่งที่คิดว่ามันร้ายแรง มันก็หายวับไปแค่มุมตึกนั้นเอง

เสียแต่ว่าคนเป็นจำนวนมาก เลี้ยวพ้นมุมตึกแห่งชีวิตมาไม่ได้"

แค่เห็นคำโปรยนี้ใน blog ของใครสักคนก็ชอบอกชอบใจใหญ่ จำได้ลางๆว่าหนังสือเรื่องนี้เคยทำเป็นละคร มีซอนญ่า กับ จอห์นนี่เล่น

เพลงประกอบละครเพราะสุดๆ ฟังเวลาเหงาๆน้ำตาจะไหลได้เอง

"เคยฝากชีวิตไว้ เพียงเธอผู้เดียว เคยวาดความฝันถึงวันคืนอันสวยงาม
แต่ความจริงไม่ใช่เลย เมื่อมองไปก็ว่างเปล่า มีเพียงเงากับน้ำตา... "

อ่านจบแล้ว ในเวลาอันสั้น แต่ไม่ข้ามไปสักบรรทัดเดียว เพราะเล่มมันบาง 200 กว่าหน้าเอง

เห็นด้วยกับหลายๆความเห็นที่บอกไว้ว่า คล้ายๆหนังสือท่องเที่ยว บรรยายรายละเอียดต่างๆ ระหว่างอ่านๆ ก็คิดไปถึง ในเรือนใจ ของกิ่งฉัตร แต่พล็ตเรื่องต่างกัน

ชอบหนังสือเล่มนี้นะคะ ถึงแม้ว่าช่วงเวลาในหนังสือจะเป็นระยะเวลาสั้นๆ แต่ก็มีความหมายกับชีวิตของใครหลายคนแบบ...เปลี่ยนชีวิตกันได้เลยทีเดียว ไม่ว่าจะเป็นตัวพลอยเอง นิธิศ หรือปริม

เห็นด้วยจริงๆว่าคนเราอยากเรียนรู้กันและกัน ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันหรอก แค่ไปเที่ยวด้วยกันสัก 10 วัน ธาตุแท้ของแต่ละคนก็จะออกมาในที่สุด

จากนี้เป็นความเห็นที่ปนสปอยล์นะคะ









ด้วยความที่จำได้ลางๆว่า พลอย(นางเอกของเรื่อง) เคยแต่งงานกับคริส (พระเอกของเรา) มาก่อน ก็เลยพอจะเดาเนื้อเรื่องได้

แต่สำนวนและรายละเอียดหลายๆอย่างก็ยังน่าสนใจและน่าติดตามมาก

มีอยู่ประโยคนึงที่เราเหมือนโดนน๊อคไปด้วย

นั่นคือ ตอนที่พลอยเองจำไม่ได้แล้วว่าผู้หญิงที่เป็นต้นเหตุให้เธอหย่าขาดกับคริสชื่ออะไร คริสเองก็จำไม่ได้

อารมณ์ของนางเอกเหมือนแบบ... ชั้นหย่าเพื่อ...? พอเวลาผ่านมา มันก็เล็กนิดเดียวเองหรอกเหรอ จำไม่ได้แม้กระทั้งชื่อผู้หญิงคนนั้น และเมื่อมองย้อนกลับไปเรื่องที่ทะเลาะกันก็ดูไร้เหตุผลซะเหลือเกิน

สุดท้ายเธอจึงได้ข้อสรุปกับตัวเองว่า

"พลอยเองก็เพิ่งตระหนักว่าเป็นความเขลาครั้งใหญ่ในชีวิตของพลอย ที่หย่าขาดจากเขาด้วยเหตุผลที่เล็กน้อยที่สุด"

เป็นเรื่องจริงที่เกิดในชีวิตของหลายๆคน รวมทั้งเราด้วย ทำให้ได้ข้อคิดว่า หลายครั้งเราช่างไร้ความอดทนกับเรื่องที่ไม่มีสาระอะไรในชีวิต

สิ่งที่แย่คือ ลึกๆเรารู้เสมอว่าเราไม่อดทน ฉะนั้นเราจะชดเชยความผิดพลาดของเราด้วยการทนเอาเสียมากๆกับสิ่งที่เกิดขึ้นทีหลัง ซึ่งบางครั้งก็กลับกลายเป็นว่า เราทนในสิ่งที่ไม่มีค่าควรพอที่จะอดทน

Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2554 Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2554 13:03:20 น. Counter : 1871 Pageviews.		6 comments
Share Tweet