• ลั๊นลาบายไดอารี่
• ติงต๊องทั่วเมือง
• หาไรกินกันเถอะ !!

มิตรภาพ...เหนือบัญญัติใดๆในโลก ไม่รู้ว่าคุณๆ เป็นอย่างเราบ้างหรือเปล่า ตื่นมาก็คิดถึงใครบางคน เฝ้ารอที่จะเดินไปด้วยกันได้ในทุกๆที่ไปได้ อยากตื่นตาตื่นใจกับอะไรใหม่ๆ ด้วยกัน ตืื่นเต้นไปกับทุกสิ่งที่ได้เจอ รู้สึกยินดีกับทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามา ประทับใจและเก็บเป็นความทรงจำได้ในทุกย่างก้าวที่ลงเท้าเดิน.... มีไม่บ่อยในชีวิตหรอกนะที่จะเจอคนพันธ์เดียวกัน ... ที่พร้อมจะเดินไปด้วยกันแบบนี้ได้ หลายๆครั้ง หลายๆคน .... มักชอบพูดว่า มิตรภาพที่แกบัญัติขึ้นมาเล่านั้น... มันแทนได้ด้วยคำว่าแฟนกันไง แต่...เปล่านะ เราไมไ่ด้กำลังพูดถึงคำว่าแฟน... สิ่งที่เล่ามาอาจจะดูใกล้เคียง...แต่เปล่าเลย.... แฟนอาจจะเป็นคนที่รักมากที่สุด เป็นห่วงมากที่สุด ...แต่อาจจะไม่ได้เป็นคนที่เข้าใจเรามากที่สุด เราเพียงแค่กำลังพูดถึงมิตรภาพที่มันมีมากกว่าการแสดงออก หรือการบัญญัติคำนิยามใดใดในโลก...ก็เท่านั้นเอง มีความหมายมากมายนะ แล้วเราก็ดันเชื่อซะด้วยว่า... ...คงมีไม่กี่คนหรอก ที่จะเจอ แล้วใช้คำว่ามิตรภาพให้ถูกทาง โดยที่ไม่ทำให้มิตรภาพดีดีเสียไป ขอบคุณตัวตนของคุณจริงๆที่มีอยู่ในโลกนี้   Create Date : 20 กันยายน 2553     Last Update : 20 กันยายน 2553 23:34:52 น. Counter : 440 Pageviews.   1 comment Share Tweet

ชีวิตคนเมือง...มากกว่าเมื่อวาน เข้าวันที่ 2 ที่ต้องเดินทางเอง เริ่มเกลียจชีวิตคนเมืองมากกว่าเมื่อวาน -__-' ออกมาจากบ้าน รถติด ตั้งแต่ยังไม่พ้นซอยหน้าหมู่บ้าน ต้องนั่งมอไซด์ออกมาเพื่อไปทำงานให้ทัน จ่ายไป 20 บาท ... พอถึงที่รอรถเมลล์ กรอกันไปสิ รอ ร๊อ รอ รอแม่มมันเข้าไป ยังไม่มา พอมาได้ โอเค ก็ขึ้นไป จ่ายไป 18 บาท รถวิ่งไปถึงคอกวัวหน้าซอยที่ทำงาน ต้องไปเข้าประจำคอก...เป็นวัวเป็นควายกันไป แต่ ลาดพร้าว โคตรพ่อโคตรแม่ ไม่รู้ติดอะไรขนาดนี้ จากโชคชัย 4 วิ่งมาถึงสี่แยกรัชดา ปาไปครึ่งชม. ฉิบหายแร๊ะ ไม่ทันแล้วกรู หนทางอีกยาวไกล ขืนขึ้นรถเมลล์ต่อไปกรูสายแน่ เอาละสิ พอเถอะ ลากันทีรถเมลล์ โดดลงแล้วต่อ MRT สิคับ โอ๊ย ชีวิต..... ขึ้น MRT จ่ายตังส์ไป 41 บาท แม่เจ้า คนล้นทะลักต่อคิวยาวไม่ต่ำกว่าสิบคนทุกแถว เอาว่ะ แป๊บเดียว ปลอบใจตัวเอง Y_Y โอเค แป๊บเดียวจริงๆ ขึ้นรถได้ สาดดดไม่มีที่จะยืน ไม่มีราวให้จับ ต้องไปยืนในซอกแคบๆที่เป็นรอยต่อระหว่างขบวนที่มันพะเยิบพยาบอ่ะ แม่เจ้า เสาสักต้นก็ไม่มีให้เกาะ ยืนกันเป็นตุ๊กตาล้มลุกเลย แถมคนก็เบียดกันจนแทบไม่มีอากาศหายใจ เฮอ ชีวิต !! ยืนไปได้ซัก 2-3 สถานี สถานีหลังๆ นี่คนขึ้นไม่ได้แล้วคับทั่น มันแน่นจนคนที่รอขึ้นจากสถานีอื่น แหย่ขาแทรกเข้ามาไม่ได้อ่ะ คุณคิดดูดิ่ว่ามันแน่นขนาดไหนอ่ะ พอเลยสุขุมวิทไปแล้วค่อยยังชั่ว พอจะเริ่มมีที่หายใจหน่อย ตอนอยู่ในรถก็มองโน้นนี่ ทำให้ฉุกคิดในใจว่า ... แม่ง ตรงช่วงระหว่างรอยต่อรถมันจะทำที่จับไม่ได้รึงัยว่ะ เพราะถ้าคนขึ้นเย๊อะแบบนี้ทุกวัน เจ้าหน้าที่มันน่าจะรู้นะว่าช่วงนั้นที่คนต้องแทรกเข้าไปยืนในทุกอนูที่มันว่างอ่ะ มันควรจะมีไรให้เค้าเกาะบ้าง ไม่ใช่อาศัยว่าคนแน่นๆ แล้วปลอบใจตัวเองว่ายืนเบียดกันแน่นขนาดนี้ ไม่ล้มหรอก บ้านเมิงสิ แม่ง ... พอถึงสถานีเป้าหมายก็ลงจากลงรถไฟฟ้า เสร็จก็ต้องได้รีบวิ่งไปขึ้นแท็กซี่ต่อ ถึงหน้าออฟฟิศ จ่ายไป 63 บาท T_T ... 20 + 18 + 41 + 63 พระเจ้านี่ขามาอย่างเดียวนะ แพงกว่าขับรถเองอีก ขับรถเอง ค่าน้ำมัน + ค่าทางด่วนตอนเช้า วันละ 180 ใช้เวลา 1 - 1.30 ชม. มาทำงานเอง ตอนเช้าอย่างเดียว วันนี้ปาไป 142 ใช้เวลา 2.30 - 3.00 ชม. บ้าแล้วกรู ... ปล. ขออภัยอย่างมากมายที่ใช้คำไม่สุภาพนะขอรับ มันสุดยอดจริงๆ   Create Date : 25 พฤษภาคม 2553     Last Update : 25 พฤษภาคม 2553 16:04:57 น. Counter : 899 Pageviews.   5 comment Share Tweet

ห้วงลึกของหลุมดำ ครั้งแรกในวันที่เรารู้จักกัน ฉันไม่รู้หรอกว่าอะไร หรือ ใครดลใจให้ฟ้าส่งเธอมา รู้แต่ว่าอยู่ดีดี วันนึ่งก็มีคนเข้ามาทักใน Chat ... แล้วเราก็เริ่มคุยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆกัน กว่าจะรู้ตัวอีกทีว่าเค้าเป็นใคร มาจากไหน ทำอะไรอยู่ ก็ปาไป...สามวันสามคืน ห่วงเวลานั้นไม่ได้ห่างไปไหนไกลจากเครื่องคอมฯ ... หิวข้าว ก็เดินไปเอาจานข้าวมานั่งคุยด้วยที่หน้าคอม ... ง่วงนอนก็หลับไปแป็บเดียว แล้วก็ตื่นมาทักทายและคุยกับเค้าต่อ เราสองคนอยู่ต่างที่ต่างเวลากัน แต่มีอะไรคล้ายๆ กัน ความคิด ความรู้สึก ความชอบ ความเรียบง่ายบนความยุ่งยาก chinese lady....red lips...with brown Clothes ปล. จากความรู้สึกวันนั้น จนวันนี้มันก็ยังคงอยู่ อาจจะถูกกด ถูกบีบไว้ตามซอกหลีบของอารมณ์บ้าง แต่ก็ไมเคยหายหรือเปลี่ยนไปไหนเลย แปลกดีเหมือนกันเน๊อะ....   Create Date : 24 พฤษภาคม 2553     Last Update : 20 กันยายน 2553 23:36:49 น. Counter : 321 Pageviews.   0 comment Share Tweet

คนกรุงเทพเต็มขั้น เป็นคนกรุงเทพเต็มขั้นก็วันนี้หล่ะคับ ต้องขอบคุณศูนย์ซ่อมสี ที่ใช้เวลาซ่อมสีรถถึง 6 วัน เลยได้มีโอกาสขึ้นรถเมล์มาทำงานนี่ล่ะ เป็นครั้งแรกในรอบ 4 ปีเลยนะ ที่นั่งรถเมล์มาทำงานอ่ะ รู้สึกเลยว่าตัวเองแก่ ... จากลาดพร้าวมาถึงคอกวัว...ใช้เวลาทั้งหมดตั้งแต่ตื่นจนถึงที่ทำงาน สิริรวมแล้ว 3 ชม. (ถ้าเทียบกับตอนขับรถเอง ใช้เวลาแค่ 1.30 ชม. แม่เจ้าต่างกันเท่านึ่ง o_O') คุณเชื่อมัยว่าการขึ้นรถเมลล์มันดูดพลังงานที่มีอยู่มากๆ โดยเฉพาะช่วงเวลาที่อดนอน แล้วต้องมายืนเบียดกันนานๆ แถมเจ้ากรรม คนตรวจตั๋วขึ้นมาตรวจตอนคนแน่นๆอีก จะตรวจเพื่อ....??? ดีนะนั่งรถแอร์ยังไม่หงิดเท่าไหร่ พอทนไหว -_-' ... พอมาถึงที่ทำงาน นั่งลงบนเก้าอี้แล้วหันไปเปิดลิ้นชักโต๊ะ ก็มีเสียงกร็อกมาจากกระดูกสันหลัง 1 ครั้ง หันคอแล้วเอียงลง ก็มีเสียงดังกริ๊ก เอี้ยวเอวกลับมาในท่าเดิม เพื่อหันหน้าเข้าคอม ก็มีตามมาอีกกร๊อก... อะไรจะเมื่อยขนาดนั้นฟร่ะกรู ... แต่ปวดหลังจิงอ่ะ ขอแอบบ่นหน่อยอ่ะ นั่งไม่สบายเอาซะเลย รถเมลล์ประเทศไทย...เก่าก็เก่า ขับก็ช้า สปกรกอีก มองลงไปที่พื้นรถแล้วตกใจ เศษตั๋วเต็มเลย นึกว่าอยู่อินเดีย.. -_-' ได้แต่ฝันว่าการขนส่งมวลชนของเราจะก้าวทันทัดเทียมประเทศอื่นในโลกซักที   Create Date : 24 พฤษภาคม 2553     Last Update : 24 พฤษภาคม 2553 12:11:53 น. Counter : 960 Pageviews.   1 comment Share Tweet

i'm no superman I've been heading in the wrong direction Hiding from my own protection Running but my heart was standing still I guess you saw the light inside me Your love has been a torch to guide me I hope I can be all that you deserve. Well I'm no superman, But I'll love you the best I can And you know I'm just flesh and bones, But with you I feel I'm flying Don't you know I'm no superman But I'll always be your man. I was searching for a heart that's beating As fast as the way I'm feeling Trying to find some peace there in my soul You know it was your love that saved me The answer to my prayers you gave me And I hope I'll be all your deserve. I'd fight for you, I'd die for you You know I would Hold back the night, light up the sky, Oh if I could I'll always be your man..... ความรักคืออะไร...?? ในช่วงเวลานึ่งเคยเพ้อจนไม่เป็นตัวของตัวเอง เคยเฝ้ารอ เคยบ้าบอ ร่ำไร ไร้สาระ เสียเวลา จะเป็นจะตายในบางเรื่องกับความรัก แล้วเมื่อเวลาหนึ่งผ่านไป พฤติกรรมที่เฝ้าทำให้ๆๆๆ กลายเป็นความเคยชิน แล้วก็ถูกมองข้ามจนเป็นความไร้ค่า จึงเกิดทฤษฏีเลี้ยวหนีศูนย์ ดังที่เป็นอยู่ในตอนนี้...ไง..   Create Date : 11 พฤษภาคม 2553     Last Update : 11 พฤษภาคม 2553 17:24:44 น. Counter : 342 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• MIYAZAKI\'S
• Arabianangel
• AomEk
• nanida
• มาเรีย ณ ไกลบ้าน
• freedomoflife
• น้องผิง
• Neocrew
• meephrom
• beepueng_aofc345
• จิ๊กโก๋ทะเลทราย
• แป้งจี่
• ratta
• Gulf Angel Wings
• ปูขาเก เซมารู
• แอร์สาวสุดซ่าส์ นางฟ้าสุดเเสบ
• alwaysfluke
• -*-Superbaker
• ถ่านหินจำศีล
• jamaica
• wonderful
• pinky-lollypopz
• upper cut
• สัญจร ดาวส่องทาง
• okanemochi
• pui034
• yoong
• pambouvier
• howareyou
• womantravel
• มะเขือเทศน้อย
• nagano
• crewabs
• doublemacchiato
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com