|
|
โรคระบาด \'\'มรณะดำ\'\' คือโรคอะไร ?
ช่วงระหว่างยุคกลางโรคระบาดร้ายแรงลุกลามไปทั่วทวีปยุโรป ครั้งร้ายแรงที่สุดเกิดขึ้นในคริสต์ศตวรรษที่ ๑๔
ฆ่าผู้คนตายไปเป็นจำนวนมหาศาลถึง ๒๕ ล้านคน โรคร้ายแรงนี้เรียกกันว่า มรณะดำ หรือ \"the Black Death\"
เนื่องจากผู้ป่วยด้วยโรคนี้ตัวจะดำคล้ำ ชื่ออื่นของโรคนี้คือ กาฬโรค (bubonic plague) และโรคระบาดตะวันออก
(oriental plague) เพราะเชื้อโรคแพร่มาจากทวีปเอเชีย โดยมากับเรือที่วิ่งล่องจากทะเลดำมายังทะเลเมดิเตอร์เรเนียน
โรคร้ายนี้แพร่เชื้อติดต่อกันอย่างรวดเร็วจนคนตายกันทั้งหมู่บ้าน บางข้อมูลชี้ว่า หนึ่งในสามของประชากรชาวอังกฤษ
ตายด้วยโรคนี้ภายในช่วงเวลาเพียง ๒ ปี (ในสมัยนั้นประเทศอังกฤษมีประชากรประมาณ ๓ ล้านคน)
ประชากรกว่าครึ่งหนึ่งของทวีปเอเชียและยุโรปพากันล้มตายลงด้วยโรคมรณะดำนี้เช่นกัน
ในยุคนั้นถนนหนทางและบ้านเรือนไม่ถูกสุขอนามัย ไม่มีระบบระบายน้ำและของเสีย แม้ว่าโรคระบาดเคยเกิดขึ้นอยู่เนือง ๆ
แต่ มรณะดำ เป็นโรคระบาดที่ร้ายแรงรุนแรงที่สุดเท่าที่เคยมีมา โรคเริ่มต้นจากหนูซึ่งติดเชื้อแล้วหมัดจากหนู
ไปกัดหนูตัวอื่นและกัดคนด้วย เป็นผลให้เชื้อโรคแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว นักเขียนในสมัยนั้นเขียนเล่าไว้ว่า
ฝูงวัวเดินเร่ร่อนไปทั่วโดยไม่มีเจ้าของดูแล พืชผลเน่าเสียคาไร่นาไม่มีใครเก็บเกี่ยว และพระที่เหลือรอดชีวิตอยู่มีน้อยจนกระทั่งพระสันตะปาปาต้องประทานอนุญาตให้ฆราวาสสามารถประกอบพิธีกรรมทางศาสนาให้แก่ผู้ตายได้
ในช่วงเวลา ๓๐๐ ปีต่อมาโรคระบาดเกิดขึ้นเป็นช่วง ๆ แต่ไม่เคยร้ายแรงรุนแรงเท่าโรคระบาด มรณะดำ อีกเลย เมื่อบ้านเมืองสะอาดมีสุขอนามัยเพิ่มขึ้นและมีการจำกัดการแพร่พันธุ์ของหนู โรคระบาดก็ค่อย ๆ หมดไปจากยุโรปเมื่อช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ ๑๗
| Create Date : 04 มิถุนายน 2550 |
| Last Update : 4 มิถุนายน 2550 21:50:20 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 447 Pageviews. |
|
 |
|
|
| โดย: ผู้ลึกลับ IP: 125.26.39.50 วันที่: 22 ธันวาคม 2550 เวลา:15:04:02 น. |
|
|
|
| โดย: mj IP: 125.27.47.90 วันที่: 31 มกราคม 2552 เวลา:12:18:52 น. |
|
|
|
| โดย: nana IP: 202.149.25.235 วันที่: 29 กรกฎาคม 2552 เวลา:5:37:17 น. |
|
|
|
|
|
|
 |
Milintaria |
|
 |
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [?]
|
ยิ้มให้ความผิดหวัง....อย่างคนคุ้นเคย
ยิ้มให้ความมืดมน อย่างคนรู้จักกัน
นี่คือเพื่อน เก่า ที่เรา ต้องเจอ
เจอกันเมื่อนานแสนนาน
ร้องไห้ให้กับมัน ช่างดูง่ายดาย
เหมือนมันไม่ท้าทาย เท่า เรายิ้มให้มัน
สุขก็ยิ้มได้ เจ็บก็ยิ้ม ได้
ให้ราคามันเท่ากัน ยิ้มให้มันก็ พอ.....
|
|
|
