Group Blog |
วันนี้ไปหาหมอมา
เราไปหาหมอมา เราป่วยหนะ
เป็นโรคที่คนไม่อยากสุงสิงด้วย จะว่าไปบางทีเราเองก็ไม่อยากสุงสิงกะใคร หมออธิบายอาการเรามาตรงเกือบทุกอย่าง แต่เราจำได้แค่สองอย่าง ที่หมอบอกแฟน พิมลำบากไม่พิมดีกว่า😑😑😑เซ็ง ช่างหัวมันเถอะ
ก็เรามันมีปัญหาทางจิต แต่เพราะอาการทางจิต มันอาจจะไม่จริงก็ได้ เราก็ไม่แน่ใจ บางที... ปล่อยไปตามที่อัลเลาะห์กำหนด ปิดหู ปิดตา ปิดปาก แล้วก็มองจิ้งจก 🤒 อย่าเอาตัวฉันเป็นตัววัดศาสนาของฉัน
 ความฝันอันสูงสุด
มีงานดี ๆ ที่มีตังเพียงพอที่จะ
เลี้ยงดูพ่อแม่ ให้แม่เลิกขายของหามรุ่งหามค่ำ มีเวลาพบปะญาติพี่น้อง มีเวลา ไปเที่ยวพักผ่อนกับเค้าบ้าง มีเงินซื้อของที่ตัวเองต้องการ มีเวลาอยู่กับบ้านบ้าง พ่อกับแม่จะได้อยู่อย่างสุขสบายซะที ไม่ต้องทำงานอีกแล้ว เราทำเอง แล้วก็มีตังให้ปู่ย่าตายายนิด ๆหน่อย ๆ ถ้าเป็นอย่างงี้ได้เราคงจะภูมิใจมาก  แต่ทุกวันนี้....เฮ้อ  บ้านของฉัน
ขึ้นหัวข้อยังกะเขียนรายงานตอนประถม 555
บ้านของเราเป็นหมู่บ้านชนบท ที่น้ำปะปา โทรศัพท์ และอินเตอเนตเข้าถึง ปลูกข้าวกินเอง ละแวกบ้านจะเป็นทุ่งนา 2 ข้างทางเข้าหมู่บ้าน มีทุ่งนา กับ สวนยางซึ่งเมื่อก่อนเคยเป็นนาดอน คนแถวบ้านเราจะใช้แก๊บ เก็บข้าว เดี๋ยวนี้ค่าจ้างเก็บข้าวที่แถวบ้านแพงมาก กำละประมาณ 10 บาท เราเก็บข้าวไม่เป็น แฮะ แฮะ แม่จะขายของที่ตลาดตอนเช้า แล้วกลับมาเก็บข้าวตอนบ่าย เพราะค่าจ้างแพง แม่เลยพยายามเก็บเอง เราว่า แม่เป็นคนที่อึดมาก ถึงกระนั้นเราก็ไม่เคยช่วยแม่เก็บข้าว...แฮะ แฮะ แบบว่ากลัวแดด  เราคิดว่าคนที่บ้านเราเคร่งศาสนาในระดับหนึ่ง แต่เราเรียนศาสนามาน้อย เราว่าเราไม่เคร่ง แต่เราแค่คิดว่าเกิดเป็นไรแล้วก็อยากเป็นให้ดีที่สุด เท่าที่ความสามารถเราจะทำได้ เด็กวัยรุ่นแถวบ้านก็ไม่สนใจศาสนาเท่าไหร่ ติดยาซะมาก แต่ดีที่ว่า หมู่บ้านเราเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ปัญหายาเสพติดเลยมีไม่มากเพราะคนน้อย เราว่าหมู่บ้านเราน่าดูที่สุด ตอนที่เช้า ๆ ที่ต้นกล้าของต้นข้าวเป็นสีเขียว สีเขียวไปทั่วทั่งทุ่งมองเป็นทางยาว เราชอบที่สุด เราไม่เคยไปใหนไกลจากบ้าน...ตอนนี้เราก็ยังอยู่ ยังคง เกิด โต ทำงาน และอนาคต..ข้างหน้า...ก็คงอยู่ที่บ้าน...มั่ง   
|
ไม่อนุมัติอีกแล้ว
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] อย่ากลัวที่จะก้าวต่อแต่ให้กลัวว่าแต่ละก้าวยังพยายามน้อยไป |
ความฝัน...ออนไลน์
