|
|
ริบบิ้นสีแดงกล่องสีเขียว
เรื่องราวหน้าแตกของaki
เช้าตรู่วันหนึ่ง(??) เราเดินเข้า office ตามปกติ ก่อนจะขึ้นไปยังห้องทำงานที่อยู่บนชั้นสามก็ต้องแวะทักทายเพื่อนที่นั่งอยู่ชั้นล่างตามประสาคนมีมนุษย์สัมพันธ์ดี(ซะที่ไหน) ระหว่างที่เรากำลังคุยกับเพื่อนA อยู่อย่างเมามันนั้น ป้าเล็กรุ่นพี่อาวุโสก็ลากหุ่นท้วมพอน่ารักของแกเข้ามาถามว่า
"aki มีริบบิ้นสีแดง กล่องสีเขียวมั้ย"
เรามองหน้าป้าแกด้วยความงุนงง...ป้าแกจะห่อของขวัญให้ใครฟะ ทำไมต้องกำหนดสีโบว์ สีกล่อง ขนาดนั้น...แน่นอนว่าเราไม่มีทั้งริบบิ้นทั้งกล่อง(ก็คนมาทำงาน ใครจะหอบหิ้วของแบบนั้นมาด้วย) แต่คนอย่างเราไอ้การที่จะตอบว่าไม่มีเฉยๆ เนี่ย รู้สึกเสียเหลี่ยมอย่างแรง ก็เลยตอบสวนป้าออกไปว่า
"หนูไม่ใช่ร้านขายของชำนะป้า จะได้มีของแบบนั้น...ว่าแต่ป้าจะเอาริบบิ้นกะกล่องไปทำไม?"
ป้าไม่ตอบ สีหน้าของแกเหวอสุดๆ (สงสัยมุขเราจะโดน แต่ไม่รู้โดนอีท่าไหนเพราะปกติยิงมุกนี้ทีไรไม่เห็นมีใครเหวอขนาดป้าสักคน)
"A" ป้าหันไปหาเพื่อนA แนวร่วมเพียงหนึ่งเดียวที่นั่งหัวเราะเป็นบ้าไปเรียบร้อยแล้วหลังจากอึ้งไปสองวิ
"ไอ้ aki นี่มันยิ่งกว่าอีกว่ะ"
...อะไรเนี่ย ยิ่งกว่าอะไรของป้าฟะ ไม่เห็นเข้าใจ...คราวนี้คนปล่อยมุขชักจะงงซะเอง
"ป้า พูดเรื่องอะไรกันเนี่ย หนูไม่เห็นเข้าใจ แล้วป้าจะเอาริบบิ้นกับกล่องไปทำไม"...น่าน ยังจะสงสัยอยู่อีก
ป้าเล็กหันมามองเราด้วยสายตาปลงสังเวชพร้อมกับขยายความให้ฟังด้วยประโยคสั้นๆ ง่ายๆ
"มันเป็นหนังสือ"
...อะไรฟะ..มันไหน..หนังสืออะไร..อ๊ะ...ความเข้าใจค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในสมองอันปราดเปรื่องของเราทีละน้อย
คราวนี้ฝ่ายอึ้งรับประทานกลายเป็นเราเอง...ก็ใครจะไปรู้ว่าเจ้าริบบิ้นกับกล่องอะไรนั่นเป็นชื่อหนังสือล่ะ เกิดมาเพิ่งจะเคยได้ยินวันนี้แหละ
ไอ้เพื่อนA ตัวดีรีบหันมาจิกกัดตามนิสัย "ต๊ายแก ชั้นขอนะมุขเนี้ย 'ไม่ใช่ร้านชำ' แกคิดได้ยังไงฟะ"
แล้วมันก็หัวเราะไปอธิบายไปว่าริบบิ้นฯ นั้นเป็นนิยายของนักเขียนชื่อดังที่เขียนลงในนิตยสารฉบับหนึ่งจนจบแล้ว และกำลังนำมาสร้างเป็นละครโทรทัศน์ ป้าเคยขอยืมหนังสือมันด้วยแต่มันไม่มี (ขอบใจนะยะที่บอก)
ป้าส่ายหน้า ส่งเสียงเวทนาสำทับมาอีกระลอก
"เห็นไอ้ aki มันชอบอ่านหนังสือ คิดว่าจะมี...ที่ไหนได้ ยิ่งกว่าคนอื่นอีก ไม่ใช่ร้านชำ" แล้วป้าก็หัวเราะเหมือนจะเป็นบ้าตามไอ้เพื่อนA ไปด้วยอีกคน
"แหม..ใครจะไปรู้ล่ะป้าก็ หนูเห็นถามหาริบบิ้น" aki ที่ตัวหดเล็กเหลือเพียงสองนิ้วพยายามส่งเสียงโวยกลบอาการหน้าแตก(แต่คงไม่มีใครได้ยิน ก็เสียงหัวเราะมันดังซะ)...ไอ้เราหรือขำก็ขำ อายก็อาย ความรู้สึกตอนนั้นมันเหมือนคนที่ปล่อยมุกแล้วโดนมุกนั้นคืนสนองไม่มีผิด
กว่าจะออกมาจากห้องชั้นล่างได้ก็เล่นเอาหัวเราะซะจนเหนื่อย แถมดูจากสายตาของไอ้เพื่อนAกับป้าเล็กแล้ว สงสัยเราคงเดินเข้าห้องนั้นไม่ได้ไปอีกหลายวันเชียว
ปล. ตกลงชื่อของหนังสือเล่มนั้นคือ "ริบบิ้นสีแดงกล่องสีเขียว" หรือว่า "ริบบิ้นสีเขียวกล่องสีแดง" กันแน่ สงสัยต้องไปหามาอ่านสักหน่อยแล้ว ฮึ่ม!
| Create Date : 06 มีนาคม 2548 |
| Last Update : 10 เมษายน 2548 11:29:11 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 320 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
คนตัวเล็กในโลกกว้างใหญ่ รักการอ่าน ชอบการเขียน แต่ที่ชอบที่สุดคือการนอน ความสามารถพิเศษคือการนอนมาราธอน มีพรสวรรค์ในด้านการอ่านหนังสือแบบไม่ต้องเสียตังค์
...งานเขียนใน blog นี้ แม้ว่าจะไม่ค่อยได้ความ แต่เจ้าของก็หวงค่ะ หากใครต้องการนำไปเผยแพร่ที่อื่นกรุณาติดต่อเจ้าของก่อนเน้อ...
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [