[part 2] คบกันเป็นเพื่อน
จากนั้นเรากะเค้าก็คุยกันผ่าน Penpalnet เรื่อยมา แล้วก็เปลี่ยนมาเป็น email (ช่วงนั้น Gmail เพิ่งแจ้งเกิด) ก็คุยกันเรื่อยเปื่อยไปเรื่อย ๆ นั่นแหละ หลัง ๆ เราก็มีพัฒนาการขึ้นมาหน่อย เป็น chat ผ่าน Yahoo พร้อมกันนั้นเราก็เปิดโปรแกรม Dictionary standby ไว้ด้วย คำไหนเค้าพิมพ์มาเราไม่รู้เรื่องจะ เปิด Dict เลย ทำให้เราคุยตอบโต้กับเค้าได้อย่างสบายมาก คุยบ่อย ๆเข้า เราก็เริ่มจะคุยคล่องขึ้น แต่ก็มีเอ๋อ มีการใช้ประโยคและศัพท์ผิดอยู่เหมือนเดิมนั่นแหละ หาได้มีพัฒนาการไม่ (ใฝ่รู้ได้ ก็ขี้เกียจได้ ฉันได้ก็ฉันนั้นแล) แต่เค้าก็เค้าใจว่าเราต้องการจะสื่อสารอะไร คุยกันทุกวัน เค้าก็ให้กำลังใจแล้วก็ชมว่าเราเก่งขึ้นแล้ว เราก็บอกเค้าไปว่า ถ้าให้พิมพ์หรือเขียนเราพอจะเขียนได้ แต่ถ้าพูดหรือฟัง เราต้องแย่แน่ ๆ เค้าก็เลยโทรมาหาเราซะเลย จะได้ฝึกพูดแล้วก็ฝึกฟังเค้าด้วย (โห พ่อคุณจิตใจช่างงามงด) วันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2005 เป็นครั้งแรกที่เราได้ยินเสียงเค้า จำได้ว่าวันที่เค้าโทรมา เราปิดห้องทำงาน ล็อกประตู ไม่ได้กลัวเจ้านายได้ยินหรอกนะ แต่แอบอายอ่ะที่เราพูดภาษาอังฤษสำเนียงไทยแท้แต่โบราณ คุยกันประมาณ 2 ชม. น่าจะได้ ที่คุยกันยาวนานได้ขนาดนั้นก็เพราะว่า ออนไลน์ Yahoo ไปด้วยนะซิ พิมพ์ไปด้วยพูดด้วย ไอ้ที่คุยกันรู้เรื่องน่ะ เพราะว่าอ่านจากที่พิมพ์เอา (งงม่ะ) หลังจากนั้นเราก็ได้ให้เบอร์มือถือของเราไป เค้าโทรมาบ้าง เราโทรไปบ้าง ส่ง sms หากันบ้าง
[part 1] เจอกันครั้งแรก
ตอนนั้นเรายังทำงานที่ Golf club เป็น Technician support วันไหนคอมฯ ไม่มีปัญหา เราก็จะว่างหน่อย ด้วยเป็นคนที่ค่อนข้างจะใฝ่รู้ (เรื่องชาวบ้าน) และใฝ่เรียน (อย่างหลังค่อยดีหน่อย) เราก็ท่องเนตหาความรู้เพิ่มเติม และเว็บไซต์สุดโปรดของเราที่เข้าบ่อย พอ ๆ กับ Google ก็คือ Pantip.com ส่วนใหญ่เราเข้าไปอ่านซะมากกว่า ไม่ได้ตอบหรือออกความคิดเห็นอะไรมากนัก ห้องที่เราเข้าบ่อย ๆ ก็มีห้องสีลม หว้ากอ สวนลุม สยาม แล้วก็ไกลบ้าน คนดังห้องไหน ใครเป็นใคร เรียกกว่ารู้หมด (อันนี้แอบเวอร์นิดนุง) ยิ่งใครทะเลาะกะใครเราก็จะคอยติดตามข่าวคราว แต่มิได้ใส่ไฟเพิ่มเติมแต่ประการใด >เราเป็นคนชอบเรียนภาษาอังกฤษตั้งแต่เล็ก ๆ (ที่จริงก็ไม่เล็กนะ...เพราะเริ่มเรียนตอน ป. 5 บ้านน๊อก บ้านนอก) กระทู้ไหนที่แนะนำการฝึกภาษาอังกฤษเราต้องเข้าไปเก็บเกี่ยวทุกครั้งไป และแล้ว......ก็พบกระทู้หนึ่ง ที่แนะนำให้มีเพื่อนทางจดหมายเพื่อฝึกฝนทักษะ ก็พวก Pen Friend นั่นแหละ พร้อมทั้งบอกเว็บไซต์มาเสร็จสรรพ penpalnet.com (จ่ายค่าโฆษณาฉันมาซะดี ๆ) เราก็จะช้าอยู่ใย รีบสมัครแล้วรอนไปในบัดดล กระแสตอบรับดีเกินคาด มีคฑาชาย สัญชาติ American ตอบกลับมาในทันที แสดงว่าภาษาอังกฤษเราดีเริ่ดแน่ ๆ เลย ฝรั่งอ่านแล้วเข้าใจ คนไทยก็ get แถมพูดจากก็ดี๊ ดี แม่รู้ต้องภูมิใจแน่ ๆ เลย ... Tell me a little about yourself, for your profile doesn't work ซะอย่างนั้น จะชมกันสักหน่อยว่าเขียนดีก็ไม่ด้ ชิ! Online ก็เป็นงานหลักของเราอยู่แล้วนี่ ก็เลยพิมพ์ตอบกลับไปในทันทีด้วยความชำนาญ (งู ๆ ปลา นั่นแหละ)นั่นแหละ คือจุดเริ่มต้นที่เราได้รู้จักคนรักของเรา วันนั้น วันที่ 24 มกราคม 2005 จึงเป็นวันที่เราสองคนถือว่าเป็นวันครบรอบที่รู้จักกัน
On this planet, in this lifetime, there are so many people we know, but how many of those...will love us and be our friend?
(งงม่ะ) 
และใฝ่เรียน (อย่างหลังค่อยดีหน่อย) 
เราก็ท่องเนตหาความรู้เพิ่มเติม และเว็บไซต์สุดโปรดของเราที่เข้าบ่อย พอ ๆ กับ Google ก็คือ Pantip.com ส่วนใหญ่เราเข้าไปอ่านซะมากกว่า ไม่ได้ตอบหรือออกความคิดเห็นอะไรมากนัก ห้องที่เราเข้าบ่อย ๆ ก็มีห้องสีลม หว้ากอ สวนลุม สยาม แล้วก็ไกลบ้าน คนดังห้องไหน ใครเป็นใคร เรียกกว่ารู้หมด (อันนี้แอบเวอร์นิดนุง) ยิ่งใครทะเลาะกะใครเราก็จะคอยติดตามข่าวคราว แต่มิได้ใส่ไฟเพิ่มเติมแต่ประการใด >
เราก็จะช้าอยู่ใย รีบสมัครแล้วรอนไปในบัดดล กระแสตอบรับดีเกินคาด มีคฑาชาย สัญชาติ American ตอบกลับมาในทันที แสดงว่าภาษาอังกฤษเราดีเริ่ดแน่ ๆ เลย ฝรั่งอ่านแล้วเข้าใจ คนไทยก็ get แถมพูดจากก็ดี๊ ดี แม่รู้ต้องภูมิใจแน่ ๆ เลย ... Tell me a little about yourself, for your profile doesn't work 
ซะอย่างนั้น จะชมกันสักหน่อยว่าเขียนดีก็ไม่ด้ ชิ! Online ก็เป็นงานหลักของเราอยู่แล้วนี่ ก็เลยพิมพ์ตอบกลับไปในทันทีด้วยความชำนาญ (งู ๆ ปลา นั่นแหละ)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
On this planet, in this lifetime, there are so many people we know, but how many of those...will love us and be our friend?
