มาถึงความในใจของทหารสองนายจากร้อยเอ็ด จ.ส.อ.สมดี ใสสีดา และ จ.ส.อ.สมศักดิ์ ศรีพลายงาม ทหารจาก ร.16 พัน1 จากร้อยเอ็ด สังกัดฉก. 21 จ.ปัตตานี ทั้งคู่บอกว่าความเป็นอยู่ทั่วไปในพื้นที่ไม่มีปัญหา จะมีบ้างในเรื่องของรสชาติอาหาร “เรื่องปรับตัวจะมีปัญหาบ้างในเรื่องของอาหารการกินมากกว่า อาหารที่นี่จะเผ็ดและเค็มกว่าทางอีสาน และเรื่องเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์นั้นงดไปได้เลย” จากเริ่มแรกที่ลงมาจนถึงทุกวันนี้เขาทั้งสองบอกว่าชาวบ้านมองทหารในแง่มุมที่ดีขึ้น “เมื่อก่อนถ้าเราไม่ถามชาวบ้านก็จะไม่พูดด้วย ต้องพยายามพูดคุยทำความรู้จักและเข้าไปหาเขาก่อนให้รู้ว่าทหารมาทำอะไร เมื่อได้คุยกันทำให้เขามองทหารดีขึ้น ชีวิตประจำวันของทหารกับชาวบ้านก็ไม่เหมือนกัน บางครั้งเขาอยากคุยกับเราแต่เขากังวลถึงความปลอดภัย ในการที่เขาไม่กล้าให้ความร่วมมือกับเจ้าหน้าที่ เราก็รู้เหตุผลซึ่งเป็นเรื่องของความปลอดภัย” สำหรับเขาคนนี้กับอาชีพทหารที่ยึดเหนี่ยวชีวิตมากว่ายี่สิบปี จ.ส.อ.ศุภวิชญ์ อินสว่าง จากหน่วยทหารช่างเฉพาะกิจ กองพลทหารช่าง จ.ราชบุรี ที่ลงมาปฏิบัติหน้าที่รับผิดชอบในการสร้างทางหลวงสาย 418 เริ่มเหนื่อยกับอาชีพนี้เสียแล้ว “ถามว่าเหนื่อยมั้ยก็มีเป็นช่วงๆ ถือว่าเป็นทหารอาชีพมานาน เราต้องรับผิดชอบในอาชีพของเรา ผมเป็นทหารมา 23 ปีก็เบื่อบ้างในบางครั้ง อายุก็มากขึ้น ถ้ามีช่องทางอย่างอื่นก็คงไปทำแล้ว ถ้าอายุราชการครบ 25 ปีก็ได้บำนาญแล้ว จากนั้นคงหยุดอาชีพนี้เพราะยังมีแรงทำอย่างอื่นได้อีก พวกผมมาตั้งฐานที่นี่ตั้งแต่วันที่ 24 พ.ย. 2550 เริ่มทำฐานแล้วเริ่มงานในเดือนธันวาคม ก่อนมาที่นี่พวกผมฝึกมาแปดเดือน ฝึกที่สุราษฎร์ธานีและที่หน่วย ฝึกทั้งยุทธวิธีและการทำงาน มีอาจารย์มุสลิมไปสอนเรื่องการปฏิบัติตัวเมื่อมาอยู่ในพื้นที่ ความจริงผมว่าชาวบ้านที่นี่มีอัธยาศัยจิตใจดี ส่วนที่มีปัญหาน่าจะเป็นคนนอกพื้นที่มากกว่าที่มาก่อเหตุ ผมสงสารพวกเขาที่น่าจะได้ทำมาหากินกันสะดวกกว่านี้ ที่นี่ทรัพยากรอุดมสมบูรณ์ เมื่อเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นทำให้ทุกอย่างของพวกเขาหดหายไปหมด” การเข้ามาอยู่ในพื้นที่เช่นนี้ การสร้างความเข้าใจให้ชาวบ้านในพื้นที่เข้าใจจุดประสงค์เป็นสิ่งสำคัญ “ผมบอกว่าเรามาทำความเจริญ ทำถนนหนทางให้เขาได้รับความสะดวก ไม่ได้มาทำความเดือดร้อน เวลาไปยืนเฝ้ารักษาความปลอดภัย เขาซื้อขนมซื้อผลไม้มาให้ เดินผ่านไปมาก็ยิ้มทักทายกันทั้งพุทธและมุสลิม เมื่อเรามาตั้งฐานเขาออกมากรีดยางกันตอนตีสองตีสาม เขาบอกว่าก่อนหน้านี้ต้องกรีดตอนตีสี่ตีห้าหรือตอนเช้า น้ำยางก็หดแล้วได้ผลไม่เต็มที่ เดี๋ยวนี้เขาเอาลูกหลานมาขี่จักรยานเล่นกันแถวนี้ บางทีเขามองเหมือนไม่อยากพูดกับเรา ต้องพยายามหาความร่วมมือจากหลายฝ่าย งานที่ทำจะเสร็จในแต่ละวัน ไม่มีการทำกลางคืน ส่วนที่ลาดตระเวนก็จะออกไป ไม่มีการออกไปเที่ยวในเมืองหรือที่ไหน มีวันหยุดพักประจำก็จะกลับบ้าน หมุนเวียนหยุดกันเดือนครึ่งได้หยุด 15 วัน ครอบครัวก็ทำใจกับอาชีพอย่างเรา” “เมื่อมองภาพรวมของที่นี่จะมีเหตุเกิดเป็นจุดๆ เรื่อยๆ เหมือนทุกจังหวัดในภาคอื่นก็มีการฆ่ากันแต่ไม่ใช่การก่อการร้าย ที่นี่มีข่าวออกทุกวันจึงทำให้ดูว่ารุนแรง ผมหวังเหมือนกันที่เหตุการณ์ร้ายหยุดเสียที” บางมุมมองบางเสี้ยวส่วนจากอาชีพที่เรียกว่า “ทหาร” หากหน้าที่รับผิดชอบเป็นสิ่งทีพวกเขาเลือกเป็นอาชีพ ทุกคนวาดหวังอยากให้ความสงบและสันติสุขมีในทุกอณูของเมืองไทย แต่อย่าฝากความหวังไว้กับพวกเขาเพียงฝ่ายเดียว เพราะทุกคนเป็นเจ้าของแผ่นดินนี้ ต้องใช้ความรักและความสามัคคีนำพาทุกคนและบ้านเมืองให้รอดพ้นภัยร้ายนานา

Create Date : 26 สิงหาคม 2551
Last Update : 26 สิงหาคม 2551 0:20:25 น.		9 comments
Counter : 1076 Pageviews.
Share Tweet