Group Blog |
เรื่องขำๆ ในอดีต เหมือนมันเกิดขึ้นมะวานนี้เลยนะ สวัสดีจ้าาา วันนี้ได้ฤกษ์ เขียนบล๊อกของตัวเองซะที หลังจากว่างงาน ขอบอกว่าเศรษฐกิจโหดร้ายมาก มันไม่มีผลกระทบกับผมก็จริง แต่ผมเคยทำงานยุ่งๆ กลับมานั่งอ่าน กระทู้ ตอบกระทู้ เล่นเฟซ เล่นเกม ซึ่งก็ไม่รู้จะไปทำอะไร จัดบ้านที่รกๆ ก็ขี้เกียจ จะทำกิจกรรมที่ชอบบางอย่างขี้เกียจไปหมด เหมือนชีวิตเข้าสู่มุมอับอีกครั้งนึง แต่หวังว่าเร็วๆนี้ งานคงจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมในไม่ช้า เอาซะหน่อย เคยอ่านหนังสือเจอมาว่า การที่จะทำให้เราคิดดี คิดบวกได้ มันไม่ใช่เรื่องยาก ซึ่งปกติ ผมมองโลกในแง่ดีมาตลอด ชีวิต แม้จะไม่ราบเรียบแต่ก็ไม่ลำบากเหมือนใครเขา มันคือวิธีสร้างหรือดึงดูดสิ่งดีๆ มาหาเราเอง วิธีเหรอคับง่ายๆ คิดสิ่งดีๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิตเรื่องอะไรก็ได้ หรือเรื่องที่เราขำ หัวเราะ มีความสุข วันละ3 เวลา คือตอนตื่นนอน กลางวัน และก่อนนอน ติดต่อกัน สัก 6 เดือน เออเนอะ มันจะยากอะไร ผมเป็นคนที่มีเรื่องฮาาๆ ในชีวิต เยอะอยู่แล้ว บางเรื่องไม่กล้าเล่าให้ฟังหรอกเพราะมันฮาเกิน เก็บไว้ฮาคนเดียวดีกว่า จริงๆแล้วมันจะช่วยให้เรามีสุขภาพจิตดีขึ้น มันเป็นเรื่องของจิตใต้สำนึก และมันสามารถนำไปต่อยอด ทำให้ชีวิตคุณเปลี่ยนแปลง แล้วผมจะมาเล่า สิ่งที่ผมเจอ ซึ่งผมว่ามันมหัศจรรย์มากที่เกิดขึ้นกับตัวผมครั้งแล้ว ครั้งเล่า เอาล่ะ มาเผาเพื่อนกันดีกว่า อย่าหาผมว่านิสัยไม่ดีนะ เอาฮาน่า ถ้าเพื่อนผมมาอ่านเจอจะโกรธไหมเนี่ย เรื่องขำๆ ในชีวิตผม เรื่องบางเรื่องที่ประทับใจ ที่ยังจำได้ไม่มีวันลืม ซึ่งวันเวลามันพัดผ่านไปเร็วเหลือเกิน วันนึงผมขับรถผ่าน รร เก่า แวะไปทำธุระ เลยเดินไปนั่งริมคลองนั่งเล่น ตรงป้ายรถเมล์ เรื่องเก่าๆ ก็ผุดขึ้นมาแบบอัตโนมัติ เรื่องแรก ย้อนไปสมัยเรียนมัธยมปลาย ตอนนั้นจะมีเพื่อนร่วมทางกลับบ้านอยู่ 4 คน ซึ่งบ้านผมจะไกลสุด ห่างจากคนสุดท้าย 3 ป้ายรถเมล์ ซึ่งเหงานะ คุยๆกันเพลินๆ เหลือคนเดียวนี่ 4คนนี้ เพื่อนผมบางคนมีลักษณะพิเศษ คนในห้องจะเรียกจากลักษณะท่าทาง คนนึงเป็นคนผอม จีนๆ จมูกโด่งงุ้ม แบบนี้โหงวเฮ้งโคตรฉลาดเลย หน้าตามองดูแล้วแก่ๆ ในสายตาเพื่อนๆ จึงเรียกมันว่า ไอ้แปะ ซึ่งหมายถึง คนแก่ๆ ในภาษาจีน ไอ้แปะนี่เรียนจัดว่าเก่ง แต่ตอน ม4 ม 5 ยังไม่โดดเด่น ซึ่งไม่ต้องบอกเลยว่า เอ็นทร้านซ์ปีแรก ผิดหวังกันทั้งแก๊งค์เลยคับ ร่วมๆ 10 คน แต่ในปีต่อมาผมชวน ไอ้แปะนี่ละคับ เอ็นใหม่อีกรอบ ซึ่งมันไปลงราม (ผมก็ไปสมัครรามกับมันนะ แต่ไม่เคยไปสอบ) ส่วนผมเข้า ม เอกชน (ตามเพื่อน) พูดง่ายๆ ผมเรียนมัน 2 ที่เลย ไอ้แปะนี่เซอไพร้ซ์ ผมมาก คือมันสอบติด บัญชี มช เพิ่งมารู้ว่ามันเก่งมากๆส่วนผมสอบไม่ติดตามเคยด้วยเหตผลโง่ๆ อีกตามเคย อดเลย ว่าจะได้ไปจีบสาวในรั้วจามจุรี ซะแล้วเชียว ส่วนคนที่กลับบ้านด้วยกันอีก 2 คนคือ ไอ้ยอร์ช และ ไอ้ธง ไอ้ยอร์ชนี่ สำอางค์มากๆๆ หน้าตาดีระดับนึงในสายตาผม หุ่นจัดว่าดีมาก เรียนเก่ง ขยันพอตัว มันจะเป็นพวกชอบโชว์ มักได้รับมอบหมายให้เป็นคนจดชื่อคนคุยกันในห้อง หรือ งานที่ครูไว้ใจ คล้ายๆ หัวหน้าห้อง แต่จริงๆ มันดันมีหัวหน้าห้องหลายคนนี่สิ งง งง เล่าแล้วยาวว นิสัยเค้าน่าหมั่นไส้มากๆ ขี้งอน ชอบพูดแบบไม่คิด ไม่รักษาน้ำจิต น้ำใจเพื่อนเลย บางทีดูตุ้งติ้ง หยิ่งๆบางครั้ง ดูมีปัญหาทางบ้านนิดๆ ถ้าคนไม่รู้จักกันมาก่อน จะไม่ชอบ แน่ๆ แต่สำหรับผม ผมชอบมันนะ จริงใจดี รู้สึกว่าไอ้นี่คบได้ ดีกว่าพวก นักเลงบางคนในห้อง คนสุดท้ายคือ ไอ้ธง เพื่อนผมคนนี้ มีเรื่องให้เผาเยอะมาก ไอ้ธงหุ่นจะเหมือนมะขามไม่มีข้อ ล่ำมากๆไปทางอ้วน ชอบคุยแอ๊กๆ แต่จริงใจ หน้าดูแก่กว่าอายุมากๆ นึกว่า รุ่นน้า แต่นิสัยเด็กมากๆ ชอบอ่าน หนังสือโป๊ วีดีโอโป๊มากๆ แล้วมาเล่าเรื่องอะไรไม่รู้ ลามกๆ ซึ่งผมฟังแล้วมันคงเข้าใจอะไรผิดๆ หรือโดนชาวบ้านเขาหลอกมามากกว่า แกเป็นคนฮามากๆ แก ออกเพี้ยนๆ ในบางเวลา ซึ่งบางทีผมไปนั่งเรียนข้างๆมันได้ไงไม่รู้ บางวันมันแกะสิว สะสมตามหน้าหนังสือเรียน ซึ่งผม งงเลย คับ มันนึกว่าสะสมสิวนี่มันคล้ายๆสะสมแสตมป์หรือเปล่าไม่รู้ ผมไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน วันดีคืนดี พี่ท่านเล่น ไม้โปร ขูดสิวเลยคับ บางวันหน้างี้เลือดซิบๆ เพื่อนผมชื่อไ้อหรั่ง เห็น ร้อง โอ้ มายก็อด ขำท้องคัดท้องแข็ง ทุกวันนี้ยังคุยเรื่องนี้กันอยู่เลย ทั้งไอ้หรั่ง กับไอ้ธง ไม่ค่อยคุยจะกัน แบบว่าดูเชิงอะไร ประมาณนนี้ แต่ไม่ได้เกลียดกันนะ ไอ้ธงจะมีเพื่อนซี้ๆ นั่งใกล้ๆกัน อีก 2 คน ตัวดำๆซึ่งแรกๆ ผมมองแล้วไม่ค่อยถูกชะตา แต่คุยไปมา เฮ้ย นิสัยใช้ได้ ซึ่งไอ้ธงนี่ละคับ ที่นั่งเรียนกับผมทีไร ไม่คุยกันจนไม่เป็นอันเรียน ก็เล่นกัน ซึ่งผมเดาใจมันไม่ถูกเหมือนกัน บางทีมันทำท่าจะมาต่อย แบบเคนชิโร่ ผมก็จะต้องป้องกันตัว ล็อกแขน บ้าง ล๊อกคอบ้าง บางทีมาลูบขา งง แมร่งแอบเบี่ยงเบน บางทีอึดอัดนะ เหมือนนั่งกับคนบ้า ไอ้ธงกับผมนี่เรียนพอกันเลยคับ คือบื้อพอกัน แต่มันขยันมาก ผิดกับผม ที่เรียนแบบไร้จุดหมาย เหมือนเรียนเป็นหน้าที่ ไม่มีคนชี้แนะ ชีวิตไม่มีหางเสือ ไม่มีทิศทาง คิดแล้วเศร้า แต่ที่นั่งในห้องเรียนนี่มัน มีพวกมาเฟีย ที่นั่งบางทีเลือกมากไม่ได้ คือ บางคนกูต้องนั่งตรงนี้ ถ้าครูมาเปลี่ยน คาบหน้าเอ็งต้องกลับไปที่เดิม ห้องนี้โต๊ะ เก้าอี้ชุดนี้ต้องของกูคนเดียว(แมร่งมึงไม่แบกกลับบ้านไปเลยวะ) หรือที่นั่งใกล้ๆ พวกตุ้ด แต๋ว ผมก็ไม่เอา กัวจิงๆ (กลัวใจอ่อนนะคับ อิอิ) สมัยก่อน ไม่มีเกย์ ไม่มีไบ แต่ แอบเห็นกลายๆ ไม่รู้ใช่หรือเปล่า ไม่กล้าถาม ไอ้ธงนี่บางทีมันดีใจหาย ตอนผมไม่ได้ทำการบ้านมา มันช่วยปั่นๆๆๆๆๆ จนครูไล่ตีทีละโต๊ะ มาจนถึงผมเหลือการบ้าน3 ข้อที่ไม่ได้ทำ โดนตีน้อยหน่อย เรื่องนี้ประทับใจมันมาก และมันเป็นคนที่สปอร์ต ไปไหนมาไหนบางทีมันเลี้ยง เพราะวันๆ พ่อแม่มันให้ตังเยอะหรือมันแฮ๊บมาหรือเปล่าไมู่้รู้ บ้านมันนี่ผมไปครั้งแรก ตะลึง ๆ ๆๆๆ ตึงๆๆๆๆๆ พูดได้ว่าจีฉ่อยนี่อายเลยคับ ใครไม่รู้ว่าร้านจีฉ่อยในตำนานเป็นยังไง ว่างๆ ผมจะเล่าให้ฟัง เพราะผมชอบไปขลุก เล่นเกมที่บ้านเพื่อนคนนึงแถวสามย่านประจำ บ้านไอ้ธงนี่ขายของชำในตลาด ถามว่ามันหาของเจอได้ยังไงนี่ ผมไม่กล้าถามกลัวมันเคือง เพราะบ้านมันนี่ทางเดินเข้าบ้านนี่ เดินสวนได้คนเดียว นอกนั้นเป็นพวกสินค้าวางระเกะ ระกะ มืด อับ เคยไปนินทากับไอ้หรั่ง ว่า มึงเคยเห็นร้านแมงสาปไหมวะ คู่แข่งร้านแมงป่อง ขำกลิ้งกันทั้งคู่ พี่แกเวลาขึ้นรถเมล์ วันนั้นขำมาก มีที่นั่งข้างหลัง ตรงกลางเหลือ พี่ท่านไม่ยอมนั่ง ยืนโชว์ ชอบแอ๊กท่าว่าข้าเจ๋งยืนทรงตัวในรถโดยไม่ต้องจับพนักพิง วันนั้นมีสาวๆ รร อื่นนั่งด้านหน้าด้วย พี่แก แอ๊กสุดๆ แถมคุยเสียงดังโชว์สาวๆอีก (ปล รร ผม ชายล้วน) สักพัก พี่ พขร ขับอีท่าไหนไม่รู้ เบรคหัวทิ่มเลยคับ ไอ้ผมนั่ง อยู่แทบจะร่วงดีนะที่จับพนักไว้ ไม่เป็นอะไร ไอ้แปะั กลิ้งหลุนๆลงไปกองบนพื้น แต่ๆไอ้ธงนี่สิคับ มันไปโผล่ ตรงที่นั่งคนขับ หงายท้อง สารรูปดูไม่ได้ แล้วมันกลิ้งไม่ใช่ท่าธรรมดานะครับ ซัมเมอร์ซอลท์ ใส่เกลียวอีกต่างหาก มันกลิ้งอยู่คนเดียวเพราะดันทะลึ่งไม่จับราว มันลุกขึ้นมาทำหน้าเจื่อนๆ ยังมีหน้าคุยอีกนะ แต่ผมลืมไปแล้วว่ามันคุยว่าอะไร ขนาดพิมพ์ไปยังขำเลย 5555++ สาวๆหัวเราะ คิกคักๆ แล้วหน้าตามันจำง่ายคับ เจอสาวกลุ่มนี้ทีไรมีเขินอะ แต่นั้นมาไปเล่าในห้่องนี่มีฮาตลอด อีกเรื่องนึง การยืนบนขั้นบันไดรถเมล์ หรือ การกระโดดลงรถเมล์ นี่ถือว่าเท่ห์โคตรๆ กระโดดแล้ววิ่ง ตอนชะลอ แสดงถึงทักษะอะไรสักอย่าง ก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าทำแล้วเท่ห์ หรือการโหนรถเมล์แขนเดียว หรือวิ่งตามรถเมล์ตอนมันออกตัว ปกติ ผมส่วนใหญ่จะโหนรถเมล์แขนเดียวไม่ใช่ว่าเท่ห์หรอกคือคนมันแน่น ไม่ไปก็สาย ส่วนกระโดลงรถเมล์นี่มีบ้างไม่บ่อย วันไหนครึ้มๆ เท่านั้น ส่วนไอ้ธงนี่คนนึงชอบมาก อะไรที่ได้แสดงศักยภาพนี่แกโชว์แบบไม่นึกถึงชีวิต ยิ่งถ้ามีคนยุ นี่แกคือร่างทรงดีๆนี่เอง วันนั้น แกทำท่าจะกระโจนลงตอนใกล้ถึงป้าย สิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น รถเมล์เหมือนกระตุก ตัวแกก็กระโจนไปแบบเสียจังหวะ ก็วิ่งๆๆๆ ตะกายไปตามจังหวะความเร็วเท้า การทรงตัวเริ่มเสียสมดุล คว่ำเสียหมดท่า คิดดูคับ คนบนรถเมล์ เป็นร้อยๆ (จริงๆมันหลักสิบคน แต่วินาทีนั้น คนที่จ้องมามันเหมือนคนเป็นร้อย นะผมว่า) ได้ฮาอีกแล้วซึ่งผมเป็นคนนิสัยเสียอย่างนึง คือถ้าเพื่อนหน้าแหกเมื่อไหร่ผมจะหัวเราะ แบบ หยุดไม่อยู่ คนในรถนี่อมยิ้มกันทั้งคันเลย คงขำผมมากกว่า มันแหงๆ เพราะผมหัวเราะแบบเอาเป็นเอาตายเลยทีเดียว เสียมารยาทสิ้นดี ผมเขียนมานี่เหมือนว่ามันเพิ่งผ่านไปเมื่อไม่นานนี้เอง เพื่อนบางคนเพิ่งเจอ หน้าตาก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรมากมาย (แก่กันล่วงหน้า) ก็ไม่รู้จะเขียนอะไร จะว่านิสัยไม่ดีก็ว่าผมมาเหอะ ยอมรับทุกๆ กรณี กลัวว่าเรื่องนี้จะสูญหายไปจากความทรงจำ ซึ่งเคยลืมไปนานมาก นึกขึ้นมาทีไร อมยิ้มทุกที (คุณล่ะขำกะผมไหมคับ) ไว้ว่างๆผมจะ มาเผาเพื่อนคนอื่นๆอีก ซึ่งฮาไม่น้อยหน้ากัน เพื่อนสมัยวัยเรียนนี่คบกันด้วยใจจริงๆครับ เพราะตอนนั้นทุกคนยังไม่มีเล่ห์เหลี่ยมหรือผลประโยชน์น คบกันด้วยใจล้วนๆ ตอนแรกๆ ผมไม่สามารถเข้ากลุ่มกับใครได้เลย แต่ผมก็ขนะใจเพื่อนๆ แม้จะไม่ทุกคน แต่ก็เกือบหมด ยกเว้นพวกเถื่อนๆ ที่วันๆไม่รู้่มันคิดอะไรกัน วันๆจ้องแต่มาหาเรื่องทะเลาะวิวาท ทุกวันนี้ไม่รู้ว่าเป็นยังไงกัน ทำมาหากินอะไรกันบ้าง ยังไงอย่าลืมนึกเรื่องที่ทำให้เรามีความสุข ทุกๆวัน ชีวิตคุณก็จะมีความสุข เชื่อผมนะ นอนหลับฝันดีคับ
|
บาบู๋
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
Link |
|||||||||||||
