• มุม คนอ่าน
• Social concerns
• เก็บเล็กผสมน้อย
• มุม ละคร (ย้อนยุค)
• About Mine
• Comic in my memory
• On Sales

ll-- ลมหวน * โสภาค สุวรรณ มัดยาวาเช - ลมหวน โอย...แม่เจ้า กรี๊ด....ด จขบ.อ่าน “ลมหวน”จบแล้วค่า ทราบมาจากบล็อกเพื่อนบ้านว่า “ลมหวน” เนี่ยะ เป็น “ลมหวน” เดียวกับที่ คุณอั้ม อภิชาต แสดงคู่กับคุณเบนซ์ พรชิตา เรื่องนั้นคุณอั้มเป็นเป็นคนปัญญาอ่านซะด้วย (เก่งจัง) และเรื่องที่ดัดแปลงมาจากฉากในบทประพันธ์ที่อยู่ในอเมริกา ไม่เคยดูละครคะ แต่เกิดอาการอยากอ่านมาก...ก พล็อตเรื่องน่าสนใจ แอนดรู มัดยาวาเช แบรดเล่ย์ (มัดยาวาเช - ลมหวน หรือว่าพายุโทนาโดนั่นเองคะ) ทายาทเศรษฐีอันดับต้น ๆ ของอเมริกา ถูกญาติผู้โลภมากทำให้ดูเหมือนมีความบกพร่องทางสมองตั้งแต่อายุไม่ถึง 2 ขวบ และถูกส่งไปยังสถาบันสำหรับบุคคลปัญญาอ่อนซึ่งสร้างขึ้นด้วยเงินสนับสนุนของกองทุนแบรดเล่ย์เอง คนภายนอกสรรเสริญนายเมอเรย์ ผู้เป็นลุงที่สร้างสภาบันเฉพาะเพื่อหลานชาย แต่ใครจะรู้ว่าภายในสถาบันนั้นเอง แอนดรู ผู้เป็นเจ้าของมรดกจำนวนมากนั้นถูกให้ยากล่อมมากว่า 20 ปี ด้วยความอยากรู้อยากเห็น และช่างสังเกตของ วกุล สาวไทย ซึ่งทำงานให้ตระกูลแบรดเล่ย์ ความจริงอันโหดร้ายจึงค่อย ๆ เผยออกมา และด้วยความช่วยเหลือของมาร์ค ทนายประจำตระกูลแบรดเล่ย์ และสตีฟเจ้าหน้าที่ในสถาบันผู้หาชีวิตไม่แล้ว แอนดรูจะพ้นจากเงือมมืออิทธิพลมืดของนายเมอเร่ย์ ได้หรือไม่ และมัดยาวาเชจะดำเนินชีวิตนอกสถาบันต่อไปได้อย่างไร หลังจากอยู่ในโลกอีกโลกนึงมานานกว่า 20 ปี จขบ. อ่านแล้วสะเทือนใจคะ "อิน" มากคะ ลองคิดดูซิคะ คนดี ๆ สมองดี ๆ ถูกทำให้ปัญญาอ่อนตั้ง 20 กว่าปี เพราะหวังสมบัติที่ไม่ใช่ของตัวเลยนะคะ ตาลุงเมอเร่ย์ที่คิดแผนชั่วนี้เป็นลุงเขยคะ แต่งเข้ามาในตระกูล ตอนอ่านไปก็จินตนาการคิดถึงเด็กชายตัวน้อย ๆ หน้าตาน่าเอ็นดู (เพราะตอนโตแอนดรู หล่อมาก......ก พระเจ้า !) ผิวสองสี ท่าทางเฉลียวฉลาดของแอนดรู เล่มแรกสนุกมากคะ เพราะเป็นการปูเรื่องตอนที่วกุลเข้าไปทำงานให้กับตระกูล แล้วก็แกะรอยไปเรื่อย ๆ จนถึงตอนที่จะต้องช่วยเหลือแอนดรูให้ออกจากสถาบันให้ได้ ส่วนครึ่งหลังก็ต้องหลบหนีเข้าไปอยู่ในหมู่บ้านอินเดียแดงที่เป็นญาติทางแม่ของแอนดรู แล้วปล่อยให้ มาร์ค ผู้เป็นทนายประจำตระกูลเตรียมเรื่องในชั้นศาลต่อไป (หลงรักมาร์ค - ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ smart แสนดี และมีการศึกษา ^^) อีกประการหนึ่งที่ประทับใจ (นอกจากผู้ชายสองคนนั้น ฮา) ก็คือคุณโสภาค ไม่ได้จบเรื่องแค่ฝ่ายแอนดรูได้สมบัติเท่านั้นคะ แต่ยังทิ้งประเด็นให้คิดต่อว่า ความรู้สึกของแอนดรูหลังจากที่ออกมาใช้ชีวิตในโลกภายนอก (ที่เรา ๆ ท่าน ๆ เห็นว่ามันแสนจะธรรมดานั้น) มันยากลำบาก และมีเรื่องต้องเรียนรู้มากเสียเหลือเกิน แอนดรูต้องเรียนรู้ทั้งในโลกของตำรา และชีวิตจริงแบบ fast track ด้วยคะ เพราะเค้า late มาถึง 20 ปี การใช้เงิน การกินอยู่ การขับรถ เป็นเรื่องยากของเขาไปทั้งหมด แต่ด้วยความช่วยเหลือของทุกฝ่าย และกำลังใจของคนที่รักแอนดรู แอนดรูน่าจะผ่านพ้นอุปสรรคเหล่านี้ไปได้แม้ไม่ง่ายนัก คุณโสภาคแสดงให้เห็นถึงตอนที่แอนดรูถูกคนดูถูกคะ เพราะไปซื้อของในซุปเปอร์มาร์เก็ตแล้วเงินไม่พอ ภายนอกเหมือนหนุ่มวัย 25 แต่เพิ่งรู้จักโลกภายนอกได้ไม่ถึงปี พ่อหนุ่มแอนดรูของจขบ. (แอร่ย...ย์) ก็ท้อใจ และอยากจะกลับไปใช้ชีวิตในสถาบันคนปัญญาอ่อนนั้นเหมือนเดิม อ่านแล้วกินใจมาก ๆ คะ ไม่รู้ทำไมเรื่องนี้ถึง “อิน” นัก ท่าทางติดเสน่ห์ของพ่อแอนดรูสุดหล่อเข้าแล้ว ^^ แล้วคาแรคเตอร์ของตัวละครนางเอกก็ดี มาร์คก็ดี (จริง ๆ เหมือนมาร์คเป็นพระเอกยังไงไม่รู้) ก็แสดงถึงการมีสติไตร่ตรองข้อมูลก่อนจะเชื่อคะ ได้ข้อมูลอะไรมาก็ต้องพิสูจน์ก่อนจะเชื่อ จุดนี้แสดงถึงคาแรคเตอร์ของตัวละครที่ดูมีเหตุมีผล (แต่สำหรับ จขบ. นั้นเห็นว่าชักช้าจริง เด๋วก็ช่วยพ่อหนุ่มลมหวนของชั้นไม่ทันการ ร๊อก....! ขัดใจเจ๊ ;P) ใครเบื่อ ๆ ลองหาอ่านดูนะคะ ตื่นเต้น และกินใจดีคะ เอาใจช่วยพ่อหนุ่มลมหวนของเราเต็มที่ แถมช่วยหมอผีสาปแช่งอีตาเมอเร่ย์เข้าไปด้วย ได้เกร็ดความรู้เกี่ยวกับขนบธรรมเนียมของอินเดียแดง ความรู้สึกถึงการถูกแย่งที่ทำกินโดยคนขาว และถูกเหยียดสีผิด เหล่านี้มีอยู่ครบครันคะ นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นถึงคุณธรรมของตัวเอก อย่างวกุล มาร์ค และสตีฟ ที่ถึงแม้จะลำบากสักเพียงไหน พวกเค้าก็พยายามทำในสิ่งที่ถูกต้อง ได้แง่คิดเหมือนกันนะคะว่า ถ้าเราพบสิ่งไม่ถูกต้องแล้วบอกว่า “ช่างมันเถอะ" แล้วโลกเราคงไม่น่าอยู่เอาเลย ช่วย ๆ กันนะคะ ^^   Create Date : 18 เมษายน 2553     Last Update : 18 เมษายน 2553 0:43:52 น. Counter : 1582 Pageviews.   5 comment Share Tweet

ll--อัสตา - มายาย่า * โสภาค สุวรรณ อัสตา- มายาน่า จนกว่าจะถึงวันพรุ่งนี้ ทรายแก้ว หรือแซม เป็นเด็กไทยไปเติบโตที่อเมริกา คุณแม่ของทรายแก้วเสียชีวิตตั้งแต่เธอยังเป็นวัยรุ่น เหลือแต่คุณพ่อนักธุรกิจของเธอที่ทนความว้าเหว่ไม่ไหว แต่งงานไปกับผู้หญิงไทยที่อายุอานามไม่ห่างจากทรายแก้วนัก แล้วพาครอบครัวอพยพจากเมืองไทยเข้าไปอยู่ (ใช้คำว่า ”ครอบครอง” จะเหมาะกว่า ) ในบ้านทรายแก้ว ทรายแก้วซึ่งว้าเหว่นัก พ่อไม่ค่อยกลับบ้านเพราะต้องทำงาน บ้านที่เคยอบอุ่น กลายเป็นที่อยู่ของคนแปลกหน้า โชคดีที่ทรายแก้วมีเพื่อนบ้านที่แสนวิเศษอย่างครอบครัวของ มิสซิสโรช่า และลุงออสก้า ซึ่งทำธุรกิจเลี้ยงม้า เมตตาเธอ ยามใดที่ทรายแก้วรู้สึกว้าเหว่ เธอจะมาที่บ้านของมิสซิสโรช่า ซึ่งที่นั่นเองทำให้เธอได้ใกล้ชิดกับม้า สอนให้เธอเลี้ยงม้า และขี่ม้า ทำให้ทรายแก้วไม่หมกมุ่นอยู่กับปัญหาครอบครัว ทรายแก้วมีครูฝึกขี่ม้าคนใหม่ เอมิลิอาโน หรือเอมิล นักศึกษาโบราณคดีชาวเม็กซิโก เนื่องจาก ผู้ฝึกคนเก่าเสียชีวิตอย่างกะทันหัน แล้วเรื่องราวความรักความผูกพันที่น่าประทับใจของคนรักม้าเป็นชีวิตจิตใจทั้งสองก็ได้เริ่มขึ้น ความใกล้ชิด ความเข้าใจกัน และเห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกัน ทำให้เกิด “ความผูกพัน” และ “ความรัก” ในที่สุด อ่านเรื่องนี้เมื่อประมาณ 10 กว่าปีที่แล้วคะ (หูย...นานโขอยู่) ตอนสมัยเป็นวัยรุ่น คงเหมือนวัยรุ่นสมัยนี้ที่ทน details ยาว ๆ ไม่ค่อยจะได้ อ่านไปได้ครึ่งเล่มหนึ่งแล้วรู้สึกว่า นี่นิยายอารายกันหว่า จะครึ่งเล่มอยู่แล้วยังเลี้ยงม้ากันไม่จบไม่สิ้น เลยอ่านข้าม ๆ ไปจนตอนจบ แล้วก็ไม่ได้สนใจใยดีอีกเลย จนเมื่อเร็ว ๆ นี้ได้ไปอ่านรีวิว ของคนรักโสภาคในบล็อกนี่ล่ะค่า เลยอยากหามาอ่านอีกสักรอบ ความรู้สึกของจขบ. กับการอ่านรอบนี้แตกต่างจากรอบที่แล้วเยอะมากคะ รู้สึกประทับใจในความสามารถทางด้านประพันธ์ของคุณโสภาค เธอมีข้อมูลแน่นมาก เห็นมาหลายเรื่องแล้วคะ ทุกเรื่องต้องสอดแทรกเกร็ดความรู้เล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นกำไรให้ผู้อ่านเสมอ เรื่องนี้ก็เช่นกัน หนังสือนี้นอกจากจะสอดแทรกความรู้และธรรมชาติของเจ้าม้า ความรู้สึกผูกพันของผู้เป็นเจ้าของและเจ้าม้าอันงามสง่า การให้อาหาร การดูแล จนไปถึงกระทั่งการแข่งขันม้าระดับท้องถิ่นกันเลยคะ อูย..ย ประทับใจมากคะ นอกจากนี้นะคะ ยังมีขนบธรรมเนียมประเพณีของชาวเม็กซิโก (เอมิลิอาโน พ่อพระเอกของเราเป็นคนเม็กซิโกคะ) ที่แสนจะโรแมนติก ^^ บทบรรยายกระชับ ได้ใจความดีมากคะ จขบ.ชอบพล็อของเรื่องนี้มากคะ เนื้อเรื่องก็สนุกมากคะ มี climax หลายจุดทำให้คนอ่านตื่นเต้นไปตลอดเรื่อง ภาษาก็ไม่ได้แทรกบทบรรยายมาก ดำเนินเรื่องด้วยบทพูดและบทบรรยายไปด้วยกัน ^^ สนุกจริง ๆ จ้า พระเอกเจอนางเอกตั้งเธอนางเอกยังเป็นเด็กวัยรุ่นอยู่เลยคะ ด้วยความที่เป็นครูฝึก (แสนโหด + sexy 555) และ นักเรียนสาวแสนสวย เจอกันตั้งแต่บทแรก ๆ เลยด้วย แต่ไม่ค่อยจะลงรอยกันเท่าไหร่ 555 พระเอกจริงจัง นางเอกของเราก็สู้คนค่า ^^ อาจจะเป็นเพราะต้องปกป้องตัวเองมาตั้งแต่เล็ก ๆ ทำให้เธอกล้า และมีไหวพริบ จขบ.ชอบคาแรคเตอร์ของทั้งพระเอกและนางเอกคะ มีมิติ และเข้มมาก มีทั้งจุดดีและจุดด้อย มีอารมณ์อ่อนแอ เสียใจ ดีใจ เหมือนคนจริง ๆ ทั้งคู่เหมือนกันตรงที่เป็นคนมี “ปม” ในอดีตทั้งคู่ แต่ทั้งคู่ก็เลือกปลดปล่อยในทางที่ดี (แม้ว่าจะอันตรายอยู่บ้าง) เช่น นางเอกก็ทุ่มเทให้กับการฝึกแข่งม้า ส่วนพ่อพระเอกของเราก็ทำงานอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง อีกประการ จขบ. รู้สึกว่าพระเอกของเรื่องนี้เซ็กซี่จังคะ ไม่ได้ขรึมเข้มดุ เหมือนพระเอกเรื่องอื่น ๆ ของคุณโสภาค อาจจะเป็นเพราะพระเอกมี “คู่ขา” อย่าง “มาเรีย” มาเสริมคาแรคเตอร์ด้วยมั้งคะ ^^ สรุป อ่านจบด้วยความอิ่มเอมใจ หลายเหตุการณ์ที่ทำให้ พระ - นาง ของเราได้ใกล้ชิดกัน ก่อให้เกิดความผูกพัน บางจุด จขบ.ก็เศร้าไปกันตัวละครด้วยเลยคะ และต้องไม่พลาดบทสุดท้ายนะคะ พ่อเอมิลิอาโนทำให้ทรายแก้วโกธรมาก (แต่โกรธแบบผู้หญิง ๆ นะ ฮา) ต้องง้องอนเสียแทบแย่ จขบ.เลยได้เห็นว่าคนที่ขรึม ๆ จริงจังกับชีวิตอย่างพ่อเอมิลิอาโนเนี่ย บทจะหวานน้ำตาลเรียกพี่เลยนะคะ ^^   Create Date : 17 เมษายน 2553     Last Update : 17 เมษายน 2553 23:53:15 น. Counter : 711 Pageviews.   5 comment Share Tweet

ll--ตราบแผ่นดินกลบหน้า * โรสลาเรน “ตราบแผ่นดินกลบหน้า” ใครเป็นแฟนพันธ์แท้ของคุณวิมล เจียมเจริญ หรือที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางเจ้าของนามปากกา ทมยันตี ลักษณวดี กนกเรขา และโรสลาเรน วันนี้ขอหยิบยกบทประพันธ์ที่ไม่เก่าเท่าไหร่มาพูดถึง ”ตราบแผ่นดินกลบหน้า” เป็นอีกผลงานหนึ่งภายใต้นามปากกา “โรสลาเรน” เป็นบทประพันธ์ที่ตีพิมพ์ในนิตยสาร “โลกนิยาย” สมัยปี 2539 – 2540 และนิตยสาร ”ศรีสยาม” ในปี 2541 ได้รับการแนะนำจากพี่คนขายร้าน ณ บ้านวรรณกรรม ที่ตรงท่าช้าง (ตอนนี้ไม่รู้ร้านสาขานั้นยังเปิดอยู่เป่า) เค้าบอกว่าเรื่องนี้หวานและสนุก พี่คนขายให้ข้อมูลว่า ตอนแรกพิมพ์แค่เล่ม 1 ออกมาก่อน ทิ้งช่วงนานพอควรจึงค่อยพิมพ์เล่ม 2 (คนรออ่านใจจะขาดให้ได้ 555+) พอซื้อมาอ่านจริงๆ ก็ไม่ผิดหวัง แม้ว่าภาษาออกจะอ่านเข้าใจยากนิดหน่อย เพราะเค้าใช้ภาษาเหนือถิ่นของเผ่าในการดำเนินเรื่อง (จะว่าไปคล้าย ๆ ภาษาเหนือของเราหน่ะคะ แต่ผู้ประพันธ์ก็เขียนอธิบายไว้ท้ายประโยคทำให้สามารถเข้าใจได้ง่ายเข้า) เป็นเรื่องราว location ของเรื่องเกิดดำเนินอยู่ในแถบปากีสถาน หรือตอนเหนือของอินเดีย (อันนี้จขบไม่แน่ใจ๋) เป็นที่ปลูกใบชาพันธุ์ดี เป็นเรื่องราวของนอเก้น (นาเคนทร์) หัวหน้าเผ่านาคา ถูกตีแตกมากจนต้องมาหลบซ่อนตัวที่ไร่ชาของ “เอศวรี” เจ้าของไร่ชาสองปี้หน่อง บทบรรยายเกี่ยวกับการต่อสู้ของเผ่านาคาที่จะรักษาบ้านเกิดเมืองนอนของตนเองที่อยู่บนเทือกเขานาคา ซึ่งรัฐบาลต้องการยึดครองเพื่อจะได้ครอบครองสถานที่ปลูกชาชั้นดีที่สุด ผู้หญิงเผ่านาคาถูกหลุกซึก (ทหารฝ่ายรัฐบาล) รังแก ผู้ชายและเด็กเผ่านาคาถูกฆ่าอย่างทารุณเพราะความโลภ การต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด และไม่ยอมให้ผืนดินที่เคยอยู่เย็นเป็นสุขกับครอบครัว ซึ่งตอนนี้เหลือแต่ซาก และหลุมศพของคนที่ตนรักถูกคนอื่นมาครอบครอง มันซึ้งกินใจจขบจริง ๆ คะ คนไทยไม่โดนกดขี่ข่มแหง แต่เรามาทะเลาะกันเอง สถานการณ์บ้านเมืองเราตอนนี้ เมื่อคิดย้อนไปถึงคนที่ต่อสู้เพื่อแผ่นดินเกิด มันทำให้จขบ เศร้าใจยิ่งนักคะ มาถึงด้านความรักของบท นอเก้น และนายญิ้ง น่ารักมากคะ เป็นความรักที่ไม่ต้องการสิ่งตอบแทน นอเก้นช่วยชีวิตนายญิ้งคนง้ามไว้ ส่วนนายญิ้งตอบแทนในการช่วยเหลือเผ่านาคา แต่ด้วยความเห็นอกเห็นใจกัน ทำให้เกิดความรักในที่สุด เนื้อเรื่องอาจจะไม่มีอะไรใหม่ ถ้าเทียบกับโสมส่องแสง หรือว่ารอยอินทร์ แต่เรื่องนี้ไม่จบเศร้านะคะ เสน่ห์อาจจะอยู่ที่องค์ประกอบด้านอื่น ๆ ของเรื่องด้วย เช่น อาม และอ่าย (คนสนิทของนายญิ้ง) หรือแม้แต่ มเหนทรา (ปี้จ้ายของนายญิ้ง) และโสรยา (ญาติผู้น้องของนอเก้น) สองคนหลังนี้จขบภาวนาเงียบ ๆ ว่าอยากให้มีเรื่องเป็นของตัวเองบ้าง มเหนทรา และโสย่ะ smart มากจนอยากเห็นว่าเรื่องของเค้าจะเป็นยังไง (จขบแอบชอบมเหนทรา 555+) จขบรู้สึกถึงไอละมุนของความรักที่ไม่ต้องการสิ่งตอบแทน แม้ว่านาเคนทร์จะไม่มีแม้แผนดินจะให้เอศวรีอยู่ แต่เนื้อแท้และความจริงใจ ความเข้มแข็ง และความเป็นผู้นำ นั้นจับใจเอศวรี ในส่วนของเอศวรีเอง เมื่อรักแล้วก็ทุ่มเทช่วยเหลือทุกอย่างจนไม่คิดถึงตัวเอง จขบรู้สึกว่าเรื่องนี้มีเหตุมีผลคะ เอศวรี ไม่เคยไม่ได้สิ่งใด ๆ ในชีวิต ผู้จ้าย คนที่ต่อสู้ทุกอย่างเพื่อแผ่นดินเกิดและนึกถึงผู้อื่นก่อนตนเองนั้น ทำให้เธอรู้จักความหมายของชีวิต นอกจากนี้ จขบยังรู้สึกกินใจในความรักแผ่นดินเกิดของตน คนไม่เคยสูญเสียจะไม่รู้สึกเลย เราคงไม่ต้องรอให้ถึงวันนั้นใช่ไหมคะ ถึงจะหันกลับมาดูแลชาติไทยของเรา ^^ “ผม...” เสียงเขาสะดุด “ไม่มีอะไรเลย ไม่มีแม้แต่แผ่นดินให้คุณอยู่ แต่...” น้ำเสียงต่อไปมั่นคงแน่วแน่ “ตราบแผ่นดินกลบหน้า ผมก็จะไม่เปลี่ยนแปลง” “เต๊อะ!” เสียงเอศวรีอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยอ่อนโยนได้เช่นนี้ “เรา! จะนอนใต้กองหินด้วยกันอย่างนี้!” ปลายมือนาเคนทร์กระตุกนิด ๆ ทว่าเอศวรีจับไว้ “ใช่....ตราบแผ่นดินกลบหน้า!”   Create Date : 27 มีนาคม 2553     Last Update : 27 มีนาคม 2553 19:57:56 น. Counter : 6226 Pageviews.   10 comment Share Tweet

ll--เก้าอี้ขาวในห้องแดง*สุวรรณี สุคนธา “เก้าอี้ขาวในห้องแดง” ละเวงเป็นผู้หญิงต้องเผชิญกับโชคชะตาอันโหดร้าย นักศึกษามหาวิทยาลัยที่เพิ่งจบการศึกษา กำลังจะก้าวสู่โลกของผู้ใหญ่ ต้องรับภาระอย่างหนักหนา เมื่อพ่อและแม่ของเธอจากไปอย่างกะทันหันด้วยอุบัติเหตุทาง รถยนต์ ในวันรับปริญญานั้นเอง การประคองชีวิตของผู้หญิงตัวคนเดียว ไม่มีพ่อแม่ไว้ค่อยปรึกษา ไม่มีญาติพี่น้องอื่นใดไว้คอยเกื้อหนุน เพื่อนที่เคยสนิทกันเมื่อครั้งที่เรียนในรั้วมหาวิทยาลัย ค่อย ๆ เติบโตและมีเส้นทางเดินชีวิตเป็นของตัวเอง ละเวงได้งานทำเป็นมัฑณากร ต้องทำงานหนักเพื่อเลี้ยงตัวเองให้อยู่ให้ได้ และแล้วชะตาก็พาให้ละเวงมาพบกับตะวันฉาย ชายหนุ่มลูกครึ่งหน้าตาดี ชาติตระกูลดี และมีฐานะร่ำรวย แต่ก็ต้องประสบเคราะห์ทำให้ต้องพรากจากกัน จนทำให้ละเวงลงเอยกับพ่อเลี้ยงอินทร ผู้กุมความลับเรื่องญาติของละเวง “เก้าอี้ขาวในห้องแดง” พิมพ์ครั้งแรกโดย สำนักพิมพ์คลังวิทยา ปี 2518 ส่วนครั้งที่สอง โดย สำนักพิมพ์ ศิลปาบรรณาคาร ปี 2540 และครั้งที่ 3 พ.ศ. 2542 นับมาจนถึงวันนี้ เก้าอี้ขาวในห้องแดงก็ 35 ปีกว่าเข้าไปแล้ว ถ้าพูดถึง “เก้าอี้ขาวในห้องแดง” คงมีคนจำนวนไม่น้อยที่ยังประทับใจกับบทบาทของละเวง และพ่อเลี้ยงอินทร ที่ถูกถ่ายทอดด้วยดาราคุณภาพจากรุ่นสู่รุ่น ตั้งแต่ มยุรา ธนะบุตร ประกบคู่กับ นพพล โกมารชุน จนมาถึงรุ่นใกล้ขึ้นมาอีกหน่อย (ก็ปาเข้าไป 10 ปีเห็นจะได้) อุ้ม สิริยากร พุกกะเวส คู่กับ พล ตัณฑเสถียร สองท่านนี้จะว่าไปตอนนั้นก็เหมือนดาราคู่ขวัญ เล่นคู่กันหลายเรื่องทีเดียว อีกเรื่องที่เราจำได้และชอบมาก ๆ คือ จินตปาตี (^^ เพลงเพราะมาก) และก็เป็นที่ชื่นชอบของแฟนละครอย่างยิ่ง แต่ตอนนี้ไม่ค่อยจะมีผลงานด้านการแสดงแล้ว (เฮ้อ เสียดายจัง) เพลงประกอบละครที่ไพเราะและโดนใจมาก ๆ นับแต่ “เพียงความทรงจำ” และ “เพื่อน” (จขบชอบเพลง “เพียงความทรงจำ” มาก ยินได้อ่านบทประพันธ์เรื่องนี้แล้วจะยิ่ง อิน หนัก ^^ เศร้ามาก...กคะ) บทประพันธ์เรื่องนี้หาอ่านยากเหมือนกันคะ เราหามาตั้งนานแล้วกว่าจะโชคดีได้มา ความรู้สึกของคนส่วนมาก เมื่อพูดถึงเรื่อง “เก้าอี้ขาวในห้องแดง” นั้นจะนึกถึงรักสามเศร้าของเพื่อนรัก -- การแอบรักเพื่อน – คงจะโดนใจใครหลาย ๆ คน เพราะเป็นเรื่องที่เรา ๆ สัมผัสกันได้ บางจังหวะของชีวิตคงมีคนจำนวนไม่น้อยหรอกคะที่แอบรัก คนใกล้ชิด เป็นของธรรมดาอยู่แล้ว (เปรียบเทียบง่าย ๆ กับเรื่องที่คล้าย ๆ กัน อย่างเรื่อง เพื่อนสนิท ซิคะ สร้างรายได้ถล่มทลาย เป็นภาพยนตร์แจ้งเกิดให้กับดาราตั้งหลายท่าน -- ส่วนตัวแล้ว จขบคิดว่าเรื่องราว ที่เล่นกับความทรงจำของคนดู หรือความประทับใจของคนดู มันก็ซึ้งกินใจกันเป็นธรรมดา -- ส่วนจขบเมื่อได้อ่านบทประพันธ์เรื่องนี้แล้วความรู้สึกแรกที่นึกถึงเลยคือ ”ทึ่ง” และ “อึ้ง” คะ “ทึ่ง” ผู้ประพันธ์มาก จะนับกันแล้ว “เก้าอี้ขาวในห้องแดง” อายุก็เกิน 30 ปีแล้ว ผู้แต่ง “กล้า” ให้ผู้หญิงอย่างละเวงเป็นนางเอกของเรื่อง ผู้ประพันธ์นำเสนอตัวละครที่มีมิติ ไม่ใช่นางเอกที่ perfect ละเวงก็เหมือนคนที่มีชีวิตจริง ๆ รัก โลภ โกรธ หลง ตะวันฉายก็เช่นกัน หนุ่มรุ่นน้อง หน้าตาและฐานะดี เป็นใบเบิกทางให้เขาได้ทุกอย่างที่อยากจะได้ในชีวิต จนกระทั่งพบกับละเวง ผู้หญิงที่ไม่ได้สนใจฐานะ หรือหน้าตา และไม่ยอม..ง่าย กับตะวันฉาย อย่างผู้หญิงคนอื่น ๆ ตรงนี้หรือเปล่าที่ทำให้ตะวันฉายคิดว่าละเวงติดอยู่ในหัวใจ และคิดไปว่าคือ..รัก..แต่ในขณะที่ตะวันฉายคิดว่เค้ารักละเวงอย่างหมดใจนั้น...เมื่อผู้หญิงอื่นหยิบยื่นโอกาสมาให้ ตะวันฉายก็คว้าไว้โดยไม่รั้งรอ..นี่คือรักล่ะหรือ?? ผู้ประพันธ์ ไม่เฉลยคะ ปล่อยให้ผู้อ่านคิดเอง ในมุมของละเวง .. ที่ไปไหนมาไหนกับตะวันฉาย และคิดว่ารัก นั่นใช่จริง ๆ หรือเปล่า ผู้ประพันธ์ทิ้งให้ผู้อ่านคิดคะ ว่าที่ละเวงรู้สึกกับตะวันฉายคือความรัก หรือว่าหลงรูปกันแน่ เพราะตะวันฉายเป็นชายหนุ่มที่เอาแต่ใจ หลักลอย ไม่มั่นคงและไม่เข้มแข็งจะเป็นคนละแบบกับพ่อเลี้ยงอินทรโดยสิ้นเชิง พ่อเลี้ยงอินทรเป็นคนที่มั่นใจในตัวเอง มีความคิด ขยันทำมาหากิน (แม้จะเจ๊งก็ตาม) และมุมมองที่แตกต่างระหว่างพ่อเลี้ยงอินสอนผู้เป็นพ่อและตัวพ่อเลี้ยงอินทรเอง อีกประเด็นที่คงจะเป็นที่ประทับใจผู้อ่านหรือว่าผู้ชมละครนะคะ (แต่ส่วนตัวจขบเองจะเฉย ๆ กับประเด็นนี้คือ รักสามเศร้าคะ บูรพา หลงรักละเวง ส่วนตัวสาวิตรี ก็หลงรักบูรพา แต่ทั้งสามต่างเป็นเพื่อนรักกันตั้งแต่เรียนอยู่ชั้นมหาวิทยาลัย แต่โดยบุคลิคของบูรพา ก็เป็นหนุ่มใจร้อน เชื่อมั่นในความคิดของตัวเอง แล้วก็ไม่ค่อยจริงจังกับชีวิต เอาอารมณ์ตัวเองเป็นที่ตั้ง ในส่วนของสาวิตรี จะเป็นลูกคนมีสตางค์มากหลงรักบูรพา ทำทุกอย่าง แต่บูรพาก็ไม่ใยดีตัวเอง จขบคิดว่าจริง ๆ เรื่องระหว่างสาวิตรี และบูรพานี่เศร้ามากนะคะ จริงเรื่องนี้ค่อนข้างหม่นอ่ะคะ มีเรื่องเศร้าเกิดขึ้นเป็นระยะ ๆ แต่ก็น่าประทับใจนะคะ   Create Date : 24 มีนาคม 2553     Last Update : 27 มีนาคม 2553 22:44:18 น. Counter : 8839 Pageviews.   8 comment Share Tweet

ll--ปาริชาตลวง*ศุภร บุนนาค รายงานตัวค่า อ่าน ปาริชาตลวงจบแล้วค่า เรื่องนี้เป็นนวนิยายเรื่องยาวเรื่องแรกที่คุณศุภรเธอแต่งไว้ เชื่อหรือไม่ว่าภาษา smooth มายังกะไม่ใช่มือใหม่ (แต่จริง ๆ อ่านจากประวัติของท่านก็เข้าใจว่าคุณศุภรเธอมีประสบการณ์ขีด ๆ เขียน ๆ มาก่อนอยู่บ้าง) สำนักพิมพ์เพื่อนดีเป็นการพิมพ์ครั้งที่ 2 เท่านั้นคะ (พิมพ์ครั้งแรกเมื่อปี 2501 แหน่ะคะ หูยยยย...ย โชคดีที่พิมพ์ใหม่ ไม่งั้นจะได้อ่านที่ใดก็สุดจะรู้...) ใน version ของสำนักพิมพ์เพื่อนดีผู้อ่านจะได้ทราบเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเกี่ยวกับ background ของปาริชาตลวง แรงบันดานใจในการแต่ง ฉากที่เหมืองแร่ และบุคลิกของตัวละครต่าง ๆ ผ่านธิดาเพียงคนเดียวของคุณศุภร งานนี้คุ้มเกินคุ้มคะ (ก็เป็นรักสำนวนเธอเหลือเกินนี่คะ) (ลองจะพยายามไม่สปอยด์บ้างนะคะ เผื่อว่าเพื่อน ๆ นักอ่านท่านใด อยากหามาอ่านบ้างจะได้ไม่เสียอรรถรส แต่ไม่สัญญานะคะ เพราะชอบเม้าท์คะ^^) เรื่องย่อ ปาริชาตลวง เป็นเรื่องสมัยสงครามที่ไทยต่อต้านญี่ปุ่น เดาว่าเป็นสงครามโลกครั้งที่สองนะคะ แต่เนื้อเรื่องไม่ได้ไปแตะส่วนนั้นมากนักแต่ส่วนใหญ่จะเป็นการเล่าเรื่องราวของความรักของหญิงสาวผู้ดีพร้อม ทั้งชาติตระกูล และฐานะ รวมถึงจิตใจอันงดงามและหยิ่งทะนงในศักดิ์ศรีของตนเอง ที่หลงรักพระเอกที่ด้อยศักดิ์กว่า แต่ก็มีความจับใจนางเอก แต่พระเอกกลับยึดติดกับความรักครั้งเก่าจนทำร้ายจิตใจของนางเอกอย่างรุนแรง เส้นทางของทั้งคู่จะเป็นเช่นไร (โปรดไปซื้ออ่านนะค้า...เผื่อสนพ. เพื่อนดีจะเห็นยอดขายแล้วนำผลงานของคุณศุภรมาพิมพ์ให้ครบทั้ง 10 เล่ม (นี่ฝันมากไปหรือเปล่าเนี่ยะ ><) ******************-------------------------***************************-------------------------------******************** เราชอบสำนวนภาษาของคุณศุภรคะ สวยงามวิจิตรมาก ๆ (แต่เรื่องนี้เราอาจจะไม่ชอบเท่ากับเรื่อง “แม้ความตายมาพราก” นะคะเพราะอันนั้นหวานเจี๊ยบ..บ ^^) อ่านเริ่มแรกรู้สึกเหมือนอ่านพระเอกของทมยันตีเลยคะ มีความทะนงในศักดิ์ศรีของตนเอง แต่อ่าน ๆ ไปก็จะหมั่นไส้อีตาพระเอกมาก....ก ว่าได้ดอกแก้วมาอยู่ในอก นางเอกรักตัวเองจนลดตัวลงมาแต่งงานด้วย ยังจะ(ปัญญาอ่อน) ในหนังสือเค้าใช้คำว่าทิฐิมานะว่ายังรักคนเก่าอยู่ (ซึ่งงงเหมือนกันแปลว่าอย่างไรกันแน่) จนทำให้นางเอกแสนจะ perfect ของเราเสียใจ T_T น่าสงสารที่ซู้ด...ด กว่าอีตาพระเอกจะรู้ตัวว่ารักนางเอกก็ปาเข้าไป 2 หน้าสุดท้าย อยากให้มีต่ออีกสัก 2-3 บทจัง กว่านางเอกเราจะมีความสุขได้ ต้องเสียใจมาตั้งมาก....สรุปเรื่องนี้ก็เรื่อยๆ คะ เพราะว่าหมั่นไส้อีตาพระวินธัยมาก...ก ๆ คนอะไร๊ ;( ไม่รู้ว่าจะวิจารณ์อย่างไรไม่ให้ spoiled 555 เด๋วไว้ทนไม่ไหวจะมาเม้าท์ใหม่นะคะ เพื่อนๆคนไหนอ่านแล้วมาคุยกันมั่งดีไหมคะ อยากรู้ว่าเห็นว่าเป็นยังไงกันบ้าง ^^ ปล. ชื่อเรื่องเป็นอีกหนึ่งอย่างที่มีความเป็นเอกลักษณ์ของท่านนะคะ คือต้องอ่านจบจึงจะรู้ว่าหมายความว่ากระไร 555+ “ปาริชาตลวง” มาเฉลยในหน้าเกือบสุดท้ายเลยคะ พอ ๆ กับ “แม้ความตายมาพราก” เลย อ่านตั้งนานสงสัยว่าทำไมความตายต้องมาพรากด้วย พอ ๆ กับเรื่องนี้ที่สงสัยว่าทำไมเกี่ยวกับปาริชาตตรงไหน แล้วทำไมต้องลวง ด้วย??   Create Date : 03 กุมภาพันธ์ 2553     Last Update : 3 กุมภาพันธ์ 2553 16:53:24 น. Counter : 1124 Pageviews.   6 comment Share Tweet

• hally18
• เมฆชรา
• กล้ายางสีขาว
• นัทธ์
• mesaya
• หนึ่งคิด
• pichayaratana
• patsita
• thai-music
• ปลายทางของสายรุ้ง
• vaswara
• boonkong
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com