ว่าจะเข้ามาเล่าชะตากรรมของลูกนกเขา เหยื่อกรรมต่อจากตอนแรก ก็เพิ่งมีโอกาส
เรื่องก็คือ
มันหาย สบายดี กลับไปหาพ่อแม่แล้ว เชื่อไหม!!!!
เราเองยังงงเลย
เพราะหลังจากการรักษาโดยพาไป ER ณ คลีนิคสัตว์แพทย์ เราก็เอาเจ้านกกลับมาบ้าน ใส่ลังไว้ 1 คืนดูอาการ ก่อนตัดสินใจเรียกน้องบี ผู้สามารถประหนึ่งราชินีของสัตว์เลี้ยงนานาพันธ์มาช่วย น้องบีก็รับไปพักฟื้นที่บ้าน เพราะนกยังต้องกินอาหารเหลว ส่วนเราก็ ไม่รู้เรื่องการเลี้ยงนกเขา นกเรา นกใครเอาเสียเลย
5 วันผ่านไป บีโทร.มา บอกว่า นกเริ่มจิกกินอาหารเองได้แล้ว
รุ่งขึ้นก็เอามาส่งคืน...........แหมมมมมม
ทำอะไรไม่ถูก ปรึกษาหารือกันแล้วตัดสินใจว่าจะเลี้ยงไว้ในกรง เช้าแขวนหน้าบ้าน(ใต้ต้นไม้ ที่พ่อแม่มันทำรังอยู่) เย็นเก็บไปหลังบ้าน แล้วค่อยคิดว่าจะเอาไง
ปัญหาคือ ลูกนกมันยังบินไม่ได้ ส่วนคุณชายแมวก็ต้องออกมานอกบ้าน เดิน เล่น จับสัตว์ อยู่ทุกวัน ตอนนี้ลองเหลื่อมเวลา ปล่อยให้นกออกมาเดินเล่นบ้าง ท่าทางมันก็ชอบ เดินจิกหนอน เก็บเม็ดหญ้ากินไป พอหมดกะ เก็บนก ปล่อยแมว บางทีนกเบื่อโลกกว้าง เดินเข้ากรงเองเลย
ขวัญก็นั่งมองนกในกรง ทำตาดุโหด เหมือนแมวในการ์ตูนทวีตตี้ แต่เดี๋ยวก็เบื่อ เดินหนีไปทำอย่างอื่นเอง วันละหลายรอบ ส่วนลูกนกไม่ยักสะทกสะท้าน เฉยๆ มองตอบด้วยละ แน่มากกกกก
2-3 วันต่อมา พ่อแมวเกิดไอเดีย คืนนกสู่ธรรมชาติ ประมาณว่า คิดเอาเองตามสารคดีNGทั้งหลายแหล่ที่ดูอยู่
แต่จะทำยังไง รู้ๆอยู่ว่าลูกนกมันทำอะไรเองก็ไม่เป็นแน่ เมื่อออกมาจากรัง มันเล็กมาก พ่อแม่ก็คงมารับกลับไปเลี้ยงไม่ได้แล้ว แถมวันก่อนเราไล่จับมัน ขนหางหลุดมากระจุกใหญ่ เสียศูนย์ไปอีก
"ต้องสอนให้มันบิน!!!!" เราฟันธง เพราะคิดทางอื่นไม่ออก
เสร็จละสิ
เหอ เหอ ใครฟัง ก็คิดว่าเราบ้า
คุณอาถามว่า เราจะให้สามีกางปีก กระพือๆๆๆๆสอนนกหรือ
เปล่า...สามีใช้วิธีวิ่งต้อน ไล่ราว ให้มันตกใจ ซึ่งเราไม่เห็นด้วย แต่เขาจะทำน่ะ
มันบินไปประมาณ 7 พึ่บ ก็ชนกำแพงบ้าน ตกปุ๊ ลงมายืนงง แอ๊บเนียนๆจิกหนอนต่อ เหมือนว่าไม่ได้ทำเป็นบินเล้ยย กี่ทีๆก็แบบนี้ เฮ่อ
อีก 3 วันต่อมา เราปล่อยมันก่อนออกจากบ้าน พอกลับมา หาไม่เจอค่ะ
บีแวะมา ช่วยกันหาถึง 3 ทุ่ม ยังไม่เห็น เลยจนใจ ฝนตกทั้งคืน เป็นห่วงมันจัง รุ่งเช้าก็ไม่มี
เรากับสามีคุยกัน ต่างก็มั่นใจว่านกมันไม่เป็นไร ต้องอยู่ในสนามหน้าบ้านนี่แหละ แต่อยู่ไหน ไม่รู้จริงๆ
เย็นนั้น มันปรากฏตัวอยู่บนคาคบไม้สูงจากพื้น 2 เมตร นั่งปุ๊กลุก หน้าตาไม่รู้ไม่ชี้มองเรา
เรา 2 คนดีใจมากที่มันยังอยู่ดี ให้มันอยู่ไปละกัน
อีกวัน เห็นมันอีก
คราวนี้ยังอยู่บนต้นไม้ แต่เป็นอีกต้น ต้นที่พ่อแม่มันทำรัง ดูมันปกติทุกอย่าง เหมือนไม่เคยมีอะไรทำให้ชีวิตนกๆสะดุด
เราดีใจกันจนไม่รู้จะดียังไง สามีคงดีใจที่ไม่ต้องบินให้นกดูเป็นตัวอย่าง ส่วนเราดีใจ เพราะไม่อยากเลี้ยงมันในกรงตลอดชาติ
เก่งๆๆ กลับบ้านได้เอง พ่อแม่ก็ต้องยอมเลี้ยง ช่วยเหลือตัวเองได้จริงๆ
จัดการเก็บกรงนกเพราะไม่ต้องใช้
ไม่น่าตั้งชื่อมันแบบนี้เลย ฉลาดออก
เรียกมัน "น้องบื้อ" ผิดไปแล้วจริงจริง