• บ้านเล็กในฟาร์มเล็ก..เล็ก
• ปฏิบัติการพึ่งตนเอง
• เรียนรู้จากกัลยาณมิตร
• เมนูจากธรรมชาติ
• สตูดิโอท้องทุ่ง (familyfarm studio)
• portfolio งานทำหนังสือ
• for my blog

คับที่ (ก็) ปลูกได้ เมื่อปลายเดือนสิงหาคม ต้นเดือนกันยายน ได้จ็อบเล็กๆ เป็นงานด่วน พิสูจน์อักษร หนังสือเนื่องในโครงการประกวดสวนผักในบ้านฉัน ซึ่งเป็นส่วนหนี่งในงานมหกรรมสมุนไพรแห่งชาติครั้งที่ ๖ การประกวดเริ่มต้นประชาสัมพันธ์ก่อนหน้ามาหลายเดือน จากแต่เดิมที่ตัวเองเห็นข่าวโครงการ ก็รู้สึกเฉยๆ ปนขำๆ ด้วยคิดว่า เออนะ คนเมือง เห่อแนวใหม่อีกแล้วหรือนี่ แล้วจะมีคนประกวดเหรอ ถ้าประกวดก็คงเป็นแบบตกแต่งเพื่อการประกวดโดยเฉพาะหรือเปล่า วิถีชีวิตจริงๆ คงไม่ได้พึ่งพาผักในสวนเท่าผักในซุปเปอร์มาร์เก็ตหรอก แต่จากการมีโอกาสได้อ่าน "สวนผักของคนเมือง ๙ เรื่องราวสีเขียวของเหล่าคนเมืองมือเปื้อนดิน ใจเปี่ยมสุข๙ คนเมือง มื้อเปื้อนดิน ใจเปี่ยมสุข" ที่รวบรวมเรื่องราวของผู้เข้าร่วมประกวดสวนผักและได้รับรางวัลประเภทต่างๆ ก็ทำให้ได้เห็นมุมมองแห่งเมืองที่ต่างไป "เป็นเรื่องเกินความคาดหมายที่มีเหล่า “คนเมือง” ส่งสวนผักประเภทต่างๆเข้าร่วมโครงการจำนวนมาก จากที่เคยมองว่าในเมืองโดยเฉพาะกรุงเทพฯ พื้นที่น้อย ไม่มีดิน คนไม่มีเวลา เห็นจะต้องเปลี่ยนมุมมองเสียแล้ว เรื่องราวในหนังสือเล่มนี้ทำให้เห็นว่า ไม่มีข้อจำกัดในหัวใจสีเขียวของพวกเขาเหล่านั้น" ที่สำคัญหนึ่งในผู้ได้รับรางวัลก็เป็นกัลยาณมิตร เพื่อนรุ่นน้องตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย และยังติดต่อพูดคุยกันอยู่เสมอ ซื้อข้าวของให้เจ้าตัวยุ่งมากกว่าแม่ซื้อให้ซะอีก น้องอิ๋ว ทำให้เราเกิดความรู้สึกอายเล็กๆ เพราะบ้านของน้องอิ๋วนั้น เขาบรรยายไว้อย่างนี้ “อาคารพาณิชย์ 4 ชั้นครึ่ง ด้านหน้าอยู่ห่างถนนครึ่งเมตร มีทางเท้าเป็นหน้าบ้าน มิหนำซ้ำยังอยู่ติดสี่แยกไฟแดง ทั้งวันทั้งคืนเลยมีแต่เสียงรถยนต์ หลังบ้านยังเป็นโรงงานทำใบเลื่อย ทั้งวันก็ได้ยินเสียงตัดเหล็กให้เป็นรูปฟันเลื่อย...” ดาดฟ้าพื้นที่เพียง ๔ ตารางวานี่เองที่เคยได้ยินผ่านๆ ตา เวลาแชทกันทางเอ็มเอสเอ็น ว่าเป็นพื้นที่ปลูกผัก จากดาดฟ้าแคบๆ ที่เคยเป็นแค่ที่ตากผ้า เวลานี้เต็มไปด้วยต้นไม้ กระถาง กระบะ ใส่ผักสวนครัวและสมุนไพรรวมกันมากมายหลายชนิด อิ๋วเรียกว่า "สวนกระถาง"มีทั้งผัก สมุนไพร และต้นไม้ต่างๆ มีทั้งที่อิ๋วลงแรงขนขึ้นบันไดมา ทั้งกระถาง ทั้งดิน ทั้งมูลวัว และทยอยหาเมล็ดพันธุ์พืชมาปลูกอยู่เรื่อยๆ จะมีที่ไม่ได้หามาก็คือ “ตำลึง” เพราะ “เพื่อนมีปีกตัวน้อย” เอามาปลูกให้ อิ๋วจึงตั้งใจปลูกต้นตะขบและข้าวไว้เพื่อเพื่อนมีปีกตัวน้อยเหล่านี้โดยเฉพาะ ต้นกระถินที่โตมากแล้วก็มีนกมาทำรัง และยังมีนกอีกหลากชนิดที่แวะเวียนมาเยี่ยมเยียนสวนกระถางแห่งนี้บ่อยๆ คงรู้ว่าเจ้าของสวนรักการดูนกเป็นชีวิตจิตใจ ทุกวันนี้สวนกระถางดาดฟ้าของอิ๋ว ที่เริ่มจากการปลูกถั่วเขียวกับแมงลักในกาละมัง ยังมีข่า มะกรูด ตะไคร้พริกขี้หนูสวน ผักชีฝรั่ง กะเพรา โหระพา ขึ้นฉ่าย ผักหวาน คูน กวางตุ้งคะน้า ส้มจี๊ด กระชาย ไพล ใบบัวบก ฟ้าทะลายโจร ผักบุ้ง ฯลฯซึ่งสามารถเลี้ยงปากท้องคนในครอบครัวได้จริงๆ แล้ว (แหะแหะ เว่อไปไหมอิ๋ว) การประกวดครั้งนี้อิ๋วได้รางวัวดีเด่น ประเภทสวนดาดฟ้า รับรางวัลไปเมื่อวันที่ ๖ กันยายน ที่ผ่านมา ของรางวัลที่ได้รับทั้งเยอะทั้งหนักเพราะว่าเป็นข้าวสาร อิอิ ข้าวสาร น้ำตาลปึก น้ำยาล้างจาน ไข่ไก่หนึ่งแพ็ค ขี้ผึ้ง สบู่ ยาสระผมน้ำมันมะพร้าว น้ำมันงาอย่างละขวดเมล็ดพันธุ์อย่างละนิดอย่างละหน่อย หนังสือ แล้วก็เงินรางวัลสองพันบาท อิ๋วว่าจะบริจาคให้กลุ่มชุมชนชาวสวน “เราไม่มั่นใจผักในตลาด ไม่รู้ว่าชุบน้ำยาอะไรมาบ้างหรือเปล่าแต่สำหรับผักที่เราปลูกเอง มันอร่อย สด เด็ดปุ๊บกินปั๊บ เวลาที่ได้กินเกินจะบรรยาย...” สุดารัตน์บอกเล่าด้วยดวงตาเป็นประกาย อืม พี่พอจะนึกถึงประกายตาวิบวับ ปานนางเอกการ์ตูนญี่ปุ่นเวลาทำซึ้งของอิ๋วออกนะ แต่อย่ามาบ่นก็แล้วกันว่าไม่มีที่จะตากผ้านะ เหอเหอเหอ ติดตามผลงานน้องอิ๋วในการทำเว็บไซต์ให้ ท่านอาจารย์ไพศาล วิสาโล เจ้าอาวาสวัดป่าสุคะโต ที่น้องอิ๋วเคยไปบวชศึกษาพระธรรมได้ที่ //www.visalo.org //www.bloggang.com/mainblog.php?id=visalo //www.oknation.net/blog/visalo   Create Date : 14 กันยายน 2552     Last Update : 14 กันยายน 2552 15:26:40 น. Counter : 365 Pageviews.   1 comment Share Tweet

• แม่น้องกะบูน
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com