นี่แหละ..............
เคยคิดบ้างไหม ในแต่ละวันที่ผ่านไป อยู่ไปเพื่ออะไรกัน ทำเพื่ออะไรหรือว่าเพื่อใครกัน กับคำถามที่มีมากมายและบางคำถามก็ยังค้นหากับคำตอบที่ยังไม่เจอสักที ชีวิตที่ดูเหมือนจะเรียบง่าย แต่ในใจก็ยังวุ่นวาย สับสน ฉันเองก็ยังใช้ชีวิตที่เหมือนคนปกติที่คนๆๆนึงควรจะเป็น แต่บางคำถามที่มันอยู่ในใจ ความเหงา ความเศร้า การรอใครสักคน การรอความรักที่แท้จริง รักใครสักคนที่คิดว่าเค้าคือคนสุดท้าย แต่ความกลัวก็ทำให้เกิดความรู้สึก ความท้อแท้ เบื่อหน่าย ทำไมมันชอบผุดขึ้นมาอยู่ในหัวอยู่เรื่อยไป และบางครั้งก็เหมือนมันจะเรื้อรังไม่ยอมหลุดไปจากความคิดในส่วนลึกทุกที นี่ใช่มั้ยที่เค้าเรียกกันว่าคือความ เวิ่นเว้อ คำๆๆนี้ที่เคยมีคนถามฉัน ว่ามันแปลว่าอะไร ฉันก้ไม่รู้ว่าจะอธิบายหรือว่าแปลให้เค้าเข้าใจอย่างไรดี อาการลักษณะเหล่านี้ละมั้งคือคำนิยามของมัน แปลกใจอยู่นิดนึง ว่าฉันที่ดูเหมือนคนที่เข้มแข็ง คนที่สนุกสนาน คนที่ไปไหนก็มีแต่รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ แต่ข้างใน มันเหงาจัง มันเงียบมาก มากซะจนบางที อืม แกเป็นบ้าไรไปวะ เพราะบางทีฉันก็ไม่อยากที่จะมีใคร อยากที่จะอยู่แบบนี้ เพราะอาจจะกลัวกับความผิดหวัง ความเสียใจ เลยไม่อยากจะคิดเรื่องแบบนี้ จนบางทีทำให้ฉันปิดกั้นอะไรดีๆๆหลายๆๆอย่างที่จะเข้ามาในชีวิต ก็แค่รู้สึกว่าบางทีฉันยังไม่พร้อมนี่หว่า แต่ก็นั่นแหละ บางทีความเหงา ก็เข้ามาเคาะความคิดให้ฉันคิดอีกละ สรุปแล้วชีวิตต้องการอะไรกันแน่ ถึงบอกว่าฉันยังสับสน หรือว่าชีวิตยังหวังที่จะรอใครคนนั้นจริงๆๆๆอยู่ใช่มั้ย ไม่เจอ ก็อยู่ไปแบบนี้แหละ อืม คงจะใช่แหละ เฮ้อเอาไรมาก ก็คงใช้ชีวิตมันไปแบบนี้แหละ อย่างน้อยๆๆก็ยังมีเพื่อน มีพ่อแม่ ครอบครัวที่น่ารัก มีงานที่ต้องทำ แค่นี้ก็เพียงพอแล้วใช่มั้ย ถึงแม้วันนี้จะหาใครคนนั้นไม่เจอ แต่ก็ยังหวังว่าสักวันนึงคงเจอ