พัฒนาการลูกน้อย วัย 4-5 เดือน

เวลาผ่านไปไวเหลือเกิน แองเปาตัวโตขึ้นมาก น้ำหนักเกือบ 8 กิโลแล้วเจ้าคะ
จากขวบเดือนที่ 4 ย่างเข้าสู่เดือนที่ 5 น้องแองเปาของแม่ เริ่มหัดนั่ง
จริงๆแล้วไม่ได้ตั้งใจจะหัดหรืออะไร แต่ว่าเหมือนหนูน้อยจะพร้อมแล้ว

คุณแม่กับคุณน้าของหนู แอบมาทักว่า ทำไมจับให้นั่งเร็ว กลัวว่าหนูจะหลังงอ
แต่ในคู่มือเลี้ยงลูก ก็แนะนำว่า ถ้าเด็กเค้าพร้อมเค้าก็จะบอกให้รู้เอง

กรณีแองเปา ถ้าไม่จับให้นั่ง จะงอแง และพยายามลุกขึ้นมานั่ง ทำท่าเหมือนเวลา ซิทอัพ ยกศรีษะและไหล่ขึนมา ซึ่งถือว่าเป็นพัฒนาการอีกขั้นของน้องแองเปา

แองเปาไม่ยอมคว่ำ หรือ หงาย เหมือนกับเด็กคนอื่นเลย (ในวัยเดียวกัน) หนูเคยคว่ำ หงาย  เป็นครั้งคราว ตอนช่วง 3 เดือน แต่หลังจากนั้นก็ไม่เคยเห็นอีก แม่กังวล เลยถามคุณหมอ คุณหมอบอกว่า หนูไม่จำเป็นต้องคว่ำหรือหงาย ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร (แม่ก็โล่งใจหน่อย กลัวหนูจะช้า)

4เดือน 2 สัปดาห์ แองเปาเริ่มหัดนั่งโดยใช้มือช่วยคล้ำ นั่งแบบโย้ไปเย้มา เหมือนตุ๊กตาล้มลุกเลย

ุ

บันทึกน้องแองเปา ขวบเดือนที่ 3-4

ลูกของแม่เป็นเด็กอารมณ์ดี น้องชอบผู้คน จะยิ้มแล้วก็หัวเราะถ้าถูกใจ
หนู คอแข็งมากขึ้น ยกศรีษะขึ้นได้ 90 องศา แล้วชอบสำรวจสิ่งต่างรอบๆตัว

เป็นผู้ฟังที่ดี เวลาแม่ให้น้องกินนม พอมีคนพูดอะไร เหรอมีเสียงอื่นๆเข้ามาแทรก น้องจะหยุดดูดนมและฟังเสียงนั้น
น้องเริ่มมีเสียงหัวเราะ เวลาตื่นเต้นก็จะกรี๊ดสั้นๆ ฮ่าๆๆ น่ารักดี บางครั้งน้องมองแด๊ดดี้หรือแม่ผ่านกระจกและยิ้ม

วันที่ 12 ก.ค มีนัดเล่นกับน้องคามิล่า

ขวบเดือนแรก พัฒนาการของหนูเริ่ม เพิ่มมากขึ้น น้องแองเปาเริ่มหัดพูดอ้อแอ้ๆ ยิ้มหวาน (ยิ้มจริงๆ)สายตามองเห็นได้ชัดขึ้น ชอบมองสิ่งรอบๆตัว โดยเฉพาะรูปภาพ และสิ่งของที่มีสีฉูดฉาด บาดตา...

แม่พยายามให้หนูน้อยนอนคว่ำ เพื่อบริหารกล้ามเนื้อ ได้แป๊บๆ ก็เริ่มหงุดหงิด (ไม่ชอบนอนคว่ำเอาซะเลย)

สัปดาห์ที่ 5 น้องแองเริ่มนอนหลับตอนกลางคืนนานขึ้น 5 ชั่วโมง (บางคืนก็ 7 ชั่วโมง แม่ช๊อบชอบ) และ ตื่นขึ้นกินนม ประมาณ สิบห้านาที แล้วก็หลับต่อ ตื่นอีกทีประมาณ 7-8 โมงเช้า ตื่นได้สองชั่วโมงกว่า 10 โมงครึ่ง ก็นอนหลับช่วงเช้า ชั่วโมงนึง ช่วงบ่ายก็นอนกลางวัน อีก สองรอบ รอบบ่ายโมง และ บ่ายสี่โมง

ช่วงเดือนแรก แม่อาบน้ำให้น้องแอง สัปดาห์ล่ะ 2 ครั้ง พอเข้าสัปดาห์ที่ 6 แม่อาบน้ำให้หนูทุกวันเลย เวลาอาบน้ำก็ ตอนสองทุ่ม อาบน้ำเสร็จ เล่นกับแด๊ดดี้ กินนม และเข้านอนตอน สี่ทุ่มครึ่ง

น้องแองชอบอาบน้ำ ไม่เคยร้องสักแอะ ตอนแรกแม่คิดว่าหนูจะร้อง เพราะ ตอนหนูแบเบาะ แม่เปลี่ยนผ้าอ้อมหนูชอบงอแง แต่เดี๋ยวนี้หนูเก่งแล้วครับ ไม่ร้องล่ะ

รูปวันที่ 19 พ.ค น้องแองเปาชอบอาบน้ำครับ สดชื่น สบายตัว

วันที่ 10 พ.ค รอยยิ้มของแท้ ครั้งแรก เมื่อน้องแองเปา อายุได้ 5 สัปดาห์

วันที่ 31 พ.ค น้องแองเปาอายุ 8 สัปดาห์ น้องเริ่มสนใจโมบายแขวนแล้วคะ

วันที่ 4 มิ.ย ไปช้อปปิ้งกับหม่ามี้ รถเข็นน่ารักมาก

วันที่ 6 มิ.ย พาน้องแองเปาไปฉีดวัดซีนครบรอบสองเดือน หนูน้อย น้ำหนัก 12 lbs 5 oucnces ยาว 24 นิ้วขอรับ

แม่ขอให้หนูแข็งแรง เป็นเด็กดีของแม่ตลอดไปนะคะ  แม่รักน้องที่สุดเลย.. :)

วันที่ 7 เมษายน 2555

วันนี้เป็นวันที่แม่กับแด๊ดดี้พาหนูน้อย แองเปา กลับบ้าน ช่วงเช้าของวันนี้ก็มีพยาบาลจากแผนกต่างแว่ะเข้ามาเยี่ยมเยือน เชคสุขภาพ ตรวจประสาทสัมผัสต่างๆ และแล้ว เวลา 11 โมงเช้า คุณหมอก็พาหนูไปคลิบหนังเจ่าะจ๋อ (Circumcision) ที่นี่เค้าจะให้คุณแม่ตัดสินใจว่าต้องการให้ลูกชายคลิปหนังหรือไม่ 

แม่ตัดสินใจให้หนูคลิบ โดยความเห็นส่วนตัวแม่ว่ามันสะอาดกว่า และไม่หมักหมม แม่รู้ว่าหนูเจ็บ แต่เพื่อผลพวงในอนาคต แด๊ดดี้กับแม่คิดว่ามันเป็นตัวเลือกที่ดีสำหรับหนู  คุณหมอใช้เวลาประมาณ สิบนาทีกว่าๆ พยาบาลก็พาหนูกลับเข้ามาหาแม่ ตอนนั้นหนูหลับสนิท พออีกชั่วโมงต่อมา หนูเริ่มร้องไห้ ไม่ยอมหยุด ไอ้เราก็เป็นคุณแม่หมอใหม่ ไม่เคยเลี้ยงดูเด็กมาก่อน ก็ทำอะไรไม่ถูก แม่เรียกคุณพยาบาลให้มาช่วย...หนูก็ยังไม่หยุดร้อง  แม่ล่ะอยากจะเจ็บแทนหนู สุดท้ายแม่ก็เอาหนูมาโอ๋เอง แม่อุ้มหนู ร้องเพลงโปรด เพลงไม้วิเศษ ของพี่มอส  "หากว่าฉันมีไม้วิเศษ เสกอะไรได้เอง อยากจะขอเสกของที่มี เป็นอะไรดีๆให้เธอ......" ร้องไป ฮัมเพลงไป ในที่สุดหนูก็หยุดร้อง กินนม แล้วก็หลับพล่อยไป ยาวเลย

พอเวลาบ่ายโมงครึ่ง คุณหมอก็ปล่อยให้กลับบ้านได้ แด๊ดดี้อุ้มหนูใส่ car seat หนูก็ยังหลับอยู่ วันนั้นอากาศเย็นๆ ไม่หนาวไม่ร้อน มาถึงที่บ้านเกือบบ่ายสามโมง หนูยังคงหลับสนิท  วันนั้น ปู่กับย่า และ พี่ต๊อกแต๊กมาเยี่ยมหนูด้วย พี่ต๊อกแต๊กนำกับข้าวมาให้ มี ไก่ผัดขิง หมูผัดกระเพรา (ใจดีจริงๆ) 

หลังคลอดใช้เวลาพักฟื้นประมาณสองอาทิตย์ ช่องคลอดหายบวม เดินเหินได้เป็นปรกติ

แม่ดีใจที่หนูดูดนมได้ และแม่ก็ไม่มีปัญหาเรื่องน้ำนม

วันแรกที่พาหนูกลับมาบ้าน หนูกันไม่หยุดเลย บางทีดูดนมเป็นชั่วโมง สองชั่วโมง จนหัวนมแม่เจ็บมาก ดีที่มีครีมลาโนลินช่วยไว้

ส่วนเรื่องนอน ก็เหมือนทารกทั่วๆไป นอนตอนกลางวัน กินตอนกลางคืน อาทิตย์แรก หนูตื่นขึ้นมาทุก 2-3 ชั่วโมงเลย ทำเอาแม่กับแด๊ดดี้เหนือย อ่อนเพลียไปตามๆกัน

อาทิตย์ที่ 2-5 เริ่มดีขึ้น นอนยาวหน่อย 4-5 ชั่วโมง แม่ก็ยังพอได้พักบ้าง
แต่เรื่องกินนี่สิ หิวทุกๆ สองชั่วโมง ถ้าแม่ให้นมไม่ทันใจ พ่อคู๊ณณณณ กรี้ดลั่นบ้านนนน

น้องแองเปาเป็นเด็กที่คอแข็งมาก ตั้งแต่แรกเกิดเลย แม่พยายามประคองคอหนู แต่หนูฝืน อยากจะตั้งคอเอง ฮ่าๆๆ (เด็กอะไรก็ไม่รู้) แต่แข็งยังไงก็ยังต้องคอยระวังอยู่ดี โย้เย้เหลือเกิน

โดยสรุปน้องแองเปาเป็นเด็กเลี้ยงง่ายมาก ไม่งอแงเลย ยกเว้นตอนโมโหหิว ฮ่าๆๆๆๆ

รูปนี้ถ่ายวันอาทิตย์ที่ 8 เมษายน 2555 วันอีสเตอร์ ลุงๆป้าเอาตุ๊กตาและของเล่นมาให้น้องแองเปาด้วย

เสื้อผ้าชุดแรก ที่น้องแองเปาใส่กลับบ้าน วันที่ 7 เมษายน

วันที่ 11 เมษายน น้องแองเปาไปหาหมอครั้งแรก วัดน้ำหนักได้ 7lb 12 ounces, ยาว21.25  น้ำหนักเพิ่มขึ้นมา 1 ออนซ์ ในหนึ่งอาทิตย์ (ปรกติเด็กๆเค้าน้ำหนักลดกัน น้องแองกลับเพิ่ม แหม๋ ก็เล่นกินซะ!!)

แม่รักลูกที่ซู้ดดดดเลยย....

หลังจากคลอดหนูน้อยออกมา ก็ไม่ค่อยได้มีเวลาเลย มีเพื่อนๆ ญาติๆ มาเยี่ยมตลอด
ช่วงนี้ก็เพลาๆลงมาบ้างแล้ว ปีมังกรทองนี้ มีลูกเล็กเด็กแดงเกิดกันมาเยอะแยะมากมายยย ฮ่าๆๆ น้องหนูเลยจะมีเพื่อนเล่นวัยเดียวกันเยอะแยะเลย...

ในวันพุธที่ 4 เมษายน 2555 แม่มีนัดตรวจครรภ์ คุณหมอได้ตรวจปากมดลูก คุณหมอว่า "ปากมดลูกเปิด 2 cm แล้วค่ะ ไม่น่าจะเกินอาทิตย์นี้ "(กำหนดคลอดหนูวันที่ 7) คุณหมอว่า อาจจะมีเลือดออกเป็นผลจากการตรวจภายใน พอตรวจเสร็จ แม่ก็ไปช้อปปิ้ง ลัลลล้าา...พอตกเย็น เลือดออกจริงๆ (แต่เอ มันเยอะขนาดนี้เลยเหรอ!??) ก็ไม่ได้กังวลอะไร ตกค่ำอาการปวดท้อง และหลังช่วงล่าง ก็มาเยือน ปวดถึ่ๆ นานๆ มาก แต่ยังไม่รุนแรงเท่าไหร่ เวลาผ่านไป ก็ยังปวดอยู่ ปวดถึ่ ทุก 3 นาที นาน 1 นาทีเต็มๆ เป็นแบบนี้ทั้งคืน แม่กับแด้ดดี้ไม่ได้นอนกันทั้งคืนเลย (แด้ดดี้นอนไม่หลับเพราะว่าแม่พลิกตัวไปมา) พอประมาณตีห้าครึ่ง ของวันรุ่งขึ้น คิดว่าปวดท้องจะคลอดลูกจริงๆ เลยตัดสินใจโทรหาคุณหมอ มีพยาบาลรับสาย สอบถามอาการ วันกำหนดคลอด แล้วก็โอนสายให้คุณหมอ คุณหมอก็นัดแนะไปเจอที่ รพ.

ไปถึง รพ. ประมาณ 7 โมงเช้า เปลี่ยนชุด พยาบาลเข้ามาตรวจ ต่อสายโน่นสายนี่ วัดความดัน การเต้นของหัวใจหนูน้อย โอเค ทุกอย่างปรกติ สักพัก หมอฝึกงานก็เข้ามาคตรวจ บอกว่า ปากมดลูกเปิด 3 cm  ไอ้เราก็ โอววว ปวดท้องทั้งคืนเพิ่มแค่ 1 cm

ในระหว่างที่อยู่ที่ รพ. คุณพยาบาลก็ดีมากๆเลยคะ พยายามหาวิธีให้เรารู้สึกสบายที่สุด เอาโยคะบอล มาให้ แด้ดดี้ก็นวดเอว สะโพกบ้าง พาเดิน ช่วงเช้าของวันนั้นหิมะตกปรอยๆ วิวนอกหน้าต่างสวยมาก แต่อาการปวดท้องนี่สิ ทำให้ไม่อยากทำอะไรๆเลย แม่เตรียม laptop, ipod และ หนังสือต่างๆ มาไว้อ่านมากมาย..แต่ไม่ได้ใช้อะไรสักกะอย่างเดียว ฮ่าๆๆ ราวๆ 11 โมงเช้า แม่ก็ลงอ่างน้ำอุ่น ก็ผ่อนคลายอาการปวดหลังได้บ้าง พอนานๆเข้า ปวดหนักเข้าไปอีก ปวดนานๆ แต่ถึ่กว่าเดิม แทบจะไม่ได้พัก แม่กรี้ดไปหลายรอบ จนแด้ดดี้ระอาาา (ตอนนี้ใครพูดอะไร ทำอะไรก็ไม่ได้ช่วยแล้ว ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน) พอราวๆ บ่ายสองครึ่ง บอกคุณหมอว่า ขอ Epideral ล่ะกัน ไม่ไหวแล้วจริงๆ ไม่สนใจแล้วว่าปากมดลูกจะเปิดได้แค่ไหนแล้ว ตอนนั้นรู้สึกจะเป็นลม เพราะความเหนื่อยล้า ไม่ได้พักผ่อน ไม่ได้ทานอะไรเลย ตั้งแต่หัวค่ำของวันพุธ ได้แต่ดื่มน้ำ ดื่มนม (รอดมาได้เพราะนมถั้วเหลืองเนี่ยแหละ) เพราะทานอะไรไม่ลงเลย ความตั้งใจที่จะคลอดหนูในน้ำ ก็ล้มเหลว... แต่ถ้าหากแม่ดันทุรัง เราสองคนอาจไม่รอดก็ได้...

เวลาบ่ายสามครึ่งได้ Epideral แม่ก็หายปวดหลังเป็นปลิดทิ้ง เหมือนขึ้นสวรรค์ คุณหมอตรวจ ปากมดลูกเปิดไป 7 cm เหลืออีก 3 cm ช่วงนั้นก็มี คุณปู่ คุณย่า คุณลุงลี เอริก้า และ ป้าแอมมี่ เข้ามาเยี่ยม ราวๆบ่ายสี่ ด้วยความเหนื่อยล้า แม่กับแด๊ดดี้ ก็พล่อยหลับไป ด้วยความเพลีย ราวๆ หกโมง อาการปวดหลังมันเริ่มมาอีกแล้ว ทนปวดหลังได้สักพัก พยาบาลก็สงสัยว่าทำไมถึงยังปวดอยู่ ปรากฎว่าคุณหมอที่บล๊อคหลังให้ ไม่ได้ต่อสายยาชาเข้ากับ ไอวี (ซะงั้น) แต่พอต่อสายเข้าแล้ว ก็ยังคงปวดอยู่ดี แต่ก็โอเค อย่างน้อยก็ได้พักผ่อนไปอย่างน้อย 2 ชั่วโมงแหละ อีกอย่าง ตอนนั้นปากมดลูกเปิด ประมาณ 9 cm

เวลาประมาณ 19.15 น. คุณหมอทำคลอดก็เข้ามาอีก โอเคค่ะ ได้เวลาเบ่งแล้ววว
ไอ้เราก็ โอววว ในที่สุด ก็ถึงวินาทีนี้แล้ว...

คุณหมอก็จัดการเจาะน้ำคล่ำบริเวณศรีษะของหนู (น้ำคล่ำแตกเป็นบางส่วน แต่ไม่ทั้งหมด)  คุณพยาบาลก็อธิบายวิธีการเบ่ง และ หายใจควบคู่กันไป โอเค เบ่งงงงงงง พักกก เบ่งงงงง พักกกกก  คุณหมอว่า "เห็นศรีษะเด็กแล้วค่ะ"  ไอ้เราก็ หา เบ่งตั้งนานเพิ่งจะเห็นศรี๋ษะ เราก็เลยขอดู คุณพยาบาลจะส่องให้ดูในกระจก...คราวนี้เราก็เลยยิ่งเบ่งใหญ่เลย เพราะอยากจะเห็นหนูเร็วๆ

เอ้า เบ่งงงงงงงงงงงง พักกกกกกก เบ่งงงงงงงงงงงงงง พักกกกกกก (แม่ไม่ค่อยจะพัก เพราะยังรู้สึกอย่างเบ่งอยู่ ฮ่าาา) คุณหมอก็บอก ให้เบ่งไปกับ  contraction นะคะ เอ้า เบ่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง (พยายามบอก อย่าเพิ่งหยุดนะคะ) แด้ดดี้อยู่ข้างช่วยพยาบาลจับขาแม่  เบ่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง  "ศรีษะเด็กออกมาแล้วคะ" ตอนที่ส่วนที่กว้างที่สุดของศรีษะหนูออกมา แม่พยายามเบ่งสุดแรงแล้วก็ไม่หยุดเลย เพราะถ้าหยุดหนูจะกลับเข้าไปใหม่ พอศรีษะทั้งหมดออกมา  มันรู้สึกแสบๆ ร้อนๆ คุณหมอก็ว่า อย่ากังวลกับ burning sensation  ให้เบ่งต่อไป เอ้า เบ่งงงงงงงงง แขนหนูออกมาแล้ว เบ่งงงงงงงงงงงงงงง ขาออกมาแล้ว อุแว๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  แม่ได้ยินเสียงหนูแล้ว เฮ้อ ในที่สุด.... พยายาลก็ว่าเบ่งอีกครั้งหนึ่งค่ะ เบ่งงง ถุงน้ำคล่ำออกมา...

คุณพยายาลอุ้มหนูมาให้แม่ทันที ตอนที่แม่เห็นหนูครั้งแรก รู้สึกบอกไม่ถูก (นึกในใจหนูน้อยหน้าตาขี้ริ้วจริงๆๆ ฮ่าๆๆ) หน้ากลมบ๊อก ผิวใส ไม่มีไขเลย แข็งแรงมาก ดิ้นดุ๊กดิกเหมือนปลา แม่ลองให้นมหนูครั้งแรก หนูดูดสักแป๊บ แล้วก็ปล่อย แล้วก็มองหน้าแม่ คุณหมอก็ว่า ให้ลองอีก ดูท่าทางหนูน้อยจะสนใจ แม่ก็ลองอีกหนูน้อยก็ดูดนมได้ แต่ก็เก้ๆกังๆ ฮ่าๆๆๆ สักพักคุณหมอก็อุ้มหนูแล้วให้แด๊ดดี้ ตัดสายสะดือ ตอนแรก แด๊ดดี้ก็กล้าๆ กลัวๆ สุดท้ายก็ตัดสำเร็จ พยายาล พาหนูไปทำความสะอาด ชั่งน้ำหนัก วัดความยาว ยอดตา vitamin K  แล้วก็อุ้มหนูมาให้แม่ให้นมต่อ.... เป็นอันเสร็จพิธี :)

หนูน้อย เดวิน เดเนียล ราสโค่ว์  เกิดวันพฤหัสบดี ที่ 5 เมษายน 2555 เวลา 19.43 น. โรงพยาบาล Fletcher Allen  น้ำหนัก 7 lbs 11 ounces ยาว  21 นิ้ว สุขภาพแข็งแรง สมบูรณ์ ครบ 32 ครับ

แม่รักหนูที่สุดเลย  จุ๊บๆ

หลังจากทำความสะอาดและยอดตาแล้ว น้องแองเปาก็พร้อมที่จะกินนมแล้วฮับ

12 มิถุนายน สองเดือนกว่าๆ แม่จับหนูเล่นเครื่องบิน...คอแข็งแล้วฮับ