SPQR...Back to Italy “แกๆ..พี่เค้าจะให้แกไปอิตาลีอ่ะ เดือนหน้านี่แหละ” เสียงจาก บ้าบี๋ เพื่อนสาวที่มีตำแหน่งหน้าที่เป็นหัวหน้าของผม ลอยมากระทบโสตประสาท ส่งผลให้ผมชะงักจากการรัวเคาะแป้นพิมพ์เพื่อตอบ e-mail อย่างเมามัน แล้วเงยหน้าขึ้นไปส่งสายตาเพื่อคาดคั้นเอาความจริง จากเพื่อนสาวของผม ที่ยื่นหน้าแป้นแล้น ข้าม partition ที่กั้นคอกทำงานมาทำลอยหน้าลอยตาใส่ “จริงง่ะ” ผมลองเชิงถามกลับไป เพราะว่าตามแพลนแล้วมันยังอีกตั้งเกือบหกเดือนนี่หว่า ที่ผมจะต้องไปเทรนงานเพิ่มที่อิตาลี  “จริงสิ พี่เค้าเพิ่งคุยกับชั้นเมื่อวานนี้เอง เห็นเค้าว่าแพลนมันเลื่อนมาเร็วขึ้น เพราะว่าตอนปลายปีทางโน้นเค้าไม่ว่างน่ะ เดี๋ยวบ่ายนี้เค้าคงเรียกแกเข้าไปคุยน่ะ” “เออ...เดี๋ยวบ่ายนี้ค่อยว่ากัน” ผมหันกลับไปตอบ e-mail ต่อ พลางคิดถึงความผูกพันธ์ของผมกับประเทศอิตาลีว่าทำไมผมต้องมาเกี่ยวดองกับอิตาลีอย่างแนบแน่นขนาดสุดลิ่มทิ่มประตูอย่างนี๊..... บ่ายวันนั้น “พี่” ก็ได้เรียกผมไปคุยในห้องประชุมแบบส่วนตัว พร้องอธิบายว่าทำไมถึงเลื่อนกำหนดการเดินทางของผมแบบฉุกละหุกขนาดนี้ “พอดีว่าที่นั่นเค้าจะมี Audit ตอนปลายปีน่ะค่ะ เค้าก็เลยอยากจะให้พวกเราไปกันแต่เนิ่นๆ เพื่อที่เค้าจะได้มีเวลาเตรียมตัวกัน” “อีกอย่าง จิมก็ทำ Account Reconciliation อยู่แล้ว พี่คิดว่าคงไม่มีปัญหาอะไรสำหรับเราในการเตรียมตัว พี่อยากให้จิมไปเรียนงานเพิ่มเรื่องนี้ และเรื่อง Local Reports อีกนิดหน่อย พี่มีเวลาให้จิมหนึ่งเดือน ในการเทรนงานครั้งนี้ คิดว่าพอไม๊คะ?” “ห๊า...หนึ่งเดือนเลยเหรอครับพี่ ทำไมมันนานขนาดนั้นล่ะครับ?” ผมอุทานออกไปอย่างตกใจ เพราะว่าไม่คิดว่าจะต้องใช้เวลานานขนาดนั้นกับการเทรนงานครั้งนี้ “พี่อยากให้เราเรียนกับคนที่โน่นหนึ่งครั้งก่อน แล้วรอทำจริงอีกครั้งด้วยตัวเอง ให้มั่นใจว่าพอทำได้และเข้าใจจริงๆ แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ เพราะว่าพี่จะให้บี๋ไปกับต้องด้วย เพราะว่าบี๋เค้ารู้เรื่อง system ดี มีอะไรติคขัดจะได้ช่วยกันนะคะ” เฮ้อ...! ค่อยยังชั่ว บ้าบี๋ ได้ไปเป็นเพื่อนผมด้วย ต้องยอมรับว่า ในที่นี้ (หมายถึง บริษัทที่เราทำงานอยู่) บ้าบี๋เพื่อนผมก็เป็นหนึ่งในตองอูเรื่อง system เหมือนกัน ชีรู้ไปหมดทุกอย่าง จนพื่อนๆยกให้เป็นอับดุลเลยทีเดียว “จิมมีปัญหาอะไรรึเปล่าคะ? ถ้าไม่มีเราตกลงตามนี้ แล้วพี่จะนัดคุยพร้อมกันสามคนอีกครั้งนึงก็แล้วกันนะคะ” ที่อารัมภบทมาเนี่ยะ ก็อยากจะเล่าให้ฟังอ่ะครับ ว่าต้นเหตุของซีรี่ย์ตอนนี้มีสาเหตุมาจากเรื่องงานล้วนๆ แต่ก็ยังพอมีบางมุมที่น่ารักๆ ตลกๆ จะมาเล่าให้เพื่อนๆฟังนะครับ ซีรี่ย์เป็นเรื่องของการเดินทางไปอิตาลีโดยมีจุดประสงค์หลักเพื่อไปทำงานโดยแท้ แต่เป็นการเดินทางไปอิตาลีครั้งที่ 5 ของผม เลยอยากจะเขียนอะไรไว้เป็นที่ระลึกซะหน่อย เลยตั้งใจเขียนเรื่องน่ารักๆ สนุกๆ พอมีความรู้เป็นเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยให้เพื่อนๆได้อ่านกันนะครับ และเนื่องจากว่า การเดินทางครั้งนี้เรามี Base อยู่ที่ กรุงโรม เป็นหลัก จึงขอตั้งชื่อซีรี่ย์ตอนนี้ว่า “SPQR” ซึ่งเป็นตัวย่อมาจากภาษาละตินที่ว่า Senatus Populusque Romanus ซึ่งแปลว่า The Senate and the People of Rome ครับ   Free TextEditor   Create Date : 26 มิถุนายน 2551     0 comment Last Update : 26 มิถุนายน 2551 2:35:35 น.     Counter : 534 Pageviews.   Share Tweet

ออกพรรษา...ตักรบาตรเทโว เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาตื่นสายกันทั้งบ้าน เลยไม่ได้ไปทำบุญวันออกพรรษาเลย แต่จริงๆแล้วก็คือลืมนั่นแหละครับ ลืมแบบจริงจริ๊ง จริงๆเลบนะครับ เพราะกว่าจะรู้สึกตัวก็ประมาณบ่ายสองโมงแล้ว ว่าวันนี้วันออกพรรษานี่หว่า....ฮ่วย! ตอนเย็นเลยแก้ตัวเรี่ยไรเงินที่บ้านทั้งแม่ พี่ยุ้ย และแคท เพื่อที่จะไปซื้อของแห้งมาตักบาตรเทโวในวันรุ่งขึ้น ตรงแหน่วๆ ไปที่โลตัสนครปฐมเพราะว่าใหล้บ้านที่สุด แต่ก็ต้องผิดหวังเล็กน้อย เพราะของเหลือน้อยมาก (จิงๆ แล้ว เพราะเราไปช้าต่างหากล่ะ) ได้ของมา ๗-๘ อย่าง ทั้งข้าวสาร น้ำตาล มาม่า ยาสีฟัน กาแฟสำเร็จรูป และอื่นๆ ถึงบ้านแล้วแคท กับแน๊ก และยีน ก็ช่วยกันจัดของลงถุงเป็นชุดๆ รวมแล้ว 21 ชุด วันอาทิตย์เลยต้องขวนขวายตื่นแต่เช้า อาบน้ำอาบท่าแล้วขับรถไปที่วัดพระงามกัน คนมาจากไหนไม่รู้มากมายไปหมด แต่ก็อิ่มใจที่เห็นคนมาทำบุญกันมากมาย แต่ที่น่ารำคาญคือการจองที่แทนกันเนี่ยะแหละ น่ารำคาญมากๆ ทำไมต้องจองแทนกัน ถ้าคุณไม่อยากมาเร็วก็ไปต่อท้ายสิ หรือว่าค่อนมาหาที่เองสิ แต่นี่พี่เค้าเล่นจองแทนกันแบบเอาเชือมาขึง เอาป้ายมาวาง เห็นแล้วให้หงุดหงิดใจเป็นยิ่งนัก แค่ก็ได้แต่คิดในใจว่าไม่เป็นไรๆ วันนี้วันดี อย่าโมโหๆ เลยวางของบนพื้นนั่นแหละ จะได้ไม่ต้องคิดไรมาก แม่ รสา และแคท คนนี้รอจนเมื่อย คนนี้ต้องเติมพลังเป็นระยะๆ แม่กะไอ้แน๊ก พระเริ่มเดินขึ้นไปบนยอดเนินวัดพระงามเพื่อสวดมนต์ และเดินลงมาเพื่อรับบาตร จากนั้นก็เริ่มตักบาตรเทโวกัน เสร็จแล้วก็กลับบ้านไปกินข้าวกันดีก่า วันนี้ได้ฟังอะไรๆที่น่าสนใจและตลกๆมากมายจากโฆษกวัดที่ประกาศเชิญชวนคนมาทำบุญ เช่นเรียกพระพุทธรูปปางบำเพ็ญทุกขกริยา ว่า ปางทรมานตน เราก็เอ๊ะ! เป็นไงหว่าปางเนี๊ยะ พอเข้าไปดูจึงได้เห็นว่าเป็นปางบำเพ็ญทุกขกริยา อันนี้ไม่เท่าไหร่ เค้าอาจจะพูดให้ชาวบ้านเห็นภาพได้ง่ายกว่า แต่ที่รับไม่ได้จริงๆคือเค้าบอกว่า “เอ้า..พ่อแม่พี่น้องครับวันนี้เราปฺดวิหารหลวงพ่อพระงามให้ทุกท่านได้เจ้าไปนมัสการปิดทองกัน ข้างในนั้นยังมีพระพุทธรูปปางทรมานตน อยู่ด้วย ให้พาลูกหลานเข้าไปนมัสการนะครับ จะได้นู้ว่าพระพุทธเจ้าได้ทำการทรมานตนเองจนบรรลุโสดาบัน..” เราก็เฮ้ย! มันไม่ใช่นา...ต้องมานั่งสอนไอ้แน๊ก กะไอ้ยีนใหม่ว่ามันไม่ได้เป็นอย่างนั้นนะ พระพุทธเจ้าท่านไม่ได้อะไรเลยจากการบำเพ็ญทุกขกริยา จิงหันมาเดินทางสายกลาง แล้วจึงทรงบรรลุอรหันต์ในวันวิสาขบูชา โดยได้บรรลุผ่านทั้งหมด ทั้ง โสดาบัน สกทาคามี อนาคามี และอรหันต์ ได้ในคืนเดียวกันนั้นเอง ตอนเรียนพุทธปรัชญา ราเองก็ไม่ได้ให้ความสำคัญนักกับพุทธประวัติมากนัก แต่เราว่าสำหรับคนที่เพิ่งเริ่มเรียน เด็กๆ หรือคนที่ไม่รู้มาก่อน การให้ข้อมูลผิดๆนั้น อาจทำให้เค้าเข้าใจผิดไปในอีกหลายๆเรื่องได้ เราเองก็ไม่ได้แม่นพุทธประวัติเท่าไหร่ ตอนเรียนก็ออกจะออกแนววิภากษ์เสียมากกว่า แต่เราว่าข้องมูลพื้นฐานที่ถูกต้องนั้นมีความสำคัญพอสมควร ในการที่จะไปต่อยอดหาความรู้เพิ่มเติมนะ   Create Date : 09 ตุลาคม 2549     6 comment Last Update : 9 ตุลาคม 2549 17:13:30 น.     Counter : 411 Pageviews.   Share Tweet

วันแรกหัดเขียว Blog ครับ หลังจากว่างเว้นมานาน วันนี้เลยมีโอกาสกลับมาเขียนจริงๆจังๆ แต่วันนี้เซ็งเป็ดครัย เซ็งเป็ด โดนจิกงานแต่เช้าเลย ไม่ร฿ว่าจะรีบอะไรนักหนา งานเราก็ล้นมือทั้งงานราษฎ์ งานหลวง เซ็งครับ เซ็ง เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา พารสาไปเที่ยวที่วัดห้วยพลูมา ขับรถไปสัก 20 นาทีได้ ตื่นเต้นใหญ่ท่าทางไม่เคยเห็นปลาตัวโตๆมาก่อน (แหงล่ะ) เราก็กินเตี๋ยวไก่ไป 2 ชามรสชาดก็งั้นๆแหละ แบบว่าไม่มีไรกิน ขำรสา ไม่เคยกินไก่ทอด กินซะเกลี้ยงเลย แต่อย่าบอกแม่นะลูกว่าน้าต้องให้กินไก่ทอด... เพื่อนร่วมทริปวันนี้ก็มี แม่กะไอ้โข่ง พี่ยุ้ย เจ๊กอ้วน โต๊ะครูอภิชา และหลานๆ.. กลับมาเหนื่อย ท่าจะเพลียแดด กลับหอเลย ข้าวก็ไม่ได้กิน หลับเป็นตาย...   Create Date : 06 ตุลาคม 2549     4 comment Last Update : 6 ตุลาคม 2549 17:10:51 น.     Counter : 218 Pageviews.   Share Tweet