• รอบรั้ว "บ้าน ค.หนัก"
• ณ ขอบประเทศสยาม
• รวมภาพกิจกรรม
• ห้องนี้ก็มีสาระ
• About ผู้สถาปนาตนเป็น "บล็อคมาสเตอร์"
• Diary:โครงการ"สุนัขย่ำรอย"
• รักเธอ "รั้วของชาติ"

รักเธอ"รั้วของชาติ" เจี๊ยบเขียนบทความบทนี้ ให้พี่เน็ตก่อนที่เราจะแต่งงานกัน ประมาณ ๒ สัปดาห์ เอามาลงไว้ เพราะอยากให้มันถูกบันทึกไว้ใค่ะ รักเธอ "รั้วของชาติ" ..ฉันไม่รู้ว่าความรักของเราเริ่มต้นที่ไหน มันคงไม่ได้เริ่มต้นเพียงแค่ วันที่เธอให้ "แหวนญาติ"เตรียมทหารกับฉันเมื่อ ๗ ปีก่อน อาจจะเริ่มต้นมาจากความเป็นเพื่อนเมื่อหลาย...ปี ที่ฉันสัมผัสได้ว่า ทำไมเพื่อนคนนี้ถึงได้ดีกับฉันเหลือเกิน ดีจนยกให้เป็นพี่ชายคนหนึ่งเลยล่ะ.. ..ทุกเย็นวันศุกร์ฉันจะออกไปนั่งรอที่หน้ามหาวิทยาลัย รอตามประสาเด็กสาวคนหนึ่งที่ไม่รู้อะไร สักอย่าง ไม่รู้ว่าเธอจะได้กลับมาจากโรงเรียน (เตรียมทหาร) หรือเปล่า บางครั้งก็เคยเดินร้องไห้กลับหอหญิงเพราะเธอไม่ได้กลับมา.. เวลาผ่าน..แต่ใจยังไม่เปลี่ยน..วันเวลาหล่อหลอมให้เธอกลายเป็นชายชาติทหาร พร้อมกับหล่อหลอมฉันให้เข้าใจนิยามของคำว่า "ญาติ" ว่าควรดำเนินชีวิตอย่างไร..และรู้จักอยู่อย่างไรให้เป็นสุขเมื่อเธอมีหน้าที่ ..ฉันไม่เคยมีวันวาเลนไทน์ วันเกิด หรืออีกหลายๆ วันที่ต้องมี..กับเธอ ในหลายปีที่ผ่านมา แต่ทุกวันที่ว่างจากภารกิจของเธอ มันก็กลายเป็นทุกวันของฉันได้เสมอล่ะ.. เธอจะบอกฉันเสมอว่า "เรายังมีเวลาอยู่ด้วยกันอีกทั้งชีวิต" ..ถึงฉันจะไม่ได้เป็นผู้หญิงที่ดีพร้อม แต่ฉันก็พยายาม...เพื่อให้เราเดินไปด้วยกันอย่างราบรื่น ..ฉันอาจจะใจร้อน ทำกับข้าวไม่เก่ง ขับรถไม่เอาไหน ไม่อยากออกกำลังกาย ขี้เกียจดื่มน้ำทำให้เธอต้องคอยบ่น แต่ฉันก็พยายามที่จะทำให้ได้ทุกอย่างก็เพราะเธอ.. ฉันไม่เคยคิดว่าความรักเป็นเรื่องล้อเล่น เพราะถ้าฉันได้ตัดสินใจแล้วว่าจะรัก ฉันก็จะรักให้ดีที่สุด และนี่คือเหตุผลที่มันควรเป็นสำหรับทุกคู่รัก ความรักมีระเบียบในตัวมันเอง ไม่มีใครที่ต้องเหมือนใคร ไม่มีทฤษฎี และไม่มีใครต้องให้เปรียบเทียบ เราต้องค้นหาแนวทางของเราให้เจอ แล้วรักเราจะมีระเบียบ ..ฉันรู้ว่าชีวิตการเป็นทหารมีแต่เรื่องเสี่ยงอันตราย เงินเดือนก็น้อย เรียนก็นาน ทำงานก็หนัก ..แต่ฉันก้าวขาเข้ามาเดินข้างเธอแล้ว..ในเส้นทางที่เธอเลือก และฉันก็เลือกที่จะเดินบนเส้นทางเดียวกับเธอ สิ่งเดียวที่ฉันควรทำคือ เป็นกำลังใจให้เธอไม่ใช่หรือ.. แลกมากับคำว่า "คุณนาย" ตำแหน่งที่ไม่ต้องรับการฝึก ไม่ต้องสอบเข้า ไม่ต้องแบกโหลด วิ่ง ๑๐๐๐ หลา และเป็นตำแหน่งเดียวที่ไม่มีเงินเดือนตอบแทน แต่ฉันอาจจะต้องแลกมาเหนื่อยกว่าคุณนายคนอื่นนะ.. เพราะฉันต้องผ่านการกระโดดหอ ถึง ๒ ครั้ง และลงหน้าผาถึง ๒ หน สมบูรณ์แบบจริงๆ.. แต่ก็คุ้มค่าที่ได้มีเธอ..ทหารคนนี้ คนที่ไปนั่งรอเวลาฉันไปสระผม ไปเลือกมาสคาร่าเป็นเพื่อนแล้วยังให้ทดลองทาที่ขนแขน ช่วยเลือกสีทาเล็บ รีดผมให้ในวันที่ฉันหัวฟูเป็นสิงโต ช่วยชิม..เวลาฉันฝึกทำอาหารที่แสนจะไม่เอาไหน ..ไม่ว่าเธอจะเป็นร้อยตรี จะเป็นพันโท พันเอก หรือเป็นเพียงลุงแก่ๆ คนหนึ่งในอนาคต ขอแค่เธอยังเป็นเธอแบบนี้ทุกๆวันฉันก็พอใจแล้ว ... ~ ~ ~ ~ ~ ~ แล้ววันนี้..ต้นไม้ที่เราช่วยกันปลูกอย่างยากลำบาก ช่วยกันดูแลมันก็ออกดอกแล้ว ไม่เสียแรงที่เราเฝ้าทะนุถนอม ใส่ปุ๋ย รดน้ำ พรวนดิน.. ถึงแม้ วันนี้ต้นกล้านนทรีย์ที่ปลูกมาด้วยกัน จะออกดอกเป็นดอกจำปีสิรินธร แต่ฉันก็ภูมิใจมาก.. และสักวันหนึ่งฉันก็หวังว่าเราจะช่วยกันดูแล จนมันกลายเป็น "ช่อชัยพฤกษ์" บนบ่าเธอนะ ..ขอบคุณที่รักฉัน ..ขอบคุณที่มาให้ฉันรัก.. ..ขอบคุณที่ดูแลฉันมาตลอด ..ขอบคุณที่ผูกเชือกร้องเท้าให้เมื่อ ๘ ปีก่อนที่ภูกระดึง ..และขอบคุณที่ทุกวันนี้ก็ยังผูกให้อยู่..ขอบคุณที่เลือกฉันให้เดินเคียงข้างเธอ และก็ขอบคุณที่ วันที่ ๗ มกราคม นี้ ที่จะเดินจูงมือฉันลอดซุ้มกระบี่ เราจะเดินไปด้วยกัน เราจะดูแลกัน จนวันหนึ่งที่เราสองคนเป็นตา กับยายแก่ๆ ที่มีความสุขในชีวิตบั้นปลาย.. ขอบคุณนะ "รั้วของชาติ" ปีกฟ้า ๒๓ ธันวาคม ๒๕๔๙   Create Date : 03 ตุลาคม 2552     Last Update : 23 ธันวาคม 2552 10:47:41 น. Counter : 655 Pageviews.   7 comment Share Tweet

• yoo12
• Webmaster - Bloggang