| |
|||||||||||||
[ไม่สปอยล์] The Great gatsby พ่อหนุ่มบ้ารัก  เคยอ่านหนังสือฉบับภาษาอังกฤษเรื่องนี้มาก่อน เป็นหนังสืออ่านนอกเวลา ในวิชาการอ่าน ได้ออกความคิดเห็นกับอาจารย์ผู้สอนไว้ด้วย ว่าน้ำเน่า เลยทำให้เกือบพลาดตัวหนังที่น่าสนใจเรื่องนี้ไป เราดูของปี 2013 ที่ลีโอนาโด ดิคาปริโอแสดง ขอแสดงความยินดีย้อนหลังกับออสการ์ จากเรื่อง The revenant นะคะ ตอนนั้นในทวิตเตอร์โคตรสนุกเลย ไทม์ไลน์มีแต่ภาพและจิฟพี่แก ตอนจบของในหนังกับในหนังสือมันแอบจะไม่เหมือนกันนิดนึงด้วย เนื้อหาในหนังสือนั้นทำให้เรามองหนุ่มนักรักอย่างแกสบี้ แย่ลงนิดหน่อย แต่พอมาดูฉบับภาพยนตร์แล้ว ด้วยความสวยงามของโพรดัคชั่น ที่ให้เห็นถึงช่วงชีวิตที่รุ่งโรจน์ ไปจนถึงช่วงเวลาที่ไม่น่าจะโดดเดี่ยวที่สุดในชีวิต อย่างเป็นรูปธรรมชัดเจน ก็ทำให้เราอินไปกับมัน แต่ก็ไม่ได้พีคถึงขั้นสุด จุดเปลี่ยนของเรื่องนี้ล้วนใช้เม็ดเงิน ซึ่งเชื่อว่าปัจจุบันก็ยังเป็นอยู่ เป็นหนังที่ถึงตัวฉากจะเป็นยุค 1920s แต่ข้อคิดที่ได้จากเรื่องนี้ไม่เก่าเลย มันยังเกิดอะไรแบบนี้ขึ้นได้จริงๆ ด้วยความที่คนเขียนบทความเป็นผู้หญิงเนาะ ก็มองทั้งผู้หญิงที่ในเรื่องที่เด่นๆ ล้วนผอมสูง แถมตัดผมสั้นเน้นให้เห็นความผอมเข้าไปอีก ทำให้แอบคิดว่าหุ่นทรงนั้นเป็นค่านิยมของคนยุคนั้นหรอ และเริ่มรู้สึกผิดกับขนมที่กำลังเคี้ยวระหว่างดูขึ้นมา (แต่มีหุ่นบึบบับอยู่คนนึง แถมมีสัมพันธ์สวาทกับหนึ่งในตัวละครหลักด้วย ถ้าเห็นโปสเตอร์อีกแผ่นก็น่าจะพอเดาได้) ส่วนชุดนี่ไม่ค่อยได้สังเกตดีเทลชัดเพราะภาพตัดเร็วอยู่ แต่ก็สวยแหละ ส่วนใหญ่จะเป็นเดรสโชว์แขนรัดรูป แต่ที่มีเกือบทุกชุดแน่ๆคือเครื่องหัว จะด้วยผ้าพันคอราคาแพงกว่าชุดคนเขียนทั้งชุด หรือกิ๊บเพชรระยิบระยับ ก็ต้องมี ช่วยให้ผมสั้นๆติดคอของตัวละครหญิงในเรื่องดูไม่เรียบเกินไป ส่วนทางด้านตัวละครฝ่ายชายก็ทำผมปาดเนี้ยบ ใส่สูท รองเท้าขัดมันวาบ เวลาออกไปข้างนอกก็สวมหมวก เพราะด้วยรถที่เปิดประทุนแทบทุกคันในเรื่อง ยกเว้นฉากนึงที่มีฝนตกอะนะ รถถึงมีหลังคาให้ 5555 เราชอบมากยุคที่แต่งตัวแนวๆนี้ ยังอยากให้สมัยนี้มีแต่งงี้ แต่อากาศบ้านเราไม่น่าจะอำนวยให้ มีเพลงนึงที่เราเคยฟังมาก่อนชมภาพยนตร์เรื่องนี้ ซึ่งหนังมันก็ตั้งนานแล้วแหละ แต่เราประวิงตัวเองตั้งนาน จนดูช้ากว่าใครเขา ด้วยความที่เราติดตามวงการเพลงเกาหลีใต้ เราเลยได้ดูการแสดงนี้ และเพิ่งมารู้ต้นฉบับจากการทำบทความนี้เอง 555 พอไปดูเพลย์ลิสต์นี่มันหนังรวมเพลงเพราะของนักร้องตัวเป้งทั้งนั้นเลยนะเนี่ย ลองไปหาเพลย์ลิสต์ฟังดูได้ นี่เขียนไปก็ฟังไป มีแต่เพลงดีๆทั้งนั้น ลองไปหาหนังดูกันได้ เป็นหนังที่แค่ดูงานภาพ พร้อมๆกับฟังเพลงที่มีแอบตื๊ดด้วยนะแต่ก็ติดกลิ่นย้อนยุคอยู่ ก็เพลินแล้ว เนื้อเรื่องเดาได้ไม่ยาก มั้ง ไม่รู้นะไอ้เราก็เคยอ่านหนังสือมาก่อน แต่ก็ทำให้ได้มุมมองใหม่ๆ ทั้งๆที่เคยอ่านหนังสือมาก่อนแล้ว ก็ถือว่าหนังประสบความสำเร็จแหละ
|
กินจนอุ๋ง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ แค่เข้ามาอ่านก็ดีใจแล้วค่ะ Group Blog All Blog Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
