ถนนสายความทรงจำ 18.30 พาร่างเซื่องซึมกลับเข้าสู่ห้องๆเดิม ไม่ต่างอะไรกับนกปีกหักพาตัวเองโผบินกลับสู่รัง เอนกายลงบนเตียง พร้อมทั้งเอื่อมมือไปเปิดวิทยุคลอ ให้พอมีเสียงเป็นเพื่อน เพลงๆนึงดังขึ้นมา ทำเอาน้ำตาตกใน หัวอกมันยอกเหมือนโดนหนามปัก หนามที่ไม่มีทางดึงออก เมฆฝนที่ตั้งเค้าครึกครึ้มมาแต่ไกล จะต่างอะไรกับใจผมที่มันอึมครึมและมีแต่สีหม่มๆ คุณเคยมีความรู้สึกนี้มั้ยครับ? ความรู้สึกที่ทั้งลุ่มหลง และ ชิงชัง ผสมปนเปกันไปจนคุณอยากจะแยกมันออกจากกันแค่ไหนแต่ก็ไม่สามารถทำได้. . . ผมกำลังเป็นอยู่ครับ ฤดูฝน..... ผมมีความรู้สึกทั้งชิงชังและหลงใหลในสายฝนไปพร้อมๆกัน. . . ทำไมน่ะเหรอครับ เพราะสายฝนเป็นทั้งผู้ที่พาความรักมาให้ผม และก็ยังคงเป็ยหยดน้ำเล็กๆที่พร่างพรมนี่อีกเช่นกัน ที่เป็นคนพรากเอาความรักของผมจากไป ราวๆ 7 ฝนที่แล้วความรักของผมเริ่มก่อตัวขึ้นพร้อมๆกับฝนแรกของฤดูกาล. . . ที่ถนนมุมหนึ่งในเมืองใหญ่ที่มีแต่ความเร่งรีบ ผมก็เป็นหนึ่งในผู้คนจำนวนมากที่ต่างต้องแข่งขันกับเวลา ทุกๆอย่างดูจะเป็นอย่างธรรมดาสามัญไม่มีสิ่งใดแปลกแยกไปจากเดิม. . .หากว่าผมไปหันไปที่ป้ายรถเมลล์ป้ายหนึ่งแล้วเจอกับเขา เขาที่นั่งร้องให้พร้อมทั้งยิ้มตากฝนอยู่ใกล้ป้ายรถเมลล์ ความรักของผมได้เริ่มต้นขึ้นนับแต่บัดนั้น. . . ใครจะรู้ เพียงแค่ร้อยยิ้มเหงาๆของคนหนึ่งคน จะฉุดดึงผมให้ตกลงสู่วังวนที่เรียกว่า 'ความรัก' แต่อนิจจามีพบ. . . ก็ต้องมีจาก. . . ทุกคนต่างต้องพบกันการลาจาก หากแต่ว่าจะจากเป็นหรือจากตายเท่านั้นเอง. . . 1 ฝนก่อนหน้านี้ ความรักของผมก็ต้องหลุดลอยไปไกลด้วยน้ำมือของผมเอง ถึงประตูบานนี้ ที่เรียกว่าความรักจะถูกปิดลง แต่มันกลับเป็นการเริ่มเปิดประตูบานที่สองที่เรียกว่า "ถนนสายความทรงจำ" ฟังดูคุณๆอาจจะคิดว่าชีวิตทำไมเหมือนนิยายน้ำเน่าเล่มละสิบบาทเหลือเกิน. . . ผมไม่เคยคิดว่าชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย แต่ผมกลับคิดว่า ถ้าคนเราไม่เคยเดินย่ำไปบนถนนสายความทรงจำ เหล่านิยายเล่มละสิบบาทจะถือกำเนิดขึ้นหรือ? มึคนบอกเอาไว้ว่า ยามที่เรานึกถึงเรื่องที่เคยผ่านมา ถ้าเป็นความทรงจำที่เป็นสุขจะดื่มด่ำ ถ้าทุกข์จะอิ่มเอม ผมได้แต่หัวเราะกับตัวเองอยู่ในใจ เพราะผมเพิ่งรู้ซึ้ง ถึงความดื่มด่ำ และอิ่มเอมที่ว่าก็คราวนี้เอง ถึงจะทุกข์ แต่ก็มีความสุขยามได้นึกถึง. . . 20.15 หยดน้ำเม็ดเล็กๆได้ล่วงหล่นลงมาอีกแล้ว ผมยังคิดถึงเขาเหมือนเดิม และในทุกๆวันผมก็หวังเพียงเขาจะสบายดี   Create Date : 29 มิถุนายน 2552 9 comments Last Update : 29 มิถุนายน 2552 20:18:06 น. Counter : 1756 Pageviews. Share Tweet

แวะมาอ่านค่ะ   โดย: อุ้มสี 29 มิถุนายน 2552 22:35:34 น.

หวัดดีค่ะ...เรื่องของคุณคงจะเหมือนนิยายนั้นและค่ะ เพราะนิยายพวกนั้นที่เขาเขียนขึ้นมาส่วนหนึ่งก็เป็นชีวิตจริงของใครบางคน....ดิฉันไม่รู้ว่าความทรงจำของคุณคือความสุขหรือความทุกข์...แต่ก็คงมีเรื่องราวดี ๆ ที่ลืมไม่ลงจริง ๆ..ไม่ใช่แต่คุณหรอกที่เป็นแบบนี้....เชื่อฉันสิ ....ขอบคุณนะค่ะที่แวะไปเยี่ยมชมดอกไม้ที่บล๊อก กำลังเป็นมือใหม่อยู่ค่ะ ...เพลงไพเราะมากทีเดียวค่ะ.....   โดย: chadapha 30 มิถุนายน 2552 1:14:59 น.

โดย: ดาวไร้ตะวัน 30 มิถุนายน 2552 2:39:58 น.

ชีวิตต้องก้าวต่อไปครับ...สู้ๆนะ...ผมก็เพิ่งเสียคนที่รักไปหนึ่งคน...จากกันด้วยดี ( คิดว่านะ ) เหตุผลก็คือ เราไม่สามารถรักกันได้ เพราะผมมีภาระผูกพันธ์อยู่แล้ว และผมก็ไปทำให้เธอต้องเข้ามาพบกับความเจ็บช้ำที่เธอไม่ควรจะได้เจอ ... และแล้ววันนี้ผมก็ปล่อยเธอจากไป ตามทางของเธอ...ทั้งๆที่ผมรักเธอมาก...ผมผิดเอง   โดย: non lock 15 กรกฎาคม 2552 22:47:08 น.

ขอเชิญ ร่วมเป็นส่วนหนึ่งกับ สังคมเล็กๆสำหรับทุกคน Life Style For Free Download โหลดหนังฟรี โหลดเกมส์ฟรี โหลดเพลงฟรี ดูหนังออนไลน์ ดูทีวีออนไลน์ ฟังเพลง 24ชม. แชท หาเพื่อนคุย MSN ประกาศบล็อกและไฮไฟร์ของคุณให้โลกได้รู้จัก สาระความรู้และความบันเทิง ที่นี่มีให้สำหรับคุณ ร่วมเป็นส่วนหนึ่งกับเวปน้องใหม่ คลิกที่นี่ //friendly.fws.cc   โดย: friendly IP: 58.11.19.158 25 กรกฎาคม 2552 16:48:03 น.

เวลาจะสมานหัวใจให้เข้มแข็งเน๊าะ เชื่อมั่นว่า ไม่นานคุณจะมองสิ่งที่ผ่านมาอย่างเข้าใจ และใช้ชีวิตอย่างมีความสุขบนความสุขของคุณ เป็นกำลังใจให้ค่ะ   โดย: อุ้มสี 26 กรกฎาคม 2552 19:15:11 น.

แล้วไม่มาเขียนต่อล่ะ   โดย: หลวงแจ่มใส โคกบุญเติม IP: 115.67.65.8 2 สิงหาคม 2552 2:16:51 น.

hmmm....nice blog   โดย: bluevellocent IP: 192.99.14.36 26 ตุลาคม 2557 3:09:15 น.

hmmm....nice blog   โดย: bluevellocent IP: 192.99.14.36 26 ตุลาคม 2557 3:25:26 น.