ความภาคภูมิใจในชีวิต

ฉันเติบโตมาบนโลกใบนี้ได้17ปีกว่าๆแล้ว
เมื่อวานนี้ฉันเพิ่งรู้สึกได้ถึงความภาคภูมิใจในชีวิตอีกอย่างหนึ่ง
นอกเหนือจากการเป็นลูกของพ่อกับแม่

เพิ่งนึกได้ว่าเมื่อปีที่แล้ว ฉันไปเรียนพิเศษก็เลยไม่ได้มี
ความรู้สึกแบบนี้ร่วมกับเพื่อนๆ
เมื่อวานเป็นวันประกาศผลสอบเข้านักเรียนม.4
โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา

เวลาบ่ายโมง - - ภาพของนักเรียนและผู้ปกครองจำนวนหนึ่งเดินเข้ามาในโรงเรียน
เวลาบ่ายสี่ - - ภาพของนักเรียนจำนวนมากเดินไปมาในโรงเรียน
เวลาห้าโมง - - เสียงโทรศัพท์ดังมา แม่บอกว่าในเน็ตตอนนี้ เปิดไม่ได้เลย และพอดีกับเสียงประกาศผ่านอินเตอร์คอมว่ากำลังติดประกาศผลสอบอยู่
เวลาหกโมง - - เดินเข้าไปในสนามบอล คนจำนวนมากเดินอยู่ในนั้น
คราบน้ำตา รอยยิ้ม อยู่บนใบหน้าของเด็กจำนวนมากที่เดินผ่านฉันไป
เวลาหกโมงเป็นต้นมาจนถึงทุ่มกว่าๆ - - เข้าไปอยู่ในวงบูม ทำไมสายเรามันถึงเงียบอย่างนี้ ไมไม่คึกคักเหมือนรุ่นเราเลยเนอะ ทำไมดูเหมือนการบริหารงานแย่จัง ทำไมไม่มีใครไปยืนตรงบอร์ดประกาสผลศิลป์-ญี่ปุ่นเลย เพลงบูมของเราไปไหน คำถามหลายคำถามโผล่มาจากไหนไม่รู้มากมาย

เดินไปดูผลสอบให้น้องเจ คนเยอะมาก เบียดกันเต็มไปหมดเลย มีแต่คนอยากดูผลสอบด้วยตาของตนเอง หลายคนเดินคอตกกลับไป พร้อมน้ำตาหยดลงเผาะ ง่า อยากร้องไห้ไปด้วยจัง ว่าแล้วน้ำตาก็คลอๆ หวังมากก็ย่อมเจ็บมากเป็นธรรมดา อนิจจา ชีวิตมนุษย์ก็เป็นเช่นนี้แล ไม่มีใครที่ได้ในสิ่งที่หวังซะทุกอย่างหรอก โรงเรียนอันดับ 1ของประเทศ ใครบ้างไม่อยากเรียน

รู้สึกขึ้นมาทันใด ว่าตัวเองช่างโชคดีที่ได้เรียนโรงเรียนนี้ แม้ว่าจะเรียนสายศิลป์-ภาษา สายที่คนเรียนเองก็รู้ตัวดีว่าไม่เก่งเท่าสายวิทย์
น้ำตาทำท่าว่าจะไหลอีก เมื่อนึกว่าวันนี้เมื่อสองปีที่แล้ว ตอนที่ได้มาเห็นกับตาตัวเองว่าสอบได้ ในเวลาทุ่มกว่าๆ แล้วโทรบอกแม่ สิ่งที่แม่ตอบกลับมาคือ "ไม่เรียนได้ไหมลูก" แต่สุดท้ายแล้วแม่ก็ไม่ขัดใจลูก ไม่มีแม่คนไหนเลยที่จะไม่ให้ในสิ่งที่ลูกต้องการ แม้ว่าตัวเองจะต้องอยู่ห่างไกลลูกมากมายขนาดไหนก็ตาม ถ้าแม่ไม่อนุญาตในวันนั้น คงไม่มีวันนี้

วันที่ลูกรู้สึกภาคภูมิใจเป็นที่สุดกับการเป็นนักเรียนโรงเรียนนี้ ไม่ได้ภาคภูมิใจกับโรงเรียนที่มีคนเก่งที่สุดหรอกนะ แต่ภาคภูมิใจที่ได้เป็นนักเรียนโรงเรียนที่มีกิจกรรมเยอะที่สุดในประเทศไทย โรเงรียนที่มีระบบพี่รหัส น้องรหัส พี่สาย น้องสาย พี่ห้อง น้องห้อง มีระบบที่ทำให้เราผูกพันกัน และที่สำคัญที่สุด สิ่งที่ได้เห็นในวันนี้คือ" การรับน้อง" รับตั้งแต่วันประกาศผลสอบ เปิดเทอมก็ยังรับน้อง

วันนี้สายศิลป์-ฝรั่งเศส ให้ขนมปังฝรั่งเศสกับน้องๆที่สอบได้ ศิลป์-เยอรมัน ให้สายสะพายที่เขียน"ติดเตรียม"และด้านหลังเขียนว่า"สินเยอ" ศิลป์ญี่ปุ่นให้โออิชิ 1 กล่อง พร้อมถ่ายภาพร่วมกับเสื้อ แถมผ้าดพกหัวเขียนว่านิฮงโกะด้วย
ที่ชอบที่สุดคือการ"บูมเตรียมฯ"และบูมศิลป์-ภาษา มันทำให้เรารู้สึกเป็น unity นักเรียนที่มารับน้องและนักเรียนที่มาดูผลสอบล้อมวงบูมกัน ได้วงกลมที่ใหญ่มาก ใหญ่เท่าสนามบอล

ค่ำคืนนี้ในโรงเรียนแห่งนี้ เรารู้สึกว่ามันเป็นอีกคืนหนึ่งในเตรียมที่เราชอบมากที่สุด พอๆกับคืนก่อนงานกีฬาสี

วันเดือนปีที่ผ่านมา....โอ้ ตอ. จ๋า รักยังแจ่มจ้าไม่ เ ลื อ น ......

>

 

Create Date : 28 มีนาคม 2550		3 comments
Last Update : 28 มีนาคม 2550 15:22:27 น.
Counter : 2771 Pageviews.
Share Tweet