บทนำ

            ยุคสมัยที่เครื่องจักรคือสัญลักษณ์แห่งแรงขับเคลื่อนพลังชีวิต  มนุษย์ไม่รู้จักแม้จิตใจของตนเอง  สองเท้าที่เคยเหยียบย่างบนผืนดิน  บัดนี้เพียงยืนนิ่งอยู่บนแท่นยางของเครื่องอำนวยความสะดวกที่มีชื่อว่า “วอล์คกี้ รอคกี้” คุณก็สามารถไปสู่ทุกหนทุกแห่งได้ด้วยระบบการทำงานอันแสนง่ายของมันเพียงคุณชี้นิ้วสั่ง  เจ้าแท่นยางนี้จะจับสัญญาณทิศทางของนิ้วคุณและพาคุณไปสู่จุดหมายด้วยความเร็วตามแต่กำหนดตั้งแต่สามถึงสิบไมล์ต่อชั่วโมง 

            ในประเทศที่กฎหมายอนุญาตใช้รถยนต์เหาะได้รับการอนุมัติ  ประชาชนต่างรีบขายรถยนต์ที่วิ่งบนถนนคันเก่าทิ้งในราคาซาก  เพื่อซื้อรถยนต์เหาะรุ่นใหม่ล่าสุดมาแทนที่  ไม่เช่นนั้นแล้วคงถูกเพื่อนบ้านมองด้วยสายตาเหยียดหยาม  และไม่ได้รับการยอมรับจากสังคมวัตถุนิยม

            โลกที่ไม่จำเป็นต้องมีต้นไม้สิ่งมีชีวิตก็สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้ด้วยอากาศบริสุทธิ์จากถังผลิตออกซิเจน  ทำให้อุตสาหกรรมอาหารสังเคราะห์ขยายตลาดได้ไม่ยากนัก  แม้ไม่มีต้นแต่ก็ยังมีผลมีใบกินและมีอากาศหายใจ  ทุกคนต่างศรัทธานักเพาะเนื้อเยื่อพืชซึ่งเป็นอาชีพที่โลกกำลังจับตามองมากที่สุด

            ไม่มีใครนึกภาพออกว่าหากโลกนี้ไม่มีหุ่นยนต์รับใช้ประจำบ้านชีวิตจะวุ่นวายและยุ่งยากเพียงใดกับการต้องทำความสะอาดบ้านและปรุงอาหารเอง

            เมื่อประมาณหนึ่งพันปีก่อน  เงินมีอำนาจสูงสุด  แต่ปัจจุบันนี้  รัฐบาลโลกคือผู้ที่กุมอำนาจทุกอย่างไว้  มนุษย์ต่างบูชาพวกเขาด้วยการก้มหัวและยินยอมทำทุกอย่างตามที่รัฐบาลโลกสั่งโดยไม่มีข้อสงสัยหรือซักถาม  สาวกของรัฐบาลโลกจึงเป็นกลุ่มผู้บริโภคเสียส่วนใหญ่  พวกเขาเหล่านี้ไม่มีสมอง  หากแต่เพียงต้องการเสพความสะดวกสบายและไหวไปตามกระแสของสื่อที่คอยเป่าหูทุกเช้าค่ำผ่านทางระบบสื่อสารดาวเทียม รุ่น 2598 Plus

            สาวกกลุ่มที่สองคือกลุ่มนักลงทุนและผู้มีผลประโยชน์ในธุรกิจของรัฐบาลโลก  คนกลุ่มนี้เห็นแก่ตัว  ไม่สนใจความเป็นตายของสังคม  รวมทั้งไม่สนใจความเป็นตายของรัฐบาลโลกด้วยเช่นกัน  ตราบใดที่ยังได้รับเงินก้อนมหึมาจากการร่วมทุนพวกเขาก็ยังคงอยู่ข้างรัฐบาลโลก  แต่หากวันใดที่รัฐบาลโลกหมดประโยชน์  พวกเขาก็จะละทิ้งรัฐบาลโลกอย่างไม่ใยดี

            ยังมีสาวกอีกกลุ่มหนึ่งซึ่งเป็นเพียงส่วนน้อยนิดและไม่มีความสำคัญใดๆ  คนกลุ่มนี้แท้จริงแล้วเป็นพวกไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด  แต่ด้วยความกลัวอำนาจของรัฐบาลโลกจะทำให้ครอบครัวและตนเองเดือดร้อน  จึงต้องจำยอมเสแสร้งทำเป็นเห็นดีเห็นงาม  เหมือนปลาที่ว่ายตามกระแสน้ำไปวันๆ

            รัฐบาลโลกเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของบริษัทผู้ผลิตทุกสิ่งทุกอย่าง จำกัด  อีกทั้งยังออกกฎหมายบังคับให้ประชาชนซื้อเครื่องอุปโภคบริโภคที่ผ่านการประทับตรารับรองโดยรัฐบาลโลกเท่านั้น  นักลงทุนที่ร่วมทุนกับบริษัทผู้ผลิตทุกสิ่งทุกอย่าง จำกัด ได้รับการยกเว้นภาษีที่ได้จากเงินปันผล  ในขณะที่นักลงทุนที่ไม่ยอมร่วมทุนเสียภาษีเฉลี่ยปีละสามแสนเหรียญโลกต่อคน  ส่วนสมาชิกในคณะรัฐบาลโลกได้รับการยกเว้นภาษีโดยไม่มีคำอธิบาย

            อำนาจในการตัดสินหรือสรุปข้อยุติแบบเบ็ดเสร็จเด็ดขาดถือเป็นอำนาจที่สกปรกที่สุดในประวัติศาสตร์โลก  เพราะคำว่า ‘เบ็ดเสร็จเด็ดขาด’ นั้น ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลหรือที่มาที่ไป

            ยกตัวอย่างคดีของ นายแอนดริว  พาร์คกินสัน  ซึ่งถูกตัดสินประหารชีวิตเมื่อวันที่ 27 มีนาคม ค.ศ. 2450 จากข้อหาทำร้ายร่างกาย นายมาร์ค  เทลเลอร์ ศาลพิพากษาว่านายแอนดริวมีความผิดจริง  แม้ว่าการทำร้ายร่างกายนั้นจะเป็นเพียง การเหยียบเท้าโดยมิได้ตั้งใจ ก็ตาม  แต่นายมาร์คเป็นเพื่อนสนิทของ นายพอล  จาคอบ  ซึ่งเป็นหนึ่งในผู้นำคณะรัฐบาลโลกและเขาเองไม่ชอบหน้านายแอนดริวอยู่แล้ว  นายแอนดริวจึงไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเอ่ยคำว่าขอโทษ  คดีนี้กลายเป็นเครื่องหมายการสิ้นสุดของคำว่ายุติธรรมในเวลาต่อมา

            ความร้ายการของรัฐบาลโลกอาจเปรียบได้กับยุงที่นอกจากจะชอบบินวนส่งเสียงหวี่ข้างหูให้รำคาญใจแล้ว  ยังกัดเจ็บแถมทิ้งรอยคันเป็นจ้ำแดงให้เกาเล่นจนผิวหนังถลอก  ซ้ำร้ายยังเป็นพาหะทิ้งเชื้อโรคไว้ให้เราเจ็บป่วย บางครั้งก็ถึงแก่ชีวิต  ที่สำคัญยุงตัวนี้ไม่สามารถฆ่าให้ตายได้เพราะมันคือยุงซาตานซึ่งหมายถึงยุงที่ตายไปแล้ว  สิ่งมีชีวิตที่ตายไปแล้วไม่สามารถถูกฆ่าให้ตายได้อีก  ด้วยเหตุผลนี้จึงไม่มีใครสามารถต้านทานอำนาจของรัฐบาลโลกได้

            องค์กรหนึ่งจึงถือกำเนิดขึ้นเพื่อรอวันล้มล้างอำนาจรัฐบาลโลก  ในขณะที่รัฐบาลโลกพยายามสร้างโลกใหม่ตามอุดมคติของท่านนายกรัฐมนตรีโลกอย่างสายฟ้าแลบ  กลุ่มคนเล็กๆ กลุ่มหนึ่งก็ได้มารวมตัวกันก่อตั้งองค์กรลับเพื่อกอบกู้โลกใบเก่าคืนมาจากรัฐบาลโลกอย่างเงียบๆ  องค์กรลับนี้มีชื่อว่า... ‘องค์กรคู่โลก’  

            และนี่คือบันทึกลับที่องค์กรคู่โลกส่งตรงถึงคุณ...

- By Ora Lee - 

หมายเหตุ

งานเขียนนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการล้วนๆ ตั้งแต่ปีคริสตศักราช 2003 ไม่ได้อ้างอิงหรือเกี่ยวข้องกับบุคคล  สินค้า  สิ่งประดิษฐ์  องค์กร  เหตุการณ์ หรือสถานที่ ฯลฯ ที่มีอยู่จริงใดๆ ทั้งสิ้น  หากชื่อของบุคคล  สินค้า  สิ่งประดิษฐ์  องค์กร  เหตุการณ์ หรือสถานที่ ฯลฯ ที่ใช้ในงานเขียนไปพ้องต้องกันกับที่มีอยู่จริงก็ถือเป็นเรื่องบังเอิญ  สาเหตุที่ตัดสินใจนำงานเขียนนี้มาลงบล็อกเพราะเมื่อย้อนกลับไปอ่าน  พบว่ามีสิ่งประดิษฐ์หลายอย่างที่เราเคยจินตนาการไว้ถูกทยอยสร้างขึ้นใช้จริง  เหตุการณ์บางอย่างที่เราเขียนไว้ก็เกิดขึ้นคล้ายคลึงกัน  จึงอยากเก็บเป็นบันทึกไว้ว่าครั้งหนึ่งในวัยเด็กเราก็เคยฝันและคาดการณ์ถึงอนาคตในอีกหนึ่งพันปีข้างหน้าไว้แบบนี้... ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านค่ะ ^_^