ก็เลย หาดูรถในเน็ตที่เขาขายกันค่ะ เป็นแบบมือสองราคาไม่แพงมากก็ได้รถมาค่ะ ซื้อมาในราคา 110000 บาทไทยประมาณนั้นค่ะ ได้มาแล้วก็ตกแต่งรถก่อนนะ ค่าใช้จ่ายก็จะมีจุกจิกอีก ค่าตกแต่งรถ ค่าซื้ออุปกรณ์ ซ่อมแซม อะไรที่มันไม่ดีหรือเก่า มากแล้วก็เปลี่ยนใหม่คุณปู่ทำให้ค่ะเราไม่ได้จ้างใครเลย 

กำลังตกแต่งและซ่อมแซมค่ะ

ตอนนั้นใจมันเต้นนิดๆ คือ ตื่นเต้นค่ะ บอกไม่ถูก ตอนนั้นก็ยังไม่มั่นใจกับฝือมือตัวเองซะเท่าไร่นัก แต่อีกใจบอก เราต้องทำได้สิต้องทำได้ นะ ระหว่างที่รอรถเสร็จรอวันเปิด อินก็เปิดรับออเดอร์ทางเฟสบุคแล้วค่ะ โดยให้แฟนไปส่งให้เหมือนเดลิเวอรี่ค่ะ ออเดอร์วันแรกได้ 30 กว่ากล่องเกินคาดค่ะ คือวันแรกทำจนอินอ้วกแตก เลย เครียดด้วย ตื่นเต้นด้วย เพราะต้องทำแข่งกับเวลา ต้องให้เสร็จก่อนเที่ยง เพราะเที่ยงเขาก็จะทานแล้ว พอทำได้จนเกือบเสร็จก็อ้วกออกมา คือไม่เคยทำงานแล้วเครียดขนาดนี้ เครียดจนอ้วกแตกเลย เวียนหัว แต่บอกตัวเองเราต้องใหว สิ ตกลงวันนั้นผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ ครัวเละเทะ มากเพราะเหมือนเราไม่คาดการณ์ว่าเขาจะสั่ง เยอะ ก็เลยไม่ได้เตรียมผักไว้พอดี ก็จะเป็นแบบ หั่นผักด้วยทำไปด้วยพอเสร็จก็เละ ค่ะ  ต้องเก็บล้างอีก...........

วันที่สองก็ได้ประมาณนี้อีกค่ะเกือบ 30 กล่องเหมือนกัน ทำจนมือหงิกแต่ไม่อ้วกแล้วเพราะเตรียมการมาดีแต่ก็ต้องแข่งกับเวลาเหมือนเดิมนะคะ แฟนก็วุ่นกับการไปส่งเหมือนกัน บางทีก็หาไม่เจอบ้าง ช้าบ้างนิดหน่อยแต่ก็ไม่มีปัญหาไร....สนุกแต่เหนื่อยชะมัด

ออเดอร์จากลูกค้า

รับออเดอร์และ ส่งตามบ้านสักพักก็ ถึงเวลาเปิดร้านเป็นจริงเป็นจังค่ะ เราเปิดร้านในเดือนตุลาคม 2558 โดยไปเช่าลานจอดรถข้างถนนในเมืองดาบาส อยู่ การเปิดร้านที่นี่เรื่องจะเยอะมากๆ เอกสารเป็นร้อย ไปอีกหลายที่ไม่ได้ไปที่เดียวเสร็จเลยค่ะ (ทำไมต้องทำให้ยุ่งยากเนอะ) ถ้าเราทำเป็นรถแบบนี้เราก็ต้องทำครัวอีกที่หนึ่งเพื่อเตรียมอาหารด้วย ก็เลยต้องทำครัวที่ห้องใต้ดินในบ้านค่ะ เรื่องครัว เจ้าหน้าที่มาตรวจก็ผ่านค่ะ เรื่องน้ำ ต้องผ่านเกณที่เขากำหนดสะอาด ปลอดภัยต่อผู้บริโภค เจ้าหน้าที่จะมาตรวจน้ำทุกๆ 3 เดือนก็จ่ายค่าตรวจไป... เปิดร้านเราก็ต้องแจ้งฝ่ายภาษีด้วย ต้องแจ้งและทำเรื่องอนุญาตขายของและขอวางรถขายของที่อำเภอก่อนถึงจะขายของและวางรถได้ เปิดร้านก็จะมีเจ้าหน้าที่มาตรวจร้านอีกรอบ ดูความสะอาดความเรียบร้อย แจงเราว่าอะไรยังไง เช่นของสดต้องใส่ตู้เย็นอุณหภูมิที่พอเหมาะจะได้ไม่เกิดเชื้อแบคทีเรียได้ คือของทุกอย่างต้องเข้าตู้เย็นว่างั้นเลยค่ะ จะใช้ก็หยิบออกมา โอยเยอะ ค่ะ จนแฟนปวดหัวเลย (ที่เมืองไทยใครใคร่ค้าก็ค้าเลยง่ายมากค่ะ) .....ฉันรักเมืองไทย......พวกซอสไทยต่างๆ ก็ไปซื้อในเมืองหลวงค่ะ ขับรถไปประมาณ 1 ชั่วโมง

ออเดอร์เยอะมากเลยค่ะ

และที่นี่การที่ใครที่เปิดกิจการของตัวเองเขาก็จะมีบัญชีส่วนตัวในการทำเรื่องบัญชีให้ทุกอย่างคอยให้คำปรึกษาในเรื่องเอกสาร จัดทำภาษีให้ แจ้งเรื่องข้อมูลที่อัพเดทจากทางรัฐบาลให้เราได้ทราบโดยเขาคิดเป็นค่าจ้างรายเดือนค่ะ ต้องเลือกคนดีๆ หน่อยค่ะเราจะได้สบายใจไม่เหนื่อยมากนัก ทุกสิ้นเดือนนักบัญชีก็จะแจ้งค่าใช้จ่ายมาให้เรา โอยเยอะค่ะ จ่ายเยอะจริง ภาษีของที่นี่เนี่ย แต่ช่วงเปิดเดือนแรกขายดีค่ะ ขายหมดเกือบทุกวัน อินจะขายและทำได้ไม่เกิน  30 กล่องต่อวัน มากกว่านี้ทำไม่ได้แล้ว ายของ 3 เดือนก็มีเงินเก็บนิดหน่อยแล้ว (เอาใว้ใช้หนี้ตอนเดือนธันวาค่ะ) ถือว่าพอใช้ได้ แอบดีใจที่เราทำได้ แต่อย่าเพิ่งดีใจขนาดนั้นเลยอุปสรรคมันย่อมมี เสมอ หนทางมันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป............... ติดตามกันนะคะ