ออกเดินทางวันที่ 25 ม.ค. 2014

หลังจากได้ตั๋วฟรีไปดู Planes ซึ่งเป็นการดูหนังในโรงครั้งแรกในชีวิตของฮั่น พอดูจบกลับมาก็ชอบและสนใจเครื่องบินในบัดดล (ปกติจะชอบรถบรรทุก รถตักดินและรถต่างๆ)ฮั่นเกิดอาการสนใจอยากจะบิน ขอพ่อให้พับเครื่องบินให้ เล่นกระโดดร่ม อยากบินอยากเห็นเครื่องบิน สนใจว่าทำไมมันบินได้ พอเห็นอย่างนี้ มามี้ก็เลยจัดให้ หาข้อมูลได้ก็ชักชวนกันไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์เครื่องบินเลยล่ะกัน

ไปไม่ยาก พอเข้าจากทางถ.วิภาวดีเข้าไปมามี้ดูแผนที่แล้วก็งง บอกทางปะป๊าไม่ถูก(โดนด่าเลย) ปะป๊าต้องใช้สัญชาตญาณขับพาไปจนเจอ เข้าไปดูบรรยากาศเหงาๆ อากาศกำลังพอดีไม่ร้อนมากแต่แดดเริ่มแรง ก่อนเดินเข้าไปที่ตัวอาคารก็เจอเครื่องบินจอดเรียงรายฮั่นตื่นเต้นมาก นี่ยังไม่ได้เข้าไปในอาคารเลยนะเนี่ย

ทางเข้าอาคาร มีเครื่องบินลำโตพร้อมกับสโลแกนของกองทัพอากาศซึ่งเท่มาก “น่านฟ้าไทย จะมิให้ใครย้ำยี” มามี้อ่านแล้วขนลุก

เราเดินชมปีกด้านซ้ายก่อน (หันหน้าเข้าหาอาคาร)เป็นโซนที่แสดงประวัติการบินของไทย มีเครื่องบินสมัยโบราณ บางลำที่แสดงมีเพียงไม่กี่เครื่องในโลก

เราเดินต่อมาอีกปีกหนึ่งของตึก มีเครื่องบินโชว์อยู่สี่ลำ “มันเจ๋งมาก”ฮั่นร้องด้วยความตื่นเต้น ขอให้ปะป๊าอุ้มดูข้างในเครื่อง

จากในอาคาร เราออกมาด้านนอก เจอพวกพี่ๆลูกเสือเดินดูอยู่ไกลๆฮั่นวิ่งไปที่เครื่องบินขนสินค้าที่เปิดท้ายรอรับเด็กๆขึ้นไปดูทันที แถมมาช่วยเข็นรถของธันธันขึ้นไปด้วย

แดดเริ่มร้อนแล้วเลยปล่อยให้พ่อลูกเดินไปดูเหล่าเครื่องบินที่จอดอยู่กลางแจ้งกันส่วนมามี้กับธันธันก็ไปเดินเล่นในอาคารจอดเฮลิคอปเตอร์รอเฮียฮั่นเดินกลับมาเด็กๆสนุกมาก (แต่พ่อแม่ปวดเมื่อย)ปีนขึ้นปีนลงเครื่องบิน

ปิดท้ายด้วยเดินออกทางอาคาร 2 ที่แสดงเครื่องบินหายาก สีสวยมากเลยฮั่นเนี่ยไม่อยากจะกลับเลย ขอ act ท่ากับเครื่องบินลำโปรดอันนี้หน่อย

ท่าเท่ของฮั่น

ก่อนกลับไป แวะไปกินข้าว ร้านที่มามี้อยากไปมาก My Home ทางไปลึกลับเหลือเกินแต่ได้กินผัก และดูสวนผักไฮโดร สมใจอยาก ซื้อผักกลับไปให้อากงอาม่าบ้านเล็กๆ (เรียกตามฮั่นที่ใช้เรียกตายาย เพราะบ้านอาม่าเป็น Townhouse หลังเล็กๆ)  ไม่มีรูปถ่าย เพราะมั่วแต่กิน ไว้ไปดูกล้องปะป๊าก่อน

รายละเอียดของเครื่องบินทุกลำ เวลาเข้าชม และแผนที่ดูได้จากลิงค์ของกองทัพอากาศค่ะ

//www.rtaf.mi.th/museum/