::02::
11 มิถุนา 62
ถนนเส้นนั้นและรถบรรทุก




 

 

"มันเคยมีเสียงของจักรวาลซ่อนอยู่ในทุกๆที่
และมีความลับมากมายซ่อนอยู่ในนั้น"

ตอนที่ฉันเป็นเด็ก ยามค่ำคืนในฤดูหนาว
ฉันมักจะได้ยินเสียงของรถบรรทุกแว่วดังมาจากที่ไกลๆ
เสียงของมันฟังคล้ายกับเสียงของจักรวาล ที่ลึกลับ และอ้างว้าง 
ในแต่ละคืนจะมีรถบรรทุกวิ่งผ่านถนนหน้าหมู่บ้านให้ฉันได้ยินอยู่บ่อยๆ
จนบางครั้งฉันก็อดสงสัยไม่ได้ว่า
"พวกเค้าจะเดินทางไปที่ไหน และสุดขอบถนนเส้นนั้นอยู่ที่ใด" 

ในตอนนั้นฉันอยากให้ตัวเองรีบโตจะได้ออกเดินทางไปยังที่ไกลๆ 
ไปตามถนนของรถบรรทุก
แต่เวลาของเด็กมักยาวนานกว่าของผู้ใหญ่เสมอ
ในบางครั้งภาพทรงจำของวัยเด็กก็ดูเหมือนจะหดสั้น
และบางทีก็ยืดยาวอย่างไม่สมเหตุสมผล

เมื่อเราเติบโตความลับของจักรวาลก็ถูกเปิดเผย 
ภาพจำที่ไม่สมมาตรของเด็ก
ถูกความสมเหตุสมผลของวันเวลาปรับเปลี่ยนให้ใหม่
เมือเราโตเป็นผู้ใหญ่สิ่งต่างๆก็ดูจะไม่น่าค้นหาอีกต่อไป

ในตอนนี้ฉันเดินทางออกมาไกลจากบ้านมากแล้ว
ไกลเกินกว่าความสงสัยในวัยเด็กจะเดินทางไปถึง
เมื่อฉันเดินทางกลับมายังถนนเส้นเดิมอีกครั้ง
ฉันจึงรู้สึกว่าถนนเส้นนั้นหดสั้นเหลือนิดเดียว
ไม่ได้ยาวไกลออกไปจนสุดขอบโลก
และไม่เหลือความสงสัยในปลายทางใดๆของมันอีกแล้ว

ในบางครั้ง...
ฉันเคยไปนั่งเล่นที่ริมถนนหลวงอยู่บ่อยๆ
นั่งมองรถบรรทุกที่วิ่งผ่านไปมา 
ก็แค่ในบางวันเท่านั้นหรอกนะ
ในบางวันที่ฉันคิดถึงช่วงเวลาเหล่านั้น
และในบางวันที่ฉันคิดถึงบ้าน...





 

 

Where the Sidewalk Ends
"Shel Silverstein"

There is a place where the sidewalk ends
And before the street begins,
And there the grass grows soft and white,
And there the sun burns crimson bright,
And there the moon-bird rests from his flight
To cool in the peppermint wind.

Let us leave this place where the smoke blows black
And the dark street winds and bends.
Past the pits where the asphalt flowers grow
We shall walk with a walk that is measured and slow,
And watch where the chalk-white arrows go
To the place where the sidewalk ends.

Yes we'll walk with a walk that is measured and slow,
And we'll go where the chalk-white arrows go,
For the children, they mark, and the children, they know
The place where the sidewalk ends.


"เมื่อทางเท้าสิ้นสุด ถนนสายใหม่ก็เริ่มขึ้น"

ยังมีที่ที่หนึ่งซึ่งอยู่ระหว่างทางเท้ากับถนน
เป็นที่ที่ทางเท้าได้สิ้นสุดลง และถนนเริ่มต้นขึ้น
ถนนที่มีผืนหญ้าขาวโพลน
ดวงตะวันสาดแสงราวกับสีเลือดนก
และนกกางปีกบินออกจากรัง
ผ่านความเหน็บหนาวของสายลม

พาเราไปเจอสถานที่ซึ่งมีควันสีดำปลิวล่องลอย
ถนนอันคดเคี้ยว มืดมน และมีสายลม
ผ่านดอกไม้ที่แย้มกลีบเบ่งบานบนหลุมขรุขระซึ่งถูกราดด้วยยางมะตอย
เราจะเดิน ย่ำไปข้างหน้าอย่างช้าๆ
และเราจะมองเห็นผงชอล์กสีขาวซึ่งถูกเขียนเป็นรูปลูกศรเพื่อบอกทาง
นั่นเป็นที่ที่ทางเท้าได้สิ้นสุดลง

เราจะเดินและย่ำไปข้างหน้าอย่างช้าๆ
และเราจะไปตามทางที่ลูกศรชี้บอก
เด็กๆจะรู้ดีว่าลูกศรเหล่านี้จะพาเขาไปที่ไหน
และนั่นเป็นที่ที่ทางเท้าได้สิ้นสุดลงแล้ว


เครดิตตามบล็อกนี้ค่ะ >>> ladywrite แปล