นางไม้
คืนเหน็บหนาว ...... คราวที่รักร่วงโรยโบยหนามคม โถมลงสุดตัวรอบกายดูราวจะหมองมัว มืดมน และหมดความหมายแต่มีแสง....ดวงหนึ่ง (แต่มีแสงดวงหนึ่ง) ดูงดงามเมื่อยามปรากฎประทับพราว เศร้าใจ ในรักที่เหี้ยมโหดเธอเข้ามาทำให้ฟ้าแจ่มใส คืนหัวใจให้ไออุ่นเราดุจดวงมณีทอรุ้งพราว ภูติดาว......... หรือว่านางไม้จูบเธอเหมือน......ไฟอ่อน (จูบเธอเหมือนไฟอ่อน)ความรักเธอยิ่งร้อนแรงกว่า ประทับวันลืมเดือน เสมือนดังมายาคืนอุ่นไอในนวลเนื้อแนบ.....พราย พลีหัวใจให้เธอหมดดวงตั้งใจจะพลีให้ทั้งปวง โอ้...... นางเธอกลับจางหายเธออยู่ไหน.........ไม่กลับ (เธออยู่ไหนไม่กลับ)ความลับอันไม่มีคำตอบ จะคว้าพรายไร้เงา ที่ไหนในลมหอบเธอคือแสง........ดวงหนึ่ง (แต่มีแสงดวงหนึ่ง) ดูงดงามเมื่อยามปรากฎฝากไว้เพียงรอยจาง ดังน้ำตารินหยด...........