นางไม้
คืนเหน็บหนาว ...... คราวที่รักร่วงโรยโบยหนามคม โถมลงสุดตัวรอบกายดูราวจะหมองมัว มืดมน และหมดความหมายแต่มีแสง....ดวงหนึ่ง (แต่มีแสงดวงหนึ่ง) ดูงดงามเมื่อยามปรากฎประทับพราว เศร้าใจ ในรักที่เหี้ยมโหดเธอเข้ามาทำให้ฟ้าแจ่มใส คืนหัวใจให้ไออุ่นเราดุจดวงมณีทอรุ้งพราว ภูติดาว......... หรือว่านางไม้จูบเธอเหมือน......ไฟอ่อน (จูบเธอเหมือนไฟอ่อน)ความรักเธอยิ่งร้อนแรงกว่า ประทับวันลืมเดือน เสมือนดังมายาคืนอุ่นไอในนวลเนื้อแนบ.....พราย พลีหัวใจให้เธอหมดดวงตั้งใจจะพลีให้ทั้งปวง โอ้...... นางเธอกลับจางหายเธออยู่ไหน.........ไม่กลับ (เธออยู่ไหนไม่กลับ)ความลับอันไม่มีคำตอบ จะคว้าพรายไร้เงา ที่ไหนในลมหอบเธอคือแสง........ดวงหนึ่ง (แต่มีแสงดวงหนึ่ง) ดูงดงามเมื่อยามปรากฎฝากไว้เพียงรอยจาง ดังน้ำตารินหยด...........
คืนเหน็บหนาว ...... คราวที่รักร่วงโรย
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
