สวนแห่งความหลัง
ที่เป็นของปู่มาตั้งแต่ก่อนผมเกิด
เป็นที่ๆ พ่อผมน่าจะมีความทรงจำฝังอยู่มากมาย
และแม่...ก็มีความทรงจำในเรื่องราวหลากหลาย...
ณ ที่นั่น
.
บนบ้านเคยดัดแปลงด้วยความคิดของปู่ไปหนึ่งครั้งยามที่ผมพอจำได้
และอาจถูกเปลี่ยนรูปไปในหลายยุคสมัยที่ผมไม่อาจเข้าถึง
.
ถ้าผมยืนอยู่ตรงนั้น
ผมอยู่ภายในตัวบ้าน
มีหิ้งพระพุทธรูป
มีตู้ดัดแปลงใส่หนังสือของพ่อ
นานทีก็พบเจอนิตยสารเก่าๆ ที่โดนหนูกัด
และทุกๆ ครั้ง จะพบนิตยสารที่มีเรื่องเพชรพระอุมาภาคจบ
ดึงดูดให้หยิบไปอ่าน ทั้งๆ ที่ตอนนั้นอ่านรวมเล่มภาคแรกยังไม่จบ
อ่านตอนที่คณะของคุณชายเชษฐาไปถึงห้วยเสือร้องกันแล้ว
.
ตั่งตัวนั้น
วางไว้ซึ่งหมวกของพ่อ หมวกของแม่
และหม้อที่ผมมักเอาไปก่อไฟต้มหมี่เป็นประจำ
มักจะแอบเอาหมี่กึ่งสำเร็จมาต้มตรงลานใต้ต้นลิ้นจี่เสมอ
ด้วยอรรถรสของการก่อไฟ มันชวนให้รสชาติของอาหารเลิศนัก
.
ข้างกรอบหน้าต่างมีถุงหูรูดรูปแบบกระเป๋า
ได้มาตอนวันเด็กเมื่อหลายขวบปีก่อนโน้น
ด้านในมีขนมและเครื่องเขียน
แต่ไม่กล้าสะพายกระเป๋าหูรูดใบนี้ เชยสิ้นดี
.
ข้างๆ มีกระเป๋าสะพายสำหรับใส่โทรศัพท์
เล็ก ในทรงสี่เหลี่ยมทรงยาว เป็นที่สำหรับมือถือรุ่นปุ่ม
ได้มาตอนเรียน ม.ปลาย
เพื่อนๆ มีมือถือใส่แต่ก็ไม่ค่อยได้ใส่
เรามีกระเป๋าใส่เหมือนๆ พวกเขา แต่ไม่มีโทรศัพท์มือถือใส่
.
กรอบกระจกด้านบน รับแสง
ยามปิดหน้าต่าง ก็ยังมีแสง
.
ยามโผล่พ้นหน้าต่างออกไปพบต้นละมุด
ที่ยืนอยู่ตรงนั้น ไหวตามลม เสมอมา
เราจะเห็นลาน เห็นบันได ก็ตรงนั้น
บ้างบี๋ก็นั่งบนขอบหน้าต่าง มองลานเช่นกัน
.
และหลากหลายเรื่องราวก่อนหลัง
ยามโผล่หน้าออกไป หรืออยู่ในตัวบ้าน
ยามลงกลอนหน้าต่าง...
บ้างก็มีเรื่องราววนเวียนในใจ
เมื่อกลับไปคิดแล้ว
ก็เป็นวานหลังที่ดีที่นิ่งในความทรงจำที่ดีงาม
ห้วงหนึ่ง...