ทำของมีค่าหายไป

อยากจะทุบหัวตัวเองเหมือนไอ้ตัวนี้จริงๆ เลย ฮือ ฮือๆๆ ทำนาฬิกาที่ที่รักให้เป็นของขวัญวันเกิดหายไปซะแล้ว ใส่มาได้แค่ปีกว่าๆ เองง่ะ

เรื่องมันมีอยู่ว่า
เราเดินทางไปส่งน้องสาวที่ ม.แม่ฟ้าหลวง จ.เชียงราย โดยรถ บขส. นี่แหละ ขาไปก็สบายๆ ไม่มีอะไร แต่เหตุมันเกิดตอนขากลับกรุงเทพฯ เนี่ยสิ
ขากลับตอนแวะพักทานข้าวครึ่งทาง ก็เดินไปล้างหน้าล้างตาที่ห้องน้ำ แต่ก็กลัวว่านาฬิกาจะโดนน้ำ(ทั้งๆ ที่กันน้ำได้ ไม่รู้จะห่วงอะไร) ถอดดีกว่า เอ๊ะ วางเอาไว้จะไม่ดีเดี๋ยวลีม เอาใส่กระเป๋ากางเกงดีกว่า (อืม คิดดีนะ ระวังตัวดีเยี่ยม ยิ่งขี้ลืมอยู่ด้วย) ก็ไม่มีอะไร เรื่องราวก็ผ่านพ้นไปด้วยดี พอขึ้นรถก็หลับตลอดทาง

พอรถถึงกรุงเทพตอน 5.30 ก็ดีใจ เย้ ถึงแล้ว (ยังไม่ได้คิดอะไร ว่าความซวยจะมาเยือน)

กลับถึงบ้านอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานต่อ เดินเข้าเดินออกลืมโน้นลืมนี่ซะหลายรอบ รอบสุดท้าย เอ๊ะ เราลืมใส่นาฬิกานี่น่า อืม อืม ไม่เป็นไรเดินกลับเข้าบ้านไปเอาอีกรอบ งึย..ยย. นาฬิกาอยู่ไหนว้า เดินวนไปวนมาหลายรอบ แล้วตั้งสติคิดๆๆๆๆ ครั้งสุดท้ายที่เห็นนาฬิกาตอนไหนว้า อ้อ เมื่อคืนตอนพักครึ่งทางล้างหน้าแล้วถอดนาฬิกาใส่กระเป๋ากางเกงไว้นิน่า โอเค เดินไปดูกางเกง ล้วงข้างซ้าย ล้วงข้างขวา ขอล้วงอีกรอบดิ ไม่มีจริงๆ ด้วยง่ะ

so sad ขึ้นมาทันที น้ำตาจะไหล ซึมหน่อยๆ ทบทวนแล้วเริ่มคิดได้ว่าน่าจะร่วงตอนนั่งๆ นอนๆ อยู่บนรถ เซ็งอ่ะ เซ็งไปเลย

รีบโทรไปหาที่รักทันที บอกไปเลยว่าหายและมันหายไปยังไง โดนว่าก็ไม่เป็นไร(แต่เสียใจนะ) อืม...... แต่ปรากฏว่าที่รักไม่ได้ว่าอะไรเลย ฮือๆๆ ได้แค่บอกว่าช่างมันเถอะ เดี๋ยวซื้อใหม่ก็ได้ อือๆ ที่รักใจดีจังเลย (แต่ที่ว่าซื้อใหม่ก็ได้นี่ ซื้อให้ด้วยป่าวหว่า ลืมถามเลย)

Create Date : 01 มิถุนายน 2550		0 comments
Last Update : 13 มิถุนายน 2550 13:54:28 น.
Counter : 2103 Pageviews.
Share Tweet