เปิดบ้าน
สร้างเสร็จแล้ว วู้ๆ บ้านของพวกเรา ฮะฮ่า สำหรับใครที่บังเอิญหลงเข้ามาอาจจะงง เพราะบล็อกนี้ไม่ได้มีเจ้าของบ้านเพียงหนึ่งเดียว แต่เป็นบล็อกที่ใช้ร่วมกันของกลุ่มเพื่อนกลุ่มหนึ่งก็นี่มันบล็อกหนิ ไม่ใช่แปรงสีฟัน ถึงจะใช้ร่วมกันไม่ได้ ที่มาที่ไปของบ้าน blog หลังนี้ ก็เริ่มมาจากไอเดียของก้อพิษ(ตี้) เมื่อหลายเดือนที่แล้ว ... แต่ก็ได้แต่คิดเล่นๆ แล้วไม่ได้ทำสักที จนมาวันหนึ่ง เราอ่านหนังสือของ"นิ้วกลม" มีประโยคนึงพี่เค้าพูดไว้ดีมากๆเลย คือ" ความทุกข์ ถ้าแบ่งปัน มันจะลดลงครึ่งหนึ่งแต่ความสุข ถ้าแบ่งปัน มันจะเพิ่มเป็นสองเท่า" เออ..จริงเนอะ และคงจะดี ถ้าเวลาเครียด แล้วได้ระบาย โดยที่มีใครสักคนคอยรับฟัง แต่เนื่องด้วยหลายๆคนอยู่ต่างประเทศกัน จะให้โทรมาระบาย ก็ไม่สะดวกกระเป๋าตังค์นัก จะส่งเมล...บางคนก็อาจกลัวเมลเพื่อนเต็ม (ใช่มะ) blog นี้ ก็เลยถือกำเนิดขึ้นมา หากใครคนหนึ่งเครียด ก็มีอีกหลายคนคอยรับฟังผลัดกันเป็นคนนั่งขี้ และผลัดกันเป็นกระโถน (อี๋!!~~) และจะได้รู้ข่าวคราวกันด้วย ว่าชีวิตดำเนินไปเยี่ยงไรแล้วบ้าง เผื่อใครมีเงินเยอะแต่ไม่รู้จะทำอะไร เพื่อนๆก็จะได้ช่วยคิดหาทางออก เป็นต้น (เป็นราก เป็นใบ) อยากทำให้บล็อกนี้ มันทำให้พวกเรารู้สึกว่า"ระยะทาง...ไม่ใช่ปัญหา"และ "เรา...ไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกใบนี้" ขอเผด็จการ เลือกให้เพลงนี้ เป็นเพลงประจำบ้านละกัน เพลง "ยังมี" ของเฉลียง