เด็กชาย ต้นน้ำ กำลังจะมีน้อง ตอนนี้ น่าจะ 1 เดือนกว่าแล้ว
ท้องนี้แพ้จังวุ้ย ไอ้อาการท้องอืดไม่มี แต่จุกแน่นตรงหน้าอกนี้หนักหนาเอาเรื่องเลย กินเสร็จแล้วก็ต้องเอาออกมา ก็ไม่รู้จะให้กินทำไมไม่กินร่างกายก็เรียกร้อง สรุปว่านี่คือ อาการแพ้ท้องใช่ไหม เพิ่งเคยเป็นหนักๆ ก็ท้องนี้ นี่แหละ คราวต้นน้ำนี้เด็กๆ ไปเลย แค่จุกท้องตอนนี้ไม่รู้อาการจุกแน่นที่หน้าอกจะหายเมื่อไหร่ เลยไม่สนุกกับการกินเลยคงต้องรอ ไตรมาส 2 จะได้สนุกกับการกินอีกแล้ว เผลอๆ น้ำหนักขึ้นพรวดอีก 555
บันทึก ด.ช. ต้นน้ำ เดือนที่ 9 สวัสดีชาวโลก
เดือนนี้แม่ตื่นกลางดึกบ่อยบางครั้งต้องลุกขึ้นอาบน้ำ เพราะร้อนมากๆ นอนก็อึดอัด ผมดีใจที่แม่ท้องไม่ลายแต่ต้นขากับก้นพร้อมใจกันลาย เดือนนี้แม่งดไปว่ายน้ำเพราะกลัวไปลื่นล้ม แม่อยากเห็นหน้าผม ผมก็เหมือนกันแม่ยังไม่ได้ลาคลอด วันที่ 4 ธ.ค. แม่มีมูกเลือดออก แม่ตกใจมากรีบโทรบอกป๊า แต่พอแม่ไปถามในพันทิพเขาบอกว่ายังไม่คลอดหรอกไปถามเพื่อนที่ทำงานเขาบอกว่า ของเขาอีก 7 วัน กว่าจะคลอดแม่เลยตัดสินใจลาพักร้อน เพราะคงใกล้คลอดแล้วแหละ วันนี้ป๊าเลยมารอลุ้นกว่าจะมีอาการเพิ่มเติมไหม นั่งรอจนออฟฟิศเลิกงาน ที่ออฟฟิศเขาลุ้นกันบอกว่าให้คลอดพรุ่งนี้ ร่วมทั้งอาจารย์ที่ทำงานป๊าด้วย แต่ผมว่าวันนั้นพวกหมอ กับพี่พยาบาล คงจะวุ่นวายน่าดูทั้งคลอดธรรมชาติและผ่าคลอด แม่หยุดอยู่บ้านซักเสื้อผ้าให้ผมแต่ถ้าวันไหนไปที่ทำงานป๊าก็จะไปนอนเล่นในห้องทำงาน วันที่ 11 ธ.ค. แม่ปวดท้องเตือนตั้งแต่ตอนบ่ายแม่บอกป๊าให้เตรียมตัวแม่โทรไปถาม ร.พ. เขาบอกว่าให้มาตอนเช้าก็ได้ แม่กับป๊าลงมานอนข้าง แม่นอนไม่หลับจนตี 3 เลยตัดสินใจไป ร.พ. ถึง ร.พ. หมอเวรมาตรวจบอกว่าเปิด 1 ซ.ม. ตอนเช้าหมอประจำแม่มาถึง ร.พ.ฉีดยาเร่งคลอด สุดท้ายก็เปิดแค่ 2 ซ.ม. เลยตัดสินใจผ่าคลอด เพราะหมอบอกว่าหัวใจผมเต้นช้าลงบางช่วงผมคลอดวันอังคารที่ 12 ธ.ค. 2549 ปีกุน เป็น ด.ช. น้ำหนักแรกคลอด 3.165สวัสดีครับ
บันทึก ด.ช. ต้นน้ำ เดือนที่ 8 การเดินทางกับอาหารข้างทาง
เดือนนี้ที่ทำงานแม่ย้ายสำนักงานไปอยู่ไกลจากบ้านเราทำให้ค่าใช้จ่ายในการเดินทางมากขึ้นแม่ช่วยออกค่าน้ำมันป๊าบ้างเล็กน้อย ตั้งแต่ท้องผมแม่ไม่ค่อยมีเงินเหลือเก็บเลยแต่ผมรู้แม่ก็มีความสุขตอนนี้ป๊ามีงานพิเศษเกี่ยวกับอะไหล่รถมอเตอร์ไซด์ เป็นผู้ช่วยติดต่อประสานงานให้กับ ลุงป๊อบ ตลาดน้อยเดือนนี้ ป๊าเล่นส่องไฟฉายกับผมผ่านผนังหน้าท้องแม่ ผมไม่รู้สึกสนุก ผมมีปฏิกิริยาน้อยกว่าตอนเล่านิทานแม่คงคิดมากว่าตาผมจะเป็นอะไร แต่ก็ไม่กล้าบอกใคร(ผู้หญิงนี่คิดมากจังเลยนะครับ) ถึงผมจะไม่ค่อยสนใจแต่บางครั้งที่แม่นอนไม่หลับแม่ก็หยิบมาเล่น ผมดิ้นแม่ก็ดีใจ ผมก็ดีใจ เดือนนี้ผมแทบไม่ได้ชิมฝีมือป๊าเลยเพราะว่ากว่าจะกลับถึงบ้านก็ดึก กินร้านข้าวระหว่างทางก่อนถึงบ้านดูจะเป็นคำตอบที่ดีที่สุด เดือนนี้ป๊าเตรียมของเผื่อคลอดฉุกเฉินให้ผมกับแม่แล้วนะครับ ของของผมเป็นมรดกตกทอดมาจาก พี่แทน พี่อ๋องแม่กับป๊าเกือบจะไม่ต้องซื้ออะไรเพิ่มเลย นอกจากพวกของที่ใช้แล้วหมดไปสัปดาห์ที่ 36 แม่มีอาการท้องเกร็ง แม่ตกใจมากนึกว่าเป็นอะไรที่แท้มันเป็นอาการที่เป็นกันเกือบทุกคน
บันทึก ด.ช. ต้นน้ำ เดือนที่ 7 อย่าทักผู้หญิงท้องว่า "ท้องเล็ก"
อยู่ๆ แม่ก็น้อยใจป๊า แม่งอนมากๆ มีอยู่คืนหนึ่งแม่ไปแอบนอนในห้องที่เตรียมไว้ให้ผม ป๊าก็เดินหาทั้งบ้านแล้วก็มาถามว่าเป็นอะไร แล้วแม่ก็หายงอนกลับไปนอนในห้องใหญ่กับป๊า บางคืนลุงพูกับมะลิ ก็เข้ามานอนในห้องด้วยกัน แต่หลังจากผมคลอดคงทำแบบนี้ไม่ได้ จนกว่าผมจะโตพอแม่จะให้ผมช่วยดูแลลุงพูกับป้ามะลิ เดือนนี้แม่ไม่ต้องนั่งรถตู้ไปทำงานแล้ว เพราะป๊าไปรับผมกับแม่ทุกวัน แม่นอนหลับสบายบนรถ พักผ่อนเพียงพอแม่มีความสุขส่งผลมาให้ผมมีความสุขด้วย เดี๋ยวนี้เพื่อนที่ทำงานเขาไม่เรียกชื่อแม่แล้วแต่เขาเรียกว่า "คุณแม่ ไปไหน?" มีเรื่องตลกจะเล่า ผมแอบได้ยินมาว่ามีบางคนยังไม่รู้ว่าแม่ท้อง เขานึกว่าแม่อ้วนขึ้น ผมได้ยินขำกลิ้งเลย บางคนก็ยังพูดว่าท้องเล็กผมเองยังเบื่อแทนแม่เลย ผมจะจำไว้ว่าถ้าคนรู้จักผมตั้งท้องผมจะไม่ทักเขาแบบนี้ เพราะผมเคยอ่านในเวปพันทิพ ขนาดท้องไม่สัมพันธ์กับขนาดทารก โกวเล้งกล่าวไว้ว่า "ผู้ใดที่บอกว่าเข้าใจผู้หญิง ผู้ชายคนนั้นต้องเป็นคนที่ทุกข์มากๆ" ผมจำได้ไม่ชัดเจน แต่ ถึงกระนั้นผมก็ยังอยากเข้าใจผู้หญิงที่ผมรัก เพราะผมไม่อยากทำให้เธอเสียใจ อยู่ดี บางครั้งถ้าเราไม่เรียนรู้ที่จะทุกข์ เราคงไม่เข้าใจว่าความสุขที่แท้จริงเป็นอย่างไร ซึ้งไหมครับ 555
บันทึก ด.ช. ต้นน้ำ เดือนที่ 6 เกิดเป็นผู้ชายต้องมีใจอดทน
บันทึก ด.ช. ต้นน้ำ เดือนที่ 6 เกิดเป็นผู้ชายต้องมีใจอดทนผมดิ้นแรงขึ้นทุกวัน เวลาแม่ขึ้นรถตู้ไปทำงานตอนเช้า แม่กลัวผมตกใจเสียงเปิด-ปิด ประตูรถตู้ แม่เบื่อต้องคอยตอบคำถาม ทำไมท้องเล็กจัง? กี่เดือนแล้ว? แต่แม่มั่นใจได้เลยครับถ้าผมออกมาผมต้องเป็นเด็กที่แข็งแรงมากๆ เดือนนี้แม่ฉี่กลางดึกน้อยลง แต่ยังร้อนเหมือนเดิมเป็นโชคดีของแม่ที่ไม่มีอาการปวดเมื่อย อะไรเลย ตั้งแต่มีผมแม่ท้องไม่ผูกเหมือนแต่ก่อนเลยผิดกับแม่คนอื่น ซึ่งส่วนใหญ่จะท้องผูก เพราะตั้งแต่มีผมแม่ก็อยากกินแต่ผลไม้ ที่สำคัญหน้าตาแม่ดูดีขึ้นด้วย คงเพราะว่าฮอร์โมนปรับสมดุลดี ในขณะที่มีผมอยู่ในตัวของแม่อาการบวมที่มือ-เท้าก็ไม่มี ป๊าเล่านิทานให้ผมฟังเกือบทุกคืนเลย ยกเว้นวันที่ป๊ากับแม่กลับถึงบ้านดึกเพราะเกรงว่าผมจะหลับไปแล้ว แม่กับป๊ารักผมใช่ไหม ดูท่าทางจะแคร์ผมเอามากๆ เลยนะ :)