บทที่ 3

ทันทีที่รถเลี้ยวเข้ามาในเขตอาณาจักรของชีคอัมราน คาราส จัสติน หรืออีกนัยหนึ่งคือจัสตินพาเลซ แทนไทก็ได้หันไปบอกกับน้องสาวที่นั่งอยู่ข้างตัว

“เป็นไงอาณาจักรของเพื่อนพี่”

พันไมล์รู้สึกตื่นตาตื่นใจเพราะไม่คิดว่าที่พักเพื่อนของพี่ชายตนเอง ซึ่งเป็นเพียงผู้นำเผ่าเล็กๆ อย่างบารัซ จะยิ่งใหญ่อลังการถึงเพียงนี้

ใจกลางพื้นที่กว้างใหญ่ มีปราสาทสีขาวถูกสร้างและตกแต่งไว้อย่างงดงาม สองข้างทางที่รถขับผ่านจะเห็นได้ว่ามีต้นไม้เขียวขจีปลูกเรียงรายไว้อย่างเป็นระเบียบ บ่งบอกได้ว่าเจ้าของที่นี่น่าจะเป็นคนที่ชื่นชอบต้นไม้

เมื่อสองหนุ่มสาวก้าวลงจากรถก็พบว่า มีคนมาตั้งแถวยืนคอยต้อนรับเขาและเธอ หนึ่งในนั้นคือจาบรินองครักษ์คนสนิทของชีคอัมราน ว่าที่ผู้นำเผ่าคนใหม่ของบารัซ

แทนไททักทายจาบรินด้วยความสนิทสนม ก่อนจะแนะนำให้เขารู้จักกับน้องสาวของตนเอง จาบรินได้เอ่ยเชื้อเชิญสองหนุ่มสาวเข้าไปด้านใน

“นั่งพักให้หายเหนื่อย และทานน้ำชากันก่อนนะครับ ส่วนกระเป๋าผมสั่งให้คนนำไปไว้ที่ห้องเรียบร้อยแล้วครับ” จาบรินบอกพร้อมกับทรุดตัวลงนั่งในห้องรับแขก

“ขอบคุณค่ะ” พันไมล์ทรุดตัวลงนั่ง มือเอื้อมหยิบถ้วยชามาจิบ ก่อนจะเบ้หน้า

“ขมไปหรือครับคุณพาย”

“พายไม่ชินกับรสชาติมากกว่าค่ะ” พันไมล์ตอบ พร้อมกับตัดสินใจวางถ้วยชาสีสวยไว้ที่เดิม ส่วนสายตาจับจ้องและสำรวจไปรอบๆ ด้วยความสนใจ

“ถ้าอย่างนั้นผมจะสั่งให้เด็กนำน้ำเปล่ามาให้คุณพายนะครับ”

พันไมล์ยิ้ม “ขอบคุณค่ะ คุณจาบริน”

จาบรินยิ้มตอบอย่างเผลอไผล เขานึกชื่นชมรอยยิ้มหวานละมุนของเธอ และเผลอแสดงออกนอกหน้าจนเพื่อนรักจับได้

“อะแฮ่ม!”

จาบรินสะดุ้งเล็กน้อย หันมามองแทนไทเหมือนจะถาม

“ท่านชีคของนายไม่อยู่เหรอ” แทนไทถามขึ้น หวังเรียกสติองครักษ์หนุ่ม

แม้พันไมล์จะไม่ใช่ผู้หญิงหน้าตาสะสวย ที่ใครๆ เห็นแล้วจะต้องตะลึง แต่น้องสาวเขาคนนี้ก็ใช่ว่าจะขี้เหล่ ปากคอคิ้วคางสอดรับกันเหมาะเจาะ เสริมให้ใบหน้าเรียวดูน่ารักไม่เหมือนใคร โดยเฉพาะริมฝีปากแดงระเรื่อโดยธรรมชาตินั้น เวลาแย้มยิ้มออกมาคราวใดหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่เป็นอันตกตะลึงทุกรายไป

จาบรินเห็นสายตาดุๆ ของแทนไทที่จ้องมองเหมือนจะปราม เขาก็หัวเราะเก้อๆ

“ชายแดนมีปัญหานิดหน่อย ท่านชีคก็เลยต้องไปตรวจดูความเรียบร้อย ค่ำๆ นายก็คงจะได้เจอ”

ในขณะที่สองหนุ่มพูดคุยกันอยู่นั้น พันไมล์ก็ตื่นตะลึงในความสวยงามวิจิตรของสถาปัตยกรรม และการตกแต่งภายในพาเลซแห่งนี้ โดยเฉพาะงานฝีมือการแกะสลักซึ่งได้ลงลักปิดทองคำแท้ ที่มีลวดลายอ่อนช้อยด้วยความปราณีตบรรจง ช่างเป็นความสวยงามที่ยากจะลืมเลือนอย่างแท้จริง

“พวกนายเพิ่งจะเดินทางมาเหนื่อยๆ กลับขึ้นไปพักผ่อนก่อนดีไหม ถ้าท่านชีคเดินทางมาถึงเมื่อไร เราจะให้คนขึ้นไปส่งข่าว” จาบรินกล่าวขึ้นหลังจากเห็นว่าได้เวลาพอสมควรแล้ว

“ไม่ต้องห่วงเรา นายไปทำงานของนายเถอะ”

จาบรินขอตัวกลับไปทำงานต่อ เพื่อปล่อยให้สองพี่น้องได้พักผ่อนกันตามสบาย

ดวงตากลมโตมองตามหลังองครักษ์หนุ่มไป ปากก็พูดขึ้นว่า

“พายเชื่อแล้วว่าเพื่อนพี่แทนรวยอย่างที่เคยคุยไว้จริงๆ แต่พี่แทนเคยบอกพายว่าบารัซเป็นเพียงเผ่าเล็กๆ ที่ดำรงชีพด้วยการเลี้ยงสัตว์ แล้วทำไมเพื่อนของพี่แทนถึงมีเงินมากมาย ขนาดนำมาสร้างปราสาทราชวังที่งดงามวิจิตรได้ถึงเพียงนี้ละคะ” พันไมล์ถามด้วยความสงสัย

แทนไทยิ้มให้น้องสาวของเขาอย่างเป็นต่อก่อนที่จะเอ่ย

“ทีนี้เชื่อแล้วใช่ไหมว่าพี่พูดจริง ไม่ได้โม้อย่างที่เรากล่าวหา”

หญิงสาวพยักหน้าแต่ยังไม่วายพูดโต้แย้งกลับไป

“จะให้พายเชื่อง่ายๆ โดยไม่มีหลักฐานได้ยังไง อย่างน้อยก็ต้องมาเห็นด้วยตาของตัวเองก่อนสิ พายถึงจะเชื่อ”

พันไมล์ขยับตัวใกล้พี่ชายพร้อมกับชะโงกหน้าเข้าไปกระซิบถาม

“เพื่อนพี่แทนคนนี้เขาทำมาหากินอะไร ถึงได้รวยไม่เกรงใจใครแบบนี้”

แทนไทยิ้มขำ “ทำไมเราต้องกระซิบกระซาบด้วยล่ะ แล้วอยู่ดีๆ มาเบียดพี่ทำไม”

"ก็จะได้ใกล้ชิดกันไงคะ” พันไมล์พูดพร้อมเบียดไหล่เข้าไปใกล้พี่ชายยิ่งขึ้น

“เรานี่ นับวันจะล้นใหญ่แล้วนะ ไอ้พฤติกรรมขาดๆ เกินๆ ของเราเก็บไว้หน่อยดีไหม ที่นี่บารัซนะไม่ใช่เมืองไทย” แทนไทเตือน

“หลอกด่ากันอีกละ พี่แทนยังไม่ชินอีกหรือคะ ที่ผ่านมาไม่ว่าพายจะพูดหรือทำอะไร ก็ไม่เคยถูกใจพี่แทนสักที”

“บ่นอะไร” แทนไทถามเสียงเริ่มเข้ม

เมื่อเห็นว่าแทนไทเริ่มชักสีหน้าไม่พอใจ พันไมล์จึงยิ้มหวานเพื่อประจบประแจงพี่ชาย พร้อมกับย้อนถามคำถามเดิมเพราะยังไม่ได้รับคำตอบ

“ตกลงเพื่อนพี่แทนเขาทำมาหากินอะไรคะ ทำไมถึงได้มีเงินมากมายขนาดนี้”

“เหมืองแร่ทองคำ”

 

Create Date : 20 กรกฎาคม 2556		0 comments
Last Update : 6 สิงหาคม 2556 19:32:44 น.
Counter : 3639 Pageviews.
Share Tweet