เหล่าคุณชายตัวร้ายกะสาวใช้ตัวแสบ(5)

9
ทำไมเราถึงไม่อยากให้คุณชายพวกนี้รู้เรื่องหมั้นด้วยนะ..ทั้งๆที่มันอาจไม่ใช่เรื่องจริงก็ได้…หรือว่าเราแคร์ความรู้สึกใครอยู่……
" แล้วไง! " เสียงที่พูดออกมาหลังจากที่เงียบไปหลายนาทีดังขึ้นจากปากของตาคุณชายชิน
" ถึงเรื่องที่พี่พูดจะเป็นเรื่องจริง..ก็ไม่เห็นเป็นไร…ยังไงยายนี่ก็ต้องเป็นของผม " เอ๊ะ…ตาบ้าชินพูดอะไรน่ะ??
" เข้าใจผิดแล้วชิน..…พี่ต่างหากที่จะเป็นคนดูแลมาอิจัง.. " คุณจุน….ทำไมถึง……??
" พี่ริวครับ…ถึงผมจะเด็ก..ก็พอจะรู้ว่า การหมั้น…กับการแต่งงานมันแตกต่างกันมากนะครับ ผมขอสู้ด้วยคน "
" เคียวคุง…! "
" ตราบใดที่มาอิยังไม่ได้รักพี่….พวกเราคงยังมีโอกาศอยู่ใช่มั้ยครับ " ตกลงใครกันแน่ที่รักเราอ่ะ…ยังงงๆอยู่อ่ะ???
" …สำหรับผมแล้ว แม้ว่ามาอิจะแต่งงานกับพี่ มันก็ไม่มีความหมายอะไรสำหรับผมหรอก.. " คุณจุนพูดให้งงไปใหญ่????
" อย่างงั้นหรอกเหรอ….อืม….ความจริงฉันก็พอจะเดาว่า……..มันต้องเป็นแบบนี้แต่แรกแล้ว…….. "
" ………?……….. " ตาขี้เก๊กพูดแบบนี้หมายความว่าไงนะ
" เคียวหนุ่มน้อยที่มีสาวมารุมล้อมแต่เด็ก..แต่ไม่เคยคบใครจริงจังสักที…….กลับบอกว่ามาอิเป็นแฟน
จุน…ที่ดูเฉยเมยเรื่องความรัก…..เรียกมาอิว่าคนที่รัก
แม้แต่เจ้าชิน..ที่ไม่เคยสนใจผู้หญิงเลยสักครั้ง..กลับดูหึงหวงมาอิเป็นพิเศษ…ฮึ…แบบนี้ก็รู้ชัดเจนแล้วว่าพวกนายไม่ได้พูดเล่นอย่างแน่นอน….แต่ขอบอกให้รู้ไว้ก่อนเลย..ว่าฉันเองก็ไม่เคยลืมมาอิและจะไม่ยอมยกให้ใครเช่นกัน "
หวา…อะไรเนี้ย…..นี่มันเรื่องอะไรกัน….แล้วที่บอกว่าตาชินไม่สนใจผู้หญิงอ่ะ จะเป็นไปได้ยังไง? ก็ตานี่น่ะลวนลามเราตลอดเลยแบบนี้น่ะไม่สนผู้หญิงซะที่ไหนกันล่ะ…
" ตกลงหมายความว่าไงเนี้ย…พูดให้ฉันรู้เรื่องก่อนได้มั้ย…เอาแต่จ้องหน้ากันอยู่ได้…? " เราชักโมโหแล้วนะ…เรื่องนี้เราเป็นต้นเหตุเหรอ
" อย่าทำเป็นนางเอกในละคร……ที่ไร้เดียงสาจนไม่รู้เรื่องอะไรเลยได้มั้ย..! "
" ตาชินบ้า!…ถ้าฉันรู้ก็ไม่ถามให้โง่หรอก…..นายน่ะเลิกกวนประสาทฉันได้แล้ว "
" เอาล่ะๆ "
" ผมพูดเอง " คุณจุน……….
" ถ้าผมคิดไม่ผิด…..เราสี่พี่น้องคงหลงรักมาอิเข้าแล้วล่ะ "
" อะ……อะไรนะ?….มะ…ไม่จริงอ่ะ!? " ไม่อยากจะเชื่อนี่เรื่องจริงเหรอ ไม่ใช่แน่ๆเราคงฝันไป…ลองหยิกตัวเองดูดีกว่า
" โอ้ย…. "
" มาอิทำอะไรแปลกๆน่ะ..!? "
" ก็หยิกดูว่าฝันอยู่หรือเปล่าน่ะซิเคียวคุง " จะเป็นไปได้งัย…ถ้าบอกว่าคุณจุน เคียวคุงและตาขี้เก๊กสามคนที่ชอบเราก็อาจจะจริงเพราะเค้าแสดงออกได้ชัด..แต่…สำหรับตาบ้าชินจอมโรคจิตน่ะเป็นไปไม่ได้หรอก….ถึงจะเคยบอกรักเราแต่นั่นก็คงเพราะนิสัยที่ไม่ยอมแพ้ใคร….พอคิดว่าเราชอบคุณจุนก็เลยไม่พอใจหรือไม่ก็แกล้งเราเพราะสนุกเท่านั้นเอง….
" ฮ่าๆๆๆเธอนี่ตลกดีนะมาอิจัง….อืมว่าแต่ฉันยังมีเรื่องอีกอย่างที่ยังสงสัย….? " ตาขี้เก๊ก หัวเราะเยาะเราอ่ะ
" ยังมีอะไรที่อยากรู้อีกล่ะ…!? " น่ารำคาญชะมัด
" ก็เธอเป็นหลานสาวของคุณมาริ….หญิงผู้เป็นเศรษฐีพันล้าน ทำไมต้องมาทำงานเป็นคนใช้ ทั้งๆที่น่าจะได้มรดกมากมายจากยายของเธอนี่…!? "
" เรื่องนี้….. "
" สงสัยเป็นหลานนิสัยแย่เลยถูกตัดออกจากกองมรดกมั้ง "
" ตาชินบ้า ฉันไม่เหมือนนายหรอก "
" เธอ… "
" ชิน……….เลิกแหย่มาอิซะที……มาอิล่ะว่าไง "
" ก็…..ความจริงฉันได้รับมรดกทั้งหมดของคุณยายนั่ยแหละ…แต่ ฉันยังไม่บรรลุนิติภาวะ..เลยเป็นผู้ดูแลมรดกไม่ได้….ตอนนี้ถึงมีบ้านหลังใหญ่ให้อยู่…ก็ไม่อยากอยู่..เลยย้ายมาอยู่บ้านเล็ก… "
" ถึงจะเป็นแบบนั้นก็เถอะ….แต่ยังไงค่าเลี้ยงดู…ก็ยังจะได้รับไม่ใช่เหรอ…ทนายของตระกูลล่ะหายไปไหน " คุณจุน…
" ทนายเหรอ….ฮึ..เค้าขโมยเงินที่เป็นค่าเลี้ยงดูฉันเพื่อใช้จ่ายก่อนที่จะเป็นผู้ครอบครองมรดกไปหมดแล้ว….เพราะเงินสดที่เป็นค่าเลี้ยงดูนั่นก็มากพอสมควร… "
" อย่างงั้นเองเหรอ….คงหนีไปไกลแล้วซิ "
" เฮ่อ……ช่างเถอะเพราะยังไง….ฉันก็ยังไงฉันก็ต้องหาวิธีเอาตัวรอดได้อยู่แล้ว "
" เอ๊ะ…มาอิอายุ 17 ยังอีกนานถึงจะดูแลมรดกได้นี่น่า " เคียวคุงรู้ดีเหมือนกันแฮะ
" 18…แล้วต่างหากล่ะ วันเกิดฉันพึ่งผ่านไปไม่กี่วันนี้เอง.. "
" ทำไมฉัน…..ไม่เห็นรู้เรื่องเลย "
" แล้วทำไมต้องรู้ด้วยคุณชายชิน "
" อืม…18 ก็ยังไม่สามารถครอบครองมรดกด้วยตัวเองได้อยู่ดี "
" ใช่..อย่างที่นายบอกตาขี้เก๊ก….แต่ว่าไม่เห็นเป็นไรเลย..ตอนนี้ฉันก็อยู่ได้ถึงแม้ไม่มีมรดกพวกนั้น "
" ด้วยการมาเป็นสาวใช้น่ะเหรอ " ตาบ้าชินพูดอะไรก็ไม่เคยเข้าหู
" ไม่ใช่ซะหน่อย…ความจริงฉันกะว่าจะทำงานนี้แค่สองสามเดือนเท่านั้น "
" ทำไมล่ะมาอิจัง….? "
" ก็เพราะว่าฉันจะเรียนจบแล้วน่ะคะคุณจุน หลังจากเรียนจบ….ก็หางานทำอยู่ไปจนกว่าจะสามารถดูแลมรดกเหล่านั้นได้ "
" เฮ่ย…เธอนี่คิดอะไรตื้นๆนะ "
" ว่าไงนะ!? " ตาขี้เก๊กมาว่าเรา
" ก็เธอไม่คิดจะเรียนมหาวิทยาลัยเหรอ "
" เรื่องนั้น……..…ไว้รอให้ได้มรดกก่อนค่อยเรียนก็ได้ "
" แล้วคิดว่าจบแค่นั้น จะทำงานอะไรได้…สมัยนี้เค้าไม่รับคนเรียนจบแค่ ม.ปลายหรอกนะ ถึงมีก็แค่งานเงินน้อย ไม่พอที่เธอจะใช้เลี้ยงดูตัวเองได้หรอก "
" ระ…เรื่องนั้น…ฉันรู้……ละ…แล้วจะให้ทำไงได้ล่ะ ตอนนี้ที่ทำได้ก็แค่นี้เท่านั้น ทั้งๆที่พยายามมาตลอด…ทำไมต้องพูดให้ฉันท้อแท้ด้วยล่ะตาขี้เก๊ก ตาบ้า คนไม่มีหัวใจ….บ้าๆๆ "
" เลิกโวยวายซะที….ฉันไม่ได้ซ้ำเติมเธอซะหน่อย…แค่อยากให้เธอรู้เท่านั้นว่าการใช้ชีวิตด้วยตัวเองไม่ใช่เรื่องง่ายๆ…….และอีกอย่าง ฉันไม่ยอกให้คู่หมั้นฉันลำบากหรอก…ฉันจะดูแลเธอเอง "
" จะบ้าเหรอ….ก็บอกแล้วไงว่าเรื่องหมั้นอะไรนั่น..ฉันไม่รู้เรื่องด้วย..และไม่ยอมรับเรื่องนั้นด้วย "
" ใช่ครับพี่ริว..คนที่จะดูแลมาอิจังคือผม…เคียวคนนี้ต่างหาก "
" เจ้าเด็กบ้าเอ้ย….ตัวเท่าอะไรจะมาดูแลยายนี่จะให้ยายนี่ดูแลมากกว่ามั้ง "
" ว่าไงนะพี่ชิน! "
" เฮ่อ…เลิกกัดกันซะที…..ฉันต่างหาก ที่จะเป็นคนปกป้องมาอิ… คุณจุน "
" นายก็ทำแบบนั้นไม่ได้อยู่ดีแหละจุน "
" ทำไมพูดแบบนั้นล่ะครับพี่ริว!? "
" นายเอง..ก็ยังไม่เคยทำงานเลย คิดว่าจะใช้เงินของตระกูลดูแลมาอิไปชั่วชิวิตเลยหรือไง "
" …………… "
ว้าย…ตาขี้เก๊ก พูดแบบนั้นปั๊บคุณจุนซึมไปเลย ใจร้ายชะมัด
" งั้น…ผมคงทำได้มั้งครับพี่ริว "
" นายว่าไงนะเจ้าชิน!? "
" ก็ผมน่ะ…ทำงานแล้วนี่น่า… "
" เอ๊ะ…หมายความว่าไงน่ะ..ตาคุณชายชินเรียนอยู่ไม่ใช่เหรอ "
" มาอิ… "
" อะไรเหรอเคียวคุงกระซิบอะไรอ่ะ "
" พี่ชินน่ะเรียนอยู่ก็จริงแต่เป็นรองกรรมการบริษัทไปด้วย "
" รองกรรมการบริษัท "
" ครับ…เค้าเก่งเรื่องงานเพราะหัวดีมาตั้งแต่เด็ก..คงถนัดและสนใจอยู่แล้ว เลยได้ตำแหน่งรองกรรมผู้จัดการตั้งแต่ขึ้น ม.ปลายใหม่ๆแล้ว…ทำงานที่บริษัทของตระกูลเรานั่นแหละครับ ความจริงถ้าอายุเท่าพี่ริวก็ไม่แน่ใจว่าอาจได้เป็นผู้จัดการใหญ่.. "
" หา ว่าไงนะ " ไม่อยากจะเชื่อว่าตาคุณชายจอมโรคจิตจะเก่งขนาดนี้
" ถึงงั้น…นายก็ยังเด็กอยู่ดีแหละเจ้าชิน….จะแต่งงานได้เหรอ "
" ถึงวันนี้ไม่ได้….ก็ใช่ว่าวันหน้าจะไม่ได้นี่ครับ "
" นาย… "
" พอที….นี่พูดกันไปเรื่อยเปื่อยแล้วนะ "
" ใครจะให้พวกคุณดูแลฉันกัน……ฉันไม่ได้ขอร้องซะหน่อย… เฮ่อ….ฉันตัดสินใจแล้ว..ฉันจะลาออกจากการเป็นคนใช้ จะได้หมดเรื่องหมดราวซะที "
" ก็ดีเหมือนกัน…เพราะหลังจากนี้เธอจะได้มาอยู่ที่นี่ในฐานะคู่หมั้นของฉันอยู่ดี "
" นี่…ตาขี้เก๊ก…บอกกี่ครั้งถึงจะฟังซะทีนะ…ฉันไม่หมั้นอะไรทั้งนั้นเข้าใจมั้ย "
" โอเคๆ…เข้าใจแล้ว…เรื่องหมั้นเอาไว้ก่อนก็ได้…แต่เรื่องที่จะดูแลน่ะ ยังไงฉันก็ขอยืนยันคำเดิม ฉันไม่ยอมให้เธออยู่คนเดียวหรอกนะ…ยังไงก็ต้องบังคับให้เธอมาอยู่ที่นี่ให้ได้ "
" ก็ได้…ยอมแล้วๆ…งั้นฉันขออยู่ที่นี่….เป็นสาวใช้เหมือนเดิมนะ…ตกลงมั้ย "
" ฮึ…อย่างงี้ซิ..จะได้เป็นสาวใช้ส่วนตัวฉันต่อไป "
" พูดอะไรน่ะตาชินบ้า… "
" ก็เธอจะกลับมาเป็นคนใช้เหมือนเดิมไม่ใช่เหรอ "
" เรื่องนั้นน่ะใช่..แต่นายลืมข้อตกลงของเราสองคนแล้วเหรอ "
" ข้อตกลง…….…… "
" ใช่…..ก็เราตกลงกันว่าฉันจะเป็นคนใช้ส่วนตัวนาย..ดูแลนายจนกว่าจะหายเจ็บ…..และตอนนี้นายก็หายแล้วด้วย….เรื่องของเราถือว่าจบสิ้นกันแล้ว "
" ว่าไงนะ…… "
" หรือนายจะผิดคำพูด "
" เธอนี่มันแสบจริงๆ "
" หึ….กับนายแบบธรรมดาไม่ได้หรอก "
" งั้น…..ก็ตามใจเธอแล้วกันนะมาอิ….ขอเพียงเธอมาอยู่ที่นี่ได้…ฉันก็สบายใจแล้ว….. " แหวะ ตาขี้เก๊ก ถือว่าตัวเองใหญ่ที่สุดในที่นี่เลยชอบวางฟอร์มน่ารำคาญ…ไม่เห็นต้องมาใส่ใจเรื่องของเราเลย
" เอ่อ……ผมขอพูดอะไรบางอย่างได้มั้ยครับ "
" อะไรล่ะ…..เจ้าเคียว "
" คือ…..ตอนนี้แขกในงานคงรอเราอยู่…..ไม่คิดจะออกไปสักทีหรือครับ "
" จริงสิ….ลืมเรื่องนี้ไปซะสนิทเชียว " เรานี่ชอบทำอะไรให้คนอื่นวุ่นวายเหมือนกันแฮะ
" อืม…งั้นพวกเราออกไปร่วมงานเลี้ยงกันก่อนเถอะ…แล้วค่อยมาพูดกันต่อทีหลัง "
" โอเค….พี่ขอตัวก่อนล่ะกัน….เจ้าภาพงานไม่อยู่งานจะสนุกได้งัย…. "
แหวะ…เมื่อไหร่ตาขี้เก๊ก…จะเลิกเก๊ก…สักทีนะ ตั้งแต่เด็กยันโตแล้ว….ยังไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด
" เธอต้องไปกับฉันด้วยมาอิ "
" ทำไมฉันต้องไปกับนายด้วยตาบ้าชิน.. "
" นี่เมื่อไหร่จะเลิกเรียกแบบนี้ซะทีนะ..คำก็บ้าสองคำก็บ้า….อยากให้ฉันบ้าจริงๆหรือไง "
" ก็นายมันบ้าจริงๆนี่น่า "
" นี่…ขืนเธอยังไม่เลิกเรียนฉันแบบนั้นอีกล่ะก็…ฉันจะปิดปากเธอด้วยจูบสักทีดีมั้ย "
" จะบ้าเหรอ…..ตา….. "
" ตาอะไรพูดมาซิ…จะได้รู้ว่าฉันไม่ได้พูดเล่น " อึ้ย…..คงไม่ได้พูดเล่นหรอก..ตานี่น่ะเอาจริงเสมอ….ไม่เรียกต่อหน้าก็ได้เรียกในใจคงไม่ได้ยิน….ตาบ้าๆๆๆๆๆ
" นี่พี่ชิน…เรื่องจูบน่ะต้องผมต่างหาก..มาอิเป็นแฟนผมนะ…. "
" นายน่ะยังเด็กอยู่…จะรู้เรื่องอะไร "
" ผมโตแล้วนะ "
" เด็กอยู่… "
เอ่อ….สองคนนี้เด็กพอๆกันเลย..หมายถึงนิสัยน่ะนะ
" มาอิจัง…เราไปเต้นรำในงานเลี้ยงกันเถอะ..อย่าไปสนใจสองคนนี้เลย…ปล่อยให้ทะเลาะกันไปแบบนี่แหละดีแล้ว "
" ค่ะ….คุณจุน "
" อ้าว…พี่จุน……พาแฟนผมไปได้งัย…. "
" อึ้ย…..เล่นทีเผลอเหรอพี่จุน "
เฮ่อ….อะไรจะวุ่นวายกันขนาดนี้…พอหลังจากนั้นเราก็ร่วมงานเลี้ยงกันทั้งคืน….เราถูกแย่งเต้นรำ…จากสี่พี่น้องนั่นจนปวดหัวไปหมด….ที่สำคัญเท้าเราเกือบขยับไม่ได้….
" อือ….เช้าแล้วเหรอเนี้ย " พอรู้ตัวก็นอนอยู่บนเตียงซะแล้ว
เอ๊ะ!….เรานอนค้างที่คฤหาสน์โทคิวะเหรอ…สงสัยเมื่อคืนจะดึกไปหน่อย….จำได้ว่าตอนนั้นปวดเท้ามากเลย…ก็เต้นรำกับตาพี่น้องพวกนั้นจนไม่ได้พักเลย….แล้วตาชินก็
" พอเถอะเจ้าเคียว…ยายนี้เหนื่อยมากแล้วไม่เห็นเหรอ…เดี๋ยวผมจะพายายนี่ไปนอนเอง " ตอนแรกเราก็..ไม่ยอมแต่ว่า…เราเหนื่อยจริงๆนี่น่า..เลยหลับไปตอนไหนไม่รู้
เดี๋ยวสิ…..ตาชินอุ้มเราขึ้นมางั้น…..จะเกิดอะไรขึ้น ชักระแวงแล้วซิก็ตานั่นน่ะลามกจะตายไป..อาจทำอะไรเราตอนหลับอยู่ก็ได้..ทำไมคุณจุนไม่เป็นคนอุ้มเรามานะ
" ตื่นแล้วเหรอ….มาอิ "
เอ๊ะ…เสียงนี้มาจากไหนน่ะ
" อ้าย….เคียวคุง..มะ…มานอนตรงนี้ได้งัย " เคียวคุงมานอนข้างๆเราได้งัยอ่ะ ถึงเด็กกว่าเราแต่ก็ยังเป็นผู้ชายนะ
" ก็ ผมจะมาปลุกมาอิจังนี่น่า… "
" แล้วทะ….ทำไม? ต้องมานอนบนเตียงเดียวกันด้วย "
" ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นหรอก…ผมไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย…อีกอย่างนะผมพึ่งเข้ามาเมื่อกี้เอง…ก่อนมาอิตื่นไม่นาน "
" แล้ว….เข้ามานอนในผ้าห่มฉันทำไมล่ะ…แบบนี้ไม่ให้คิดมากได้งัย "
" ขอโทษๆ…ก็เห็นมาอินอนหลับสบายเลย…เลยอยากนอนด้วยน่ะครับ "
" คราวหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ….ตกใจหมด " นึกว่านอนกับเราทั้งคืน
" แล้ว.….ตอนนี้กี่โมงแล้วล่ะ "
" อืม…..9..โมงได้มั้ง…ตอนผมขึ้นมาก็เกือบๆจะเก้าโมงเช้าน่ะครับ "
" หา….แย่แล้วๆ งั้นก็เข้าเรียนสายน่ะซิ "
" ฮ่าๆๆๆๆๆ มาอิใจเย็นๆครับ…วันนี้วันหยุด "
" อ้าว…งั้นเหรอ…..แฮะๆๆๆ "
" อาบน้ำแต่งตัวแล้วไปทานข้าวกันเถอะ…ผมจะรอข้างล่างนะครับ "
" จ้า " นี่เราต้องมาอยู่ที่นี่แล้วเหรอเนี้ย….เหมือนฝันไปเลย..เมื่อวานมีผู้ชายทั้งสี่คนมาบอกรักเรา…อืม…อาจจะไม่ใช่เรื่องจริงก็ได้…พวกนั้นเนี้ยนะ..จะมารักเรา…แล้วยิ่งเป็นเรื่องของตาชินบ้านั่นยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่….
" ……………………… "
" เอ่อ….ทะ…ทำไม…….. "
" ยังมาถามอีก..ก็รอเธอเสด็จลงมาทานข้าวเช้าน่ะซิ "
" นี่…แล้วจะรอกันทำไม…อยากทานก็ทานไปก่อนซิ..ตาชินบะ..…เอ้ย…คุณ….ชายชิน "
" ไม่เป็นไรหรอกพวกเรารอได้…ไหนๆก็มาแล้วมาทานข้าวพร้อมๆกันเถอะนะมาอิจัง "
" เอ่อ…ค่ะคุณชายจุน "
" อ๊ะ…เดี๋ยวสิ "
" ทำไมอีกล่ะมาอิ… " ตาขี้เก๊กยังจะถามอีกก็…
" ฉันเป็นสาวใช้..จะมาทานข้าวโต๊ะเดียวกับพวกคุณได้งัย…ฉันไปทานในครัวดีกว่า "
" นี่ๆๆๆ…อย่าเรื่องมากนักได้มั้ย…ถ้าให้เธอไปทานในครัวแล้วทำไมต้องรอเธอคนเดียวด้วยล่ะ…ทานได้แล้ว…ฉันหิวจะตายอยู่แล้ว… "
อึ้ย…แบบนี้ก็ไม่ต่างอะไรจากคุณหนูนี่น่า….ไหนว่าจะยอมให้เราเป็นสาวใช้ดั่งเดิม….
ช่างเถอะ…ทำให้คนอื่นนั่งรอตั้งนาน..วันนี้ทานอาหารเช้าด้วยก็ได้
" ค่ะ..เข้าใจแล้ว "
" ว้าว….วันนี้ดีจังนะครับได้ทานอาหารเช้ากันพร้อมหน้า… "
เคียวคุงดีใจเหมือนเด็กๆ…น่ารักดี
" งั้น..ก็ทานกันเถอะ "
" ครับ/ค่ะ "
เราทานข้าวกันอย่างอร่อยตาขี้เก๊กเป็นพี่ใหญ่สุดเลยได้นั่งตรงหัวโต๊ะ…เรากับเคียวคุงนั่งด้านซ้ายมือ คุณจุนกับตาชินบ้านั่งอีกด้านหนึ่ง…คุณจุนตักอาหารให้เราด้วย เคียวคุงก็คุยสนุก…ตาขี้เก๊กก็เอาใจใส่เราตลอด…ตาคุณชายชินนั่นทานข้าวไม่พูดไม่จา..แต่ใบหน้าก็ดูมีรอยยิ้มเล็กๆ…เฮ่อ..ชีวิตแบบนี้ก็น่าอยู่ดีนะ
แต่ว่ามันจะเป็นแบบนี้ไปได้นานแค่ไหนนะ………….
เช้าวันต่อมาก็เริ่มขึ้นด้วยเสียงนุ่มๆของ….
" ตื่นซะทีซิ….ยายขี้เซา "
" ว้าย….นายตะโกนอะไรน่ะ…ตาบ้าชิน " เฮ่ย…เมื่อกี้อุตส่าห์ฝันว่าคุณจุนมาปลุกเราตื่นซะอีก…กลับกลายเป็นตาโรคจิตนี่ได้งัย
" ว่าไงนะ…เมื่อกี้น่ะ "
" เอ้ย….มะ…ไม่มีอะไร…ไม่ได้พูดนะ..คือมัน..ลืมตัว " ว้าย..แย่แล้ว ตานี่จะจูบเราปิดปากหรือเปล่านะ..วันดันเผลอหลุดปากเรียกตานี่ว่าตาบ้าอีกแล้วอ่ะ
" งั้นเหรอ…แต่ว่าฉันคงต้องทำตามที่พูดไว้แล้วสิ "
" อ๊ะ…อย่านะ…ก็นายผิดเองที่มีตะโกนปลุกฉันแต่เช้าเองนี่น่า "
" หมับ…. " จับมือเราอีกแล้ว…เอาจริงเหรอเนี้ย…
" ก็บอกแล้วไง..ว่าถ้าเรียกฉันอย่างงั้นอีก..จะโดนจูบปิดปาก…ฉันเป็นคนพูดจริงทำจริงนะ "
" อย่านะ…… "
" ปัง "
" …อ้าวพี่ชิน..จะทำอะไรมาอิแฟนผมน่ะ…… มาอิตื่นแล้วเหรอ"
" เฮ่ย…มาขัดจังหวะได้พอดีเลยนะเจ้าเคียว ฉันก็แค่จะมาปลุกแฟนนายไปเรียนน่ะซิ..ตอนนี้มันกี่โมงแล้วรู้มั้ย "
" จริงด้วยซิ "
เฮ่อ….เช้านี่วุ่นวายจัง…ตอนนี้เรานั่นอยู่ในรถสุดหรูกับตาชินกับเคียวคุงเพื่อเดินทางไปโรงเรียน
" โชคดีนะครับ…ที่ยังไม่สาย "
" นั่งเพราะฉันปลุกยายขี้เซานี่ทันเวลาน่ะซิ "
" อย่ามาว่าฉันนะ…ก็ฝันดีอยู่นี่น่า…เลยไม่อยากตื่น "
" ฝันเหรอ…ฝันอะไรครับมาอิจัง ฝันถึงผมหรือเปล่า "
" เอ่อ..ไม่ใช่หรอกจ้า " ตอนแรกเราฝันถึงคุณยาย..แล้วก็ฝันว่าคุณจุนมาปลุก…จะบอกได้งัยล่ะ
" ว่าแต่….ตาคุณชายริวกับคุณชายจุนล่ะ…ไม่เห็นตั้งแต่เช้าแล้ว "
" อ๋อ…สองคนนั้นน่ะ…ไปทำงานตั้งแต่เช้ามืดแล้วล่ะครับ "
" ทำงาน "
" ใช่ครับ…พี่ริวเป็นผู้จัดการใหญ่ของบริษัทที่ย้ายมาทำงานที่บริษัทโทคิวะสาขาในญี่ปุ่น…ตั้งแต่มาที่นี่แล้วล่ะครับ "
" ตกลงตานั่นอายุเท่าไหร่กันแน่นะ…ถึงได้ทำงานตำแหน่งใหญ่โตแบบนั้นอ่ะ "
" แล้วคุณจุนล่ะ "
" พี่จุน..ตั้งแต่ถูกว่าเมื่อคราวก่อนก็เริ่มตั้งใจทำงานอย่างจริงจังสักทีน่ะครับ…คงเพราะมาอิจังด้วยมั้งที่ทำให้คิดได้ "
หรือว่าที่ตาขี้เก๊กพูด… { นายก็ทำแบบนั้นไม่ได้อยู่ดีแหละจุน นายเอง..ก็ยังไม่เคยทำงานเลย คิดว่าจะใช้เงินของตระกูลดูแลมาอิไปชั่วชิวิตเลยหรือไง } เรื่องนั้นหรือเปล่านะ
" แล้วนายล่ะตา…เอ้ย…คุณชายชิน "
" ไม่ต้องเรียกถึงขนาดนั้นก็ได้…เรียกชินเฉยๆดีกว่า "
" เอ่อ….ชิน..นายไม่ไปทำงานอย่างคนอื่นเหรอ "
" ฮึ…ฉันจะเข้าทำงานเฉพาะเวลาว่างเท่านั่น เวลาเรียนก็มาเรียนตามปกติ "
" มีงี้ด้วย "
" ก็ฉันมันอัจฉริยะที่น่า…เก่งตั้งแต่เด็ก "
" แฮะๆๆๆ เข้าเรียกว่าเด็กประหลาดมากกว่า ทำงานแบบนั้นได้ตั้งแต่ยังเด็กเนี้ยไม่ธรรมดาแล้ว "
" นี่เธอ… "
" เอ่อ….ใกล้ถึงโรงเรียนแล้วครับพี่ชิน มาอิจัง "
" งั้น….ฉันลงตรงนี้แหละจอดๆๆ…………..บ๊าบบายนะ.. "
" เดี๋ยว… "
" อะไรอีกล่ะ " ตาชินเรียกเราทำไม
" ต่อไปนี้เราต้องกลับบ้านพร้อมกันทุกวันนะ..จำไว้ แล้วก็มาให้ทันเวลาด้วยล่ะ อย่าให้ต้องรอ "
" รู้แล้วย่ะ " ต้องลงรถก่อนที่จะมีคนมาเห็นเข้าเดี๋ยวเป็นข่าวอีก
" มาอิจังอรุณสวัสจ้า "
" อรุณสวัสอายูมาจัง วันนี้สดใสอีกแล้วนะ "
" อิอิ…นี่รู้มั้ย… "
" อะไรอีกล่ะ… " ทำท่าแบบนี้…ต้องมีข่าวอะไรอีกแน่เลย
" ก็เรื่องน้องใหม่ที่หน้าตาน่ารักเหมือนผู้หญิง…อยู่ม..4 ห้องเอ น่ะ เป็นขวัญใจห้องเราเลยนะ "
" เอ๊ะ… " อึ่มลักษณะนี้มันคุ้นๆแฮะ…หรือว่าเคียวคุง
" เอ่อ….แล้วชื่ออะไรล่ะคนๆนั้นน่ะ อายูมิจัง "
" ชื่อ…โทคิวะ เคียว ไงจ๊ะ " ว่าแล้วเชียว
" เหรอจ๊ะ…แล้วไงเหรอ "
" อ้าว…เธอไม่สนใจเด็กน่ารักๆเหรอ นี่หน้าตาหล่อมากๆเลยนะ ฉันเคยเห็นแล้วครั้งหนึ่ง…จริงๆนะ "
" เอ่อ… " ว่าไงดีล่ะ ก็เคียวคุงเป็นแฟนเรานี่น่า เอ๊ะ แฟนเหรอนี่เรายอมรับเรื่องนี้แล้วเหรอเนี้ย….
" นี่ตอนกลางวันนี้ไปแอบดูที่ตึก ม 4 ดีกว่ามั้ย "
" ไม่ดีกว่านะ…คือ…..มันไม่ค่อยดี " ขืนคนอื่นรู้เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องน่ะซิ เราลืมบอกเคียวคุงเรื่องที่เวลาอยู่โรงเรียนให้ทำเป็นไม่รู้จักกันซะสนิท
" ใช่ซินะ…ก็มาอิน่ะมีชินคุงแล้วนี่น่า "
" พะ…พูดอะไรน่ะอายูมิจัง "
" ก็..วันนั้นน่ะ ตอนที่เธอไม่ได้ไปกินข้าวที่โรงอาหาร ชินคุงเค้าเข้ามาถามฉันว่าเธออยู่ที่ไหนน่ะ "
" เอ่อ..เรื่องนั้น "
" ช่างเถอะ…ฉันไม่โกรธเธอเรื่องนั้นหรอกเธอเป็นคุณหนูเหมือนกันกับชินคุงคงรู้จักกันเพราะอย่างงั้นใช่มั้ยจ๊ะ "
" อืม……" ตามน้ำไปแล้วกัน
" แต่คราวหลังอย่าปิดปังฉันอีกนะ…เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ มาอิจัง "
" อายูมิ….คือ…..ฉันมีเรื่องจะบอก " หลังจากนั้นฉันก็เล่าเรื่องทั้งหมด ( แต่บางเรื่องที่น่าอายก็ไม่เล่าหรอกนะ ) ให้อายูมิฟัง
" หา… "
" เบาๆซิอายูมิจัง เดี๋ยวคนอื่นได้ยิน "
" จริงเหรอ..เรื่องที่เธออยู่ที่บ้านชินคุง คุณชายแห่งตระกูลโทคิวะ แล้วยังเป็นแฟนเคียวคุงขวัญใจของพวกเราด้วยน่ะ "
" เอ่อ………….จ้า "
" โห…ยอดเลยเนอะ…เธอนี่โชคดีจัง "
" โชคร้ายไม่ว่า…. "
" อืม…แล้วเรื่องนี้ต้องปิดเป็นความลับมั้ย "
" แน่นอน…จะให้ใครรู้ไม่ได้เด็ดขาด "
" จ้า…รับรองฉันจะปิดเป็นความลับสุดยอดเลย "
" จ้า..อายูมิจัง " อายูมิเป็นเพื่อนที่เราสนิทมากที่สุด ไว้ใจได้แต่ตอนแรกไม่บอกเพราะกลัวว่าจะเป็นห่วงเราเกินเหตุ
" งั้น…วันนี้เราไปดูเคียวคุงแข่งบาสมั้ย…. "
" เอ๊ะ…เคียวคุงเล่นบาสเหรอ "
" เป็นแฟนกันไม่รู้หรือไงมาอิจัง "
" ชู่ๆ ไหนว่าความลับสุดยอด "
" ขอโทษจ้า…ลืมตัว "
" เรื่องแฟนอะไรนั้นน่ะ…เคียวคุงโมเมเองจ้าไม่ได้ตกลงเลยสักหน่อย.. "
" อ้าว…ทำไมล่ะ เคียวคุงน่ะ ทั้งน่ารัก บ้านก็รวย..อืมก็เป็นน้องชินคุงด้วยนี่น่า..ก็เป็นคุณชายในตระกูลโทคิวะ ที่สำคัญนิสัยก็ดีด้วยล่ะ "
" นี่เธอทำไมรู้ดีจัง "
" ก็เรื่องเคียวคุงน่ะ ถามใคร ใครก็รู้กันทั้งนั้นแหละ "
" งั้นเหรอ " นี่เราไม่รู้อยู่คนเดียวหรือเนี้ย
" ไปดูนะ…ตอนกลางวันน่ะ "
" ………….ก็ได้จ้า "
" กรี๊ดดดดดดดดดดดด "
" ว้าย…..เสียงดังจังอายูมิจัง "
" ก็แบบนี้แหละ…เคียวคุงน่ะเป็นขวัญใจไปทั่วโรงเรียนแล้ว…คนเลยมาเชียร์กันเยอะนะ "
" งั้นเหรอ…แล้วตอนนี้เคียวคุงอยู่ตรงไหนล่ะไม่เห็นเลย "
" ฉันก็ยังไม่เห็นนะ… " นี่เคียวคุงเป็นหนุ่มเนื้อหอมขนาดนั้นเชียวเหรอ…เราไม่รู้เลย ก็สี่พี่น้องหน้าตาดีไปหมดนี่น่า…คุณชายริว ( ตาขี้เก๊ก )พี่ใหญ่สุด หล่อคมเข้มออกแนวน่าเกรงขาม แต่ขี้เก๊กทำอวดตัวว่าใหญ่ ( ความจริงก็ใหญ่ที่สุดในตระกูลโทคิวะตอนนี้เหมือนกัน แต่เราไม่ชอบขี้หน้าเพราะยังเกลียดอยู่ดี คุณชายจุนพี่คนรอง หน้าตาสวยกว่าผู้หญิงซะอีก สุภาพแสนดี คนนี้ออกแนวเทพบุตรอ่ะ สวยหน้าหลงไหลแถมยังอ่อนโยนอีกส่วน ตาคุณชายชิน ( ตาคุณชายโรคจิต ) อายุเท่าเราคนนี้ก็หน้าตาหล่อเหลาเอาการ เป็นคนที่ถ้าอยู่ต่อหน้าคนอื่นนอกจากเราจะออกแนวเงียบขรึม ดูเย็นชา เป็นสเป๊กของสาวๆในโรงเรียน ดังพอๆกับเคียวคุงนั่นแหละ เป็นเจ้าชายน้ำแข็ง ( คนในโรงเรียนเรียกแบบนี้อ่ะ ) แต่พออยู่กับเรากลับกลายเป็นจอมลามก ตาบ้าโรคจิต แต่พูดต่อหน้าไม่ได้เดี๋ยวโดนดี….. และคนสุดท้ายก็คุณชายเคียวที่เป็นหนุ่มน้อยหน้าตาน่ารักเหมือนเด็กผู้หญิง..แต่มีเสน่ห์พอๆกับพวกพี่ๆ นิสัยที่บางครั้งก็น่าเอ็นดูบางครั้งก็น่ากลัว…แต่ยังไงก็เป็นเด็กอยู่ดี….
" นี่…มาอิเหม่ออะไรอยู่น่ะ..เคียวคุงลงสนามแล้วนะ "
" โห….ครึ่งแรกก็ได้ลงเล่นแล้วเหรอ ไหนๆ….ตรงไหนเหรอ "
" นั่นไง…คนที่ใส่เสื้อยูนิฟอร์มเบอร์เก้านั่นไงล่ะ "
" อ๊ะ…เห็นแล้วๆ " เคียวคุงจริงๆด้วย
นี่เราไม่รู้เลยว่าจริงๆแล้วเคียวคุงก็เป็นคนเอาจริงเอาจังเหมือนกันแฮะ..เล่นบาสอย่างตั้งใจขนาดนั้น…
" กรี๊ด…….สู้เค้านะเคียวคุง " โอ๊ย ทุกคนตะโกนเชียร์หนวกหูเสียจริง
" ดูซิ…มีแต่คนมาเชียร์เคียวคุงกันเนอะ… "
" ตอนนี้อยู่ตรงไหนแล้วล่ะ "
" นั่นไงเคียวคุงที่ได้ลูกนั่นไง…..ว้าย…ชู้ตเข้าด้วย "
" เก่งดีนี่น่า ตัวก็เล็กออกอย่างงั้นแท้ๆ "
" กรี๊ดๆๆๆ….เคียวคุงเก่งจังเลย ทางนี้ๆเคียวคุง " ว้าย…สาวๆพวกใกล้ๆนี่เสียงดังชะมัดเลย ไม่ได้ยินอะไรแล้ว
" นี่พวกเธอดูซิ…เคียวคุงกำลังมองหาอะไรอยู่น่ะ " จริงอย่างที่พวกนั้นพูด
อ้าวหันมาทานี้แล้ว….เอ๊…ยิ้มให้ด้วย
" ว้าย…….เค้ายิ้มให้ฉันด้วยเหละๆ กรี๊ดน่ารักจังเลย " พวกข้างๆดีใจใหญ่ ทุกคนคงปลื้มกัน
" มาอิจัง แฟนเธอยิ้มให้เธอด้วยล่ะ "
" บ้าเหรออายูมิจังอย่างพูดไปซิเดี๋ยวใครได้ยินทำไง "
" โห…จะมีใครได้ยิน เสียงกรี๊ดดังออกอย่างงี้ ไม่มีใครได้ยินที่เราพูดหรอก… "
" ถึงงั้นก็เถอะ….ไว้ใจไม่ได้หรอก… " เคียวคุงก็ดันยิ้มให้เราอีก
" ปรี๊ด…..ด จบการแข่งขัน "
" โห…ยอดเลยนะ…ชู้ต เข้าทุกลูกเลย เนอะมาอิจัง " ตอนนี้เราออกมาจากโรงยิมแล้ว…กำลังจะเข้าห้องเรียน…
" อืม…..จ้า เคียวคุงเก่งจริงๆนั่นแหละ "
" นี่เธอสองคนน่ะ "
เอ๊ะ..อะไรน่ะพวกที่ส่งเสียงกรี๊ดกราดข้างๆเราเมื่อกี้นี่น่า…มาทักเราทำไมนะ
" มีอะไรกับเราเหรอ "
" เพื่อนฉันบอกว่า.. ตอนแข่งได้ยินพวกเธอพูดว่าเธอเป็นแฟนเคียวคุงงั้นเหรอ "
อ๊ะ….แย่แล้วมาอิจัง เค้าได้ยินจริงๆด้วย
" นี่…หูฝาดไปหรือเปล่า…ใคร..จะเป็นแฟนเคียวคุงได้ล่ะ " เราต้องปิดเรื่องนี้ไม่ให้ใครรู้อีกเด็ดขาด…
" แต่ฉันได้ยิน..จริงๆนะ พวกเรา "
" ต้องให้ใช้กำลังก่อนหรือไงถึงจะยอมบอกนะ…เคียวคุงยิ้มให้เธอใช่มั้ย… "
" พลัก " โอ้ย..ยายหมูอ้วนนี่แรงเยอะชะมัด.. มากันแค่ห้าคนคิดหรือว่าเราจะสู้ไม่ได้
" คิดว่าจะทำอะไรได้ล่ะ "
" ยายนี่…วอนซะแล้ว "
" ใครกันแน่ที่วอนน่ะ…นี่แน่ะ "
" กรี๊ด… " เราตีบยายหมูอ้วนล้มเลย
" รุมยายนี่เลยพวกเรา… " คิดว่าเข้ามารุมเราแล้วจะสู้ไม่ได้…งั้นเหรอเจอนี่กันเป็นไง
" ผัวะ….พลัก….ตุบ..ตับ… "
" โอ้ย…. " สมน้ำหน้าคิดรุมเราไม่รู้จักดูก่อนว่าสู้กับใคร ดีนะที่ตรงนี้มันลับคนไม่งั้นเราโดนอาจารย์ดุแน่ๆเลยเรา
" เอาอีกมั้ยล่ะ…. "
" หยุดนะ…. "
" ว้าย….มาอิช่วยด้วย "
ยายหมูอ้วน….จับอายูมิจังไว้นี่
" เล่นสกปรกนี่น่า…แน่จริงเข้ามาสู้ตัวต่อตัวซิยายหมูเอ้ย "
" ปากดีนักนะ…งั้นดูเพื่อนเธอทรมานมั้ยล่ะ "
" เพลี้ย… " อึ้ย…..พวกนั้นตบหน้าอายูมิจัง….
" โอ้ย……… "
" หยุดนะ….อย่าทำอะไรอายูมิจังนะ "
" ถ้าไม่อยากให้ทำ..ก็อยู่เฉยๆ…ให้พวกเราแก้แค้นคืนบ้างซิ "
อึ้ย….ตอนนี้เราทำอะไรไม่ได้เลย…คงต้องยอม
" ก็ได้..แต่อย่าทำอะไรอายูมิจังนะ "
" ได้ซิพวกเราก็ไม่ได้แค้นอะไรยายนี่หรอก..แค่เจ็บใจที่แกทำร้ายพวกเราเท่านั้น "
" อย่านะ…อย่าทำแบบนั้นนะ มาอิจังหนีไปเถอะไม่ต้องห่วงฉัน "
" ไม่ได้…อายูมิต่างหากที่ต้องหนีไป "
" ผัวะ………..เลิกพูดได้แล้ว รุมเลยพวกเรา "
" ผัวะ….พลัก….ตุบ..ตับ…ผัวะ….พลัก….ตุบ..ตับ… " ตอนนี้เราต้องยอมให้พวกนี้ลงมือกับเรา ไม่งั้นอายูมิจังคงต้องเจ็บตัวเพราะเรื่องของเรา…….. ถึงเจ็บก็ต้องยอมไม่อยากให้อายูมิจังเดือดร้อน
" ฮือๆๆๆ…อย่าทำอะไรมาอิเลย ฉันขอร้องเถอะฮือๆๆๆ "
" แกเงียบไปเลย…อยากโดนอีกคนหรือไง "
" เพลี้ย…. "
" ไหนบอกจะไม่ทำอะไรอายูมิจังล่ะ… "
" ก็มันอยากเรียกร้องเองนี่น่า..ฮ่าๆๆๆๆ "
อึ้ย…เราโมโหแล้วนะ…แต่ลุกไม่ขึ้นเลย…โดนยายพวกนี้รุมกระทืบ…แทนจะทนไม่ไหวแล้ว
" อย่าทำอะไรเพื่อนฉันนะ…… " ร้องไปก็เท่านั้นเหรอเรา
" หยุดนะ "
ค…ใคร..นะ…เสียงผู้ชาย
" พวกเธอทำอะไรแฟนฉัน….ไปให้พ้นนะ "
" มาอิเป็นยังไงบ้าง….. " ใครน่ะ
" โอ้ย……คะ…เคียว..คุง " เค้าเข้ามาช่วยเราเหรอ…เคียวคุงวิ่งมาอุ้มเราขึ้นจากพื้น..ทั้งๆที่ตัวเล็กกว่าเรายังจะอุ้มเราอีก
" อึ้ย…เป็นแฟนกันจริงๆเหรอ..…หนีกันเถอะพวกเรา "
" พวกเธอ…… "
" ว้าย…ไปแล้วจ้า ไปแล้ว "
" อายูมิล่ะ… "
" อยู่นี่…..จ้ามาอิจัง…… "
" ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว……อา..ยู..มิ.……………… "
อืม…เอ๊ะ…เรานอนอยู่ที่ไหนอ่ะ..ที่ห้องพยาบาลเหรอ…
" ตื่นแล้วเหรอมาอิจัง "
" เคียวคุง…..โอ้ย..เจ็บจัง…แล้ว อายูมิจังล่ะ "
" เค้าไม่เป็นไรหรอกไปเรียนที่ห้องแล้ว.. "
" งั้นเหรอ…อืม…ขอบใจนะที่มาช่วย… "
" ก็บอกแล้วไงว่าฉันจะ…ปกป้องมาอิเอง…. "
" ใครทำอะไรยายนี่น่ะ…เคียว?? "
เอ๊ะ!…ตาชินมาเห็นเข้าแล้ว แย่ล่ะ…ตานี่เป็นพวกขี้โมโหซะด้วยซิ
" พี่ชิน…มาได้งัยครับ…?? "
" รู้เรื่องจากเพื่อนยายนี่… "
" อายูมิเหรอ "
" อืม….ตกลงเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่…เล่าให้ฉันฟังหน่อยซิ "
ยะ…แย่แล้วซิ…
" เอ่อ….ฉะ…ฉัน..แค่หกล้มน่ะ "
" ชะ…ใช่มั้ยเคียวคุง "
" เอ๊ะ…เอ่อ….. "
" คิดว่าฉันโง่นักหรือไง…ห๊ะมาอิ "
" ปะ…เปล่านะ…ก็….. "
" ก็ฉันไม่อยากให้เรื่องมันวุ่นวายไปกว่านี้นี่น่า..อีกอย่างฉันก็ไม่ได้เป็นอะไรมากซะหน่อย "
" ไม่มากงั้นเหรอ…แล้วใบหน้านี่ล่ะ… "
" ด…เดี๋ยวก็หาย..เอง.. "
" เฮ่อ…เธอเนี้ยนะ…เลิกทำให้ฉันเป็นห่วงซะทีซิยายบ้าเอ้ย "
เอ๊ะ…ตาชินเข้ามากอดเราทำไมอ่ะ..เราไม่ได้เจ็บขนาดนั้นเลยนี่น่า…ไม่เห็นต้องปลอบเลย….เราไม่ใช่เด็กๆนะ
" เธอคงกลัวมากล่ะซิ "
" ป..เปล่านะ..ไม่ได้กลัวสัก…นิด…ไม่กลัว..ไม่ได้กลัว…. "
" มาอิจัง…น้ำ…น้ำตา " เคียวคุง…ว่าอะไรนะ
เอ๊ะ…ทำไมน้ำตาไหลออกจากตาเราล่ะ…??เราร้องไห้เหรอ
หวาเราอดกลั้นน้ำตาไม่ได้แล้ว…หรือเราก็กลัวเหมือนกัน…เพียงแต่เราแกล้งทำเป็นไม่กลัว….ก็….เราไม่อยากกลับไปอ่อนแอ เหมือนเก่านี่น่า…เราอยากเข้มแข็งเพื่อปกป้องตัวเองได้..ไม่ต้องให้ใครมาปกป้อง….เราต้องไม่อ่อนแอซิ…แต่ทำไมน้ำตามันไหลล่ะ….แค่ถูกตาชินบ้ากอดไว้..เราก็รู้สึกสบายใจแล้ว…เลยไม่จำเป็นต้องทำเป็นเข้มแข็ง….อย่างงั้นเหรอ….??
เอ๊ะเราลืมตัวกอดตาชินซะแน่นเลย….เคียวคุงอยู่นี่แท้ๆ….
" มาอิจัง………..มาอิ "
เอ๊ะ..เสียงคุณจุนกับตาริวขี้เก๊กนี่น่า พอได้ยินเสียงคุณจุนเราก็ผลักตัวออกจากตาชินเลย…..
" เป็นอย่างไงบ้าง…พอเจ้าเคียวโทรไป…ว่าอยู่ห้องพยาบาล พวกเราเลยรีบมาดู… "
" มาอิเธอไปโดนอะไรมาน่ะ…ไหนดูหน่อยซิ " ตาริวจอมขี้เก๊ก ก็ห่วงเราแฮะ เข้ามาดูใหญ่เลย
" ไม่เป็นอะไรแล้ว……..ค่ะ… "
" แล้วใครเป็นคนทำน่ะ…ทำไมใจร้ายแบบนี้ "
" เอ่อ…. " คุณจุน
" เธอบอกมาซิมาอิ…ฉันจะเอาเรื่องมันถึงที่สุด…กล้าทำแบบนี้กับเธอได้ยังไง " ตาขี้เก๊ก
" สวัสดีครับ…คุณชายริว "
" อ้าว ท่านผู้อำนวยการเซจู "
" เอ่อ…แฮะๆๆทางโรงเรียนเป็นเกียรติ…อย่างยิ่งทีท่าน…มาเยี่ยมเยือนโรงเรียนเรา…น่ะครับ "
โห…ตาขี้เก๊กโด่งดังขนาดนั้นเชียวเหรอ…
" ผมแค่มีรับคู่หมั้นของผมกลับเท่านั้น "
" ว่าไงนะครับ…คู่หมั้นของท่านงั้นเหรอครับ….!? "
เอาล่ะซิ…ยิ่งแย่ไปกันไปใหญ่แล้ว…แบบนี้อีกไม่นานเรื่องของเราก็ต้องรู้ไปถึงหูทุกคนแน่ๆ…ก็พวกยายหมูอ้วนก็รู้เรื่องเราเป็นแฟนเคียวคุงแถมตอนนี้ ผ.อ.โรงเรียนเรารู้เรื่องนี้อีก……..ชีวิตในโรงเรียนเราต้องวุ่นวายแน่ๆเลย…

Create Date : 07 มิถุนายน 2549		2 comments
Last Update : 7 มิถุนายน 2549 22:40:54 น.
Counter : 1932 Pageviews.
Share Tweet