งานเขียนชิ้นแรก

          เป็นเรื่องราวที่ต้องการจะใช้ข้อความตัวหนังสือเป็นการปลดปล่อยความรู้สึก เพื่อให้อารมณ์ สมอง และจิตวิญญาณของเราเป็นไปอย่างสมดุลย์ปกติ คล้ายๆกับเวลาเครียดๆแล้วเราวาดภาพระบายสี ฟังเพลง หรือหาคนพูดคุยด้วย งานเขียนก็เป็นการระบายอารมณ์ การปลดปล่อยความคิด การยกระดับจิตวิญญาณให้สูงขึ้น

          หลายๆเหตุการณ์ในชีวิตประจำทำให้เราเครียด จนบางครั้งเราก็พูดด่าในใจอยู่ทุกครั้ง เมื่อเกิดขึ้นบ่อยๆ จะกลายเป็นความเคยชินแล้วเป็นนิสัยเราไป ก่อให้เกิดความเครียดสั่งสม ถ้าพูดเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัว มันคือการนอนกัดฟัน จนคนรอบตัวตื่นขึ้นกลางดึกเสมอ แต่ผมกำลังจะปลดปล่อยความเครียดนี้สู่งตัวหนังสือ ให้ผมได้สบายใจ หากเป็นคนเมาก็คล้ายๆกับได้สำรอกจิตสำนึกเบื้องลึกออกมา

          บางครั้งผมรู้สึกว่าตนเองไร้ตัวตน ไม่มีใครสนใจ มีแต่คนชอบซุบซิบนินทาเรื่องของเรา มีการแบ่งพรรคแบ่งพวก สร้างกลุ่ม สร้างตัวตนใหม่ขึ้นมา ใส่หน้ากากใส่กัน การตีความในสิ่งที่ผมพูดไปเป็นอีกอย่าง บางทีผมอาจจะไม่เก่งเรื่องแบบนี้ที่ต้องควบคุมสถานการณ์ทุกอย่างให้เป็นไปตามที่ผมต้องการ แต่มันคือการเอาตัวรอดในสังคม การเลือกใช้ชีวิตในแบบตัวเอง หากไม่ต้องการเป็นเหมือนใครคนนั้น (ในทางลบ) เราก็แค่ไม่ต้องไปยืนในจุดนั้น ไม่นำความคิดคนพวกนั้นมาคิดตามหรือคิดต่อ ไม่นำขยะมารกในสมองเพิ่มเติม สุดท้ายเราจะเหลือความพยายามและความมุ่งมั่นที่ต้องทำสิ่งเหล่านี้ให้ได้ เมื่อถึงจุดๆหนึ่งเราสร้างช่องว่างให้คนเหล่านี้ได้ เราจะมีอากาศส่วนตัวไว้หายใจ มีเวลาในนการพัก ใช้เวลาเหล่านั้นในการเลือกชีวิตของตนเอง การฟังคนอื่นนั้นถามว่าสำคัญไหม ก็สำคัญ! หากคนนั้นมีประสบการณ์ผ่านเรื่องนั้นๆมาหลายครั้งแล้ว (ครั้งเดียวอย่าไปนับ เหมือนการทดลองทางวิทยาศาสตร์ หรือหวยที่ออก 1/100 เป็นต้น) แต่การคล้อยตามคนอื่นไปทุกเรื่องไม่ใช่สิ่งดี และการเอาความคิดตนเองเป็นใหญ่ก็ไม่ใช่เรื่องดี คนเรามีสมอง มีความคิดไม่เหมือนกัน ผมจึงมีวิธีในแบบของตัวเองที่จะทำให้ชีวิตมีความสุขมากขึ้น แบ่งเป็นข้อๆดังนี้ครับ

1.การเขียนบล็อค หรือเล่าเรื่อง หรือสอบถามลงพันทิป

2.การออกกำลังกายวันละ30นาทีหรือ1ชม. หากเป็นสัปดาห์อย่างน้อยก็2วันครับ

3.พักผ่อนให้เพียงพอ

4.พูดจาเพราะๆกับพ่อแม่ ญาติและคนในครอบครัว กอดพวกเขาก่อนออกจากบ้านไปทำงานหรือเรียน

5.สร้างภาพจินตนาการถึงชีวิตที่มีความสุข และมีความหวังอยู่เสมอไม่ว่าชีวิตขณะนั้นจะแย่สักเพียงใด ขอแค่มีชีวิตอยู่ให้ถึงภาพจินตนาการนั้นไว้ ฝันให้ใหญ่

          ยังมีอีกมากมายหลายข้อนานัปประการ แต่ผมคิดว่าทุกคนก็น่าจะมีในแบบของตัวเอง และที่สำคัญที่สุดสำหรับผมคือจินตนาการครับ เพราะมันไม่มีขอบเขต ลองนึกถึงตอนเด็กๆคล้ายๆกับหนังAnimation เรื่อง Inside out ครับ เรามีความสุขเพราะเรามีจิตนาการล้ำเลิศ เราสร้างความสุขได้ด้วยความคิดก่อน ซึ่งจะเป็นแม่เหล็กดึงดูดเรื่องราวดีๆ อยากให้ขั้วลบของคนอื่นมาทำลายความคิดบวกของคุณ ซึ่งจินตนาการนั้นต่างจากความรู้เพราะมันที่สิ้นสุด หากทุกวันนี้เราไร้จินตนาการ ก็อาจไม่มีโทรศัพท์ ไม่มีรถยนต์ ไม่มีอินเตอร์เน๊ตใช้กันอย่างทุกวันนี้ ..... ดังนั้นการคิดบวก การจินตนาการภาพความสุขถือเป็นสิ่งสร้างสรรค์ให้กับตนเองและสังคมเป็นอย่างมาก ขอฝึกที่ตัวเราเองเองก่อน แล้วสิ่งแวดล้อมจะได้รับผลกระทบตามไปครับ ขอให้วันร้ายๆจงผ่านไป คิดบวก และยิ้มเข้าไว้ครับ

Effectron