• ..สัญชาตญาณรัก บทที่ 3..

..สัญชาตญาณรัก บทที่ 3.. ..สัญชาตญาณรัก บทที่ 3.. ..ดอลลาห์..ตอนที่ 1 สุนัขผอมโซตัวหนึ่ง ขนเกรอะกรังด้วยคราบสกปรก ลำคอมีแผลหนองถูกสวมด้วยเหล็กเส้นที่งอเป็นวง ล่ามด้วยโซ่ติดกับเสาด้านในของลานซีเมนต์อู่ล้างรถ “โฮ่งๆ” เสียงเห่าแหบแห้งดังเป็นระยะ..มันเพิ่งถูกนำมาจากบ้านต่างจังหวัดของเจ้าของอู่ “ไอ้ดอลลาห์..เงียบนะ เดี๋ยวแกก็ถูกตีหรอก” มาย เด็กสาวพนักงานล้างรถร้องปราม มาย เป็นคนรักสัตว์มาแต่ไหนแต่ไร บ้านที่บ้านนอกก็มีหมาแมว เมื่อได้เห็นหมาที่นายจ้างนำมาก็อดสงสารไม่ได้ ยิ่งเห็นสภาพและการกระทำของนายแล้วเธอยิ่งรู้สึกเวทนา..รู้มาว่านายซื้อเจ้าดอลลาห์มาตั้งแต่ยังเล็กเพราะความน่ารัก มันเป็นพันธุ์บางแก้ว แต่เมื่อโตขึ้นความน่ารักเริ่มจางลงแทนที่ด้วยความดุตามสัญชาตญาณของเผ่าพันธุ์ เจ้าของเริ่มล่ามโซ่เจ้าดอลลาห์ มันดึงรั้งหาอิสรภาพที่เคยมีจนเกิดบาดแผลที่ลำคอ เจ้าของอู่คงมีปัญหาส่วนตัวบางอย่างที่ไม่มีใครรู้ จึงระยะต่อมาเขาจึงไม่ค่อยได้เข้ามาดูกิจการปล่อยให้ลูกน้องดำเนินการเองรวมถึงเจ้าดอลลาห์ จึงทำให้มันอดอยากและสุขภาพไม่ค่อยดี “มันเป็นอะไรหรือเปล่า เจ้าหมาแก่เอ๋ย?” หญิงสาวร้านดอกไม้ตรงข้ามอู่รถข้ามถนนมาตามเสียงเห่าของดอลลาห์ “ดูซึมๆไปนะ” “ดอลลาห์ไม่ใช่หมาแก่นะคะ” มายหัวเราะเบาๆ “มันอายุแค่เก้าเดือนเองแต่โทรมมาก..หนูว่ามันคงไม่ค่อยสบาย และคงเพราะไม่ได้กินอาหารดีๆ ด้วยมั้ง แต่หนูก็ให้อาหารเท่าที่จะหาได้ หมู่นี้นายไม่มา ไม่มีรถเข้ามาล้างด้วย” “พี่ก็แอบมองอยู่นะแต่ไม่กล้าเข้ามายุ่ง ได้ข่าวว่าเจ้าของดุพอกับเจ้าดอลลาห์” “นี้ก็สั่งให้พวกหนูพาดอลลาห์ไปปล่อย..ก้อไม่สบายอย่างนี้ถ้าปล่อยก็ตายเพราะพิษไข้ อดอาหาร ถูกชาวบ้านตีตายหรือถูกรุมกัดตาย” มายอธิบาย..หน้าม่อย “งั้นพี่จะช่วยเอง” น้องสาวให้เงินมายไปซื้อลูกชิ้นและยาแก้ไข้จากตลาด น้องสาวยัดเม็ดยาลงในลูกชิ้นแล้วให้ดอลลาห์กิน ทำอย่างนี้อยู่สองวันดอลลาห์ก็ยังซึมอยู่ “สงสัยต้องถึงมือหมอแล้วละ” น้องสาวโทรฯ ไปที่ร้านสัตวแพทย์เจ้าประจำ “แล้วจะพามันไปได้อย่างไร” มายถาม “นั่นสิ คุณหมอก็วิตกในข้อนี้เหมือนกัน..เดี๋ยวก่อน..” น้องสาวโทรฯ เรียกรถสองแถวเจ้าประจำที่ให้บริการทุกรูปแบบ “มายรักดอลลาห์ใช่ไหม?..ว่างงานอยู่ใช่ไหม?” “ค่ะ” มายพยักหน้า น้องสาวไปห้างสรรพสินค้าใกล้บ้าน สองคนกับมายช่วยกันเลือกซื้อกรงเหล็กขนาดใหญ่พอที่ดอลลาห์อาศัยอยู่ เดินเหินได้อย่างสะดวก..อุปกรณ์ใส่อาหาร ปลอกคอหนังและสายหนังสำหรับจูง..ขากลับแวะนัดจองคิวและห้องพยาบาลที่สถานสัตวแพทย์ ดอลลาห์ถูกต้อนเข้ากรงนำขึ้นรถสองแถวไปหาหมอ..คุณหมอมีพนักงานที่ชำนาญนำวัสดุป้องกันสุนัขกัดมาใส่ให้ดอลลาห์และทำการรักษาตามขั้นตอน ดอลลาห์อยู่โรงพยาบาลได้สามวันจึงหายป่วย พนักงานช่วยกันอาบน้ำเล็มขนจนดูดีขึ้น ดอลลาห์ถูกนำกลับมาที่อู่..น้องสาวเสียค่ารักษาไปหลายพันบาท และได้นัดแนะกับหมอว่าถ้าหายดีแล้วจะทำหมันให้ดอลลาห์ ฉีดวัคซีน ยาขจัดและป้องกันเห็บหมัด ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว น้องสาวจึงตกลงว่าจ้างให้มายเป็นผู้ดูแลดอลลาห์ พาจูงเดินออกกำลังและให้อาหารให้ยาและใส่ยารักษาแผลที่ยังไม่หายสนิท..ทั้งหมดนี้เป็นเงินเดือนละสี่พันบาท ปัญหาต่อไปคือสถานภาพการเป็นเจ้าของดอลลาห์ที่ยังเป็นปัญหาอยู่และการเงินที่ต้องแบกรับภาระ..น้องสาวของผมคนนี้ อะนะ ! Create Date : 11 มกราคม 2563 Last Update : 11 มกราคม 2563 10:55:35 น. 0 comments Counter : 1437 Pageviews.   Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณcomicclubs