 |
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
 |
13 มกราคม 2550 |
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
 |
 |
|
มันมีเส้นขนาน 3 เส้นเเต่มีเพียง 2 ทางออก
หัวใจกับการเดินทางในวันนี้มันช่าง...เหงาเหลือจะพรรณนา เส้นทางที่ฉันเดินมีคนอีกสองคนอยู่ข้างๆ ด้านหนึ่งคือเพื่อนรัก..อีกด้านคือคนรัก ทางของเราสามคนมันพันเกี่ยวกันจนยากจะเเกะออก ก่อนนั้นเราสามคนคือเพื่อนสนิท เธอเพื่อนของฉันเป็นคนที่น่ารัก...ใครๆก็รัก เธอมีคนมารักมากมาย เธอรู้จักเเฟนของฉันมาก่อนที่ฉันจะรู้จักเขาซะอีก เขาสองคนรู้จักกันมานาน..จนรู้ใจ วันหนึ่งเธอก็มีคนรักซึ่งก็เป็นเพื่อนสนิทของเขา เขาคนนั้นจึงไม่สามารถไปไหนมาไหนกับเขาได้ เขาคนนั้นจึงเหงา....เเละเหงา จนทำให้เรามาพบกัน จากการไปไหนกันเป็นกลุ่ม..จนกระทั่ง เหลือเพียงเรา...มีเพียงคำว่าเรา เราสองคนสนิทกัน..จนมันไม่มีคำเอื้อนเอ๋ยย..อะไรมาก ในความหมายเเละสิ่งที่ทำ.... เรากลายมาเป็นเพื่อนสนิท จนถึงจุดหมาย..เรากลายเป็นคนรู้ใจ ฉันกับเขาเรามีเรา ความรักเบ่งบาน ความสุขนั้นเกิดขึ้นได้ไม่นาน ฉันรู้สึกทรมานที่รักเขา.. ความระเเวงสงสัยในตัวเขาเพิ่มมาก.. มันเจ็บจนฉันเลือกที่จะจากไป...ทั้งๆที่ยังรัก เขาเจ็บปวด..ส่วนฉันเจ็บเกินจะรับไหว กว่าจะผ่านคืนวันมาได้เเทบสลายกับปลายทางที่เดียวดาย เราเริ่มคุยกัน พยายามเป็นเพื่อนกัน..ทั้งๆที่ฉันยังคงรักเขาอยู่ ส่วนเขา...ฉันไม่รู้ เรากลับมาสู่จุดเริ่มต้น..กลับเป็นเพื่อน เเม้ฉันจะต้องทรมานที่จะต้องเป็นเพื่อน เเต่ก็มีความสุขที่เราได้พูดคุยกัน จนวันหนึ่ง..เพื่อนรักกับแฟนเลิกกัน เธออ้างว้าง...ส่วนเขาก็ไม่ต่างกัน มีหลายคนเห็นเขาไปด้วยกัน พวกเขาเริ่มกลับมาสนิทกัน มาก..ขึ้น..จนฉันเริ่มหวั่นใจ เธอคนนั้นพยายามสงวนทีท่าว่าไม่ได้รัก เขาคนนั้นบอกว่าก็เเค่เพื่อน พวกเขาคิดว่าฉันโง่เกินกว่าจะดูออก พวกเขาเกรงใจฉัน แต่วันนี้...ฉันรู้เเล้วว่าพวกเขารักกัน จากเมล์ที่พวกเขาใช้สื่อ..จากเเววตา วันนี้...ทางสามเส้นกลับมาขนานกัน เเต่มีเพียงสองทางออก..สำหรับสองคน เพื่อนฉันเลือกที่จะไปหาคนใหม่..เพื่อฉันจะได้ไม่เจ็บ เเต่มันรู้สึกเจ็บที่เพิ่งรู้ พวกเขาพยายามจบความสัมพันเพื่อฉัน เเต่ว่ามันเจ็บไปเเล้วที่ถูกหลอก วันนี้ทางเริ่มเเคบลง เราเบียดเสียด..หายใจไม่ออก ทางเริ่มเล็กลง..เล็..ก..ล.งงงง มันรู้สึกอึดอัด.. ต้องมีใครสักคนจากไป เพื่อนของฉันเลือกที่จะจากไป ฉันและเขาคนนั้นหยุดเดินเมื่อเธอหยุดลง ฉันยังคงเดินนำหน้านิดๆ.. เขายังคงเหลียวหลังไปมอง.. ส่วนเธอพยายามก้มเดินเพื่อจะได้ไม่ต้องเจอเเววตานั้น วันนี้เส้นทางที่เห็นเหมือนจะมีทางเดียว ฉันหวังเสมอว่าคนที่เดินออกมา.. จะเป็นฉันคนนี้...ส่วนพวกเขาก็ต้องเดินวนกันสองคนในหุบเขาที่มืด ฉันพบทางออก..ที่สว่างไสว.เเต่เงียบเหงา ส่วนพวกเขาดำดิ่งลง...เเต่มีกันและกัน คุณหล่ะจะทำยังไง เดินกลับไป...รึไปต่อ "ช่วยฉันที"

Create Date : 13 มกราคม 2550 |
|
8 comments |
Last Update : 13 มกราคม 2550 14:45:27 น. |
Counter : 1929 Pageviews. |
|
 |
|
|
| |
โดย: icebridy 13 มกราคม 2550 22:00:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: เบเบ้เจ้าค่ะ (เบเบ้เจ้าค่ะ ) 23 มีนาคม 2550 16:10:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: เบเบ้เจ้าค่ะ (เบเบ้เจ้าค่ะ ) 28 มีนาคม 2550 19:33:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: เบเบ้เจ้าค่ะ (เบเบ้เจ้าค่ะ ) 28 มีนาคม 2550 19:54:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: เจ้าหญิงยิ้ม (เจ้าหญิงยิ้ม ) 24 พฤษภาคม 2550 19:42:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: คนที่ดูเหมือนจะฉลาด IP: 125.27.77.57 1 มกราคม 2551 16:01:47 น. |
|
|
|
| |
|
|
 |
 |
 |
 |
|
|
เอาใจช่วยนะคะ