ความสุขของกะทิ ตอน ไร้สาระ

สวัสดีที่รัก

หยุดเรียนมาตั้งวันพุธเวลา ๑๗.๓๐ น. จนถึงเวลา ๑๕.๓๐ น. ของวันอาทิตย์ถึงจะมีโอกาสได้เริ่มอ่านงานเขียนงานตามหน้าที่ของนักเรียน โดยปกติ พอมาเริ่มทำงานก็เกิดรู้ตัวว่า งานของตัวเองมีมากมายเสียเหลือเกินจนนึกอยากจะตีตัวเองที่มัวแต่เหลวไหลไป กับวันวานที่ผ่านๆมา แต่วันวานที่ผ่านมาก็แต่งแต้มสีสรรพ์ให้กับชีวิตของเราไม่ใช่น้อยเลย เริ่มจากบ่ายวันพฤหัสที่ไปขลุกตัวอยู่ร้านหนังสือร้านโปรด พนักงานที่น่ารักจัดหาหนังสือที่ต้องการให้ได้ทุกเล่ม สำรวจหนังสือน่าอ่านมากมายตามชนิดที่ชอบอ่าน เกิดความอยากได้ใคร่มีในหนังสือนั้นๆอย่างยิ่งยวด แต่ก็ต้องเตือนสติตัวเองอยู่เสมอๆว่า มีหนังสืออีกมากมายรอเราอยู่บนโต๊ะทำงาน

จากร้านหนังสือแล้วก็ถึงคราวจ่ายตลาด จัดเตรียมสเบียงไว้สำหรับสุดสัปดาห์ ลำดับรายการไว้เรียบร้อยก็สามารถจับคว้าสิ่งที่ต้องการได้ทันที สัปดาห์นี้เน้นรายการอาหารไปที่ ไก่สะเต๊ะ ผัดไทยห่อไข่ ข้าวต้มไก่ ผัดฉ่า ต้มจืดเต้าหู้อ่อนยัดไส้ แล้วก็มีของหวานเป็นกล้วยบวชชี

เมื่อยามบ่ายคล้อยก็มีนัดกับเพื่อนสนิทนามว่า เอสโซ่ ไปสปา เพื่ออบไอน้ำสไตล์โรมัน ใช้เวลาอบตัวเป็นเวลานานหนึ่งชั่วโมงเต็ม รู้สึกผ่อนคลาย สบายตัวอย่างชนิดที่บอกไม่ถูก ถัดจากสปาก็ได้ไปเดินเล่นตามย่านต่างๆในเมืองตามประสาคนว่าง ผ่านร้านสูทร้านนึงลดราคาสินค้าเป็นการใหญ่ แต่ทันใดนั้นก็เหลือบไปเห็นเสื้อสูทลายสก๊อตแบบคลาสสิกที่ไม่เคยเห็นมาก่อน คราวนี้เกิดความพึงพอใจขึ้นมาอย่างมาก สำรวจราคาและและทดสอบลองใส่เรียบร้อยก็ตัดสินใจซื้อมาอย่างง่ายดาย เพื่อนสนิทเอสโซ่ทัดทานอย่างไรก็ไม่เป็นผล งานนี้กะทิทุ่มสุดตัว

และแล้วก็เข้าสู่ยามเย็นที่แสนสบายใจที่ร้านน้ำชา จิบกาแฟดำคนละถ้วย แต่ก็มีขนมไว้เคียงคนละชนิด ด้านคุณชายเอสโซ่เลือกพายเลมอนครีม ส่วนตัวเราก็เลือกขนมมากาคง ต้น ตำหรับขนมหวานฝรั่งเศส จิบกาแฟ กินขนมคุยกันไปหลากหลายเรื่องราว แต่หัวข้อที่ใความสนใจเป็นพิเศษก็คือความรู้สึกประทับใจกับการทำสปา งานนี้เห็นคุณเอสโซ่จะเป็นไปมากกว่าเรา...และแล้วอีกหนึ่งวันก็สิ้นสุดไป

พอมาวันศุกร์ก็ต้องรีบตื่นแต่เช้าไป แปลงานสารคดีเรื่องการจับปลาข้ามน่านน้ำกัมพูชา งานนี้เป็นงานพิเศษที่คุณป้าอลิแอท ฟอร์ เป็นผู้แนะนำนักข่าวให้ งานสนุก ผู้ร่วมงานเป็นกันเองและที่สำคัญ เบียง เปเย่ (ค่าจ้างเป็นที่พอใจ) ใช้เวลาแปลงานเสร็จ สองชั่วโมง ก็กลับบ้านเพื่อเตรียมอาหารเย็นสำหรับเพื่อนที่คณะที่จะมาร่วมทานมื้อเย็น เย็นนี้เราทานผัดไทยห่อไข่ ต้มจืดเต้าหู้อ่อนยัดไส้แล้วก็ไอติมวานิลากับคุกกี้เนยเป็นของหวาน แล้วก็มีดื่มชากันนิดหน่อยหลังมื้ออาหาร เหน็ดเหนื่อยเสียเหลือเกินกับการรับแขก แต่ก็อิ่มใจกับความสุขทีได้ทำอาหารและสนทนากันแบบเพื่อนๆ กว่าแขกจะลากลับบ้านก็ราวๆหนึ่งนาฬิกา ทำอย่างไรดีเอยกะทิ เหนื่อยก็เหนื่อย แถมจานก็ยังไม่ได้ล้าง...แล้วที่สำคัญวันรุ่งขึ้นต้องไปประชุมงานอีกในตอน บ่าย แล้วยามเย็นก็มีนัดดูบ้านใหม่และทานมือเย็นกับพี่จ๊อต คุณเพื่อนวี คุณเพื่อนแพรว แล้วก็คุณชายเอสโซ่

และแล้ววันรุ่งขึ้นก็มาถึง กว่าจะตื่นได้ เที่ยงวัน จัดการบ้าน จัดการตัวเองแล้วเสร็จก็เวลาบ่ายสองโมง แน่นอนที่สุดไม่ได้ทานอะไรเลย แถมไปประชุมสาย (น่าสรรเสริญจริง) เสร็จจากประชุมก็มุ่งตรงไปบ้านพี่จ๊อต เตรียมอาหาร กว่าจะเตรียมเสร็จทานเสร็จก็แสนนาน ทานกันไป ดูหนัง ฟังเพลง ดูมิวสิควีดีโอกันไปก็สนุกสนานกันอย่างเต็มที่ มื้อนี้เสร็จแล้วก็สรุปได้ว่าเราทุกคนกลายเป็น ดิ แอดไมเรอร์ ออฟ คุณบี้ เดอะ สตาร์ ไปแล้ว--ไม่ไหวกันแล้วจริงๆสรุปก็คือคนบ้าอะไรน่ารักมาก มาย้อนดูตัวกันแต่ละคนดีๆก็ตลกตัวเอง แต่ละคนนี่จะกลับไปสอนหนังสือกันทุกคน แต่ทว่ากิจกรรมวันนี้ของพวกเรากับ มิวสิควีดีโอเพลง ไอ นีด ซัมบาดี้ นี้ก็คงเป็นเครื่องชี้วัดถึงความป่วนของแต่ละคนได้ไม่น้อย และแล้วกิจกรรมสุดท้ายของวันก็คือการไปดูบ้านใหม่ สรุปก็คือเป็นที่พอใจ อย่างมาก ท้ายที่สุดเราก็กลับถึงบ้านในยามดึกมากและเต็มเปี่ยมไปด้วยความ โรยรา

และมาบัดนี้ คริสโตเฟอร์ โคลัมบัส กับ เวอร์จิเนีย โวล์ฟ ยังรอคอยเราอยู่มาเนิ่นนาน คงถึงเวลาที่ต้องทำงานอย่างจริงจังเสียทีแล้ว เอาล่ะ ตกลงว่าสู้เพื่อร้านกาแฟของเชิงรบแล้วกัน

ขอบคุณที่รับฟังมาเนิ่นนาน

คิดถึง

ความสุขของกะทิ


เรือนพักคาโบ เกรอนอบล์

Create Date : 03 มิถุนายน 2550		0 comments
Last Update : 3 มิถุนายน 2550 19:28:39 น.
Counter : 1604 Pageviews.
Share Tweet