กระทู้นี้สร้างเพื่อแบ่งปันประสบการณ์ของการเรียนเนอะ

คือเกริ่นก่อนเลยจขกท.เองก็ไม่ได้เป็นคนเรียนเก่งอะไร

พึ่งมาตั้งใจเรียนก็ตอนมอปลายนี่ล่ะ55555

แต่ลองคิดดูสิค่ะเด็กผญ.หน้าตาบ้านๆคนนึงเรียนก็ไม่ได้เก่งแถมมีแววเกเรจนพ่อถามจะไปขายของกับญาติที่ชลบุรีไหม>0<

แต่พอถึงช่วงนึงของชีวิตที่ทุกคนโตขึ้นก็อยากจะหาทางเลือกที่ดีที่สุดเพื่อใช้ชีวิตต่อไปในอนาคต!!!

และเมื่อถึงเวลาที่จะชี้ชะตาของชีวิตว่าจะหันเหไปทางไหนก็มาถึงเมื่อชีวิตก้าวเข้ามอ 6 โอพระเจ้า!เด็กทุกคนตอนนี้คุยเรื่องมหาวิทยาลัยอันไหนเด่นอันไหนดัง แต่ดูสิ่ เราจะเรียนอะไรอยากจะเป็นอะไรหลายอาชีพผุดขึ้นมาในสมองแต่ก็ต้องลดต้องตัดบั่นทอนลงเพราะความสามารถและความเป็นไปได้ของตนเอง

แต่มีอยู่ทางเลือกนึงที่ทั้งชีวิตจขกท.เชื่อว่าเวิร์คที่สุดในชีวิตล่ะ 555

คือภาษาใช่ค่ะไม่เจาะจงว่าจะภาษาอะไร ญาคิดว่ามันเป็นอะไรที่ท้าทายนะการที่เราได้ใช้ภาษาที่ไม่ใช่ภาษาที่เราพูดทุกวันอีกอย่างตอนนี้อาชีพแทบทุกอย่างต้องใช้ภาษาถือเป็นสำคัญ

ตอนแรกนะทะเลาะกับพ่อแทบตายเขาอยากให้เรียนการตลาดแต่เรานี่ไม่อยากเรียนมันยากอ่ะเนอะอีกอย่างถ้าจบมาก็คงต้องทำงานช่วยพ่อซึ่งไม่ใช่แนวของเราอ่ะ ไม่ใช่เรารังเกียจอาชีพชาวไร่หลอกนะแต่เราคิดว่าความเป็นไปได้ที่เราจะทำงานนี้แล้วเก่งได้อย่างที่พ่อทำมันเป็นไปไม่ได้เลยเราเลยเสียสละให้น้องๆแล้วกัน 555 (ใช่หรือเปล่าก็ไม่รู้เนอะ)

และเราก็พยายามหาว่าจะเรียนอะไรดีเกี่ยวกับภาษาซึ่งพ่อเรานี่แอนตี้มหาลัยเอกชนมากกกกกกก

เราจึงมีแค่ตัวเลือกรัฐบาลและเราเองไม่ได้เก่งไงเข้าใจอารมใช่ไหมค่ะบางมอนี่แม้แต่ชื่อเรายังไม่กล้าจะแตะเพราะรู้ตัวว่าเราไม่เก่งขนาดนั้น

สอบครั้งแรกเลยนะมศว. จ้า อื้อหือคนนี่มาสอบเหมือนรังมดคนนี่ยั้วเยี้ยไม่รู้มาจากไหนเยอะแยะไปหมดเดินนี่แทบจะล้ม แอร์ก็หนาว ผ่านไปไม่นานผลสอบก็ออก คือ ไม่ติดค่ะ

อ่ะผ่านไปล่ะหนึ่งมอต่อมาจ้า มอแม่ฟ้าหลวง คณะธุรกิจการบินคือภาษาไงแต่หุ่นเปนไงตอนหลังค่อยว่ากันเนอะ 5555 สอบๆๆๆๆไม่นานผลก็ออก คือ ไม่ติดค่ะ

อย่าพึ่งปิดกระทู้นะ!!! ก็บอกแล้วไงว่าเรียนไม่ได้เก่งอะไรแต่ติดที่นึงนะ ราชภัฏสวนสุนันทา ธุรกิจการบินหลักสูตรนานาชาติ

แต่พอคิดคำนวณถึงผลที่จะได้ในอนาคตมันก็พอจะมีไม่มากหากจะไปสู้กับมอรัฐบาลอื่น เลยค้นหาหลักสูตรที่เรียนจบมาแล้วคุ้มที่สุดเท่าที่จะหาได้แล้วตัวเราเองมีความเป็นไปได้ที่จะพอเรียนได้ด้วย จนมาเจอคณะพัฒนาการท่องเที่ยวของมหาวิทยาลัยแม่โจ้ ซึ่งเป็นโครงการEducation Cooperation Program 3+1 งงละสิ่ตอนแรกเปิดมาเจอก็งงแต่พออ่านรายละเอียดพระเจ้าจอร์ดดดดดด เรียนอันนี้ได้ไปไต้หวันวุ่ยยย เอาล่ะอาการเพ้อฝันแถมเอาเกรดที่เราพอจะสมัครติดไม่ติดคอยว่ากันอีกที

ยื่นเกรด สมัครเขียนเรียงความนี่คิดกับน้องสามวันเลยนะกว่าจะกลั่นกลองและส่งไปพร้อมกับเอกสารต่างๆที่มอต้องการ

หลังจากนั้นก็รอดูผลประกาศมีสิทธิ์ไปสอบสัมภาษณ์ไหมโอยใจนี่ลงไปที่ตาตุ่ม และผลก็ออกมา

ฉันได้ไปสัมภาษณ์ด้วยแหละเธอแกเอ้ยยย โคตรดีใจแต่ด่านที่ต้องผ่านไปให้ได้คือจะไปสัมภาษณ์ยังไงจากบ้านเราไปเชียงใหม่คนละภาคเลยนะ

ทะเลาะกับพ่อนานมากเพราะพ่ออยากให้เรียนในกรุงเทพมากกว่าแต่เราก็พยายามจะบอกต่างคนต่างมีเหตุผลของตัวเองเป็นอาทิตย์กว่าจะคุยรู้เรื่องสุดท้ายพ่อเรานี่แหล่ะที่เป็นคนพาเรามาสอบสัมภาษณ์ที่เชียงใหม่คิดูสิ่จากกาญจนบุรี-เชียงใหม่ไม่ใช่ระยะทางใกล้ๆแต่พ่อเราก็ยินดีที่จะพามา

ตอนสอบสัมภาษณ์คนมายืนเยอะแยะต่อเรียงรายติด 80 มาสัมภาษณ์ 50 กว่าๆ

หลังจากนั้นหนึ่งเดือนผลก็ออก

ติดจ่ะพอติดเราก็ทิ้งที่ราชภัฏมานี่เลยเพราะคิดคำนวณแล้วมันคุ้มกว่าตั้งเยอะค่าหอรวมกับค่าเทอม สามหมื่นเจ็ดราคาเท่ากันทั้งไต้หวันและไทย

และหลังจากนั้นยืนยันสิทธิ์เซ็นยินยอมตัดสิทธิ์เคลียริ่งเฮ้าส์

และหลังจากเราปิดเทอมได้เพียงแค่อาทิดเดียวเราก็ต้องแพ็คกระเป๋ามาเชียงใหม่เพื่อเรียนมาแหล้ะในที่สุดก็มาอยู่ที่นี่

นี่คือหอที่คณะเราได้มาอยู่ ขอบอกก่อนคณะเรามาเรียนตอนมหาลัยปิดเทอม ตอนหอปิดเลยต้องแยกหอ ในขณะที่เขาพักกันเรามาเรียน 6 เดือนเท่านั้นพอไปไต้หวันเราก็จะขึ้นปีสองเลย 

ชีวิตจะเป็นต่อไปยังไงติมตามต่อกระทู้หน้านะค้าาาาาาา